สวัสดีค่ะ เกริ่นก่อนเลย เราท้องก่อนแต่งค่ะ หลังจากรู้ว่าท้องบอกที่บ้านทั้งสองฝ่ายเเล้ว บ้านสามีมาคุยกับที่บ้านเราแล้ว ตกของหมั้นไปครึ่งนึง ส่วนที่เหลือตกลงกันไว้ว่าจะให้หลังจากเราเรียนจบมหาลัย (ก่อนท้องเราก็อยู่บ้านสามี ไปๆมาๆปกติ )
หลังจากคลอดเเล้ว ฉัรบอกกับสามีไว้เเล้วว่าจะไปเรียนต่อ ให้ทางบ้านเราช่วยเลี้ยงลูก เพราะตอนเเรกตกลงกันไม่ค่อยลงตัวว่าใครจะเลี้ยง เพราะเเม่สามีก็เป็นโรคหัวใจ แล้วอาการก็เริ่มมีช่วงที่ลูกเราจะคลอดพอดี (ช่วงที่ตกลงกันว่าใครจะช่วยได้บ้าง) บวกกับแม่สามีทำงานช่วงเช้าเเต่ตอนเที่ยงไปจะว่างเค้าเลยไม่มีเวลา น้ากับยายเราเลยหยุดงานมาช่วยเลี้ยงลูกเรา น้าไปทำงานบ้างหยุดบ้าง สลับกันไป หลังจากนั้นแม่สามีก็บอกสามีว่าให้เราไปเรียนทำไม ทำไมไม่ดูลูกก่อน ค่อยไปเรียน อันนี้ประเด็นเเรก เราไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่อยากให้เราไปเรียนทั้งๆที่ ที่บ้านเราดูเเลทุกอย่างรวมถึงส่งเราเรียน
เราเป็นพาหะทาลัสซีเมีย หลังจากคลอดลูกเราสูญเสียเลือดมาก ปกติจะเป็นลมและวูบบ่อยๆ เราอดทนเรียนมาเทอมนึง จนถึงเทอมสุดท้ายเราขอให้สามีมาิยู่เป็นเพื่อนเพราะร่างกายเราไม่ค่อยจะเเข็งเเรงเหมือนคนอื่น เพราะเลือดน้อยบวกกับเรียนหนัก เราขอสามีจนกระทั่งเราล้มรถพ่อเค้าเลยอนุญาตให้มา อยู่ไปสักพักประมาณ1เดิอน (ระหว่างนั้นกลับบ้านทุกวันพฤหัสบดี ) สามีไปอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เพราะกลับไปทำงานตัวเองสองวันเเละช่วยพ่อแม่ทำงานด้วย
พ่อแม่สามี มีหนี้เยอะมากจนครอบครัวหมุนไม่ทันต้องกู้ที่ต่างๆมาหมุนเงิน สามีต้องไปช่วยที่บ้านทำงานคือช่วยเเม่ทุกเช้าจนถึงช่วงสายๆก็เสร็จงาน ทำให้สามีไม่ได้มาอยู่เป็นเพื่อนเราต่างจังหวัดอีกเลย (เราเลยอยู่คนเดียว)
ประเด็นที่2 วาเลนไทน์ที่ผ่านมา สามีมาหาเราเพื่อเซอร์ไพรน์เรา แต่มารู้ที่หลังว่าเขาต้องโกหกแม่ว่ามาหาลูกและเราที่บ้านซึ่งอยู่ขังหวัดเดียวกัน สาเหตุที่รู้คือ แม่เค้าโทรหาเค้าว่าอยู่ไหน อยู่จังหวัด..(ที่เราอยู่) กลับมั้ยวันนี้ ทำไมไม่มาทำงานไม่กลัวเค้ายึดที่เหรอ (สามีขายของในตลาด) ทั้งๆที่ปกติ ตลาดของวันนั้นที่สามีหยุด ก็ไม่ได้ไปขายเป็นประจำอยู่แล้ว บางครั้งแม่สามียังให้สามีหยุดงานเป็นประจำเพราะแม่สามีให้สามีพาไปเที่ยว ตอนลูกเราเพิ่งคลอดแทนที่สามีจะได้อยู่กับเราเม่สามีก็ชวนเค้าไปต่างอำเภอประจำ เราต้องอยู่บ้านเลี้ยงลูกคนเดียว บางครั้งเราทนไม่ไหวก็หอบลูกไปด้วย เราไม่เข้าใจว่าเวลาไปไหนทำไมไม่ชวนพ่อเค้าไปบ้าง
แม่สามีบ่นตลอดว่าอาการโรคหัวใจหนักขึ้นบ้างครั้งแม่รู้สึกเหมือนกำลังจะไปอยู่หลายริบ เราก็เห็นใจเเม่เเละสามีนะว่าต้องทำหน้าที่ของลูก แม่ก็อยากอยู่กับลูก แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ให้สามีมีเวลามาหาลูกบ้างเลย โทรตามโทรเช็คตลอด บ่นกับสามีเรื่องทำงานเหนื่อยสุขภาพแย่ลงตลอด เข้าใจว่าแม่อยากให้ลูกรู้บ้างว่าเเม่เป็นไง แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมตอนสามียังไม่มีลูกหรือก่อนหน้านี้ แม่สามีไม่เคยบ่นอะไรเลยสุขภาพปกติดีตลอด ไม่หนักเท่าตอนนี้ และสามีไปไหนมาไหนก็ได้ แต่พอมีเรามีลูกกลับเปลี่ยนไปและสามีก็ถือแม่เค้ามาก เราพูดไรไปโดนด่าตลอด บางครั้งเราก็คิดในใจว่าลึกๆแล้วเราจะอยู่กันรอดมั้ยเพราะขนาดมีลูกแล้วเค้าต้องฟังเเม่ตลอดเลย ไม่ฟังเมียเลย ปัจจุบันสามีต้องเอาเวลาไปให้ครอบครัวเค้ามากแทบจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบครอบครัวเลย
(แม่สามีก็ดีกับเรา ซื้อเสื้อผ้าให้ ทำกับข้าวให้กินบ้าง แต่ลับหลังเราก็ไม่รู้ว่าเค้าคิดยังไงเพราะแม่โทรมาพ่อเเม่เริ่มบ่นสามีรีบตัดสายวางตลอด เรากับสามีคนละศาสนากัน)
ฉันอคติกับแม่สามีเกินไปหรือเปล่า
หลังจากคลอดเเล้ว ฉัรบอกกับสามีไว้เเล้วว่าจะไปเรียนต่อ ให้ทางบ้านเราช่วยเลี้ยงลูก เพราะตอนเเรกตกลงกันไม่ค่อยลงตัวว่าใครจะเลี้ยง เพราะเเม่สามีก็เป็นโรคหัวใจ แล้วอาการก็เริ่มมีช่วงที่ลูกเราจะคลอดพอดี (ช่วงที่ตกลงกันว่าใครจะช่วยได้บ้าง) บวกกับแม่สามีทำงานช่วงเช้าเเต่ตอนเที่ยงไปจะว่างเค้าเลยไม่มีเวลา น้ากับยายเราเลยหยุดงานมาช่วยเลี้ยงลูกเรา น้าไปทำงานบ้างหยุดบ้าง สลับกันไป หลังจากนั้นแม่สามีก็บอกสามีว่าให้เราไปเรียนทำไม ทำไมไม่ดูลูกก่อน ค่อยไปเรียน อันนี้ประเด็นเเรก เราไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่อยากให้เราไปเรียนทั้งๆที่ ที่บ้านเราดูเเลทุกอย่างรวมถึงส่งเราเรียน
เราเป็นพาหะทาลัสซีเมีย หลังจากคลอดลูกเราสูญเสียเลือดมาก ปกติจะเป็นลมและวูบบ่อยๆ เราอดทนเรียนมาเทอมนึง จนถึงเทอมสุดท้ายเราขอให้สามีมาิยู่เป็นเพื่อนเพราะร่างกายเราไม่ค่อยจะเเข็งเเรงเหมือนคนอื่น เพราะเลือดน้อยบวกกับเรียนหนัก เราขอสามีจนกระทั่งเราล้มรถพ่อเค้าเลยอนุญาตให้มา อยู่ไปสักพักประมาณ1เดิอน (ระหว่างนั้นกลับบ้านทุกวันพฤหัสบดี ) สามีไปอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เพราะกลับไปทำงานตัวเองสองวันเเละช่วยพ่อแม่ทำงานด้วย
พ่อแม่สามี มีหนี้เยอะมากจนครอบครัวหมุนไม่ทันต้องกู้ที่ต่างๆมาหมุนเงิน สามีต้องไปช่วยที่บ้านทำงานคือช่วยเเม่ทุกเช้าจนถึงช่วงสายๆก็เสร็จงาน ทำให้สามีไม่ได้มาอยู่เป็นเพื่อนเราต่างจังหวัดอีกเลย (เราเลยอยู่คนเดียว)
ประเด็นที่2 วาเลนไทน์ที่ผ่านมา สามีมาหาเราเพื่อเซอร์ไพรน์เรา แต่มารู้ที่หลังว่าเขาต้องโกหกแม่ว่ามาหาลูกและเราที่บ้านซึ่งอยู่ขังหวัดเดียวกัน สาเหตุที่รู้คือ แม่เค้าโทรหาเค้าว่าอยู่ไหน อยู่จังหวัด..(ที่เราอยู่) กลับมั้ยวันนี้ ทำไมไม่มาทำงานไม่กลัวเค้ายึดที่เหรอ (สามีขายของในตลาด) ทั้งๆที่ปกติ ตลาดของวันนั้นที่สามีหยุด ก็ไม่ได้ไปขายเป็นประจำอยู่แล้ว บางครั้งแม่สามียังให้สามีหยุดงานเป็นประจำเพราะแม่สามีให้สามีพาไปเที่ยว ตอนลูกเราเพิ่งคลอดแทนที่สามีจะได้อยู่กับเราเม่สามีก็ชวนเค้าไปต่างอำเภอประจำ เราต้องอยู่บ้านเลี้ยงลูกคนเดียว บางครั้งเราทนไม่ไหวก็หอบลูกไปด้วย เราไม่เข้าใจว่าเวลาไปไหนทำไมไม่ชวนพ่อเค้าไปบ้าง
แม่สามีบ่นตลอดว่าอาการโรคหัวใจหนักขึ้นบ้างครั้งแม่รู้สึกเหมือนกำลังจะไปอยู่หลายริบ เราก็เห็นใจเเม่เเละสามีนะว่าต้องทำหน้าที่ของลูก แม่ก็อยากอยู่กับลูก แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ให้สามีมีเวลามาหาลูกบ้างเลย โทรตามโทรเช็คตลอด บ่นกับสามีเรื่องทำงานเหนื่อยสุขภาพแย่ลงตลอด เข้าใจว่าแม่อยากให้ลูกรู้บ้างว่าเเม่เป็นไง แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมตอนสามียังไม่มีลูกหรือก่อนหน้านี้ แม่สามีไม่เคยบ่นอะไรเลยสุขภาพปกติดีตลอด ไม่หนักเท่าตอนนี้ และสามีไปไหนมาไหนก็ได้ แต่พอมีเรามีลูกกลับเปลี่ยนไปและสามีก็ถือแม่เค้ามาก เราพูดไรไปโดนด่าตลอด บางครั้งเราก็คิดในใจว่าลึกๆแล้วเราจะอยู่กันรอดมั้ยเพราะขนาดมีลูกแล้วเค้าต้องฟังเเม่ตลอดเลย ไม่ฟังเมียเลย ปัจจุบันสามีต้องเอาเวลาไปให้ครอบครัวเค้ามากแทบจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบครอบครัวเลย
(แม่สามีก็ดีกับเรา ซื้อเสื้อผ้าให้ ทำกับข้าวให้กินบ้าง แต่ลับหลังเราก็ไม่รู้ว่าเค้าคิดยังไงเพราะแม่โทรมาพ่อเเม่เริ่มบ่นสามีรีบตัดสายวางตลอด เรากับสามีคนละศาสนากัน)