วันนี้คงต้องยอมรับความจริงกับสิ่งที่เราตัดสินใจ ตอนนั้นเราคิดว่าสิ่งที่เราตัดสินใจมันดีที่สุดแล้วจริงๆ การตัดสินใจของเราคือ เราจบความสัมพันธ์กับแฟนที่คบมา เกือบ 7 ปี ด้วยเหตุผลเพราะว่า เรามีความรู้สึกที่มีให้แฟนไม่เหมือนเดิม เราไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เกิดกับความรู้สึกเรามันเรียกว่าอาการหมดใจรึป่าว บวกกับตอนนั้นเรามีคนอื่นเข้ามา แต่ไม่ได้หมายความว่าเราเลือกคนใหม่นะ เราแค่คิดว่า ถ้าเรายังรักแฟนเราอยู่จริงๆ เราต้องซื่อสัตย์ เราต้องไม่หวั่นไหวกับคนอื่น แต่เรากลับสับสน กลับไม่ซื่อสัตย์ต่อแฟนตัวเอง ถึงเค้าจะไม่รู้แต่มันก็รู้ผิดต่อแฟนตัวเอง เราจึงตัดสินใจจบความสัมพันธ์ลง เพราะเรากลัวว่าวันนึงความสัมพันธ์มันจะซับซ้อนกว่านี้ เราไม่อยากทำร้ายความรู้สึกแฟน มันก็คงไม่แฟร์กับใครสักคนอ้ะ
ตลอดระยะเวลาที่คบกับแฟนมา 7 ปี เค้าดูแลเราดีมาก เราก็ทำหน้าที่แฟนที่ดี คอยช่วยเหลือกัน ผ่านปัญหาอุปสรรคต่างๆมาด้วยกัน ผ่านช่วงทุกข์และสุขมาด้วยกัน แต่มันก็มีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้เราอยากเลิกกับเค้า เราชอบทะเลาะกันรุนแรง คือเหมือนต่างคนต่างอารมณ์ร้อน ต่างคนต่างไม่ยอมกัน จนบางทีเผลอทำร้ายร่างกายกันบ้าง เราก็เคยบอกเลิกเค้า แต่ก็ไม่เคยเลิกได้จริงๆสักครั้ง จับได้ว่าเค้ามีคนอื่น เราก็ให้อภัยเค้า แต่เหมือนการโดนนอกใจครั้งนั้นมันทำให้ความรู้สึกเราเปลี่ยนไป เรากลายเป็นคนที่รู้สึกว่า เราให้ใจเค้าทั้งหมดไม่ได้ เราก็เริ่มเปิดใจ ให้กับคนที่เข้ามาคุยด้วย แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไรมาก เป็นแค่การคุยกันเท่านั้น ไม่มีนัดเจอหรือนอกเหนือจากนั้น บวกกับมันเหมือนมีหลายปัญหาที่คอยบั่นทอนกันเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นปัญหาครอบครัวเค้ากับเรา ปัญหาเรื่องเงินบ้าง เราจะทะเลาะกันบ่อยมากๆ ด้วยปัญหาจุกจิก แล้วมีช่วงนึงเรากับเค้าไม่ค่อยมีเวลาให้กัน แล้วมีคนใหม่เข้ามา เรายอมรับว่าเรารู้สึกดีกับกับคนใหม่มาก มากจนทำให้เรารู้สึกผิดกับแฟน แต่เรากับคนใหม่ก็ไม่ได้มีอะไรเกินเลยกัน มันเป็นแค่ความรู้สึกที่ดีจนเกินกว่าจะเป็นเพื่อน มันทำให้เรารู้สึกผิดกับแฟนมาก ที่เราไปรู้สึกดีกับอีกคนมากกว่าแฟนตัวเองในตอนนั้น เราจึงตัดสินใจบอกเลิกแฟน โดยบอกกับเค้าว่า เรารู้สึกไม่เหมือนเดิม เหมือนเราหมดใจกับเค้า เรายอมรับว่ามีคนใหม่เข้ามา แต่ไม่มีอะไรเกินเลยแม้แต่น้อย แต่เรากลัวว่าวันนึง เราจะห้ามใจตัวเองไม่ได้ เราไม่อยากโกหกแฟน ไม่อยากให้เกิดการคบซ้อน ไม่อยากทำให้เค้าเสียความรู้สึกถ้าเราหลอกเค้า เราว่ามันคงแย่กว่านี้ เราเลือกที่จะพูดความจริง เค้าก็ยอมเลิกกับเรา เค้าเคารพการตัดสินใจของเรา เค้าไม่มีการยื้อ หรือร้องขอให้เราอยู่ต่อ เค้าบอกว่าเค้าไม่โกธร หรือเกลียดอะไรเรา เค้ายังมีความรู้สึกดีๆให้เราเหมือนเดิม เรายังเป็นเพื่อนกันได้ เค้าบอกว่าดีแล้วที่เราเลือกที่จะพูดความรู้สึกของตัวเองตอนนี้ดีกว่ามานั่งหลอกกัน แต่เราก็รับรู้ได้ว่าเค้าก็เสียใจมากๆ เรากับเค้าไม่ได้ติดต่อกัน 1 อาทิต ( สำหรับเราและเค้าคือนานมากเพราะเราไม่เคยไม่มีวันไหนที่ไม่คุยกัน ) แต่อีหัวใจเจ้ากรรมของเรา มันดันอ่อนแอ เห็นแก่ตัว มันคิดถึงสิ่งดีๆที่เค้าทำให้เรา นึกถึงช่วงเวลาเก่าๆที่ผ่านมาด้วยกัน มันอาจเป็นเพราะความผูกพันธ์ หรืออะไรสักอย่าง เราเลยลองโทรไปขอโอกาสเค้า แต่มันคือสิ่งที่เค้าให้เราไม่ได้ เหมือนเราทำเค้าเสียความรู้สึกไปแล้ว เค้าก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว เค้ากำลังจะสร้างทุกอย่าง ทำทุกอย่างให้มันดี ปลายปีนี้มีแพลนจะมาขอแต่งงานด้วยนะ แต่ก็นั้นแหละเรากลับพังมันเอง แต่เค้าบอกว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้ ถ้ากลับไปคบมันก็คงไม่เหมือนเดิม เพราะเค้าทำดีที่สุดแล้ว กลับมาเป็นเราเองที่พูดว่าหมดใจ มันทำให้เค้าเสียความรู้สึกมากๆ ความรู้สึกเค้าเปลี่ยนไปแล้ว เราก็ไม่ได้รู้สึกว่าเสียใจขนาดนั้น แต่มันแค่รู้สึกแบบแปลกๆแบบบอกไม่ถูก ทุกวันนี้เราก็คิดถึงเค้านะ เวบานึกถึงช่วงเวลาดีๆก็แอบเสียดาย แต่ถ้านึกถึงเรื่องแย่ๆก็ไม่ได้อยากกลับไป เราไม่รู้เราเป็นอะไร คือมันสับสนไปหมด คือเราตัดสินใจถูกแล้วใช่มั้ย หรือที่เรายังเป็นแบบนี้เพราะความผูกพันธ์กันแน่ เหมือนเรายังอยากคุยกับเค้า แต่เราไม่มั่นใจว่าตอนนี้เค้าพร้อมเป็นเพื่อนกับเราจริงๆรึป่าว ดูเหมือนเค้าก็ยังเสียใจอยู่ เคยโทไปคุยเค้าก็บอกว่าดีใจที่โทมา เรายังเป็นเพื่อนกันได้ แต่เราไม่รู้ว่ามันจะทำให้เค้าแย่ลงรึป่าว เรายังอยากให้เค้าอยู่ในชีวิตเรา ในฐานะเพื่อนก็ยังดี เราควรทำไงดี 😭😭😭
ปล.อาจมีหลายประเด็นหน่อยนะคะ ความรู้สึกมันเยอะมากๆจริงๆ
เราตัดสินใจถูกมั้ยที่เลิกกับแฟน แต่ลึกๆยังคิดถึง ยังอยากให้เค้าอยู่ในขีวิต ในฐานะเพื่อนก็ยังดี ?
ตลอดระยะเวลาที่คบกับแฟนมา 7 ปี เค้าดูแลเราดีมาก เราก็ทำหน้าที่แฟนที่ดี คอยช่วยเหลือกัน ผ่านปัญหาอุปสรรคต่างๆมาด้วยกัน ผ่านช่วงทุกข์และสุขมาด้วยกัน แต่มันก็มีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้เราอยากเลิกกับเค้า เราชอบทะเลาะกันรุนแรง คือเหมือนต่างคนต่างอารมณ์ร้อน ต่างคนต่างไม่ยอมกัน จนบางทีเผลอทำร้ายร่างกายกันบ้าง เราก็เคยบอกเลิกเค้า แต่ก็ไม่เคยเลิกได้จริงๆสักครั้ง จับได้ว่าเค้ามีคนอื่น เราก็ให้อภัยเค้า แต่เหมือนการโดนนอกใจครั้งนั้นมันทำให้ความรู้สึกเราเปลี่ยนไป เรากลายเป็นคนที่รู้สึกว่า เราให้ใจเค้าทั้งหมดไม่ได้ เราก็เริ่มเปิดใจ ให้กับคนที่เข้ามาคุยด้วย แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไรมาก เป็นแค่การคุยกันเท่านั้น ไม่มีนัดเจอหรือนอกเหนือจากนั้น บวกกับมันเหมือนมีหลายปัญหาที่คอยบั่นทอนกันเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นปัญหาครอบครัวเค้ากับเรา ปัญหาเรื่องเงินบ้าง เราจะทะเลาะกันบ่อยมากๆ ด้วยปัญหาจุกจิก แล้วมีช่วงนึงเรากับเค้าไม่ค่อยมีเวลาให้กัน แล้วมีคนใหม่เข้ามา เรายอมรับว่าเรารู้สึกดีกับกับคนใหม่มาก มากจนทำให้เรารู้สึกผิดกับแฟน แต่เรากับคนใหม่ก็ไม่ได้มีอะไรเกินเลยกัน มันเป็นแค่ความรู้สึกที่ดีจนเกินกว่าจะเป็นเพื่อน มันทำให้เรารู้สึกผิดกับแฟนมาก ที่เราไปรู้สึกดีกับอีกคนมากกว่าแฟนตัวเองในตอนนั้น เราจึงตัดสินใจบอกเลิกแฟน โดยบอกกับเค้าว่า เรารู้สึกไม่เหมือนเดิม เหมือนเราหมดใจกับเค้า เรายอมรับว่ามีคนใหม่เข้ามา แต่ไม่มีอะไรเกินเลยแม้แต่น้อย แต่เรากลัวว่าวันนึง เราจะห้ามใจตัวเองไม่ได้ เราไม่อยากโกหกแฟน ไม่อยากให้เกิดการคบซ้อน ไม่อยากทำให้เค้าเสียความรู้สึกถ้าเราหลอกเค้า เราว่ามันคงแย่กว่านี้ เราเลือกที่จะพูดความจริง เค้าก็ยอมเลิกกับเรา เค้าเคารพการตัดสินใจของเรา เค้าไม่มีการยื้อ หรือร้องขอให้เราอยู่ต่อ เค้าบอกว่าเค้าไม่โกธร หรือเกลียดอะไรเรา เค้ายังมีความรู้สึกดีๆให้เราเหมือนเดิม เรายังเป็นเพื่อนกันได้ เค้าบอกว่าดีแล้วที่เราเลือกที่จะพูดความรู้สึกของตัวเองตอนนี้ดีกว่ามานั่งหลอกกัน แต่เราก็รับรู้ได้ว่าเค้าก็เสียใจมากๆ เรากับเค้าไม่ได้ติดต่อกัน 1 อาทิต ( สำหรับเราและเค้าคือนานมากเพราะเราไม่เคยไม่มีวันไหนที่ไม่คุยกัน ) แต่อีหัวใจเจ้ากรรมของเรา มันดันอ่อนแอ เห็นแก่ตัว มันคิดถึงสิ่งดีๆที่เค้าทำให้เรา นึกถึงช่วงเวลาเก่าๆที่ผ่านมาด้วยกัน มันอาจเป็นเพราะความผูกพันธ์ หรืออะไรสักอย่าง เราเลยลองโทรไปขอโอกาสเค้า แต่มันคือสิ่งที่เค้าให้เราไม่ได้ เหมือนเราทำเค้าเสียความรู้สึกไปแล้ว เค้าก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว เค้ากำลังจะสร้างทุกอย่าง ทำทุกอย่างให้มันดี ปลายปีนี้มีแพลนจะมาขอแต่งงานด้วยนะ แต่ก็นั้นแหละเรากลับพังมันเอง แต่เค้าบอกว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้ ถ้ากลับไปคบมันก็คงไม่เหมือนเดิม เพราะเค้าทำดีที่สุดแล้ว กลับมาเป็นเราเองที่พูดว่าหมดใจ มันทำให้เค้าเสียความรู้สึกมากๆ ความรู้สึกเค้าเปลี่ยนไปแล้ว เราก็ไม่ได้รู้สึกว่าเสียใจขนาดนั้น แต่มันแค่รู้สึกแบบแปลกๆแบบบอกไม่ถูก ทุกวันนี้เราก็คิดถึงเค้านะ เวบานึกถึงช่วงเวลาดีๆก็แอบเสียดาย แต่ถ้านึกถึงเรื่องแย่ๆก็ไม่ได้อยากกลับไป เราไม่รู้เราเป็นอะไร คือมันสับสนไปหมด คือเราตัดสินใจถูกแล้วใช่มั้ย หรือที่เรายังเป็นแบบนี้เพราะความผูกพันธ์กันแน่ เหมือนเรายังอยากคุยกับเค้า แต่เราไม่มั่นใจว่าตอนนี้เค้าพร้อมเป็นเพื่อนกับเราจริงๆรึป่าว ดูเหมือนเค้าก็ยังเสียใจอยู่ เคยโทไปคุยเค้าก็บอกว่าดีใจที่โทมา เรายังเป็นเพื่อนกันได้ แต่เราไม่รู้ว่ามันจะทำให้เค้าแย่ลงรึป่าว เรายังอยากให้เค้าอยู่ในชีวิตเรา ในฐานะเพื่อนก็ยังดี เราควรทำไงดี 😭😭😭
ปล.อาจมีหลายประเด็นหน่อยนะคะ ความรู้สึกมันเยอะมากๆจริงๆ