แม่ชอบคอยืมเงินที่เราหาได้จาการทำงานไปเกินครึ่ง พอไม่ให้ก็บ่นว่าเราเป็นเหมือนตัวถ่วง อกตัญญูทั้งๆที่ก็ช่วยลดค่าใช้จ่าย!!

ก่อนอื่นต้องบอกว่าหนูอายุ 17 ค่ะ ทำงานพิเศษมาได้เกือบครึ่งเดือน งานที่ทำคือฉีดยาศพ คนเขาก็เรียกเราว่าหมอใหญ่ เราทำงานได้วันละ500 ถ้าเจอหลายๆศพและก็ขายโรงได้ก็จะได้ประมาน 1000-1500 ค่ะ พ่อแม่เราแต่ก่อนเป็นคนรวยเป็นเจ้าของโต๊ะจีน สรา้งบ้านอยู่กรุงเทพราคาหลายล้าน แต่ก็ล้มละลายมาเมื่อ 7 ปีก่อน เราเริ่มต้นจากศูนย์ค่ะ จนค่อยๆดีขึ้นพอๆกับหนี้สินของพ่อแม่ค่ะ หนี้ที่เพิ่มก็ได้มาจากเล่นแชร์ เล่นหวย กู้เงินนอกระบบค่ะ แน่นอนว่าดอกมันต้องมีอยู่แล้วพอเราบอกให้หยุดเล่ยเขาก็จะบ่นๆว่าถ้าไม่เล่นพวกนี้เเล้วเอาเงินที่ไหนส่งเราเรียน กับพี่  พี่สาวเรียนที่หมาลัยต่างจังหวัดค่ะ เรียนบริหารการท่องเที่ยวซึ่งใช้เงินเยอะมาก แม่เราก็ส่งเงินให้พี่เราเยอะมาก  แทนที่พ่อแม่จะพอใจกับการที่เรามีอยู่กลับกลายเป็นว่าวันใดถ้าไม่ถูกหวยเล่นเยอะก็เสียเงินเยอะ วันไหนถูกก็ดีหน่อยจะได้มาใช้จ่ายในบ้าน  ส่วนเงินค่าหวยถ้าไม่มีก็จะไปยืมคนอื่นหรือไปกู้เงินนอกระบบ ทำให้รายได้ไม่เพียงพอต่อการใช้จ่าย พ่อเราก็บ้าๆบอๆ รู้ว่าบ้านไม่มีเงิน ก็ยังกินแต่เบียร์วันละ 3-4 ขวด ถ้าบ้านเราถูกหวยก็จะกินเยอะเป็นพิเศษ คติพ่อเราคือ วันไหนมีมากกินมาก วันไหนมีน้อยกินน้อย ซึ่งไม่คำนึงถึงเงินที่เราต้องใช้จ่ายในบ้าน ค่าเรียนเรากับพี่ และก็หนีสินที่แม่และพ่อก่อไว้  บ้านเราขายของตอนเช้าค่ะซึ่งถ้าพ่อแม่ไม่ไปยืมคนอื่นหรือเอาเงินไปทำอย่างอื่นมันก็พอกับการซื้อของ โดยไม่ต้องมายืมเรากับหรือคนอื่น เราคนนึงที่เห็นพ่อแม่ลำบาก เลยอยากช่วยแบ่งเบาภาระ เราก็กู้เงินกยศ.ไว้เพื่ออนาคตที่เราต้องใช้จ่ายในหมาลัย กับกลายเป็นว่าแม่เราก็เอาไปใช้จนหมด พอเราไม่ให้ก็บ่น ด่าเรา ว่าเรา ว่าอกตัญญู ไม่ส่งสรพ่อแม่ ถวงบุญคุณที่ส่งเราเรียนกับพี่จนทำให้เราเป็นคนรู้สึกผิด เราเบื่อมากจนคิดอยากออกไปไกลๆจากพ่อแม่ในหลายๆครั้ง เราถึงขั้นทุกๆวันต้องคิดวิธีซ่อนเงินให้พ้นมือของแม่พอเราทำงานฉีดศพ เราก็คิดว่าจะเก็บเงินไว้เรียนในมหาลัยและก็ใช้จ่ายส่วนตัว แม่เราจะมีโรคอย่างนึง คือชอบแอบเอาตังเราไปใช้แล้วไม่บอกคือแบบเกลียดมาก เราอุตส่าซ่อนไว้เพราะมันจำเป็น พอเราถามถึงเงินเราแม่ก็ชอบบอกว่า เดี๋ยวแม่คืนให้ จะใช้ตอนไหน เราก็บอกวันไปพอถึงวันที่เราต้องใช้แม่เราก็จะไปยืมคนอื่นซึ่งเรารู้อยู่แล้ว มันกลับทำให้เรารู้สึกแย่ลงไปอีก เราเลยตัดสิยใจที่จะส่งเงินให้พี่เราเรียนเองแต่ค่ากินแม่ส่งไปส่วนค่าอื่นๆเราส่งเอง แม่ก็ตกลง กลับกลายเป็นว่าแม่ก็ยังทำเหมือนเดิม จนเราทนไม่ได้ถึงกับนั่งร้องไห้ เขาเห็นแต่ก็บอกว่าเดี๋ยวคืนให้ เราก็เบื่อพยายามทำให้มันดีขึ้นแต่แม่กลับทำให้มันแย่ลง จนเราไม่อยากส่งตังให้พี่เราแล้ว แม่เราก็เหมือนจะหยุดยืมเงินเรา แต่ก็ไม่เกิน 3 วันก็มาเป็นแบบเดิมอีก สุดท้ายเราก็เป็นคนส่งอยู่ดี  เรากับพี่เบื่อแม่ที่เป็นแบบนี้มาก จนไม่มีใครอยากอยู่ด้วย เราทำงานได้16วันมีเงิน 12000 บาท แม่ยืมเราไปก็ 4600 บาท แม่มาขอเงินให้เพื่อนยืมอีก1000 นึง เราก็อยากปฎิเสธแต่ก็เบื่อที่ต้องมาฟังแม่พูดแบบถวง บุญคุณและก็ความรู้สึกผิดที่ไม่ให้เงิน ส่วนเงินที่หลือเราก็ใช้จ่ายเกี่ยวกับพวกการเรียนและก็การทำฟันของเรา เรามีหนี้สินที่เยอะมาก จากการที่แม่ยืมจนเป็นลูกโซ่ หนี้เก่าอีกหลายล้านมาเจอหนี้ใหม่อีกหลายหมื่น สุดท้ายคนที่ใช้หนี้ก็เป็นเรากับพี่ เกือบลืมบอกเราเคยเอาเงินไปฝากไว้กับพี่แต่แม่ก็เค้นเราจนเราต้องบอกว่าอยู่กับพี่ แม่เราก็บ่นว่าไม่ใว้ใจแม่หรอ เราบอกใช่ แล้วเขาก็บ่นอีก เรากับพี่คิดหลายวิธีแล้วแต่ก็หนีไม่พ้นแม่อยู่ดี เราควรทำยังไง ที่จะทำให้เราพอมีเงินเก็บไว้ใช้ในมหาลัย คือทุกวันนี้เราเหมือนกลายเป็นตนบ้าที่กลัวแม่ตัวเองจะแอบเอาตังไปแล้วยืมเงิน เราไม่อยากจมปลักกับความรู้สึกเวลาที่แม่ยืมเงินเรา แล้วเราไม่ให้ เราควรทำยังไง!!!!!!!!