สวัสดีค่ะ
นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลย เราตัดสินใจอยู่นานว่าเราควรมาขอคำปรึกษาในนี้หรือป่าว แต่สุดท้ายใจเราก็ทนกับคำถามในใจที่ตอบไม่ได้สักที ถ้าผิดพลาดอย่างไงขอขอโทษด้วยนะคะ
เรื่องมันเกิดจากที่เราคบกันผู้ชายคนนึงได้ประมาณ 8 เดือนค่ะ แล้วเราก็เลิกกัน ด้วยเหตุผลเราเองก็ไม่รู้จะตอบตัวเองอย่างไงว่าจริงๆแล้วมันคือตัวเราที่ผิดพลาดหรือเป็นที่เค้ามีคนอื่นกันแน่ เรื่องมันมีอยู่ว่าช่วงปีใหม่ที่ผ่านมันทะเลาะกันเรื่องผู้หญิงคนนึงที่เข้ามาในฐานะเพื่อนเล่นเกม เราก็ถามเค้าค่ะว่าอย่างไงเราก็ตอบเราแค่ว่าไม่มีอะไรหรอก เชื่อเถอะไม่ได้คิดอะไร เราก็บอกว่าควรให้เกียรติเราหน่อยเรานั่งอยู่ข้างๆแต่ตอบแชทกันทั้งวัน ไปดูหนังกันเธอก็ตอบดูมือถือตลอดทั้งๆที่เรายืนอยู่ข้างๆ แรกเราสังเกตุค่ะแต่เราไม่พูดอะไรจนข้างในมันไม่ไหว เราทะเลาะกันรอบแรกไปจบ เค้าบอกจะคุยให้น้อยลง เราเชื่อใจเค้าค่ะ แต่สิ่งที่เราได้ว่าคือ คุยน้อยลงของเค้าคือแอบคุยแล้วลบแชททิ้งเพื่อไม่ให้เราเห็น จนทนแบบนี้มาทั้งวันจนสุดท้ายมันไม่ไหวที่จะทน เราทะเลาะกันอีกครั้งค่ะรอบที่ 2 คือเรื่องผญคนนี้อีก เค้าก็ลากเรื่องเก่าๆเข้ามาทะเลาะอีกทั้งๆที่ทะเลาะกันเรื่องผญคนนี้แต่เราก็ลากมาโทษเรา คือเรื่องเดิมๆที่ทะเลาะกันมาตลอดที่คบคือ ทำไมเราถึงไม่ลดน้ำหนักสักที ? (เป็นเรื่องใหญ่มากค่ะเรื่องนี้ทะเลาะเรื่องนี้ตั้งแต่คบกันเข้าเดือนที่5จนยันวันสุดท้ายที่เลิกกันค่ะ) คำดูถูกมากมายที่เค้าพูดออกมาแล้วเราทนและเจ็บมาก ไม่ใช่เราไม่พยายามที่จะลดให้เค้านะคะแต่เราก็ยอมรับในข้อนี้ที่บ้างทีเราสัญญาแล้วทำให้เค้าผิดหวังจนเราคงชินชาและเบื่อ เราขอโอกาสเค้าครั้งสุดท้ายที่จะลดน้ำหนักทำให้เค้าเห็นคือเดือนมกราคม (เค้าโอเครเค้าให้โอกาสเราค่ะ) แต่มีเรื่องผญคนนี้เข้ามาก่อนเราเลยไม่ได้ทำโอกาสนั้นให้เค้าเห็น จนสุดท้ายเค้าขอเลิกกับเราค่ะ ทุกวันนี้เราก็ไม่ตอบไม่ได้จริงๆว่าเราเลิกกันเพราะอะไร แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ประเด็นค่ะ
2เดือนผ่านไป
แรกๆเราแย่มากค่ะ เรากินไม่ได้ นอนไม่หลับ การงานแย่ไปหมด ไม่มีแรงจะทำอะไร ไม่อยากทำอะไร วันๆร้องไห้ๆๆ ไม่คุยกะใคร จนเราเองก็ยังทนตัวเองไม่ไหวจริงๆ ไม่ไหวขนาดที่เราต้องขอคำปรึกษาจากพ่อ (ปกติมีเรื่องเราจะไม่ค่อยบอกท่านเพราะไม่อยากให้ท่านเป็นห่วง) แต่มันทำเราแย่มากไม่เคยแย่ขนาดนี้ เราได้ข้อคิดจากพ่อเราเยอะมาก มันทำให้เรามีสติดึงเรากลับมาสู้กับความเป็นจริงค่ะ เราตั้งสติแล้วพยายามก้าวออกมามันทรมาณมากๆค่ะแรกๆ มันยากมากค่ะท้อทุกวันเหนื่อยทุกวัน คิดถึงทุกวัน ห่วงทุกวัน รักทุกวัน แต่เราก็นึกว่าถ้าตัวเรายังรักตัวเองไม่มากพอ แล้วใครจะมารักเรา ควรกลับมารักตัวเองและรักพ่อให้มาก จะเอาชีวิตที่เหลือไปจมกะผุ้ชายคนนึงทำไม ทรมาณตัวเองทำไม ทำไมต้องทน เราหลุดมาค่ะดีใจมาก
ตั้งแต่เราหลุดออกมาได้ เราตั้งเป้าหมายในชีวิตไว้แล้วว่า เราจะทำทุกวันของเราให้ดีขึ้น พัฒนาตัวเอง พิสูจน์ให้เค้าเห้นถ้าวันนึงเค้าผ่านมาได้เห็นว่าเราทำได้และเราดีพอ
แต่เรื่องมันเกิดขึ้นที่เมื่อวานค่ะ
อยู่ๆเค้าก็ทักมาแล้วก็บอกมีอะไรจะถาม เราก็โอเค เราว่าหัวใจเราแข็งพอที่จะคุยกันได้ เราเลยให้เค้าถามค่ะ เค้าคอลไลน์มาแล้วถามเราว่า ทำไมตอนนั้นถึงรักเค้าได้มากขนาดนั้น เราก็ตอบไป แล้วเราก็ถามเค้าว่าจะถามทำไม เค้าตอบเรามาค่ะว่าตอนนี้เค้ากำลังเจอแบบที่เราเคยเจอ(ตอนที่เค้าทิ้งเราไปละเราแย่) ตั้งแต่เค้าคุยกับผู้หญิงคนนั้นชีวิตเค้าแย่ลงมาก ดรอปลงมาก ตั้งแต่เรื่องงานจนชีวิตประจำวัน เพราะงานเค้าก็เครียดอยู่แล้วแต่ผุ้หญิงคนนี้ก็เหมือนจะไม่รักเค้า เหมือนเค้ารักอยู่ฝ่ายเดียว เค้าพยายามอย่างมากให้ผุ้หญิงคนนี้รักเค้าแต่เหมือนผุ้หญิงคนนี้ก็เหมือนไม่สนใจ ใส่ใจ เราเลยถามถึงฐานะของเค้า เค้าบอกไม่ได้คบกัน ไม่มีฐานะแต่แค่มีกันและกัน แล้วเราก็ตกลงเจอกันในวันถัดไปค่ะ เราว่าเราพร้อมที่จะเจอเพราะเราปิดหัวใจเราแล้วเดินหน้าต่อแล้ว แต่....
เรื่องมันเริ่มเกิดจากความคิดถึงของทั้งคู่ค่ะ เราเองก็พัฒนาตัวเองมาตลอด2 เดือน เค้าก็ชมค่ะว่าดูดีขึ้นเยอะเลยผอมลงมาก เราก็แค่ยิ้มๆ แล้วเค้าก็ถามเราว่าคิดถึงกันบ้างไหม เราพูดได้เต้มปากเลยค่ะว่า คิดถึงมากที่สุด เราตอบเค้าไปแบบนั้น (ถึงเราจะหลุดตรงนั้นมาได้แต่เราบอกได้เลยค่ะว่าเราก้ยังคิดถึงเค้าทุกวัน ห่วงทุกวันเหมือนเดิม ยังคงรุ้สึก แค่มันผ่านจุดที่เราแย่และเราต้องเดินหน้าต่อไปให้ได้) เค้าตอบเรามาว่า เค้าเองก้คิดถึงเรามากและเสียใจที่เลือกทิ้งผุ้หญิงที่รักเค้ามากที่สุดถ้าเทียบผุ้ญิงที่รักเค้ามากที่สุดกว่าทุกๆคนที่เค้าคบมา มันทำให้เราอ่อนไปหมดจริงๆค่ะ เราก็ไปกินข้าวดูหนังกันปกติค่ะ แม้จะเป็นแค่ 4 ชั่วโมงที่ได้เจอกัน แต่ความรุ้สึกที่เราเก็บมันไว้มันขึ้นมาทุกอย่าง เรามองหน้าเค้าทุกวินาที เราหยุดมองเค้าไม่ได้เลยรู้แค่ว่าคิดถึงมาก รักมากและวันนี้เป็นห่วงเค้ามากที่สุด เราคุยกันไปมาปกติค่ะ ถามเรื่องส่วนตัวของกันและกัน สบายดีไหม เจออะไรมาบ้าง ทำงานเป็นอย่างไงบ้าง เหมือนอัพเดตชีวิตกันและกัน เค้าถามขึ้นมาค่ะว่าแล้วตอนนี้มีใครเข้ามาจีบไหม มีใครหรือยังเราก็บอกไปว่า มีแหละแต่เราไม่ได้เปิดใจให้ใครเรายังอยากรักตัวเองรักพ่อให้มากกว่านี้ ยังไม่ขอเปิดใจให้ใคร และถ้าจะมีคนเข้ามาก็คงยากกว่าเดิมเพราะที่ผ่านมาเราก็ทรมาณมากเช่นกันเราไม่อยากให้ตัวเองกลับไปจุดๆนั้นอีก เพราะเวลาที่จะก้าวออกมามันยากมาก และเค้าก็พูดขึ้นมาเหมือนเค้าอยากจะกลับมาหาเราค่ะ เค้าพูดว่าไม่ใช่ไม่เสียใจนะที่เลือกที่จะทิ้งไปวันนั้น ถ้าเค้าคิดจะเข้าใจเราอีกนิดนึงมันคงดี แล้วเราก็แค่เงียบแล้วเค้าก้พูดมาว่า ที่พูดมาไม่ใช่ต้องการให้เรารอนะเค้านะ เพราะตอนนี้ตัวเค้าเองก็เจ็บและไม่สามารถตัดผุ้หญิงคนนั้นได้ ทั้งๆที่รุ้ว่าผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้รักเค้า เค้าบอกมีหลายครั้งที่เค้าถอยออกมาแต่เค้าก็ยังทำไม่ได้สักที ใจเค้ามันไปผูกกับผุ้หญิงคนนั้น เค้าบอกเค้าพยายามที่ตัดแต่มันมีจุดนึงที่เค้าตัดไม่ได้ เราถามเค้าค่ะว่าจุดไหนเค้าก็บอกเค้าก็บอกไม่ได้ เราเลยบอกเค้าไปว่า เพราะเทอรักตัวเองไม่มากพอ เลยปล่อยให้มันทำร้ายเทอไปเรื่อยๆ เค้าก็บอกก็คงใช่ เพื่อนๆเค้าทุกคน เพื่อนที่ทำงาน ไม่มีใครสักคนที่สนับสนุนที่อยากจะเค้าคบกับผุ้หญิงคนนี้เลยเพราะตั้งแต่ที่คุยกับผุ้หญิงคนนี้ชีวิตเราแย่ การงานเสีย ไปนั่งร้องไห้ที่ทำงาน แม้แต่แม่เค้าเองก็เห้นว่าเค้าแย่มากแค่ไหนจนไม่อยากให้ไปต่อ เค้าบอกเค้ารุ้แต่ตอนนี้เค้าตัดผุ้หญิงคนนี้ไม่ได้ไว้จริงๆ เค้าบอกเค้าขอเวลานะ (พูดเหมือนอยากกลับมาหาเราอีกแล้ว) เค้าขอเวลา แต่เราไม่ต้องรอเค้าเช่นกัน ถ้าเราเจอคนที่ดีกว่าเราไปคบได้เลย แล้วถ้าวันนึงที่ใจเค้าพร้อม(พร้อมที่นี้คือเค้าสามารถตัดผุ้หญิงคนนั้นได้100เปอเซ็น) และอยากจะกลับมาเค้าจะมาจีบเราใหม่เอง และถ้าวันนั้นเรามีแฟนใหม่ไปแล้ว เค้าบอกเค้าก้จะเป็นฝ่ายรอเราเอง .. เค้าก็พูดมาว่า เหมือนตอนนี้เเค้าก็ยังคงมีความหวังกับผุ้หญิงคนนั้นว่าสักวันนึงผุ้หญิงคนนั้นจะเห้นเค้าบ้าง ยังคงพยายามทำให้ผุ้หญิงคนนั้นกลับมามอง ยังคงทนรอผุ้หญิงคนนั้น เค้าเลยไม่อยากให้เรารอเค้าประมาณนี้ค่ะ ... เพราะเวลาที่เค้าจะตัดผุ้หญิงคนนั้นทีไร ผุ้หญิงคนนี้ก็จะกลับมาทำดีแล้วเค้าจะใจอ่อนทุกที
ในใจเราคิดว่าพูดมาขนาดนี้มันคือการให้ความหวังเว้ยยย แล้วมาบอกไม่ต้องรอคืออะไร มาพูดแบบนี้จะให้เราคิดอย่างไง ต้องการอะไร เห็นแก่ตัวไปไหม ?
มันทำให้เราสับสนมากๆค่ะ มันเกิดคำถามในใจเราว่า
1. เราควรทำอย่างไงดี (เราสามารถบอกได้เลยว่าเรายังคงรู้สึกและรักมาก) เรารู้ว่าจริงๆมันก็ไม่ควรรอ แต่มันเหมือนใจเองก็ไม่สงบพอที่จะเลิกคิด
2. มันมีไหมคะวิธีที่เราจะช่วยให้เค้าตัดใจจากอีกคน(ไม่ว่าจะช่วยในฐานะไหนก็ตาม) แล้วให้เวลามันเป็นช่วยให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามที่มันเป็น
เราไม่สามารถตอบตัวเองได้จริงๆค่ะ ว่าเราควรทำอย่างไง เพราะใจเรามันเหมือนสองใจ 1.อยากกลับไปเจ็บอีกหรอ กับ 2.ยังรักมากห่วงมากคิดถึงมาก
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ แล้วขอบคุณล่วงหน้าสำหรับใครที่อาจจะเข้ามาตอบ
ผิดพลาดอย่างไงอภัยด้วยนะคะ
ควรรอ หรือ เดินหน้าต่อไปดี?
นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลย เราตัดสินใจอยู่นานว่าเราควรมาขอคำปรึกษาในนี้หรือป่าว แต่สุดท้ายใจเราก็ทนกับคำถามในใจที่ตอบไม่ได้สักที ถ้าผิดพลาดอย่างไงขอขอโทษด้วยนะคะ
เรื่องมันเกิดจากที่เราคบกันผู้ชายคนนึงได้ประมาณ 8 เดือนค่ะ แล้วเราก็เลิกกัน ด้วยเหตุผลเราเองก็ไม่รู้จะตอบตัวเองอย่างไงว่าจริงๆแล้วมันคือตัวเราที่ผิดพลาดหรือเป็นที่เค้ามีคนอื่นกันแน่ เรื่องมันมีอยู่ว่าช่วงปีใหม่ที่ผ่านมันทะเลาะกันเรื่องผู้หญิงคนนึงที่เข้ามาในฐานะเพื่อนเล่นเกม เราก็ถามเค้าค่ะว่าอย่างไงเราก็ตอบเราแค่ว่าไม่มีอะไรหรอก เชื่อเถอะไม่ได้คิดอะไร เราก็บอกว่าควรให้เกียรติเราหน่อยเรานั่งอยู่ข้างๆแต่ตอบแชทกันทั้งวัน ไปดูหนังกันเธอก็ตอบดูมือถือตลอดทั้งๆที่เรายืนอยู่ข้างๆ แรกเราสังเกตุค่ะแต่เราไม่พูดอะไรจนข้างในมันไม่ไหว เราทะเลาะกันรอบแรกไปจบ เค้าบอกจะคุยให้น้อยลง เราเชื่อใจเค้าค่ะ แต่สิ่งที่เราได้ว่าคือ คุยน้อยลงของเค้าคือแอบคุยแล้วลบแชททิ้งเพื่อไม่ให้เราเห็น จนทนแบบนี้มาทั้งวันจนสุดท้ายมันไม่ไหวที่จะทน เราทะเลาะกันอีกครั้งค่ะรอบที่ 2 คือเรื่องผญคนนี้อีก เค้าก็ลากเรื่องเก่าๆเข้ามาทะเลาะอีกทั้งๆที่ทะเลาะกันเรื่องผญคนนี้แต่เราก็ลากมาโทษเรา คือเรื่องเดิมๆที่ทะเลาะกันมาตลอดที่คบคือ ทำไมเราถึงไม่ลดน้ำหนักสักที ? (เป็นเรื่องใหญ่มากค่ะเรื่องนี้ทะเลาะเรื่องนี้ตั้งแต่คบกันเข้าเดือนที่5จนยันวันสุดท้ายที่เลิกกันค่ะ) คำดูถูกมากมายที่เค้าพูดออกมาแล้วเราทนและเจ็บมาก ไม่ใช่เราไม่พยายามที่จะลดให้เค้านะคะแต่เราก็ยอมรับในข้อนี้ที่บ้างทีเราสัญญาแล้วทำให้เค้าผิดหวังจนเราคงชินชาและเบื่อ เราขอโอกาสเค้าครั้งสุดท้ายที่จะลดน้ำหนักทำให้เค้าเห็นคือเดือนมกราคม (เค้าโอเครเค้าให้โอกาสเราค่ะ) แต่มีเรื่องผญคนนี้เข้ามาก่อนเราเลยไม่ได้ทำโอกาสนั้นให้เค้าเห็น จนสุดท้ายเค้าขอเลิกกับเราค่ะ ทุกวันนี้เราก็ไม่ตอบไม่ได้จริงๆว่าเราเลิกกันเพราะอะไร แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ประเด็นค่ะ
2เดือนผ่านไป
แรกๆเราแย่มากค่ะ เรากินไม่ได้ นอนไม่หลับ การงานแย่ไปหมด ไม่มีแรงจะทำอะไร ไม่อยากทำอะไร วันๆร้องไห้ๆๆ ไม่คุยกะใคร จนเราเองก็ยังทนตัวเองไม่ไหวจริงๆ ไม่ไหวขนาดที่เราต้องขอคำปรึกษาจากพ่อ (ปกติมีเรื่องเราจะไม่ค่อยบอกท่านเพราะไม่อยากให้ท่านเป็นห่วง) แต่มันทำเราแย่มากไม่เคยแย่ขนาดนี้ เราได้ข้อคิดจากพ่อเราเยอะมาก มันทำให้เรามีสติดึงเรากลับมาสู้กับความเป็นจริงค่ะ เราตั้งสติแล้วพยายามก้าวออกมามันทรมาณมากๆค่ะแรกๆ มันยากมากค่ะท้อทุกวันเหนื่อยทุกวัน คิดถึงทุกวัน ห่วงทุกวัน รักทุกวัน แต่เราก็นึกว่าถ้าตัวเรายังรักตัวเองไม่มากพอ แล้วใครจะมารักเรา ควรกลับมารักตัวเองและรักพ่อให้มาก จะเอาชีวิตที่เหลือไปจมกะผุ้ชายคนนึงทำไม ทรมาณตัวเองทำไม ทำไมต้องทน เราหลุดมาค่ะดีใจมาก
ตั้งแต่เราหลุดออกมาได้ เราตั้งเป้าหมายในชีวิตไว้แล้วว่า เราจะทำทุกวันของเราให้ดีขึ้น พัฒนาตัวเอง พิสูจน์ให้เค้าเห้นถ้าวันนึงเค้าผ่านมาได้เห็นว่าเราทำได้และเราดีพอ
แต่เรื่องมันเกิดขึ้นที่เมื่อวานค่ะ
อยู่ๆเค้าก็ทักมาแล้วก็บอกมีอะไรจะถาม เราก็โอเค เราว่าหัวใจเราแข็งพอที่จะคุยกันได้ เราเลยให้เค้าถามค่ะ เค้าคอลไลน์มาแล้วถามเราว่า ทำไมตอนนั้นถึงรักเค้าได้มากขนาดนั้น เราก็ตอบไป แล้วเราก็ถามเค้าว่าจะถามทำไม เค้าตอบเรามาค่ะว่าตอนนี้เค้ากำลังเจอแบบที่เราเคยเจอ(ตอนที่เค้าทิ้งเราไปละเราแย่) ตั้งแต่เค้าคุยกับผู้หญิงคนนั้นชีวิตเค้าแย่ลงมาก ดรอปลงมาก ตั้งแต่เรื่องงานจนชีวิตประจำวัน เพราะงานเค้าก็เครียดอยู่แล้วแต่ผุ้หญิงคนนี้ก็เหมือนจะไม่รักเค้า เหมือนเค้ารักอยู่ฝ่ายเดียว เค้าพยายามอย่างมากให้ผุ้หญิงคนนี้รักเค้าแต่เหมือนผุ้หญิงคนนี้ก็เหมือนไม่สนใจ ใส่ใจ เราเลยถามถึงฐานะของเค้า เค้าบอกไม่ได้คบกัน ไม่มีฐานะแต่แค่มีกันและกัน แล้วเราก็ตกลงเจอกันในวันถัดไปค่ะ เราว่าเราพร้อมที่จะเจอเพราะเราปิดหัวใจเราแล้วเดินหน้าต่อแล้ว แต่....
เรื่องมันเริ่มเกิดจากความคิดถึงของทั้งคู่ค่ะ เราเองก็พัฒนาตัวเองมาตลอด2 เดือน เค้าก็ชมค่ะว่าดูดีขึ้นเยอะเลยผอมลงมาก เราก็แค่ยิ้มๆ แล้วเค้าก็ถามเราว่าคิดถึงกันบ้างไหม เราพูดได้เต้มปากเลยค่ะว่า คิดถึงมากที่สุด เราตอบเค้าไปแบบนั้น (ถึงเราจะหลุดตรงนั้นมาได้แต่เราบอกได้เลยค่ะว่าเราก้ยังคิดถึงเค้าทุกวัน ห่วงทุกวันเหมือนเดิม ยังคงรุ้สึก แค่มันผ่านจุดที่เราแย่และเราต้องเดินหน้าต่อไปให้ได้) เค้าตอบเรามาว่า เค้าเองก้คิดถึงเรามากและเสียใจที่เลือกทิ้งผุ้หญิงที่รักเค้ามากที่สุดถ้าเทียบผุ้ญิงที่รักเค้ามากที่สุดกว่าทุกๆคนที่เค้าคบมา มันทำให้เราอ่อนไปหมดจริงๆค่ะ เราก็ไปกินข้าวดูหนังกันปกติค่ะ แม้จะเป็นแค่ 4 ชั่วโมงที่ได้เจอกัน แต่ความรุ้สึกที่เราเก็บมันไว้มันขึ้นมาทุกอย่าง เรามองหน้าเค้าทุกวินาที เราหยุดมองเค้าไม่ได้เลยรู้แค่ว่าคิดถึงมาก รักมากและวันนี้เป็นห่วงเค้ามากที่สุด เราคุยกันไปมาปกติค่ะ ถามเรื่องส่วนตัวของกันและกัน สบายดีไหม เจออะไรมาบ้าง ทำงานเป็นอย่างไงบ้าง เหมือนอัพเดตชีวิตกันและกัน เค้าถามขึ้นมาค่ะว่าแล้วตอนนี้มีใครเข้ามาจีบไหม มีใครหรือยังเราก็บอกไปว่า มีแหละแต่เราไม่ได้เปิดใจให้ใครเรายังอยากรักตัวเองรักพ่อให้มากกว่านี้ ยังไม่ขอเปิดใจให้ใคร และถ้าจะมีคนเข้ามาก็คงยากกว่าเดิมเพราะที่ผ่านมาเราก็ทรมาณมากเช่นกันเราไม่อยากให้ตัวเองกลับไปจุดๆนั้นอีก เพราะเวลาที่จะก้าวออกมามันยากมาก และเค้าก็พูดขึ้นมาเหมือนเค้าอยากจะกลับมาหาเราค่ะ เค้าพูดว่าไม่ใช่ไม่เสียใจนะที่เลือกที่จะทิ้งไปวันนั้น ถ้าเค้าคิดจะเข้าใจเราอีกนิดนึงมันคงดี แล้วเราก็แค่เงียบแล้วเค้าก้พูดมาว่า ที่พูดมาไม่ใช่ต้องการให้เรารอนะเค้านะ เพราะตอนนี้ตัวเค้าเองก็เจ็บและไม่สามารถตัดผุ้หญิงคนนั้นได้ ทั้งๆที่รุ้ว่าผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้รักเค้า เค้าบอกมีหลายครั้งที่เค้าถอยออกมาแต่เค้าก็ยังทำไม่ได้สักที ใจเค้ามันไปผูกกับผุ้หญิงคนนั้น เค้าบอกเค้าพยายามที่ตัดแต่มันมีจุดนึงที่เค้าตัดไม่ได้ เราถามเค้าค่ะว่าจุดไหนเค้าก็บอกเค้าก็บอกไม่ได้ เราเลยบอกเค้าไปว่า เพราะเทอรักตัวเองไม่มากพอ เลยปล่อยให้มันทำร้ายเทอไปเรื่อยๆ เค้าก็บอกก็คงใช่ เพื่อนๆเค้าทุกคน เพื่อนที่ทำงาน ไม่มีใครสักคนที่สนับสนุนที่อยากจะเค้าคบกับผุ้หญิงคนนี้เลยเพราะตั้งแต่ที่คุยกับผุ้หญิงคนนี้ชีวิตเราแย่ การงานเสีย ไปนั่งร้องไห้ที่ทำงาน แม้แต่แม่เค้าเองก็เห้นว่าเค้าแย่มากแค่ไหนจนไม่อยากให้ไปต่อ เค้าบอกเค้ารุ้แต่ตอนนี้เค้าตัดผุ้หญิงคนนี้ไม่ได้ไว้จริงๆ เค้าบอกเค้าขอเวลานะ (พูดเหมือนอยากกลับมาหาเราอีกแล้ว) เค้าขอเวลา แต่เราไม่ต้องรอเค้าเช่นกัน ถ้าเราเจอคนที่ดีกว่าเราไปคบได้เลย แล้วถ้าวันนึงที่ใจเค้าพร้อม(พร้อมที่นี้คือเค้าสามารถตัดผุ้หญิงคนนั้นได้100เปอเซ็น) และอยากจะกลับมาเค้าจะมาจีบเราใหม่เอง และถ้าวันนั้นเรามีแฟนใหม่ไปแล้ว เค้าบอกเค้าก้จะเป็นฝ่ายรอเราเอง .. เค้าก็พูดมาว่า เหมือนตอนนี้เเค้าก็ยังคงมีความหวังกับผุ้หญิงคนนั้นว่าสักวันนึงผุ้หญิงคนนั้นจะเห้นเค้าบ้าง ยังคงพยายามทำให้ผุ้หญิงคนนั้นกลับมามอง ยังคงทนรอผุ้หญิงคนนั้น เค้าเลยไม่อยากให้เรารอเค้าประมาณนี้ค่ะ ... เพราะเวลาที่เค้าจะตัดผุ้หญิงคนนั้นทีไร ผุ้หญิงคนนี้ก็จะกลับมาทำดีแล้วเค้าจะใจอ่อนทุกที
ในใจเราคิดว่าพูดมาขนาดนี้มันคือการให้ความหวังเว้ยยย แล้วมาบอกไม่ต้องรอคืออะไร มาพูดแบบนี้จะให้เราคิดอย่างไง ต้องการอะไร เห็นแก่ตัวไปไหม ?
มันทำให้เราสับสนมากๆค่ะ มันเกิดคำถามในใจเราว่า
1. เราควรทำอย่างไงดี (เราสามารถบอกได้เลยว่าเรายังคงรู้สึกและรักมาก) เรารู้ว่าจริงๆมันก็ไม่ควรรอ แต่มันเหมือนใจเองก็ไม่สงบพอที่จะเลิกคิด
2. มันมีไหมคะวิธีที่เราจะช่วยให้เค้าตัดใจจากอีกคน(ไม่ว่าจะช่วยในฐานะไหนก็ตาม) แล้วให้เวลามันเป็นช่วยให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามที่มันเป็น
เราไม่สามารถตอบตัวเองได้จริงๆค่ะ ว่าเราควรทำอย่างไง เพราะใจเรามันเหมือนสองใจ 1.อยากกลับไปเจ็บอีกหรอ กับ 2.ยังรักมากห่วงมากคิดถึงมาก
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ แล้วขอบคุณล่วงหน้าสำหรับใครที่อาจจะเข้ามาตอบ
ผิดพลาดอย่างไงอภัยด้วยนะคะ