เรื่องนี้มันค่อนข้างซับซ้อน และยาวนิดนึงนะคะ เราคบกับแฟนตั้งแต่อายุ 17
เค้าเป็นแฟนคนแรกของเรา และอายุมากกว่าเรา 8 ปี
ตอนแรกๆที่เราคบกับเค้า เราก็ไม่คิดว่าจะคบกันนานขนาดนี้ แต่เค้าเป็นคนดีมากค่ะ
เค้าเป็นผู้ใหญ่ พึ่งพาได้ attitude ดี รอบคอบ กล้าคิดกล้าตัดสินใจ
ไม่ติดอยู่ในกรอบ มีความเป็นผู้นำสูง เข้าสังคมเก่ง แต่จริงๆแล้วรักสันโดษ
หน้าตาดี ฐานะดีทั้งตัวเค้าเอง และที่บ้านเค้า
แต่ที่สำคัญที่สุดก็คือ ตลอดระยะเวลาที่คบกันมา เค้าไม่เคยนอกใจเราเลยสักครั้งเดียว
สำหรับเราเค้าเป็นคนที่เพอร์เฟ็คมาก เค้าดูแลเราดีมาก
ถึงจะไม่ค่อยหวาน แต่ก็คอยดูแลเรามาตลอด 8 ปี
เราเป็นเราวันนี้ได้ ก็เพราะเค้า ผ่านปัญหาต่างๆมากมายมาจนถึงตอนนี้ได้ ก็เพราะเค้า
ไม่ว่าเราจะเป็นยังไงเจอเรื่องอะไรมาเค้าไม่เคยปล่อยมือเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว
จนเราไม่รู้ว่าจะเจอคนรักแบบนี้ได้อีกมั้ย
แต่ปัญหาคือ เราคิดว่าเราคบกับเค้าตอนที่เรายังเด็กมาก
แต่พอเราเริ่มโตขึ้น เราก็เริ่มรู้สึกว่าเค้าไม่ใช่ เรารู้สึกแบบนี้มาได้สัก 3-4ปี แล้ว
ไม่ใช่ว่าเรามีคนอื่นนะคะ ตลอดเวลาที่คบกับเค้าเราก็ไม่เคยมีคนอื่นเหมือนกัน
แต่เหมือนเค้าก็พอจะรู้ตัวอยู่บ้าง เพราะเค้าเคยพูดกับเราว่า
ถ้าคิดว่าเค้าไม่ใช่ก็ขอให้บอก เค้าไม่เคยคิดจะรั้งใครไว้อยู่แล้ว
แต่เราก็ไม่เคยพูดนะ กลับปลอบว่าเค้าคิดมากเกินไปด้วยซ้ำ
เราคบกันมาเรื่อยๆ ทะเลาะกันบ้างตามประสา แต่โดยรวมก็มีความสุขดีค่ะ
จนกระทั่งเมื่อประมาณเกือบ 2 ปีที่แล้ว มีลูกสาวของเพื่อนแม่เค้า เข้ามาทำงานกับแฟนเรา
เราก็พอจะรู้ว่าน้องเค้าชอบแฟนเรา แล้วแม่ของน้องเค้าก็อยากให้ลูกตัวเองคบกับแฟนเรา
(ทั้งๆที่เค้าก็รู้ว่าแฟนคบกับเราอยู่ ความสัมพันธ์ของเรากับแฟนเปิดเผยมากค่ะ)
แต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไร ตรงกันข้าม เรากลับเปิดโอกาสให้น้องเค้าด้วยซ้ำ
ทั้งหาทางให้เค้าทั้งสองคนได้ใกล้ชิดกันบ่อยๆ
ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเวลาที่น้องเค้าพยายามอ่อยแฟนเรา
แล้วตัวเราก็ค่อยๆเฟดห่างจากแฟนเรามากขึ้น (เรากับแฟนอยู่ด้วยกันค่ะ)
หาข้ออ้างกลับบ้านเราบ่อยขึ้น หอบงานไปทำที่บ้านเรา แล้วอ้างว่างานยุ่งบ้าง
จนเราค่อยๆเจอกับแฟนเราน้อยลง จากเจอหน้ากันทุกวัน
ก็กลายเป็นอาทิตย์ละครั้ง เดือนละครั้ง ไม่เจอกันเลย 3 เดือนก็มี แต่ยังคุยกันทุกวันนะคะ
เรากับแฟนก็เริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ในขณะที่น้องเค้ารุกหนักมากขึ้น
แต่แฟนเราก็ไม่เคยอะไรกับน้องเค้าเลยนะ
จนเมื่อ 2 เดือนที่แล้ว ที่เรากับแฟนทะเลาะกันหนักๆ ติดๆกันทุกวันเป็นอาทิตย์
เราก็ offline หายจากแฟนเราไปเลย ประมาณอาทิตย์นึงได้
แฟนเราไปดื่มกับเพื่อนเค้า ซึ่งก็กลุ่มเดียวกันกับน้องคนนั้น
ไม่รู้ไปไงมาไง ทั้ง 2 คนก็ลงเอยกันจนได้
เรารู้เพราะเจอชุดชั้นในที่น้องเค้าลืมไว้ในซอกหลืบตู้เสื้อผ้า 555
แล้วแฟนเราก็ยอมสารภาพแต่โดยดีด้วย เค้าบอกว่าวันนั้นเค้าเมา และ พลาด
เค้าขอโทษ ขอโอกาสจากเรา บอกว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับน้องคนนั้นจริงๆ
ต้องบอกก่อนว่า เรากับแฟนเคยคุยกันตั้งแต่แรกแล้วว่า
เรื่องอื่นยังพอรับได้ ปรับได้ แต่นอกใจจะเป็นเรื่องเดียวที่ไม่ทน
สรุปคือ เราเลิกกับเค้า
จริงๆเราเองก็อยากเลิกกับเค้ามาตั้งนานแล้ว เพราะความรู้สึกว่าเค้าไม่ใช่ มันมีมานานแล้ว
แต่เราเองก็เสียดายเค้า ไม่รู้ว่าเราจะได้เจอคนแบบนี้อีกมั้ย
เราไม่พร้อมที่จะเสียเค้าไปเลยจากชีวิต
เราเลยสร้างสภาพกราณ์แบบนั้นขึ้นมา เพื่อให้มันมีเหตุต้องเลิก
แล้วให้เค้าเป็นคนผิด เพื่อให้เค้าติดอยู่กับความรู้สึกนั้น
เค้าจะได้ไม่หายไปจากชีวิตเรา
เพราะเรารู้ว่าเค้าไม่มีวันเลิกกับเราเองแน่ๆ
แล้วถ้าเราเป็นฝ่ายเลิกเอง โดยที่ไม่มีเหตุอะไรแบบนี้
เค้าก็จะหายไปจากชีวิตเรา
ซึ่งทุกวันนี้ก็เป็นแบบนั้น เค้ายังคอยอยู่ข้างๆเรา ถึงจะไม่ใช่ในสถานะแฟนก็ตาม
เราไม่เคยพูดกับใครเรื่องนี้ และตั้งใจว่าจะไม่พูดตลอดชีวิต
แต่ มันไม่มีความสุขเลย เหมือนมันร้อนในใจอยู่ตลอดเวลา
มันเป็นความรู้สึกผิด รู้สึกว่าตัวเองเลวและเห็นแก่ตัวมาก
จนต้องมาตั้งกระทู้ในนี้
เราไม่รู้ว่าควรทำยังไงกับเรื่องนี้ดี
เราสร้างสภาพกราณ์แบบนั้นขึ้นมาด้วยเจตนาไม่ดีก็จริง
แต่เค้าก็มีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นจริงๆ ทั้งๆที่เค้าไม่ทำก็ได้
เราควรจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดีคะ
แล้วจะจัดการความรู้สึกแย่ๆที่เกิดกับตัวเองยังไง
เพราะเรื่องนี้ที่เราสร้างขึ้น มันทำให้เราหาความสุขในชีวิตปัจจุบันแทบไม่ได้เลย
เลิกกับแฟนที่คบมา 8 ปี เพราะเค้านอกใจ แต่ไม่รู้ว่าเค้าหรือเราที่ผิด
เค้าเป็นแฟนคนแรกของเรา และอายุมากกว่าเรา 8 ปี
ตอนแรกๆที่เราคบกับเค้า เราก็ไม่คิดว่าจะคบกันนานขนาดนี้ แต่เค้าเป็นคนดีมากค่ะ
เค้าเป็นผู้ใหญ่ พึ่งพาได้ attitude ดี รอบคอบ กล้าคิดกล้าตัดสินใจ
ไม่ติดอยู่ในกรอบ มีความเป็นผู้นำสูง เข้าสังคมเก่ง แต่จริงๆแล้วรักสันโดษ
หน้าตาดี ฐานะดีทั้งตัวเค้าเอง และที่บ้านเค้า
แต่ที่สำคัญที่สุดก็คือ ตลอดระยะเวลาที่คบกันมา เค้าไม่เคยนอกใจเราเลยสักครั้งเดียว
สำหรับเราเค้าเป็นคนที่เพอร์เฟ็คมาก เค้าดูแลเราดีมาก
ถึงจะไม่ค่อยหวาน แต่ก็คอยดูแลเรามาตลอด 8 ปี
เราเป็นเราวันนี้ได้ ก็เพราะเค้า ผ่านปัญหาต่างๆมากมายมาจนถึงตอนนี้ได้ ก็เพราะเค้า
ไม่ว่าเราจะเป็นยังไงเจอเรื่องอะไรมาเค้าไม่เคยปล่อยมือเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว
จนเราไม่รู้ว่าจะเจอคนรักแบบนี้ได้อีกมั้ย
แต่ปัญหาคือ เราคิดว่าเราคบกับเค้าตอนที่เรายังเด็กมาก
แต่พอเราเริ่มโตขึ้น เราก็เริ่มรู้สึกว่าเค้าไม่ใช่ เรารู้สึกแบบนี้มาได้สัก 3-4ปี แล้ว
ไม่ใช่ว่าเรามีคนอื่นนะคะ ตลอดเวลาที่คบกับเค้าเราก็ไม่เคยมีคนอื่นเหมือนกัน
แต่เหมือนเค้าก็พอจะรู้ตัวอยู่บ้าง เพราะเค้าเคยพูดกับเราว่า
ถ้าคิดว่าเค้าไม่ใช่ก็ขอให้บอก เค้าไม่เคยคิดจะรั้งใครไว้อยู่แล้ว
แต่เราก็ไม่เคยพูดนะ กลับปลอบว่าเค้าคิดมากเกินไปด้วยซ้ำ
เราคบกันมาเรื่อยๆ ทะเลาะกันบ้างตามประสา แต่โดยรวมก็มีความสุขดีค่ะ
จนกระทั่งเมื่อประมาณเกือบ 2 ปีที่แล้ว มีลูกสาวของเพื่อนแม่เค้า เข้ามาทำงานกับแฟนเรา
เราก็พอจะรู้ว่าน้องเค้าชอบแฟนเรา แล้วแม่ของน้องเค้าก็อยากให้ลูกตัวเองคบกับแฟนเรา
(ทั้งๆที่เค้าก็รู้ว่าแฟนคบกับเราอยู่ ความสัมพันธ์ของเรากับแฟนเปิดเผยมากค่ะ)
แต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไร ตรงกันข้าม เรากลับเปิดโอกาสให้น้องเค้าด้วยซ้ำ
ทั้งหาทางให้เค้าทั้งสองคนได้ใกล้ชิดกันบ่อยๆ
ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเวลาที่น้องเค้าพยายามอ่อยแฟนเรา
แล้วตัวเราก็ค่อยๆเฟดห่างจากแฟนเรามากขึ้น (เรากับแฟนอยู่ด้วยกันค่ะ)
หาข้ออ้างกลับบ้านเราบ่อยขึ้น หอบงานไปทำที่บ้านเรา แล้วอ้างว่างานยุ่งบ้าง
จนเราค่อยๆเจอกับแฟนเราน้อยลง จากเจอหน้ากันทุกวัน
ก็กลายเป็นอาทิตย์ละครั้ง เดือนละครั้ง ไม่เจอกันเลย 3 เดือนก็มี แต่ยังคุยกันทุกวันนะคะ
เรากับแฟนก็เริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ในขณะที่น้องเค้ารุกหนักมากขึ้น
แต่แฟนเราก็ไม่เคยอะไรกับน้องเค้าเลยนะ
จนเมื่อ 2 เดือนที่แล้ว ที่เรากับแฟนทะเลาะกันหนักๆ ติดๆกันทุกวันเป็นอาทิตย์
เราก็ offline หายจากแฟนเราไปเลย ประมาณอาทิตย์นึงได้
แฟนเราไปดื่มกับเพื่อนเค้า ซึ่งก็กลุ่มเดียวกันกับน้องคนนั้น
ไม่รู้ไปไงมาไง ทั้ง 2 คนก็ลงเอยกันจนได้
เรารู้เพราะเจอชุดชั้นในที่น้องเค้าลืมไว้ในซอกหลืบตู้เสื้อผ้า 555
แล้วแฟนเราก็ยอมสารภาพแต่โดยดีด้วย เค้าบอกว่าวันนั้นเค้าเมา และ พลาด
เค้าขอโทษ ขอโอกาสจากเรา บอกว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับน้องคนนั้นจริงๆ
ต้องบอกก่อนว่า เรากับแฟนเคยคุยกันตั้งแต่แรกแล้วว่า
เรื่องอื่นยังพอรับได้ ปรับได้ แต่นอกใจจะเป็นเรื่องเดียวที่ไม่ทน
สรุปคือ เราเลิกกับเค้า
จริงๆเราเองก็อยากเลิกกับเค้ามาตั้งนานแล้ว เพราะความรู้สึกว่าเค้าไม่ใช่ มันมีมานานแล้ว
แต่เราเองก็เสียดายเค้า ไม่รู้ว่าเราจะได้เจอคนแบบนี้อีกมั้ย
เราไม่พร้อมที่จะเสียเค้าไปเลยจากชีวิต
เราเลยสร้างสภาพกราณ์แบบนั้นขึ้นมา เพื่อให้มันมีเหตุต้องเลิก
แล้วให้เค้าเป็นคนผิด เพื่อให้เค้าติดอยู่กับความรู้สึกนั้น
เค้าจะได้ไม่หายไปจากชีวิตเรา
เพราะเรารู้ว่าเค้าไม่มีวันเลิกกับเราเองแน่ๆ
แล้วถ้าเราเป็นฝ่ายเลิกเอง โดยที่ไม่มีเหตุอะไรแบบนี้
เค้าก็จะหายไปจากชีวิตเรา
ซึ่งทุกวันนี้ก็เป็นแบบนั้น เค้ายังคอยอยู่ข้างๆเรา ถึงจะไม่ใช่ในสถานะแฟนก็ตาม
เราไม่เคยพูดกับใครเรื่องนี้ และตั้งใจว่าจะไม่พูดตลอดชีวิต
แต่ มันไม่มีความสุขเลย เหมือนมันร้อนในใจอยู่ตลอดเวลา
มันเป็นความรู้สึกผิด รู้สึกว่าตัวเองเลวและเห็นแก่ตัวมาก
จนต้องมาตั้งกระทู้ในนี้
เราไม่รู้ว่าควรทำยังไงกับเรื่องนี้ดี
เราสร้างสภาพกราณ์แบบนั้นขึ้นมาด้วยเจตนาไม่ดีก็จริง
แต่เค้าก็มีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นจริงๆ ทั้งๆที่เค้าไม่ทำก็ได้
เราควรจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดีคะ
แล้วจะจัดการความรู้สึกแย่ๆที่เกิดกับตัวเองยังไง
เพราะเรื่องนี้ที่เราสร้างขึ้น มันทำให้เราหาความสุขในชีวิตปัจจุบันแทบไม่ได้เลย