สวัสดีพี่ๆเพื่อนๆทุกคนนะคะ
คือเริ่มต้นเลยคือเราเป็นเด็ก ตจว เรียนราม ไม่ค่อยมีเพื่อน อยู่ในกรุงเทพตัวคนเดียว มีแค่แฟนที่คอยอยู่ข้างๆ
เพราะเหตุนี้เลยทำให้เค้าเป็นทุกอย่างของเรา เป็นทั้งเพื่อน พี่ แฟน
แต่เค้ามีนิสัยชอบดูถูกคนอื่น ชอบกดให้คนอื่นต่ำกว่าตัวเอง ทั้งเรื่องหน้าตา รูปร่าง ความจน ความรวย หรือแม้แต่หน้าที่การงาน
เค้าค่อนข้างหน้าตาดี สูง หล่อ ฐานะทางบ้านค่อนข้างดี แต่ชอบโดนที่บ้านกดดันเรื่องหน้าที่การงาน เพราะเค้าทำธุระกิจร่วมกับที่บ้านได้เงินเดือน เดือนละ13000
ย้อนไปเมื่อตอนเค้าเรียนมหาลัย ที่บ้านเค้าส่งให้เค้าแค่อาทิตย์ละ 1000 อยู่หอเดือนละ 2300 ค่ารายงาน หรือกิจกรรมต่างๆเค้าต้องออกเองหมด โดยที่ขอเพิ่มไม่ได้ ทั้งๆที่ทางบ้านหาเงินได้วันละหลายหมื่นบาท หากเค้าขอเพิ่มที่บ้านก็จะบ่นจะด่า เลยทำให้เค้ามีปม
หลังจากที่เค้าเรียนจบ เค้าก็หางานทำแต่ทำได้ไม่นานเพราะเค้าบ่นว่ามันลำบาก แม่เลยขอให้เค้าช่วยงานที่บ้าน
เค้าชอบบ่นว่าเพื่อนของเค้าอนาคตก้าวหน้า มีรถ มีคอนโดอยู่ แต่ตัวเค้าไม่มีอะไรเลย เลยจำเป็นต้องหาผู้หญิงที่รวยกว่ามาเป็นแฟน เพื่อจะสนองสิ่งที่เค้าต้องการ
เค้าหาแฟนทางโลกโซเชี่ยลเพราะเค้าไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง จนมาเจอเรา
บ้านเราประกอบธุระกิจขายอุปกรณ์ก่อสร้างและร้านเสริมสวย ฐานะก็ค่อนข้างไปทางที่ดี
แต่แม่เราจะสอนให้เรารู้จักใช้เงิน ไม่เป็นหนี้ ประหยัด อดออม ไม่ใช้เงินเกินตัวเกินจำเป็น
ทางบ้านเราไม่ได้สปอยให้เราทุกอย่าง เช่น
รถ คอนโด เพราะเรายังเรียนไม่จบและอาศัยอยู่ในกรุงเทพ มีขนส่งสาธารณะค่อนข้างสะดวกสบายอยู่แล้วมันเกินความจำเป็น เค้าให้เพียงค่าหอพักที่มีสภาพแวดล้อมที่ดี ค่ากินรายอาทิตย์ที่เราสามารถขอเพิ่มได้ และค่ากิจกรรมต่างๆ
ความพีคของเรื่องคือเราซิ่วมาค่ะ หลังจากนั้นชีวิตเราก็มีแค่เค้าที่นี่ แต่เราไม่สามารถปรึกษาเรื่องเรียนหรือเรื่องการใช้ชีวิตได้เลย เพราะจะได้มาแค่คำสมน้ำหน้า และคำดูถูก
เราอดทนเพราะเราคิดว่าเราไม่มีเพื่อน อดทนมาเกือบ 5 ปี จนเราใกล้เรียนจบ เค้าถามหาอนาคตกับเรา เค้าบอกว่าถ้าเราเรียนจบแล้วไปนั่งเดินหางานเป็นมนุษย์เงินเดือนเค้าจะเลิกกับเรา เค้าบอกว่าผู้หญิงแบบนี้หาได้ทั่วไป เค้าบอกว่าทางบ้านเค้ารับไม่ได้ถ้าเราต้องเป็นแบบนั้น
เราเสียใจมาก เรากลัวที่จะต้องใช้ชีวิตคนเดียวลำพัง เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เหตุผลส่วนใหญ่ก็เพราะเค้าล้วนๆเลย แต่เราก็ยังไม่กล้าพอที่จะปล่อยเค้าไปซักที ที่ผ่านมาเราคนเดียวที่คอยประคับประคองความรักมาตลอด มีแค่เค้าที่คอยจะทำลายมัน
ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านเรื่องของเรานะคะ เราแค่อยากระบายเฉยๆ เราไม่มีใครรับฟังเลย ไม่อยากเล่าให้พ่อกับแม่ฟังกลัวท่านไม่สบายใจ
แฟนชอบดูถูก
คือเริ่มต้นเลยคือเราเป็นเด็ก ตจว เรียนราม ไม่ค่อยมีเพื่อน อยู่ในกรุงเทพตัวคนเดียว มีแค่แฟนที่คอยอยู่ข้างๆ
เพราะเหตุนี้เลยทำให้เค้าเป็นทุกอย่างของเรา เป็นทั้งเพื่อน พี่ แฟน
แต่เค้ามีนิสัยชอบดูถูกคนอื่น ชอบกดให้คนอื่นต่ำกว่าตัวเอง ทั้งเรื่องหน้าตา รูปร่าง ความจน ความรวย หรือแม้แต่หน้าที่การงาน
เค้าค่อนข้างหน้าตาดี สูง หล่อ ฐานะทางบ้านค่อนข้างดี แต่ชอบโดนที่บ้านกดดันเรื่องหน้าที่การงาน เพราะเค้าทำธุระกิจร่วมกับที่บ้านได้เงินเดือน เดือนละ13000
ย้อนไปเมื่อตอนเค้าเรียนมหาลัย ที่บ้านเค้าส่งให้เค้าแค่อาทิตย์ละ 1000 อยู่หอเดือนละ 2300 ค่ารายงาน หรือกิจกรรมต่างๆเค้าต้องออกเองหมด โดยที่ขอเพิ่มไม่ได้ ทั้งๆที่ทางบ้านหาเงินได้วันละหลายหมื่นบาท หากเค้าขอเพิ่มที่บ้านก็จะบ่นจะด่า เลยทำให้เค้ามีปม
หลังจากที่เค้าเรียนจบ เค้าก็หางานทำแต่ทำได้ไม่นานเพราะเค้าบ่นว่ามันลำบาก แม่เลยขอให้เค้าช่วยงานที่บ้าน
เค้าชอบบ่นว่าเพื่อนของเค้าอนาคตก้าวหน้า มีรถ มีคอนโดอยู่ แต่ตัวเค้าไม่มีอะไรเลย เลยจำเป็นต้องหาผู้หญิงที่รวยกว่ามาเป็นแฟน เพื่อจะสนองสิ่งที่เค้าต้องการ
เค้าหาแฟนทางโลกโซเชี่ยลเพราะเค้าไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง จนมาเจอเรา
บ้านเราประกอบธุระกิจขายอุปกรณ์ก่อสร้างและร้านเสริมสวย ฐานะก็ค่อนข้างไปทางที่ดี
แต่แม่เราจะสอนให้เรารู้จักใช้เงิน ไม่เป็นหนี้ ประหยัด อดออม ไม่ใช้เงินเกินตัวเกินจำเป็น
ทางบ้านเราไม่ได้สปอยให้เราทุกอย่าง เช่น
รถ คอนโด เพราะเรายังเรียนไม่จบและอาศัยอยู่ในกรุงเทพ มีขนส่งสาธารณะค่อนข้างสะดวกสบายอยู่แล้วมันเกินความจำเป็น เค้าให้เพียงค่าหอพักที่มีสภาพแวดล้อมที่ดี ค่ากินรายอาทิตย์ที่เราสามารถขอเพิ่มได้ และค่ากิจกรรมต่างๆ
ความพีคของเรื่องคือเราซิ่วมาค่ะ หลังจากนั้นชีวิตเราก็มีแค่เค้าที่นี่ แต่เราไม่สามารถปรึกษาเรื่องเรียนหรือเรื่องการใช้ชีวิตได้เลย เพราะจะได้มาแค่คำสมน้ำหน้า และคำดูถูก
เราอดทนเพราะเราคิดว่าเราไม่มีเพื่อน อดทนมาเกือบ 5 ปี จนเราใกล้เรียนจบ เค้าถามหาอนาคตกับเรา เค้าบอกว่าถ้าเราเรียนจบแล้วไปนั่งเดินหางานเป็นมนุษย์เงินเดือนเค้าจะเลิกกับเรา เค้าบอกว่าผู้หญิงแบบนี้หาได้ทั่วไป เค้าบอกว่าทางบ้านเค้ารับไม่ได้ถ้าเราต้องเป็นแบบนั้น
เราเสียใจมาก เรากลัวที่จะต้องใช้ชีวิตคนเดียวลำพัง เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เหตุผลส่วนใหญ่ก็เพราะเค้าล้วนๆเลย แต่เราก็ยังไม่กล้าพอที่จะปล่อยเค้าไปซักที ที่ผ่านมาเราคนเดียวที่คอยประคับประคองความรักมาตลอด มีแค่เค้าที่คอยจะทำลายมัน
ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านเรื่องของเรานะคะ เราแค่อยากระบายเฉยๆ เราไม่มีใครรับฟังเลย ไม่อยากเล่าให้พ่อกับแม่ฟังกลัวท่านไม่สบายใจ