สวัสดีค่ะ มีเรื่องอยากเล่าและระบายค่ะ ขอคนที่รับฟังและเข้าใจในตอนนี้ ดิฉันอายุ 30
ตอนนี้คบกับแฟนคนปัจจุบันได้เกือบ 3 ปีแล้ว เรื่องของเรื่องคืออยากบอกเลิกแฟนคนปัจจุบันเพราะเราติดเอดส์มาจากแฟนเก่า เลยอยากหาวิธีที่จะทำให้เค้ารู้สึกแย่และเจ็บน้อยที่สุด และไม่อยากให้เค้าเกลียดเราด้วย
ขอเล่าเท้าความก่อนนะคะ หลังจากเราเลิกกับแฟนเก่าได้ประมาณ 2 ปี เพราะเราทนไม่ไหวที่เขาเจ้าชู้ และจับได้ว่าเขาเที่ยวผู้หญิงเนื่องจากบังเอิญเข้าfacebook แฟนเก่าและเห็นแชทที่เค้าคุยกับเพื่อนเรื่องเที่ยวผู้หญิงกัน ไปมาก็หลายครั้งแล้วด้วย สุดท้ายเราเลยเลิก พร้อมตัดปัญหาด้วยการย้ายที่ทำงานใหม่ ที่อยู่ใหม่ และเริ่มทุกอย่างใหม่ทั้งหมด
หลังจากเลิกกับคนเก่ามาประมาณเกือบ 2 ปี เราก็เริ่มได้คุยกับ ผช. คนใหม่ รู้สึกเค้าเป็นคนดีมาก คบมาตอนนี้ก็จะ 3 ปีแล้ว แต่เรื่องมันมีอยู่ว่า.... ...........
แฟนเก่าโทรมา พร้อมบอกว่าเขาป่วยเป็นเอดส์ ให้เราไปตรวจซะ ถ้าเราตรวจเจอแล้วไม่มีทางไป ให้เรากลับไปคบกับเค้าจะได้ดูแลกัน ตอนนั้นตกใจมากค่ะ แต่ยังคิดว่าเหมือนเค้าเรียกร้องความสนใจ เพราะก่อนหน้าเลิกกันเค้าเคยขู่จะฆ่าตัวตาย เลยคิดว่านี่คือวิธีที่ทำให้เรากลับไปหาเค้ารึป่าว? เลยไม่คิดที่จะไปตรวจ แต่ไปๆมาๆ เค้าดันโทษว่าติดจากเราซะงั้น ทั้งที่เราไม่ได้มีใครมีแค่เค้าคนเดียว ยิ่งทำให้เกลียด ผช. คนนี้ไปใหญ่ ....หลังจากนั้นไม่นาน...เราก็เริ่มป่วยด้วยโรคแทรกซ้อนอื่นๆ เกือบเอาตัวไม่รอด CD4 เราเหลือแค่ 30 กว่าๆ (ปัจจุบันรักษาตัวอย่างดี เริ่มขึ้นมาหลักร้อยแล้ว ไม่เจ็บไม่ป่วยอะไร)
จากนี้ขอพูดถึงแฟนคนใหม่นะคะ เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะเขาอยู่ต่างประเทศ (เป็นคนต่างชาติ) ช่วงที่ป่วยเค้าคอยเป็นห่วงเป็นใย โทรหาตลอด โทรศัพท์ไม่เคยห่างมือ ถึงเค้าจะมาหาไม่ได้ก็ตาม พอมีเวลาได้อยู่ด้วยกันเค้าจะดูแลเราอย่างดี มันยิ่งทำให้เรารู้สึกดีกับเค้าเข้าไปใหญ่ แต่บอกก่อนนะคะว่าเรายังไม่เคยมีอะไรกันแม้แต่ครั้งเดียว ตลอดระยะเวลาที่คบกันมา ทั้งก่อนที่เราจะรู้ว่าเราป่วย และหลังจากที่เรารู้ว่าเราป่วย ไม่เคยมีอะไรกันจริงๆ รู้สึกถึงความอ่อนโยนของ ผช คนนี้มาก เค้าดูเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย เหล้าไม่ดื่ม บุหรี่ไม่สูบ ไม่เที่ยวกลางคืน จนเราคิดว่าโลกนี้ยังมี ผช. แบบนี้อยู่อีกหรอ ทำไมชีวิตเราต้องมาเจอเค้าช้ามาก ช้าจนมันสายเกินไป เลยคิดตลอดเลยว่า เราจะทำร้ายเค้าแบบนี้ด้วยการปล่อยให้เค้ามาเสียเวลากับคนอย่างเราไม่ได้อีกแล้ว
ยิ่งนานวันไป เค้ายิ่งพูดเรื่องแต่งงาน เค้าซื้อ แคตตาล็อคเแหวนแต่งงานมาดู คุยเรื่องลูก เค้าพูดเรื่องนี้กับคนในครอบครัวเค้า พอเรารู้เรายิ่งเครียดมากถึงมากที่สุด สงสารเค้ามาก หลายครั้งที่เราเคยหายไปเฉยๆ ไม่ติดต่อเค้าเลย ช่วงนั้นเหมือนเค้าคงทุกข์มาก พยายามติดต่อเราทุกช่องทาง ทั้ง IG ,FB, email , โทรศัพท์, เราเลือกที่จะไม่ตอบ ไม่รับโทรศัพท์เค้า แต่เข้าใจไหมคะว่าจะให้บอกความจริงไปว่า เราเป็นเอดส์ เราก็ทำไม่ได้ ตอนที่ทำแบบนี้มันรู้สึกเจ็บปวดมาก ..แต่ก็ไม่อยากให้เค้ารู้สึกแย่ .. ไม่อยากให้เค้าผิดหวัง .. เสียใจ .. ในเวลาเดียวกันก็ไม่อยากให้เค้าเสียเวลากับคนแบบเรา ไม่อยากให้เค้าเกลียดด้วย และเรายังอยากเก็บเรื่องนี้เป็นความลับไว้ตลอด เผื่อวันนึงที่เข้าก้าวออกไปแล้ว จะได้เหลือความทรงจำดีๆไว้ให้จำ
บางทีเราก็พูดเปรยๆ ว่า ถ้าเธอเจอคนที่ดีกว่า ถูกใจกว่า เราจะไม่รั้งเธอนะ คำพูดนี้ยิ่งทำให้เค้าสงสัยในตัวเรา ถ้าเค้ารู้เรื่องเราป่วย เค้ารับไม่ได้ แน่นอน
บางทีเราก็บอกให้เค้า ไปเจอคนอื่นบ้าง ลองคุยกับคนอื่นบ้าง .....
อยากให้เวลา ระยะทางที่ห่างไกลของเราสองคน ทำให้เค้าได้เจอคนดีๆ ถึงเราจะรักเค้ามากแต่คงไม่อาจทำร้ายความรู้สึก ทำลายความหวังที่เค้ามีต่อเราได้ ยิ่งปล่อยเวลาให้นานไป มันยิ่งทรมานยิ่งเจ็บปวดทั้งสองฝ่าย แต่หลักๆคือ เราไม่อยากบอกเค้าเรื่องนี้จริงๆ ไม่ใช่เพราะเราห่วงตัวเอง แต่เราแคร์ความรู้สึกเค้า อยากให้เวลามันผ่านไปเร็วๆ ให้คนมีโอกาสเจอคนที่ดีๆเร็วๆ เพราะเค้าว่ากันว่า ความรักมักแพ้ระยะทาง
ถ้าเรารู้ตัวเร็วกว่านี้ว่าตัวเองเป็นเอดส์ เราคงไม่ยอมให้ใครมาเสียเวลากับเรา เค้าจะเป็น ผช. คนสุดท้ายที่เราจะรักและหวังดีกับเค้าไปตลอด ถ้าวันนึงเค้าไม่เกลียดเราไปซะก่อน แล้วเราคงจะไม่เอาตัวเองไปยุ่งเกี่ยวกับใครอีกแล้ว เพราะเรามีครอบครัว มีลูก มีอะไรกับเค้าไม่ได้ .. ชีวิตมันแย่ มันบัดซบอะไรขนาดนี้ก็ไม่รู้.. : (
สุดท้ายนี้ เขียนมาเยอะแล้ว ^^
***ถ้าเราจะค่อยๆ หายไปจากชีวิตเค้า โดยไม่พูดอะไร เราควรทำแบบนั้นหรือเปล่า? เพราะเราบอกความจริงกับเค้าไม่ได้จริงๆ : (
***ระยะทาง ความห่างไกล จะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นใช่ไหมคะ ? T T
***บอกเลิกยังไง ให้เจ็บน้อยที่สุด (สุดท้ายต้องเลิกกันอยู่ดี) .............................................................
อยากบอกเลิกแฟน เพราะตัวเองติดเอดส์
ตอนนี้คบกับแฟนคนปัจจุบันได้เกือบ 3 ปีแล้ว เรื่องของเรื่องคืออยากบอกเลิกแฟนคนปัจจุบันเพราะเราติดเอดส์มาจากแฟนเก่า เลยอยากหาวิธีที่จะทำให้เค้ารู้สึกแย่และเจ็บน้อยที่สุด และไม่อยากให้เค้าเกลียดเราด้วย
ขอเล่าเท้าความก่อนนะคะ หลังจากเราเลิกกับแฟนเก่าได้ประมาณ 2 ปี เพราะเราทนไม่ไหวที่เขาเจ้าชู้ และจับได้ว่าเขาเที่ยวผู้หญิงเนื่องจากบังเอิญเข้าfacebook แฟนเก่าและเห็นแชทที่เค้าคุยกับเพื่อนเรื่องเที่ยวผู้หญิงกัน ไปมาก็หลายครั้งแล้วด้วย สุดท้ายเราเลยเลิก พร้อมตัดปัญหาด้วยการย้ายที่ทำงานใหม่ ที่อยู่ใหม่ และเริ่มทุกอย่างใหม่ทั้งหมด
หลังจากเลิกกับคนเก่ามาประมาณเกือบ 2 ปี เราก็เริ่มได้คุยกับ ผช. คนใหม่ รู้สึกเค้าเป็นคนดีมาก คบมาตอนนี้ก็จะ 3 ปีแล้ว แต่เรื่องมันมีอยู่ว่า.... ...........
แฟนเก่าโทรมา พร้อมบอกว่าเขาป่วยเป็นเอดส์ ให้เราไปตรวจซะ ถ้าเราตรวจเจอแล้วไม่มีทางไป ให้เรากลับไปคบกับเค้าจะได้ดูแลกัน ตอนนั้นตกใจมากค่ะ แต่ยังคิดว่าเหมือนเค้าเรียกร้องความสนใจ เพราะก่อนหน้าเลิกกันเค้าเคยขู่จะฆ่าตัวตาย เลยคิดว่านี่คือวิธีที่ทำให้เรากลับไปหาเค้ารึป่าว? เลยไม่คิดที่จะไปตรวจ แต่ไปๆมาๆ เค้าดันโทษว่าติดจากเราซะงั้น ทั้งที่เราไม่ได้มีใครมีแค่เค้าคนเดียว ยิ่งทำให้เกลียด ผช. คนนี้ไปใหญ่ ....หลังจากนั้นไม่นาน...เราก็เริ่มป่วยด้วยโรคแทรกซ้อนอื่นๆ เกือบเอาตัวไม่รอด CD4 เราเหลือแค่ 30 กว่าๆ (ปัจจุบันรักษาตัวอย่างดี เริ่มขึ้นมาหลักร้อยแล้ว ไม่เจ็บไม่ป่วยอะไร)
จากนี้ขอพูดถึงแฟนคนใหม่นะคะ เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะเขาอยู่ต่างประเทศ (เป็นคนต่างชาติ) ช่วงที่ป่วยเค้าคอยเป็นห่วงเป็นใย โทรหาตลอด โทรศัพท์ไม่เคยห่างมือ ถึงเค้าจะมาหาไม่ได้ก็ตาม พอมีเวลาได้อยู่ด้วยกันเค้าจะดูแลเราอย่างดี มันยิ่งทำให้เรารู้สึกดีกับเค้าเข้าไปใหญ่ แต่บอกก่อนนะคะว่าเรายังไม่เคยมีอะไรกันแม้แต่ครั้งเดียว ตลอดระยะเวลาที่คบกันมา ทั้งก่อนที่เราจะรู้ว่าเราป่วย และหลังจากที่เรารู้ว่าเราป่วย ไม่เคยมีอะไรกันจริงๆ รู้สึกถึงความอ่อนโยนของ ผช คนนี้มาก เค้าดูเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย เหล้าไม่ดื่ม บุหรี่ไม่สูบ ไม่เที่ยวกลางคืน จนเราคิดว่าโลกนี้ยังมี ผช. แบบนี้อยู่อีกหรอ ทำไมชีวิตเราต้องมาเจอเค้าช้ามาก ช้าจนมันสายเกินไป เลยคิดตลอดเลยว่า เราจะทำร้ายเค้าแบบนี้ด้วยการปล่อยให้เค้ามาเสียเวลากับคนอย่างเราไม่ได้อีกแล้ว
ยิ่งนานวันไป เค้ายิ่งพูดเรื่องแต่งงาน เค้าซื้อ แคตตาล็อคเแหวนแต่งงานมาดู คุยเรื่องลูก เค้าพูดเรื่องนี้กับคนในครอบครัวเค้า พอเรารู้เรายิ่งเครียดมากถึงมากที่สุด สงสารเค้ามาก หลายครั้งที่เราเคยหายไปเฉยๆ ไม่ติดต่อเค้าเลย ช่วงนั้นเหมือนเค้าคงทุกข์มาก พยายามติดต่อเราทุกช่องทาง ทั้ง IG ,FB, email , โทรศัพท์, เราเลือกที่จะไม่ตอบ ไม่รับโทรศัพท์เค้า แต่เข้าใจไหมคะว่าจะให้บอกความจริงไปว่า เราเป็นเอดส์ เราก็ทำไม่ได้ ตอนที่ทำแบบนี้มันรู้สึกเจ็บปวดมาก ..แต่ก็ไม่อยากให้เค้ารู้สึกแย่ .. ไม่อยากให้เค้าผิดหวัง .. เสียใจ .. ในเวลาเดียวกันก็ไม่อยากให้เค้าเสียเวลากับคนแบบเรา ไม่อยากให้เค้าเกลียดด้วย และเรายังอยากเก็บเรื่องนี้เป็นความลับไว้ตลอด เผื่อวันนึงที่เข้าก้าวออกไปแล้ว จะได้เหลือความทรงจำดีๆไว้ให้จำ
บางทีเราก็พูดเปรยๆ ว่า ถ้าเธอเจอคนที่ดีกว่า ถูกใจกว่า เราจะไม่รั้งเธอนะ คำพูดนี้ยิ่งทำให้เค้าสงสัยในตัวเรา ถ้าเค้ารู้เรื่องเราป่วย เค้ารับไม่ได้ แน่นอน
บางทีเราก็บอกให้เค้า ไปเจอคนอื่นบ้าง ลองคุยกับคนอื่นบ้าง .....
อยากให้เวลา ระยะทางที่ห่างไกลของเราสองคน ทำให้เค้าได้เจอคนดีๆ ถึงเราจะรักเค้ามากแต่คงไม่อาจทำร้ายความรู้สึก ทำลายความหวังที่เค้ามีต่อเราได้ ยิ่งปล่อยเวลาให้นานไป มันยิ่งทรมานยิ่งเจ็บปวดทั้งสองฝ่าย แต่หลักๆคือ เราไม่อยากบอกเค้าเรื่องนี้จริงๆ ไม่ใช่เพราะเราห่วงตัวเอง แต่เราแคร์ความรู้สึกเค้า อยากให้เวลามันผ่านไปเร็วๆ ให้คนมีโอกาสเจอคนที่ดีๆเร็วๆ เพราะเค้าว่ากันว่า ความรักมักแพ้ระยะทาง
ถ้าเรารู้ตัวเร็วกว่านี้ว่าตัวเองเป็นเอดส์ เราคงไม่ยอมให้ใครมาเสียเวลากับเรา เค้าจะเป็น ผช. คนสุดท้ายที่เราจะรักและหวังดีกับเค้าไปตลอด ถ้าวันนึงเค้าไม่เกลียดเราไปซะก่อน แล้วเราคงจะไม่เอาตัวเองไปยุ่งเกี่ยวกับใครอีกแล้ว เพราะเรามีครอบครัว มีลูก มีอะไรกับเค้าไม่ได้ .. ชีวิตมันแย่ มันบัดซบอะไรขนาดนี้ก็ไม่รู้.. : (
สุดท้ายนี้ เขียนมาเยอะแล้ว ^^
***ถ้าเราจะค่อยๆ หายไปจากชีวิตเค้า โดยไม่พูดอะไร เราควรทำแบบนั้นหรือเปล่า? เพราะเราบอกความจริงกับเค้าไม่ได้จริงๆ : (
***ระยะทาง ความห่างไกล จะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นใช่ไหมคะ ? T T
***บอกเลิกยังไง ให้เจ็บน้อยที่สุด (สุดท้ายต้องเลิกกันอยู่ดี) .............................................................