สวัสดีค่ะทุกคนพี่ๆช่วยรับฟังเด็กที่เป็นซึมเศร้าคนนี้ที่ไม่มีใครรับฟังหน่อยนะคะหนูเป็นซึมเศร้าจะเข้า1ปีแล้ว​ค่ะอาการตอนนี้มันหนัดขึ้นทุกวันค่ะหนูรู้ตัวเองดีเพราะสิ่งที่หนูเจอในทุกฟๆวันมันแย่มากค่ะทำไรอ

หนูเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่ไม่ได้สวยไม่ได้น่ารักอยู่ในระดับกบางๆไม่มีอะไรโดดเด่น วันนึงมีเพื่อนผู้ขายคนนึง (น) ตอบกลับสตอรี่ที่ลงมา น เนี่ย เป็นเพื่อนสมัยมัธยมค่ะ ไม่ได้สนิทกันนมากก เเต่เจอกันก็ทักกันต

เเล้วที่มีแฟน ผชจะมาจีบเราก่อนตลอดค่ะ พอเราตกลงที่จะคบ กลับกลายว่าเราเป็นผู้ตามเค้า เป็นคนที่ดูเหมือนอยากเป็นแฟนเเล้วไปขอเค้าสะเอง เราใส่ใจทุหรายละเอียด ตามใจเค้า บางทีเค้าหายไปไม่ตอบไลน์ เราก้อพยายาม

เมื่อการแสวงหาคนที่ใช่ กลายเป็นการเดินเข้าสู่นรกช้าๆ บางครั้ง... เราก็ไม่รู้หรอกว่าเรากำลังตามหาอะไรในชีวิต แต่เรารู้ว่า มันไม่ใช่แบบนี้ กับทุกคนที่เคยผ่านมา เราเรียกมันว่า ความรัก แต่มันกลับกลายเป็น

พฤติการณ์ซึ่งห้อมล้อมคนอยู่มักเป็นผู้จูงคนให้ป่นปี้แต่ตราบใดดวงจิตหวนคิดดีพอจะหนีชั่วพ้นได้คนชม"สำนึกตัวรู้ชั่วอย่ากลัวสายที่ต้นร้ายปลายดีนั้นมีถมคชสารตัวหนักตกปลักตมยังหลุดหล่มโคลนเลนเห็นกับตา&q

วันที่ฉันเกือบตาย แต่ได้ชีวิตใหม่กลับคืนมา (โดย วิภาดา ศรีวิสุทธิ์) ไม่มีใครอยากเจ็บป่วย และไม่มีใครเตรียมใจได้จริงๆ ว่า วันหนึ่ง… เราอาจต้องเผชิญหน้ากับ “ความตาย” ใกล้กว่าที่คิด