อีกสี่ห้าเดือนว่าจะออกจากงาน
จะไปทำเกษตร ใช้ชีวิตตามมีตามเกิด
ไม่เน้นสร้างรายได้ ขอให้ไม่อดตายเป็นพอ
แต่ทางบ้านดราม่า ไม่ยอมลูกเดียว
ส่วนเราก็หัวเด็ดตีนขาด ไงก็จะออก
ที่กล้าออกเพราะไม่มีภาระ ไม่ต้องหาเลี้ยงใคร
งานไม่นับว่าดีแต่ก็เงินดี ไม่มีปัญหากับงาน
แค่ไม่อยากทำและรู้สึกหดหู่
ไม่คิดเปลี่ยนงาน เพราะไม่อยากทำงาน
ไม่อยากต่อบัตร ปชช ด้วยซ้ำไป
เราไม่มีหนี้สินและทรัพย์สิน
ไม่มีบ้าน ไม่มีรถ มีแต่ตัวโดยแท้
สวนก็ที่ดิน ปกส ไม่มีโฉนดซักแปลง
มีก็แต่ผลไม้ที่อายุสามสิบปีหลายต้นอยู่
มีแฟนอยู่คน คงไม่ได้จัดงานแต่ง
โชคดีแฟนก็ไม่อยากจัดงาน (ใจจริงไม่รู้)
แต่อยากจดทะเบียน ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจ
เพราะจดไป เราก็ไม่ได้สร้างประโยชน์ให้เขาเลย
เพราะเราไม่มีตังค์ ไม่มีอะไรเลย
แฟนมีบ้านรถ มีตำแหน่ง
คงสะเทือนใจทางบ้านแฟนน่าดู
แค่ปากไม่ออก เหตุใดจึงเอาเรามาทำสามี
พยายามเลิกแล้ว แฟนไม่ยอม
แต่ก็ทำใจไว้แล้ว มันอาจมีซักวันที่ยอมรับกันไม่ได้
ตอนนี้คิดอยู่ว่าจะอยู่ด้วยกันยังไงดี
ไม่อยากเจอดราม่าเลย
แต่เราก็อยากมีความสุข
ไม่อยากทำงาน...เอาไงกับชีวิตดี
จะไปทำเกษตร ใช้ชีวิตตามมีตามเกิด
ไม่เน้นสร้างรายได้ ขอให้ไม่อดตายเป็นพอ
แต่ทางบ้านดราม่า ไม่ยอมลูกเดียว
ส่วนเราก็หัวเด็ดตีนขาด ไงก็จะออก
ที่กล้าออกเพราะไม่มีภาระ ไม่ต้องหาเลี้ยงใคร
งานไม่นับว่าดีแต่ก็เงินดี ไม่มีปัญหากับงาน
แค่ไม่อยากทำและรู้สึกหดหู่
ไม่คิดเปลี่ยนงาน เพราะไม่อยากทำงาน
ไม่อยากต่อบัตร ปชช ด้วยซ้ำไป
เราไม่มีหนี้สินและทรัพย์สิน
ไม่มีบ้าน ไม่มีรถ มีแต่ตัวโดยแท้
สวนก็ที่ดิน ปกส ไม่มีโฉนดซักแปลง
มีก็แต่ผลไม้ที่อายุสามสิบปีหลายต้นอยู่
มีแฟนอยู่คน คงไม่ได้จัดงานแต่ง
โชคดีแฟนก็ไม่อยากจัดงาน (ใจจริงไม่รู้)
แต่อยากจดทะเบียน ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจ
เพราะจดไป เราก็ไม่ได้สร้างประโยชน์ให้เขาเลย
เพราะเราไม่มีตังค์ ไม่มีอะไรเลย
แฟนมีบ้านรถ มีตำแหน่ง
คงสะเทือนใจทางบ้านแฟนน่าดู
แค่ปากไม่ออก เหตุใดจึงเอาเรามาทำสามี
พยายามเลิกแล้ว แฟนไม่ยอม
แต่ก็ทำใจไว้แล้ว มันอาจมีซักวันที่ยอมรับกันไม่ได้
ตอนนี้คิดอยู่ว่าจะอยู่ด้วยกันยังไงดี
ไม่อยากเจอดราม่าเลย
แต่เราก็อยากมีความสุข