ทำไมรักครั้งแรกถึงตัดใจยาก

ในสมัยเรียน ทุกครั้งที่เห็นเพื่อนแต่ละคนทยอยมีแฟนไปเที่ยวไปไหนมาไหนด้วยกันเราก็รู้สึกอยากมีบ้าง พอมีผู้ชายเข้ามาจีบก็รู้สึกกล้าๆกลัวๆแล้วตัดสินใจที่จะไม่สานสัมพันธ์ แต่ที่ผ่านมาเราก็มองผู้ชายมาโดยตลอด แต่ไม่มีใครที่ตรงสเป็คเลย พอสอบเข้ามหาลัยก็เรียนทำกิจกรรมปกติ แต่พอจับสายรหัสเราก็มีพี่รหัสคอยดูแลแล้วพี่รหัสก็แนะนำให้กับสายรหัสได้รู้จัก ทุกคนพูดคุยติดต่อกันทางเฟสบุ๊ค นานๆจะคุยกันครั้งนึงเวลาใกล้ถึงงานกีฬาก็จะได้เจอกันแบบครบสายครั้งนึง แต่พอได้เจอกับพี่ของพี่รหัสเราก็รู้สึกสะดุดตากับพี่คนนึงแบบแล้วโลกทั้งโลกหยุดหมุนหัวใจเต้นแรงซึ่งคนๆนั้นเป็นผู้หญิง แต่ก่อนหน้านี้ก็มีผช.เข้ามาจีบโดยตลอดแต่ไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกับใคร พอมาเจอพี่คนนี้เราก็รู้สึกไม่ปกติก็เลยคิดว่าเราน่าจะชอบเพศเดียวกัน แต่เพื่อนสนิทไม่มีใครรู้ จนกระทั่งเรียนจบเราสองคนได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง เรานัดเจอกันไปเที่ยวดูหนังด้วยกันจนพี่เค้าต้องการความมั่นใจจากเราว่าเราคิดอย่างไงกับพี่เค้า เราเลยตัดสินใจบอกชอบแล้วตัดสินตกลงคบกันและอยู่ด้วยกัน เราตัดสินใจบอกพ่อแม่พี่สาวว่าแฟนของเราเป็นผญ. มันเสี่ยงมากกับการบอกทุกคนว่าเราไม่ได้ชอบผู้ชาย เราพร้อมยอมให้ทุกคนในบ้านเกลียดและลงโทษเราแต่โชคดีที่ทุกคนเข้าใจและยอมรับในสิ่งที่เราเป็นและรักคนที่เรารักด้วย เราสองคนดูแลกันเป็นอย่างดี แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นการตัดสินใจที่จะอยู่ด้วยกันความซื่อสัตย์ต่อกันมันต้องมาเป็นอันดับหนึ่งเหนือสิ่งอื่นใด เราจับได้ว่าพี่เค้าคุยกับผญ.อีกคนที่รู้จักกันมาก่อนหน้าที่จะคบกัน เค้าสองคนบอกรักและคิดถึงกันทุกวันลับหลังเรา เราเลยตัดสินใจที่จะเดินออกมาจากชีวิตเค้า เพื่อให้เค้าสองคนได้คบกัน แต่เราตัดใจจากเค้าไม่ได้ด้วยความที่เรารักเค้ามากเป็นห่วงเค้ามาก เรารู้อยู่เต็มหัวใจว่าเค้าไม่ได้รักเราเหมือนเดิมแล้ว เค้าหลงเหลือให้แค่ความรักแบบพี่น้องและคนในครอบครัวเท่านั้น แต่เราไม่ได้คิดกับเค้าแบบนั้นเลย เรายังอยากมีเค้าอยู่กับเราในปัจจุบันและอนาคต แต่เราคงกลับไปเป็นแบบเดิมไม่ได้ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะทำใจได้ เรายังคงไปเที่ยวที่บ้านเค้าไปพบปะพ่อแม่พี่น้องของเค้าอยู่เป็นปกติ ทุกคนที่บ้านเค้ารักและเอ็นดูเรามาก ชีวิตเรายังคงวนเวียนอยู่กับเค้าหรือป่าวเราเลยยังตัดใจจากเค้าไม่ได้สักที แล้วถ้าเราหายไปจากเค้าจริง มันจะทำให้เราทำใจได้จริงหรือป่าว เรายังคงสับสนในตัวเองเพราะคนที่หัวใจเราต้องการมันสวนทางกับสิ่งที่เป็นอยู่ เราสงสารตัวเองและสมเพสตัวเราเองมาก เราไม่รู้ว่าตัวเราเองจะเริ่มต้นใหม่กับใครได้อีกหรือป่าว นี่ก็ผ่านมาเป็นปี เราก็ยังมีเค้าอยู่เต็มหัวใจ ไม่รู้ว่าทำกรรมอะไรไว้