จะมีคนแบบเรามั๊ย?

เราแค่อยากแชร์ประสบการณ์ที่เราเป็นนะ คือเมื่อก่อนเราไม่ใช่คนที่กินเหล้ากินเบียร์หรือเที่ยวกลางคืนเลยนะ แต่หลังจากที่เราเลิกกับกับแฟนคนแรก นิสัยเราก็เปลี่ยน(คือจริงๆไม่ได้โทษใครนะเพราะเรื่องแบบนี้ก็อยู่ที่ตัวเราเองด้วย) แต่พอเราเลิกกับแฟนเราก็เริ่มมีเพื่อนมากขึ้นมีสังคมมากขึ้น เราคิดว่าเออดีว่ะการที่เราใช้ชีวิตแบบนี้มันก็สนุกดีนะ  ไม่ต้องมานั่งทะเลาะหรือโดนจับผิดตลอดเวลาไม่ต้องมีใครมาเคยสั่งให้เราทำนี่ไม่ทำนู้น เราเลยใช้ชีวิตแบบนี้มาเป็นเวลา3ปี เราคบคนนู้นคนนี้ไปเรื่อยคือก็ไม่ได้จริงจังกับใครเพราะเรามองว่าเรายังไม่เจอคนที่สามารถทำให้เราหยุดได้ แล้วเราก็มาเจอผู้หญิงคนนึงเราเจอกับเค้าที่ร้านเหล้า เราเริ่มพูดคุยได้เรียนรู้กันจนเป็นเพื่อนกันและเราก็ได้เป็นแฟนกัน เราคบกับเค้ามาสามปีแต่สามปีที่คบเราก็มีนอกลู่นอกทางบ้าง เคยคบซ้อนบ้าง(ประมาณ7-8ครั้งได้) คือเราไม่รู้นะว่าถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นจะยอมเราแบบนี้มั๊ย แต่คือเค้าก็ยอมเราแหละ แต่เราก็ยังไม่รู้สึกเหมือนแฟนคนแรกที่เรายอมหยุดทุกอย่าง คือเราไม่รู้ว่ามันเป็นปมรึป่าวที่ทำให้เราไม่กล้าจริงจังกับใคร แต่สุดท้ายแล้วเราก็เลือกที่จะออกมา เพราะไม่อยากทำให้เค้าเสียใจ (หรือจริงๆแล้วตอนนี้เรายังรักตัวเองมากไปก็ได้) เราไม่อยากต้องเสียใจ เราไม่อยากต้องเป็นทุกข์เพราะใคร แต่ทำไมพอเราไม่เหลือใครจริงๆเรากลับต้องการความรัก ความรู้สึกดีๆจากคนๆนึงซึ่งเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใคร เราออกมาใช้ชีวิตคนเดียวลองทำอะไรคนเดียว เรามีผู้หญิงเข้ามาตลอดบางคนก็แค่รักสนุก บางคนก็แค่อยากพูดคุย ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราคงคิดว่าชีวิตเรามีสีสันดี ไม่น่าเบื่อเพราะเราได้รู้จักคนใหม่ๆทำอะไรใหม่ๆ แต่พอยิ่งใช้ชีวิตแบบนี้เจอคนแบบนี้เรากลับยิ่งรู้สึกว่าโคตรน่าเบื่อ

ตอนนี้ชีวิตของเราก็อยู่กับการทำงาน เราทำงานจันทร์ถึงเสาร์แทบไม่มีเวลาแต่พอเลิกงานเราก็ต้องหาเพื่อนไปกินเบียร์บ้างในบางครั้ง หรือวันไหนอยากอยู่คนเดียวก็ไปคนเดียว กินเสร็จก็กลับตื่นเช้ามาก็ไปทำงาน เราใช้ชิวิตมาแบบนี้จนเรารู้สึกว่ามันน่าเบื่อ และนั้นแหละคือสิ่งที่เราเป็น เราตั้งคำถามมากมายในหัว ซึ่งบางครั้งก็ได้คำตอบ และบางครั้งก็ได้แต่ตั้งคำถามที่ไม่มีคำตอบ..

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกระทู้เราจนจบนะ 😊