ตอนนี้ฟิลลิ่งเราเหมือนเด็กวัยรุ่น
ให้คำปรึกษากับทุกๆคน ทุกๆเรื่องได้
แต่ดันมีปัญหาเรื่องความรัก ที่อารมณ์เหมือนคนเป็นไบโพล่า
ที่ขึ้นๆ ลงๆ คิดเอง นอยด์เอง เหมือนเด็กวัยรุ่น!!!!!
คืองี้ค่ะ ตอนนี้ จขกท ใกล้สามสิบแล้ว
ประสบการณ์ความรักที่ผ่านมาเต็มสิบ น่าจะได้หนึ่ง
เพราะที่ผ่านมา ช่วงวัยรุ่น เรียนโรงเรียนหญิงล้วนมาตลอด มหาลัย ทำงานก็มีแต่ผู้หญิง สังคมแคบ
เด็กๆเจอผู้ชายทีก็จะเขินอาย ไม่กล้าคุย
เคยแชท msn คุยกับผู้ชายคนหนึ่ง อย่างจริงๆ จังๆ ตอน ม.ปลาย
คุยกันทุกวัน (มีบอกร่กบอกรักด้วย) แต่ด้วยความเราอยู่ ตจว. เขาอยู่กรุงเทพฯ
จึงไม่เคยเจอกัน จนสุดท้ายก็ไม่ได้คุยกันต่อ
จนเข้ามหาวิทยาลัย เพื่อนผู้ชายก็ไม่ค่อยมี ไม่ค่อยกล้าคุยกับผู้ชาย 5555
เพื่อนส่วนใหญ่ก็เพื่อนผู้หญิง+เพศที่สาม กิจกรรมไม่ทำ เรียนเสร็จกลับบ้านกลับหอ
เพื่อนจึงน้อยมากกกกก มีแต่คนที่สนิท
แต่ตอนอยู่มหาลัยก็มีแอบชอบ เดือนคณะ
แต่แบบชอบเฉยๆเพราะหล่อ มีแอบชอบเพื่อนคนหนึ่งตอนฝึกงาน
แต่เป็นแบบชอบเอง เลิกชอบเอง จบเอง 555555
พอทำงานสังคมก็มีแต่ผู้หญิง ทำงานเสร็จกลับบ้าน
ใช้ชีวิตคนเดียวได้ สบ๊ายยยยยยยย ชอบชีวิตแบบนี้
มีชอบผู้ชายตามรถไฟฟ้าที่หน้าตาดีบ้าง แต่ยังไม่เคยชอบใครจริงจัง
จนเรื่อยมาจนอายุย่างเข้าสามสิบ ซึ่งเพื่อนแต่งงานกันไปบ้างแล้ว
ก็เอ๊ะ มานั่ง นึกๆดู ชั้นยังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเลยนี่หว่า 555555
นั่งดูหนังหน้าตัวเอง ก็พอจะไปวัดหมาไม่หอน (แค่เห่าเบาๆ)
แต่ด้วยวิถีชีวิต + เป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงปานกลาง จึงเป็นเช่นนี้
สองสามปีก่อนเคยเปลี่ยนสถานที่ทำงาน ก็มีคนเคยแชทมาคุยและเล่นกีต้าร์ให้ฟัง
รวมถึงเคยชวนไปกินข้าว แต่นี่เล่นตัวไง ไม่ไปจ้าา
(ตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าที่ชวนนั่นชวนจริงหรือยังไง)
พอเปลี่ยนที่ทำงานก็ไม่ได้คุย
ตอนนี้พอดีเปลี่ยนวิถีชีวิตใหม่ มีสังคมใหม่
ได้รู้จักพี่คนหนึ่ง ซึ่งก่อนนี้ เคยคุยกันเพราะอยู่ตึกเดียวกัน
และเรียนมหาลัยเดียวกัน จึงมีจุดเชื่อมโยง
ตอนแรกก็ไม่ชอบ เพราะนางเป็นผู้ชายที่มีมาด และกวนมาก แถมไม่ใช่สเปค
แต่ไม่รู้อย่างไง ชอบได้ไงไม่รู้ ก่อนนี้ปีก่อนโน้นก็แค่ชอบ แต่นานๆได้เจอกันทีก้ไม่ได้อะไรไง
แต่ตอนปีที่ผ่านมาได้มาทำกิจกรรมเดียวกัน ทำให้เจอกันบ่อย
จากการที่เจอกันบ่อยก็ทำให้สนิทกัน คุยกัน จนชอบมากขึ้นๆ
แต่อะไรก็ตามแต่ เป็นชะนีที่ไม่อยากบอกใครให้รู้ว่าชั้นชอบนะ
เพราะปลายทางสุดท้ายจากหลายๆปัจจัย รู้ว่ายังไงก็เป็นไปไม่ได้
ตอนนี้ก็ได้แต่ชอบไปเรื่อยๆ ก็พอใจล่ะค่ะ
มีความสุขที่ได้ทำกิจกรรมต่างๆกับเขา
ซึ่งตอนนี้ก็กึ่งๆไม่แน่ใจว่าเขารู้หรือป่าว
เพราะบางอย่างที่เขาทำเหมือนอ้อย
แต่ก็ไม่รู้ว่าทำเพราะเห็นว่าเป็นน้องที่สนิทหรือป่าว (ชะนีขี้มโน)
บางทีก็คิดว่าควรชอบคนที่พอจะเป็นไปได้ และลุยหน้าจีบเขาไปให้ชัด
จะได้เป็นฝั่งเป็นฝา อายุอานามก็ไม่ใช่น้อย
แต่ก็ดั๊นนนนน ไม่มีใครให้ชอบ
5555555555555555555
ตอนนี้ก็เลยตกอยู่ในภาวะสาวใหญ่หัวใจมุ้งมิ้ง
แอบชอบเงียบๆ ไม่อยากครอบครอง ไม่อยากเป็นเจ้าของ
ยิ้ม มีความสุขอยู่คนเดียว แต่ก็มีนอยด์บ้างบางที (ไบโพล่าสินะ)
เพราะถ้าเอาจริงๆ ชอบชีวิตโสดมากกว่าที่จะให้ไปมีครอบครัว เลยแฮปปี้กับแบบนี้
บางทีก็เหงาบ้าง แต่อีกหน่อยค่อยไปหาเพื่อนในสถานสงเคราะห์คนชราล่ะกัน!!!!
== ใครเคยแอบชอบผู้ชาย ตอนอายุย่าง 30 มั้ยคะ ==
ให้คำปรึกษากับทุกๆคน ทุกๆเรื่องได้
แต่ดันมีปัญหาเรื่องความรัก ที่อารมณ์เหมือนคนเป็นไบโพล่า
ที่ขึ้นๆ ลงๆ คิดเอง นอยด์เอง เหมือนเด็กวัยรุ่น!!!!!
คืองี้ค่ะ ตอนนี้ จขกท ใกล้สามสิบแล้ว
ประสบการณ์ความรักที่ผ่านมาเต็มสิบ น่าจะได้หนึ่ง
เพราะที่ผ่านมา ช่วงวัยรุ่น เรียนโรงเรียนหญิงล้วนมาตลอด มหาลัย ทำงานก็มีแต่ผู้หญิง สังคมแคบ
เด็กๆเจอผู้ชายทีก็จะเขินอาย ไม่กล้าคุย
เคยแชท msn คุยกับผู้ชายคนหนึ่ง อย่างจริงๆ จังๆ ตอน ม.ปลาย
คุยกันทุกวัน (มีบอกร่กบอกรักด้วย) แต่ด้วยความเราอยู่ ตจว. เขาอยู่กรุงเทพฯ
จึงไม่เคยเจอกัน จนสุดท้ายก็ไม่ได้คุยกันต่อ
จนเข้ามหาวิทยาลัย เพื่อนผู้ชายก็ไม่ค่อยมี ไม่ค่อยกล้าคุยกับผู้ชาย 5555
เพื่อนส่วนใหญ่ก็เพื่อนผู้หญิง+เพศที่สาม กิจกรรมไม่ทำ เรียนเสร็จกลับบ้านกลับหอ
เพื่อนจึงน้อยมากกกกก มีแต่คนที่สนิท
แต่ตอนอยู่มหาลัยก็มีแอบชอบ เดือนคณะ
แต่แบบชอบเฉยๆเพราะหล่อ มีแอบชอบเพื่อนคนหนึ่งตอนฝึกงาน
แต่เป็นแบบชอบเอง เลิกชอบเอง จบเอง 555555
พอทำงานสังคมก็มีแต่ผู้หญิง ทำงานเสร็จกลับบ้าน
ใช้ชีวิตคนเดียวได้ สบ๊ายยยยยยยย ชอบชีวิตแบบนี้
มีชอบผู้ชายตามรถไฟฟ้าที่หน้าตาดีบ้าง แต่ยังไม่เคยชอบใครจริงจัง
จนเรื่อยมาจนอายุย่างเข้าสามสิบ ซึ่งเพื่อนแต่งงานกันไปบ้างแล้ว
ก็เอ๊ะ มานั่ง นึกๆดู ชั้นยังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเลยนี่หว่า 555555
นั่งดูหนังหน้าตัวเอง ก็พอจะไปวัดหมาไม่หอน (แค่เห่าเบาๆ)
แต่ด้วยวิถีชีวิต + เป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงปานกลาง จึงเป็นเช่นนี้
สองสามปีก่อนเคยเปลี่ยนสถานที่ทำงาน ก็มีคนเคยแชทมาคุยและเล่นกีต้าร์ให้ฟัง
รวมถึงเคยชวนไปกินข้าว แต่นี่เล่นตัวไง ไม่ไปจ้าา
(ตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าที่ชวนนั่นชวนจริงหรือยังไง)
พอเปลี่ยนที่ทำงานก็ไม่ได้คุย
ตอนนี้พอดีเปลี่ยนวิถีชีวิตใหม่ มีสังคมใหม่
ได้รู้จักพี่คนหนึ่ง ซึ่งก่อนนี้ เคยคุยกันเพราะอยู่ตึกเดียวกัน
และเรียนมหาลัยเดียวกัน จึงมีจุดเชื่อมโยง
ตอนแรกก็ไม่ชอบ เพราะนางเป็นผู้ชายที่มีมาด และกวนมาก แถมไม่ใช่สเปค
แต่ไม่รู้อย่างไง ชอบได้ไงไม่รู้ ก่อนนี้ปีก่อนโน้นก็แค่ชอบ แต่นานๆได้เจอกันทีก้ไม่ได้อะไรไง
แต่ตอนปีที่ผ่านมาได้มาทำกิจกรรมเดียวกัน ทำให้เจอกันบ่อย
จากการที่เจอกันบ่อยก็ทำให้สนิทกัน คุยกัน จนชอบมากขึ้นๆ
แต่อะไรก็ตามแต่ เป็นชะนีที่ไม่อยากบอกใครให้รู้ว่าชั้นชอบนะ
เพราะปลายทางสุดท้ายจากหลายๆปัจจัย รู้ว่ายังไงก็เป็นไปไม่ได้
ตอนนี้ก็ได้แต่ชอบไปเรื่อยๆ ก็พอใจล่ะค่ะ
มีความสุขที่ได้ทำกิจกรรมต่างๆกับเขา
ซึ่งตอนนี้ก็กึ่งๆไม่แน่ใจว่าเขารู้หรือป่าว
เพราะบางอย่างที่เขาทำเหมือนอ้อย
แต่ก็ไม่รู้ว่าทำเพราะเห็นว่าเป็นน้องที่สนิทหรือป่าว (ชะนีขี้มโน)
บางทีก็คิดว่าควรชอบคนที่พอจะเป็นไปได้ และลุยหน้าจีบเขาไปให้ชัด
จะได้เป็นฝั่งเป็นฝา อายุอานามก็ไม่ใช่น้อย
แต่ก็ดั๊นนนนน ไม่มีใครให้ชอบ
5555555555555555555
ตอนนี้ก็เลยตกอยู่ในภาวะสาวใหญ่หัวใจมุ้งมิ้ง
แอบชอบเงียบๆ ไม่อยากครอบครอง ไม่อยากเป็นเจ้าของ
ยิ้ม มีความสุขอยู่คนเดียว แต่ก็มีนอยด์บ้างบางที (ไบโพล่าสินะ)
เพราะถ้าเอาจริงๆ ชอบชีวิตโสดมากกว่าที่จะให้ไปมีครอบครัว เลยแฮปปี้กับแบบนี้
บางทีก็เหงาบ้าง แต่อีกหน่อยค่อยไปหาเพื่อนในสถานสงเคราะห์คนชราล่ะกัน!!!!