สวัสดีค่ะ
เราเจอเพื่อนคนนี้ผ่านแอพแอพนึงค่ะ
เราก็ทำความรู้จักกัน แชร์เรื่องราวของตัวเองให้กันและกัน
เขาเป็นคนที่ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ค่ะ เหตุผลถ้าไม่ใช่เรื่องงานจริงๆ
เราก็โอเค ก็คุยๆไป
คุยกันไปประมาณ 1 เดือน เราก็นัดเจอกัน
เขาเป็นคนที่ชอบถ่ายรูป ชอบถ่ายแลนด์ แล้วก็ไม่ถนัดถ่ายคนเลย
แน่นอนค่ะ นัดเจอกันครั้งแรก เขามารับเรา เราเป็นแบบให้เขา
เขินมากกก ปกติชอบถ่ายรูปนะคะ
พอมาเจอช่างภาพที่เราคุยด้วยแล้วก็เขินค่ะ
รูปที่ออกมาเลยไม่ได้เป็นตัวของตัวเองเท่าไหร่ เพราะมัวแต่เขิน 5555
เขาเป็นคนที่ถ่ายรูปสวยคนนึงเลย ❤️
เราชอบมองเวลาที่เขาพูด ชอบเวลายิ้ม ถ่ายรูป บลาๆ
พอถ่ายรูปเสร็จ เขาก็พาเราไปทานข้าวค่ะ
เอาจริงๆ คือเราเขิน เราไม่เป็นตัวของตัวเองสักอย่าง
เขาก็พูดเรื่องราวของเขา เราก็ได้แต่ถาม ไม่รู้จะชวนคุยอะไร
เขาก็ถามเราบ้าง ฟังเราบ้าง
ทานข้าวเสร็จ เราก็ไม่นั่งเล่นที่ชายหาดสักพักนึงค่ะ
แล้วเขาก็ถามเราว่า เราไปหาที่นอนกันไหม
ในใจเราแอบคิดแล้วว่า ต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ
แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรไปค่ะ เพราะคิดว่าจะรับมือได้
แต่ความจริงไม่ได้เลยค่ะ TT
คือเขาเป็นคนน่ารักคนนึงนะคะ เขาทำให้เราอยากค้นหา
อยากรู้จักเขาให้มากกว่านี้ เราเลยยอมออกมาเจอ
แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ หลังจากที่มีอะไรเสร็จ
เราเลยถามเขาว่า เธอจะหายไปไหม เรากลัวหลายๆความรู้สึกมากค่ะ
เพราะปกติหลังจาก ผช.มีอะไรกับเราแล้ว เขาจะชอบหายไป
แต่เขาก็ถามเรากลับมาว่า แล้วเรื่องอะไรเราต้องหาย
เราเลยบอกว่า เราเป็นแค่คนคุย เราไม่ควรมาทำอะไรกันแบบนี้นะ
แล้วเขาก็บอกเราว่า ก็คุยกันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆแหละ
พอเวลาผ่านไป เราต่างโอเค เราก็เป็นแฟนกัน
เราก็ไม่ได้พูดอะไรต่อค่ะ
หลังจากนั้น เขาก็ขับรถมาส่งเรา
เราก็คุยกันต่อนะคะ คุยปกติเลย จนมีช่วงนึงที่เราคุยกันน้อยลง
วันนั้นคุยกันไม่กี่ประโยคเองค่ะ
เราเลยทักไปว่า ถ้าเธอไม่โอเคกับเรา หรือจะหายไป
เธอบอกเรานะ เราโอเคทุกอย่าง ขอแค่บอก
แล้วเขาก็ตอบมาว่า ไม่ได้เป็นอะไร แค่ช่วงนี้ยุ่งๆ
คือเราอยากรู้ว่า หลังจากที่เจอกันแล้ว มันพอจะมีสักเสี้ยวนึงไหม
ที่เขาจะนึกถึงเรา คิดถึงเรา
ทำไมเรา ถึงได้รู้สึกคิดถึงเขา คอยส่องดูรูป ส่องนู่นนี่นั่นเขาตลอด
เราคุยกันมาเรื่อยๆ มีวันนึง เขาโดนเพื่อนโยนงานมาให้
ได้มาถ่ายงานรับปริญญาที่มอเรา
นั่นก็เป็นเหตุที่ทำให้เรากับเขาได้เจอกันครั้งที่สองค่ะ
คือ ดีใจมาก จะได้เจอกันอีก
เราคิดไว้ว่า เราจะต้องเป็นตัวของตัวเองมากๆ พูดเยอะๆ
ไม่ขะเขินเหมือนคราวก่อน
แต่ความจริงไม่เป็นแบบที่คิดเลยค่ะ
เราไม่เป็นตัวเองอีกแล้ว เอาจริงๆคือเราเป็นคนพูดมากคนนึง
พอมาเจอเขา แรกๆเราก็เขิน บวกกับดีใจที่ได้เจอ
เราก็พาเขาไปทานข้าว ไปนั่งเล่น ระหว่างที่รอบัณฑิตอยู่ในหอประชุม
ระหว่างรอเขาก็ขอนอน เราก็นอนเฝ้ากล้อง เฝ้าอุปกรณ์ให้
แล้วก็ดูเขานอน พอบัณฑิตออกมา เราก็อาสาไปช่วยเขาถ่ายงาน
ถึงจะช่วยได้ไม่มากก็เถอะ 55555
อะไรก็ได้ ที่ทำให้ได้อยู่ด้วยกันนานๆ
เราก็ได้ถือกล้องช่วยเขา ถือแฟลช บลาๆ
เหนื่อยค่ะ แต่มีความสุขดี เวลาได้มองเขาพูด หรือทำอะไร
คงเป็นเพราะเขาไม่ชอบคุยโทรศัพท์ และเราคุยกันผ่านแค่แชทมั้งค่ะ
เราเลยอยากเก็บโมเม้นต์พวกนี้ไว้
พอถ่ายงานเสร็จ เขาก็พาเราไปทานข้าว ขอบคุณเรา
ทั้งๆที่ไม่ได้ช่วยอะไรเยอะเลยค่ะ 55555
หลังจากนั้น เขาก็มาส่งเรา ก่อนลงจากรถเขาก็พูดว่า
ถ้าได้ไปเที่ยว ถ่ายรูป ผ่านแถวนี้ จะมารับไปด้วยนะ
แล้วเขาก็เอามือมาลูบหัวเรา เขินมากก มันเหมือนว่าเขาเอ็นดูเรา 🙈
เป็นไปได้ไหมคะ ที่ความรู้สึกเราจะเริ่มจาก 0 ไป 100
แล้วเขาจะรู้สึกกับเราแบบนี้ไหมคะ
จริงๆ เราอยากถามเขานะคะ ว่ารู้สึกยังไงบ้าง
แต่เอาจริงๆคือ เราอึดอัดที่เวลาเราอยู่กับเขา
แล้วเราไม่เป็นตัวเอง ไม่รู้จะชวนคุยเรื่องอะไร เวลาอยู่ด้วยกัน
เราก็ได้แต่ฟังเขาพูด ซึ่งตอนที่อยู่ด้วยกัน บรรยากาศมันอึมครึมมาก
เรากลัวเขาจะหาย เพราะเขาอาจจะไม่ประทับใจเรา เวลาอยู่ด้วยกัน
เพราะคุยไม่สนุกนี่แหละคะ (อารมณ์นักเลงคีย์บอร์ด)
แชทอีกแบบนึง พอเจอกันก็อีกแบบนึง
แบบนี้เรียกว่าเรารักเขาไหมคะ หรือเราเป็นอะไร
หรือเราสับสน หรือแค่อารมณ์ชั่ววูบ
แบบนี้เรียกว่ารักไหม?
เราเจอเพื่อนคนนี้ผ่านแอพแอพนึงค่ะ
เราก็ทำความรู้จักกัน แชร์เรื่องราวของตัวเองให้กันและกัน
เขาเป็นคนที่ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ค่ะ เหตุผลถ้าไม่ใช่เรื่องงานจริงๆ
เราก็โอเค ก็คุยๆไป
คุยกันไปประมาณ 1 เดือน เราก็นัดเจอกัน
เขาเป็นคนที่ชอบถ่ายรูป ชอบถ่ายแลนด์ แล้วก็ไม่ถนัดถ่ายคนเลย
แน่นอนค่ะ นัดเจอกันครั้งแรก เขามารับเรา เราเป็นแบบให้เขา
เขินมากกก ปกติชอบถ่ายรูปนะคะ
พอมาเจอช่างภาพที่เราคุยด้วยแล้วก็เขินค่ะ
รูปที่ออกมาเลยไม่ได้เป็นตัวของตัวเองเท่าไหร่ เพราะมัวแต่เขิน 5555
เขาเป็นคนที่ถ่ายรูปสวยคนนึงเลย ❤️
เราชอบมองเวลาที่เขาพูด ชอบเวลายิ้ม ถ่ายรูป บลาๆ
พอถ่ายรูปเสร็จ เขาก็พาเราไปทานข้าวค่ะ
เอาจริงๆ คือเราเขิน เราไม่เป็นตัวของตัวเองสักอย่าง
เขาก็พูดเรื่องราวของเขา เราก็ได้แต่ถาม ไม่รู้จะชวนคุยอะไร
เขาก็ถามเราบ้าง ฟังเราบ้าง
ทานข้าวเสร็จ เราก็ไม่นั่งเล่นที่ชายหาดสักพักนึงค่ะ
แล้วเขาก็ถามเราว่า เราไปหาที่นอนกันไหม
ในใจเราแอบคิดแล้วว่า ต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ
แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรไปค่ะ เพราะคิดว่าจะรับมือได้
แต่ความจริงไม่ได้เลยค่ะ TT
คือเขาเป็นคนน่ารักคนนึงนะคะ เขาทำให้เราอยากค้นหา
อยากรู้จักเขาให้มากกว่านี้ เราเลยยอมออกมาเจอ
แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ หลังจากที่มีอะไรเสร็จ
เราเลยถามเขาว่า เธอจะหายไปไหม เรากลัวหลายๆความรู้สึกมากค่ะ
เพราะปกติหลังจาก ผช.มีอะไรกับเราแล้ว เขาจะชอบหายไป
แต่เขาก็ถามเรากลับมาว่า แล้วเรื่องอะไรเราต้องหาย
เราเลยบอกว่า เราเป็นแค่คนคุย เราไม่ควรมาทำอะไรกันแบบนี้นะ
แล้วเขาก็บอกเราว่า ก็คุยกันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆแหละ
พอเวลาผ่านไป เราต่างโอเค เราก็เป็นแฟนกัน
เราก็ไม่ได้พูดอะไรต่อค่ะ
หลังจากนั้น เขาก็ขับรถมาส่งเรา
เราก็คุยกันต่อนะคะ คุยปกติเลย จนมีช่วงนึงที่เราคุยกันน้อยลง
วันนั้นคุยกันไม่กี่ประโยคเองค่ะ
เราเลยทักไปว่า ถ้าเธอไม่โอเคกับเรา หรือจะหายไป
เธอบอกเรานะ เราโอเคทุกอย่าง ขอแค่บอก
แล้วเขาก็ตอบมาว่า ไม่ได้เป็นอะไร แค่ช่วงนี้ยุ่งๆ
คือเราอยากรู้ว่า หลังจากที่เจอกันแล้ว มันพอจะมีสักเสี้ยวนึงไหม
ที่เขาจะนึกถึงเรา คิดถึงเรา
ทำไมเรา ถึงได้รู้สึกคิดถึงเขา คอยส่องดูรูป ส่องนู่นนี่นั่นเขาตลอด
เราคุยกันมาเรื่อยๆ มีวันนึง เขาโดนเพื่อนโยนงานมาให้
ได้มาถ่ายงานรับปริญญาที่มอเรา
นั่นก็เป็นเหตุที่ทำให้เรากับเขาได้เจอกันครั้งที่สองค่ะ
คือ ดีใจมาก จะได้เจอกันอีก
เราคิดไว้ว่า เราจะต้องเป็นตัวของตัวเองมากๆ พูดเยอะๆ
ไม่ขะเขินเหมือนคราวก่อน
แต่ความจริงไม่เป็นแบบที่คิดเลยค่ะ
เราไม่เป็นตัวเองอีกแล้ว เอาจริงๆคือเราเป็นคนพูดมากคนนึง
พอมาเจอเขา แรกๆเราก็เขิน บวกกับดีใจที่ได้เจอ
เราก็พาเขาไปทานข้าว ไปนั่งเล่น ระหว่างที่รอบัณฑิตอยู่ในหอประชุม
ระหว่างรอเขาก็ขอนอน เราก็นอนเฝ้ากล้อง เฝ้าอุปกรณ์ให้
แล้วก็ดูเขานอน พอบัณฑิตออกมา เราก็อาสาไปช่วยเขาถ่ายงาน
ถึงจะช่วยได้ไม่มากก็เถอะ 55555
อะไรก็ได้ ที่ทำให้ได้อยู่ด้วยกันนานๆ
เราก็ได้ถือกล้องช่วยเขา ถือแฟลช บลาๆ
เหนื่อยค่ะ แต่มีความสุขดี เวลาได้มองเขาพูด หรือทำอะไร
คงเป็นเพราะเขาไม่ชอบคุยโทรศัพท์ และเราคุยกันผ่านแค่แชทมั้งค่ะ
เราเลยอยากเก็บโมเม้นต์พวกนี้ไว้
พอถ่ายงานเสร็จ เขาก็พาเราไปทานข้าว ขอบคุณเรา
ทั้งๆที่ไม่ได้ช่วยอะไรเยอะเลยค่ะ 55555
หลังจากนั้น เขาก็มาส่งเรา ก่อนลงจากรถเขาก็พูดว่า
ถ้าได้ไปเที่ยว ถ่ายรูป ผ่านแถวนี้ จะมารับไปด้วยนะ
แล้วเขาก็เอามือมาลูบหัวเรา เขินมากก มันเหมือนว่าเขาเอ็นดูเรา 🙈
เป็นไปได้ไหมคะ ที่ความรู้สึกเราจะเริ่มจาก 0 ไป 100
แล้วเขาจะรู้สึกกับเราแบบนี้ไหมคะ
จริงๆ เราอยากถามเขานะคะ ว่ารู้สึกยังไงบ้าง
แต่เอาจริงๆคือ เราอึดอัดที่เวลาเราอยู่กับเขา
แล้วเราไม่เป็นตัวเอง ไม่รู้จะชวนคุยเรื่องอะไร เวลาอยู่ด้วยกัน
เราก็ได้แต่ฟังเขาพูด ซึ่งตอนที่อยู่ด้วยกัน บรรยากาศมันอึมครึมมาก
เรากลัวเขาจะหาย เพราะเขาอาจจะไม่ประทับใจเรา เวลาอยู่ด้วยกัน
เพราะคุยไม่สนุกนี่แหละคะ (อารมณ์นักเลงคีย์บอร์ด)
แชทอีกแบบนึง พอเจอกันก็อีกแบบนึง
แบบนี้เรียกว่าเรารักเขาไหมคะ หรือเราเป็นอะไร
หรือเราสับสน หรือแค่อารมณ์ชั่ววูบ