สวัสดีครับเพื่อน นี่เป็นกระทู้แรกของผมอาจจะเล่าไม่ดีขออภัยด้วยครับ
เรื่องของผมคือผมมาอยุ่ไกลบ้าน นั่นก็คือบ้านแฟนผมเอง เราคบกันมา4ปี แต่งงานมา1ปี แต่ยังไม่ลูกนะครับ ขอย้อนกลับกลับตอนคบกันใหม่ๆนะครับ เมื่อก่อนผมทำงานมีเงินเดือน 20K แต่แฟนยังไม่มีงานทำ ช่วงปีแรกผมทำงานคนเดียว แฟนก็ช่วยหาของออนไลน์ขาย ก็พอได้บ้าง มีช่วงนี้เธออยากขายเสื้อผ้า ผมก็ไปกู้เงินมาลงทุนให้เธอเป็นเงินจำนวนนึงผลปรากฏว่าเจ๊งครับแต่ไม่เป็นไรสู้ต่อไปผมก็ใช้หนี้ไปจนหมดอยู่แบบนั้นมา1ปี เข้าปีที่2 ขายของออนไลน์เริ่มดีขึ้น ดีจนผมต้องลาออกจากงานมาช่วยแฟนขายของแล้วก็ย้ายมาอยู่บ้านแฟนในช่วงปีที่3 (บ้านแฟนหมายถึงจังหวัดนะครับ เราเช่าบ้านอยู่กัน) เราพอมีเงินเก็บก้อนนึงเราก็ซื้อรถครับแต่เป็นชื่อแฟน(ให้เค้าไป) นี่เรื่องย่อคร่าวๆครับ
เข้าเรื่องเลยนะครับ ความรักของเราสองคนก็เหมือนคู่รักทั่วไปครับ มีทะเลาะบ้างไม่เข้าใจกันบ้าง แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันก็จะมีเรื่องเงินบ้าง แต่??? คำพูดของเธอมักจะพูดว่า**เงินกุ กุเป็นคนหา** ครับ คำนี้หลุดมาประจำ พอผมพูดบ้างว่าเงินทุนมาจากใครละคำตอบที่ได้คือ**ทวงบุญคุณกุหรอ** คำพูดพูดเหล่านี้ ติดในหัวผมมาตลอดหลังจากที่ได้ยิน เงินทั้งหมดที่ขายของได้เธอจะเป็นคนเก็บครับ ทุกบาท ทุกสตางค์ ไม่มีบัญชีชื่อผมแม้แต่บาทเดียว ใช่ครับผมมีแต่ตัว ไม่มีเงินแม่แต่บาทเดียว แต่ไม่เคยบอกพ่อแม่กลัวท่านเป็นห่วง เวลาผมมีปัญหาผมไม่มีที่ระบาย ได้แค่เก็บไว้ในใจคนเดียว จนเป็นปัญหาสะสม ทำให้ผมเครียด นอนไม่หลับ กินข้าวไม่ลง เวลานั่งอยู่คนเดียวจะมีอาการเศร้าๆ คิดมาก อยากตาย ที่จริงผมเป็นคนสนุกสนานครับ ผมไม่เคยมีอาการแบบนี้ จะไปไหนก็ไม่ได้เงินก็ไม่มี ที่ตั้งกระทู้ไม่ได้มาขอเงินนะครับ แค่อยากหาเพื่อนระบาย ผมไม่รู้จะทำไงดีต่อครับ มืด8ด้าน มีแค่มอไซบ้านๆคันเดียวที่เป็นของผม กับแค่เงินกินข้าวไปวันๆ ให้มีชีวิตรอดไปวันๆ ไม่รู้จะหันไปพึ่งใคร ผมจะพยายามลุกด้วยตัวเองอีกครั้ง บางครั้งมันก็ท้อ ไม่รู้จะทำอะไรเครียดมาก บางครั้งทีท้อผมก็มองคนพิการที่เค้าทำงานนะครับให้มีกำลังใจ แต่ก็ไม่ดีขึ้น ใจนึงอยากฆ่าตัวตาย อีกใจนึงคิดดีแล้วใช่ไหม ประมานนี้แหละครับไม่มีอะไรมาก แค่ต้องการเพื่อนระบาย ขอบคุณที่รับฟังครับ ก่อนไปผมมีคำถามครับ อาการของผมเป็นซึมเศร้าหรือเปล่าครับ ผมสังเกตุตัวเองมาสักแล้วครับ
ผมมาไกลบ้าน
เรื่องของผมคือผมมาอยุ่ไกลบ้าน นั่นก็คือบ้านแฟนผมเอง เราคบกันมา4ปี แต่งงานมา1ปี แต่ยังไม่ลูกนะครับ ขอย้อนกลับกลับตอนคบกันใหม่ๆนะครับ เมื่อก่อนผมทำงานมีเงินเดือน 20K แต่แฟนยังไม่มีงานทำ ช่วงปีแรกผมทำงานคนเดียว แฟนก็ช่วยหาของออนไลน์ขาย ก็พอได้บ้าง มีช่วงนี้เธออยากขายเสื้อผ้า ผมก็ไปกู้เงินมาลงทุนให้เธอเป็นเงินจำนวนนึงผลปรากฏว่าเจ๊งครับแต่ไม่เป็นไรสู้ต่อไปผมก็ใช้หนี้ไปจนหมดอยู่แบบนั้นมา1ปี เข้าปีที่2 ขายของออนไลน์เริ่มดีขึ้น ดีจนผมต้องลาออกจากงานมาช่วยแฟนขายของแล้วก็ย้ายมาอยู่บ้านแฟนในช่วงปีที่3 (บ้านแฟนหมายถึงจังหวัดนะครับ เราเช่าบ้านอยู่กัน) เราพอมีเงินเก็บก้อนนึงเราก็ซื้อรถครับแต่เป็นชื่อแฟน(ให้เค้าไป) นี่เรื่องย่อคร่าวๆครับ
เข้าเรื่องเลยนะครับ ความรักของเราสองคนก็เหมือนคู่รักทั่วไปครับ มีทะเลาะบ้างไม่เข้าใจกันบ้าง แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันก็จะมีเรื่องเงินบ้าง แต่??? คำพูดของเธอมักจะพูดว่า**เงินกุ กุเป็นคนหา** ครับ คำนี้หลุดมาประจำ พอผมพูดบ้างว่าเงินทุนมาจากใครละคำตอบที่ได้คือ**ทวงบุญคุณกุหรอ** คำพูดพูดเหล่านี้ ติดในหัวผมมาตลอดหลังจากที่ได้ยิน เงินทั้งหมดที่ขายของได้เธอจะเป็นคนเก็บครับ ทุกบาท ทุกสตางค์ ไม่มีบัญชีชื่อผมแม้แต่บาทเดียว ใช่ครับผมมีแต่ตัว ไม่มีเงินแม่แต่บาทเดียว แต่ไม่เคยบอกพ่อแม่กลัวท่านเป็นห่วง เวลาผมมีปัญหาผมไม่มีที่ระบาย ได้แค่เก็บไว้ในใจคนเดียว จนเป็นปัญหาสะสม ทำให้ผมเครียด นอนไม่หลับ กินข้าวไม่ลง เวลานั่งอยู่คนเดียวจะมีอาการเศร้าๆ คิดมาก อยากตาย ที่จริงผมเป็นคนสนุกสนานครับ ผมไม่เคยมีอาการแบบนี้ จะไปไหนก็ไม่ได้เงินก็ไม่มี ที่ตั้งกระทู้ไม่ได้มาขอเงินนะครับ แค่อยากหาเพื่อนระบาย ผมไม่รู้จะทำไงดีต่อครับ มืด8ด้าน มีแค่มอไซบ้านๆคันเดียวที่เป็นของผม กับแค่เงินกินข้าวไปวันๆ ให้มีชีวิตรอดไปวันๆ ไม่รู้จะหันไปพึ่งใคร ผมจะพยายามลุกด้วยตัวเองอีกครั้ง บางครั้งมันก็ท้อ ไม่รู้จะทำอะไรเครียดมาก บางครั้งทีท้อผมก็มองคนพิการที่เค้าทำงานนะครับให้มีกำลังใจ แต่ก็ไม่ดีขึ้น ใจนึงอยากฆ่าตัวตาย อีกใจนึงคิดดีแล้วใช่ไหม ประมานนี้แหละครับไม่มีอะไรมาก แค่ต้องการเพื่อนระบาย ขอบคุณที่รับฟังครับ ก่อนไปผมมีคำถามครับ อาการของผมเป็นซึมเศร้าหรือเปล่าครับ ผมสังเกตุตัวเองมาสักแล้วครับ