ผัวเฮ็งซวย

สวัสดีคะ เราเป็นแม่ลูก1 เรามีคำถามคะ สำหรับคนที่เป็นแม่หรือเมีย เคยมัเยคะสามัของคุณมันทำผิดเรื่องเดิมซ้ำๆเรื่องมันไม่ได้หนักหนาอะไรหรอกคะ อย่างเช่นไปเที่ยวกับเพื่อน แต่ไม่ยอมรับโทรสับเเล้วชอบว่าไม่ได้ไปไหนต่อ เหนื่อยมั้ยกับการตาม. คือถ้าเราไม่มีลูกเราคงไม่ตามให้สียเวลาเราก็คงไปไหนต่อไหนแล้วเหมือนกันแต่เรามีลูกเราไปไหนไม่ได้ทำอะไรไม่ได้  ได้แต่โมโห คนเดียวเลี้ยงลูกอยู่บ้านเเล้วยิ่งลูกเล็กๆอีกบ้าน.นี่ก็ไกลจากประชาชนเหลือเกินทะเลาะเรื่องนี้มาหลายปีเเล้วคะ เบื่อเหมือนกันเราก็ไม่ได้ตามจิกเค้านะคะ เเค่เราอยากจะพูดว่ากลับหรือยังเเค่ครั้งเดียว รู้เรื่อง จะไปไหนต่อให้บอกครัเงเดียวไม่ต้องให้ตามเราเหนื่อยคะ เราเป็นคนหาเลี้ยงเขาเเละลูก ขายออนไลน์ไม่เหนื่อยเท่าคนหาเช้ากินค่ำแต่มันก็เหนื่อยถ้าเราทำคนเดียสผัวหรอ นอนสบายไปเลยจ้า เราแค่อยากมีอนาคตที่ดี เราทำไรได้ก็ทำๆไปคิดเสมอว่สวันข้างหน้าต้องมีให้ได้กว่านี้ไหนจะลูกไหนจะตัวเรา ต้องพัฒนาไปอีก แต่เรื่องเดียวที่ขัดขวางความเจริญเราคือผัวคะมันไม่เอาไหนจิงๆเวลาเราด่าเราว่าก็ทำหน้าโง่ใส่ไม่มีไรเกิดขึ้น มันเห็นเเล้วยิ่งหงุดหงิดยิ่งอยากเอามีดไปแทงมัน เราไม่เข้าใจคะว่าเขาต้องการอะไร ไม่พแยัง ว่าไม่ได้ไปไหนไม่มีอะไร คือถเาไม่มีคุณทำไมไม่รับไม่ตอบแชท ยิ่งทำแบบน้เรายิ่งคิดมากตากที่ไม่คิดอะไรเลยด้วยซ้ำให้ไปเฉยๆ เเต่จะคิดมากเพราะเรื่องที่มันทำแบบนี้เราทั้งห่วง.เเละลำคานมัน  ใจเราอยากทอเงมันไปด้วยซ้ำนะตั้งนานละ แต่มันไม่มีเรื่องที่เป็นเหตุร้ายเเรงเรื่องแค่นี้เอง ใช้นะเเต่สำหรับเราเรื่องเเค่นี้แค่ทำตลอดทุกครั้ง.มันคือสันดารแย่แล้วละ สอนไม่จำเลี้ยงไม่เชื่องใครมีผัวอาการแบบนี้เราควรแก้ยังไงคะ สำหรับเรา ตอนนี้เราฟุ้งซ่านเพราะ เราไม่รู้จะทำไงได้แร่โมโห เพราะบ้านก็ไกลมากๆ จะอแกไปไหนก็มีลูกติดไปไม่ได้ เราควรไม่สนใจใช่มั้ย แต่ก็พยายามแล้วมันก็ห่วง มันพยายามทำให้เราคิดมากทำกวนประสาทเรา. ใครเป็นแบบเราบ้าง?  เราเหงานะทุกวัน เเต่ไม่รู้จะทำไง เพื่อนๆเขาก็ เบื่อฟังเราบ่นเเล้ว ฝากคะ ใครอยากรู้จักเราข้าง คนเชียงใหม่จ้า และอยากคนเข้าใจเราบ้าง เราเเค่ เหนื่อยกับเรื่อเดิมๆ