ผมสามารถกินข้าวกะเพราได้ทุกวันโดยไม่เบื่อ แต่ญาติๆหาว่าผมเป็นคนกินยาก

ผมแค่ไม่ชอบกินแบบเขา เขาก็หาว่าผมกินยาก ผมไม่กินเป็ดเพราะรู้สึกว่ามันเหม็น ไม่กินปู ไม่กินหมูหัน ซึ่งเวลารวมญาติเขาก็จะชอบไปกินอะไรพวกนี้ แต่ผมไม่ชอบกิน ทำให้ผมต้งสั่งข้าวราดกะเพราแยกจานต่างหาก หรือบางทีก็สั่งข้าวไข่เจียว โดนแซะหาว่ากินยาก

โดนแบบนี้บ่อยๆจนหลังๆปลีกตัว เวลามีงานรวมญาติหรือเขาพาไปกินข้าวข้างนอกกัน ผมก็จะไม่ไปเลย

ผมก็ยอมรับนะว่าผมค่อนข้างเลือกกิน เพราะผมชินแบบนี้ ผมชอบกินอาหารจานเดี่ยวแบบตามสั่ง หรือข้าวราดแกงง่ายๆ ไม่ชอบกินแบบมื้อใหญ่มีอาหารหลายจาน

ถึงจะอย่างนั้น ตัวผมเองกลับคิดว่าแม้ผมจะเลือกกิน แต่ผมคิดว่าตัวเองเป็นคนกินง่ายนะ หาใช่คนกินยากแบบที่เขาบอก

ผมสามารถอยู่ได้โดยมีแค่ ข้าวกับผักต้มน้ำพริก ข้าวไข่เจียว ข้าวกะเพรา ข้าวไข่ดาว หรืออาหารตามสั่งง่ายๆ เช่น ราดหน้า ข้าวไข่ต้มผมก็กินได้  แม้กระทั่งมาม่าผมก็โอเค เพียงแต่ผมไม่กินเป็ด ไม่กินปู ไม่กินหมูหัน ไม่ชอบกินอาหารมื้อใหญ่แบบกับข้าวเยอะๆ ผมกลายเป็นคนกินยากทันทีให้เขาว่าทันที บางทีก็งง หรือว่าผมกินยากแบบที่เขาบอกจริงๆ แต่ผมไม่รู้ตัวครับ อยากถามความเห็นเพื่อนๆ