หมู่บ้านร้างกลางป่า!!!

สวัสดีครับ เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องที่ผมได้ฟังจากพ่อของผมตอนที่พ่อได้ไปเดินป่ากับเพื่อนซึ่งสมมุติว่าชื่อพลละกันพ่อของผมและลุงพลเป็นเพื่อนสนิทกันวันหนึ่งลุงพลก็ชวนพ่อของผมไปเดินป่าพ่อก็ตอบรับคำเชิญจากลุงพลเมื่อพ่อตอบรับเสร็จแกก็ไปเตรียมสัมภาระตามปกติ เช้าวันรุ่งขึ้นวันรุ่งขึ้นพ่อและลุงพลก็เริ่มออกเดินทาง แต่แม่ของผมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจแปลกๆทั้งที่ผ่านมาแม่ก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลยพอบ่ายๆพ่อบอกว่าเริ่มรู้สึกแปลกๆเหมือนมีคนจ้องมองอยู่ตลอดเวลาซึ่งลุงพลก็รู้สึกได้เช่นกันพ่อจึงกระซิบบอกลุงพล ว่าพลๆรู้สึกแปลกๆป่าววะ ลุงพลไม่ตอบแต่ส่งสัญญาณสายตามาบอกว่าอย่าพึ่งพูด แต่พอเดินไปเรื่อยๆพ่อและลุงพลก็เหมือนจะเห็นอะไรบางอย่างคล้ายๆหมู่บ้านมีกระท่อมเล็กๆและวัดอยู่แต่พอยิ่งเดินเข้าไปใกล้เท่าไรก็ยิ่งรู้สึกหนาวๆกลัวๆยังไงก็ไม่รู้พอตะวันเริ่มลับขอบฟ้าพ่อก็ได้ก่อกองไฟแต่ลุงพลก็เอาแต่จ้องหมู่บ้านนั้น พ่อก็สะกิดลุงพลเบาๆเป็นการเรียกสติลุงลพอลุงพลได้สติก็ต่างกันทำอาหารและกางเต้นท์พอกินอาการกันหมดพ่อและลุงพลก็เข้าเต้นท์ทันที พ่อก็ถามลุงพลเบาๆว่าพลๆเมื่อกี้เอ็งจ้องอะไรวะ ลุงพลก็ตอบว่าเมื่อกี้ข้าเห็นมีคนในหมู่บ้านกำลังทำพิธีบางอย่าง พอพ่อได้ยินก็ช็อคเพราะพ่อไม่เห็นอะไรเลยพ่อและลุงพลก็ตัดสินใจจะกลับพรุ่งนี้ตอนเช้าแต่ตอนกลางคืนพ่อได้ยินคนพูดเป็นภาษาอะไรก็ไม่รู้พ่อพยายามฟังแต่ก็ไม่รู้เรื่องพ่อจึงสวดมนต์แล้วเสียงนั้นก็เงียบหายไป พอรุ่งเช้าพ่อและลุงพลก็รีบเก็บเต้นท์และสัมภาระส่วนตัวเสร็จก็รีบกลับทันที พอกลับมาถึงบ้านพ่อและลุงพลก็ไปสอบถามพระที่วัดว่าเจออะไรมาบ้างพระท่านบอกว่า 10ปีที่แล้ว โรคห่าได้ระบาดทั้งหมู่บ้านคนในหมู่บ้านเสียชีวิตหมด และหมู่บ้านนั้นก็กลายเป็นหมู่บ้านร้างไม่มีคนอยู่อาศัยเลย พอพ่อได้ฟังแบบนั้นก็รู้สึกสงสารคนในหมู่บ้านพ่อและลุงพลก็จึงทำบุญไปให้และคืนนั้นพ่อก็ฝันว่ามีคนจำนวนมากเด็กไปถึงวัยชรามาขอบคุณเป็นภาษาที่พ่อฟังไม่ออกแต่ก็เข้าใจได้ยังไงก็ไม่รู้พอขอบคุณเสร็จร่างพวกนั้นก็ค่อยๆจางหายไปด้วยรอยยิ้มของชาวบ้านพวกนั้น