แฟนเก่าเราคบกันมา 4 ปี ในระหว่างนั้นก็คบกันมา เลิกกันบ้างแต่คุยกันตลอดพ่อแม่รับรู้ตลอด ช่วงที่เลิกกันเขาก็ยังไปมาหาเราตลอด เราก็ไม่ได้มีใครเป็นคนรักคนยาก และพอมาเรียนก็มีเขาเป็นคนที่คอยดูแลเราตลอด เขาเอาเรื่องผู้หญิงที่เขาคุยมาเล่าให้เราฟังตลอด ให้ดูให้เห็นทุกอย่าง เพราะเราก็แบบอารมณ์เจ็บจนชินอะ ก็ด้วยรักก็เลยรับฟังเขาเสมอ มีไรบางทีเราก็ให้เขาช่วย แต่นานวันเราเริ่มไม่ไหว ใจมันไม่เอาแล้วเลยขอถอยออกมาดีกว่าก็บอกเขาดีๆ เขาก็เข้าใจและรู้ว่าเรารู้สึกยังไง เลยขอเจอเราครั้งสุดท้าย ก่อนจะห่างกันไป เราก็ยอม แต่เขากับมาหาและรั้งเราไว้ ทั้งๆที่วันนั้นเราตั้งใจว่าจะตัดใจ อ้อนวอน ขอให้เราอยู่แบบนี้ก่อนได้ไหม ใจเราอ่ะคือมันพังมาก แต่ใจก็รักเลยใจอ้อนให้เขากับเข้ามาอีกครั้ง และเขาก็หายไปสักพัก เราเจอผู้หญิงมาเกาะแกะเขาเลยไปถามเขาว่าคุยกันอยู่หรอ เขาก็บอกใช่ เราก็เลยเอ้าแล้วให้เรากลับมาทำไม แล้วก็ดาม่าไปเสร้จ หายไปอีกสักพัก ก็โพสคบกับผู้หญิงคนนั้นโดยไม่สนใจเราเลยด้วยซ้ำ เราก็ใจเด็ดจริงไปคอมเม้นเลยใจอ่ะไปแล้ว เจ้บมากแต่มันน้อยกว่าแต่ก่อน น้องและแม่ของแฟนเก่าเราทักหาเราให้กำลังใจเราตลอด เราก็คุยแบบไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไร เป็นคำถามเดียวที่เราถามเขาและเค้าไม่ตอบ แต่เขาบอกเราตอนเราถามว่าคุยกับคนนั้นไหมว่า ตัวเขาเขายังเอาไม่รอด เขาจะเอาคนอื่นมารำบากทำไม บอกเราว่าเขาจะไม่เอาใครเข้ามาแต่ก็ไปคบกับคนอื่นคนที่สวยและรวย เราไม่อยากทำไรเลยนอกจากอยากรู้ว่า รั้งเราทำไม ทำแบบนี้เพื่ออะไร แถมแฟนเขาเรียน Sacเดียวกับเราด้วยนะมาแขวะมาไรเรา เราก็นิ่งนะ ปลงอะ แต่เราก็มองนะแต่เราเป็นคนนิ่งอ่ะ แต่ถ้ามายุ่งมากไม่หุบปากเราก็ไม่เอาไว้เหมือนกันอะมันโมโหนะ
ความเห่เริ่มมากกว่าความดี
ไม่เข้าใจ คนที่รั้งเราไว้ และก็ไปหาคนอื่น