อยากขึ้นคานแต่ไม่สตรองต้องทำยังไงดีคะ (กับสายตาคนรอบข้าง)

เราไม่มีแฟนและสบายใจกว่าถ้าไม่มี อนาคตก็เลยคิดว่า ไม่แน่ๆละ (พร้อมขึ้นคานมาก555) แต่เราอยู่ในวัยที่เพื่อนๆเริ่มแต่งงาน มีลูกกัน พอเจอหน้าใครต่อใครก็จะถามถึง 'เมื่อไหร่จะแต่งงาน'  พอบอกว่าอยากขึ้นคานมากกว่า ก็มองด้วยสายตาประหลาดๆ

ในความคิดเรายังกลัวสายตาคนรอบข้างอยู่มากเลยค่ะ(ยอมรับตรงๆ55) คิดภาพตอนเราแก่แล้วอยู่คนเดียว  คนอื่นจะคิดกับเรายังไงนะ เราจะแปลกมั้ย ใครจะว่าเราไม่ดีไม่มีใครเอารึเปล่า(ฮาาา) ยิ่งเพื่อนๆเราที่ยังโสดก็ขวนขวายพยายามหากันมากเหมือนการขึ้นคานเป็นเรื่องผิดมหันต์ เป็นเรื่องน่ากลัวประมาณนั้น แม่เราก็ชอบบอกว่า คนไม่มีสามีไม่มีลูกเป็นคนบาป คนเราเกิดมาต้องมีครอบครัวมีลูกสิ ไอ้เราจะให้ไปคว้าเอาใครไม่รู้มาก็จะบ้าไปหน่อย ใจมันก็ไม่ได้อยาก ไม่ได้พร้อมจะมี ก็ไม่อยากฝืนใจ ยิ่งงานเราทำให้ไม่เหงาเลยอยู่กับเด็กทั้งวัน และคิดว่าถ้าเกษียณเมื่อไหร่บวชยาว อันนั้นไม่ปัญหาเท่าไหร่  แต่กับสายตาคนอื่นที่มองเราไม่ปกตินี่สิ จะทำใจยังไงไม่ให้คิดมากดีคะ ใครมีวิธีทำให้ไม่แคร์สายตาใครบ้างไหมหนา 555

ปล. อย่าบอกว่าเราอายุยังน้อยอย่าเพิ่งมั่นใจอะไรแบบนั้นเลย อย่าบอกว่าสักวันเราจะเจอคนที่ใช่อะไรเลยหนา  เราแค่อยากได้วิธีคิด วิธีรับมือดีๆกับสายตาและคำถามจากคนรอบข้างค่ะ อยากขึ้นคานแต่ไม่สตรองต้องทำไง 555