เมื่อวานได้ตัดสินใจบอกกับแฟนไปว่า ห่างกันซักพักไหม จะได้ให้เวลาทบทวนตัวเองดู ต้นเหตุเป็นเพราะเราหรือเขาก็ไม่แน่ใจ เราเพียงคิดว่าเขาไม่มีเวลาให้เหมือนแต่ก่อน เวลาที่เขามีก็ทุ่มให้เกมเป็นส่วนใหญ่ อยู่ด้วยกันยังไม่ค่อยจะพูดอะไรอยู่แล้ว ยิ่งไม่อยู่ด้วยกันยิ่งแล้วไปใหญ่ เคยบอกให้เขาแบ่งเวลาให้แต่แล้วมันก็วนกลับมาซ้ำๆ จึงได้บอกความในใจไป แต่กลับโดนสวนกลับมาว่า คนที่รักกันมันต้องยอมรับตัวตนของกันและกันไม่ใช่หรอ? ไปไม่ถูกเลยคะ แต่ในใจเราน่ะความรักที่ยั่งยืนต้องคอยประคับประคองกันไปเรื่อยๆไม่ใช่หรอกหรอ อะไรที่เข้าไม่ได้ก็พยาพยามปรับตัวเข้าหากันสิ แต่ทำไมเราเหนื่อยอยู่ฝ่ายเดียวล่ะ? เขาเป็นคนค่อนข้างยึดติดกับความคิดตัวเอง คิดว่าตัวเองถูกอยู่เสมอ จนบางทีก็เหนื่อยที่จะยอมแพ้ต่อไปเรื่อยๆ สรุปก็คือเราทะเลาะกันหนักมากคะ เราพยายามบอกให้เขาปรับปรุงตัว แต่เขาก็สวนกลับมาว่าเราคิดมากคิดไปเอง. ถ้าคุณไม่ทำให้เราคิด แล้วจะมีเหตุผลอะไรที่เราต้องคิดล่ะถูกไหม สถานการณ์ตอนนี้คือรู้สึกแปลกไปคะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราคงร้องไห้หนักมาก แต่ตอนนี้กลับร้องแค่5นาที อาจจะเหงาหน่อย แต่ก็ไม่มาก อยากให้เขาปรับปรุงตัวน้ะ ถ้าเขาปรับได้เรื่องกลับไปมันไม่ใช่ปัญหา แต่ปัญหาตอนนี้ตือตัวของเขาเอง จะให้ไปดีแบบแต่ก่อนก็คงไม่ไหวจริงๆ ใครรู้ช่วยบอกทีคะว่าเราอยู่ในจุดไหน คนที่รักกัน หรือเคยรักกันคะ แล้วควรทำยังไงต่อไป....
ความรู้สึกตอนนี้มันคืออะไรกันนะ?