สวัสดีค่ะ อาจจะหายหน้าหายตาไปนาน ไม่ใช่อะไรนะคะ ไปปั๊มเงินมาดูคอนนี้แหละค่ะ งานนี้ไม่พลาดและไม่อยากพลาด ไม่อยากเป็นนกที่บินไปร่ำไห้ไป มีความมุ่งมั่นและวางแผนมามากกว่าเดิม และมั่นใจมากว่าครั้งนี้เราจะต้องวิ่งถึงคนแรก นี้คือความคิดก่อนที่จะถึงวันกดบัตรความคิดที่สุดแสนบรรเจิด และมั่นใจว่าวิ่งไม่แพ้ใคร และรู้ว่าทางไหนใกล้ที่สุด เรามาดูกันค่ะว่าเป็นไง
หลังจากรู้แน่นอนว่า วาเลนไทน์เดย์ ที่จะไม่หวานแน่ๆ แต่เราอาจจะเดดได้ถ้าเรานก อันดับแรกเลย บอกพี่ที่สนิทที่ทำงานว่า
"พี่ๆ 14 กุมภาพันธ์ หนูลาป่วยนะ"
"รู้ตัวว่าป่วยล่วงหน้าได้ด้วยเหรอ" พี่หันมามองหน้า เผื่อความเข้าใจตรงกันจึงบอกออกไป
"เอ่อดิ ก็บัตรคอนผัวขายวันนั้น แล้วจะให้หนูไปป่วยวันไหนล่ะ"
หลังจากนั้นพี่เราถอนหายใจ ก่อนจะพึมพำเบาๆ แต่เราได้ยินนนนน "เอาที่สบายใจ"
แล้วไง ลาป่วยแล้วแต่ดันมีวันที่ 13 รอบ pre-sale โผล่มา ฮึฮึฮึ จะเอาแบบนี้ใช่ไหมมมมม ได้ขับรถไปห้างที่ใกล้ที่สุดมีท้อปอยู่ กวาดต้อนมาเลย โออิชิโก้ลลลลล 10 ขวด แหลกๆเข้าไป แหลกไม่หมดก้เอาฝามาก่อน มุ่งมั่นมากว่าจะต้องเป็นหนึ่งในสองพันคน ชัวร์!!!!!!!!
ศึกของเราเป็นเพียงศึกนอกตัวเมืองนุชน้อยๆแต่ก็คึกคัก
วันที่ 13 กุมภาพันธ์ รอบ pre-sale มาถึง ยังไง ยังไง ก้ไปทำงานตามปกติ แต่กำลังจะตีเนียนออกจากที่ทำงาน ไลน์ก็ดังขึ้นกระทันหัน ถ้า้อนไปได้จะกว้างมือถือไปไกลๆเลย จะได้ไม่ต้องรับรู้ว่า "ประชุมแทนหัวหน้าด้วยหัวหน้าลา" ฮึฮึ แล้วชั้นจะเลือกอะไรได้ไหม เลือกให้ชั้นไม่ไป(ประชุม)ได้หรือเปล่า ก็ไม่ โออิชิโก้ลเป็รหมั่นไปอด แต่ก็ได้ติดตามข่าวพอเห็นแบบนั้น ก็เริ่มเครียดวิตกกังวลแล้วว่านี้ขนาดรอบนี้นุชยังแย่งกันขนาดนี้ พรุ่งนี้ล่ะ สงครามครั้งใหญ่แห่งดาว 702 เลยทีเดียว โอ๊ยยยยย เครียดมากมากเลย นอนไม่หลับแต่ต้องหลับ บอกพี่ๆในกลุ่ม ไปนอนแล้วนะ กลัวไม่ตื่น
วันที่ 14 กุมภาพันธ์
03.30 เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ขยับตัวนะแต่ตายังไม่ลืม สักพักนาฬิกาดังอีก ตาเริ่มขยับ ความทรงจำเริ่มกลับคืนมาาา เชี่ยยยแล้ว จองบัตร รีบลุกขึ้นอาบน้ำอาบท่า กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบ ตีสี่แล้ว รีบลงมาขับรถแวะหาข่าวกินที่เวเว่น ซื้อน้ำขนมตุนใส่กระเป๋าเอาไว้ มืดมากกกกก ขับไปที่เคาเตอร์ในตัวเมืองชลบุรี ใจก็ตุมๆต่อมๆ ไปด้วยจะมีนุชมารอไหม จะมืดมากไหม แล้วจะอยู่ยังไง ขับถึงที่หมายเลี้ยวทันที เบรกหัวแทบทิ่ม มีที่กั้นไม่ให้เข้า อ้าวแล้วไง
เอาไงดีเลยลองวกไปที่ทางเข้าอีกทาง สรุปเข้าได้ เลยเข้าเข้าไปหาที่จอดรถที่ประตูเป้าหมายของเรา ที่นี้มีประตูทั้งหมด 4 ประตู มีข้างหน้า 2 ประตู ข้างหลัง 2 ประตู ประตูที่เรามาเฝ้าเป็นทางที่ใกล้ที่สุดแล้ว ระหว่างขับเราผ่านประตูด้านหลังจุดที่ 1 เห็นมี ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งเล่นมือถือ ในใจก็คิด นุชเปล่าวะ หรือจะไม่ใช่ แต่ก็ขับผ่านมาและจอดที่ประตูเป้าหมาย มืดมากกกก จอดให้ตรงกับประตู ถ้าเกิดมีนุชมาเราจะได้ลงไปยืนรอก่อนว่าเรามาคนแรก 555555
อยู่คนเดียวเกือบหนึ่งชั่วโมงกว่า ดีที่เพื่อนจากออสโทรมาเลยคุยกันยาวๆไป ไม่อยากให้วางสาย กลัว พอฟ้าเริ่มสว่างเราก็ลงไปที่ด้านหน้าประตูยืนถ่ายรูปสักพักก็มีพี่นุช ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เดินเข้ามาทักแล้วคุยกัน (เป็นด้อมที่แปลก ไม่ว่าคุณจะเป็นใครมาจากไหน ขอแค่เป็นนุช เอ่อ คุยกันยังกับคบกันมานาน) พี่นุชเอาเสื่อมาปู เราก็เลยคุยกันเรื่อง ผลิตโชค เรื่องประตูทั้ง 4 และพี่นุชบอกว่าเมื่อวานพี่มาเวอร์เวย์แล้วทางนี้ใกล้สุด คุยกันไปเรื่อยๆจน เจ็ดโมงกว่า มีนุชคนนึ่งเดินมาบอกว่ารีบมา เพิ่งส่งลูกไปโรงเรียนเสร็จ นุชที่เพิ่งมาบอกว่ามีนุชอยู่ทุกประตูเลย เอาวะคราวนี้มาลุ้นกันว่าประตูไหนจะเปิดก่อน ประตูไหนจะเปิดหลัง แล้วเราสามนุชก็มาเถียงกัน จนกระทั่งลุงพนักงานมาเช็ดกระจกเลยถาม
พี่นุช : ลุงค่ะประตูตรงไหนเปิดก่อนคะ
ลุง : อ้อ เขามาเป็นคู่ เดินไขกุยแจเปิดที่ละประตู
เอาเชี่ยแล้ว ลุงพูดแบบนี้แล้วประตูไหนเปิดก่อนละวะเนี่ย แล้วก็มองหน้ากัน ก่อนจะบอกว่า ไม่หรอกพี่ประตูต้องเปิดพร้อมกัน เพราะห้างเปิด 09.00 จะเดินมาเปิดที่ละประตูก็ไม่ใช่เปล่า (คิดบวกสุดฤทธิ์) แล้วก็ใจตุมๆต่อมๆ ต่อไป จนกระทั่งมีนุชนักศึกษา เดินมามองๆ (ตอนหลังคุยกัน น้องบอก เพื่อนส่งให้มาดูลาดราว จร้า)
08.55 หลังจากถกเถียงกันว่าจะไปรวมกับนุชฝั่งนั้นไหมเพราะประตูฝั่งนั้นอาจจะเปิดก่อน แต่พวกเราบอกว่าไม่เพราะทางนี้ใกล้สุดวิ่งตรงไปแค่ประมาร 10 เมตร ก็ขึ้นบันไดเลื่อนก็ถึงแล้วสรุปก็ไม่ไป เวลาเดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเสียงประตูดังขึ้นเลื่อนเปิดออก ยังไม่ทันสุด เรานี้แหละรีบแทรกตัววิ่งสุดตัวไปที่บันได้เลื่อน ระหว่างนั้นเสียงกรีดร้องจากประตูทางอื่นก็ดังมากเช่นกัน แต่เราไม่สนใจวิ่งขึ้นบันไดเลื่อน พอแล้วเท่านั้นแหละ
ปัง!!!!!!!!
ตัวเรากระแทกกับประตูเหล็กอันใหญ่ที่ยังไม่เปิด เราชะโงกมองเข้าไปประตูที่จะเข้าไปในเมเจอรืก็ยังไม่เปิด แต่ เสียงร้องจากทางฝั่งซ้ายมือของเราที่เป็นทางขึ้นอีกทางแล้วสักพัก ก็มีน้องวิ่งผ่านหน้าเราไปเข้าแถวที่ประตูทางเข้าเมเจอรื อยากจะร้องไห้ ประตูตรงนี้ไม่เปิด ดันเปิดทางนั้น โอ๊ยยยยยยยยยย จะบ้าตายแล้ว หันมองหน้ากันนุชสี่คนที่รอประตุเดียวกันก่อนจะเริ่มวิ่งไปอีกทาง เราใส่ตีนหมาวิ่งแบบโกยเถอะโยมมม หายใจหอบมาก ยิ่งกว่าแข่งกีฬาอีก จนมาถึงแถว สักพักมีเสียงเถียงกันด้านหน้า
เพราะมีพี่ผู้ชายคนนึงที่ขึ้นมาได้ไงไม่รู้ เพราะไม่ได้อยู่รอทั้งสี่ประตู (คาดว่าคงแอบขึ้นมาจากประตูพนักงาน) นุชถามเขาก็ไม่ตอบ ได้แต่บอกว่า มันมีกฎบอกเหรอ แล้วพวกคุณเอาอะไรมาวัด ผู้ชายคนนั้นก้เถียงนุช นุชก็ไม่ยอมเพราะว่าพี่ผู้ชายเอาเปรียบไม่ทำตามกติกา ประมาณแอบเข้ามาก่อน เถียงกันจนประตูเมเจอร์เปิด เถียงกันจนไปต่อแถวรับบัตรคิว นุชแถวหน้าก็ไม่ยอม พี่ผู้ชายก็ไม่ยอม ส่วนพนักงานเมเจอร์บอกว่า หนูนับจากประตูทางเข้าของหนู จบข่าว พี่ผู้ชายก็ไม่ยอมทำหน้ามึนยืนต่อแถว นุชก็บอกว่า บอกมาดิพี่ว่าเข้ามาจากประตูไหน เพราะมีนุชอยู่ทุกประตูแต่ไม่เห็นพี่มารอ เนี่ยแล้วนุชคนที่มารอตั้งแต่ตีสี่ล่ะ พี่ไม่เห็นใจเขาเหรอ พี่ผู้ชายก็หน้ามึนต่อไป และสุดท้ายบอกว่าจะมาซื้อให้เมีย เมียท้องอยู่ OMG น้องนุชที่นั่งกับเราบอก อห.พูดแบบนี้เหมือนพวกเราที่ว่ารออยู่เป็นคนเลวเลย
จนสักพักนุชหลายคนมีความคิดว่า ใครที่ซื้อบัตรราคาเดียวกันมาจอยกัน เพื่อย่นคิวและจะได้บัตรทุกคน ทุกคนก็ช่วยกัน แต่นุชคิวที่สองกับสาม ไม่ยอม บอกว่าทำแบบนี้เดี๋ยวมันดีด อืมมม เราก้เข้าใจนะ คนมาคอยก็ไม่มีใครอยากนก สุดท้ายพอทุกอย่างลงตัว ก็เลยมานั่งคุยกัน น้องนุชบอก พี่ๆถามซื้อกี่ใบราคาเท่าไหร่ เราเลยตะโกนถามออกไป
เรา : พี่ๆๆ พี่นุชา พี่นุชา (เรียกพี่ไม่หันเลยลองเรียกนุชาซะเลย) พี่ซื้อใบกี่ใบ
ผู้ชายหน้ามึน : พี่ซื้อ 3 ใบ
เรา : ราคาเท่าไหร่ เผื่อจะฝากบ้าง (อันนี้เราแกล้งหยอกไป ไม่ได้คิดจะฝากหรอก แต่......พี่นุชคนนึงบอก ไม่ได้นะ มาฝากกันแบบนี้แล้วนุชที่มารอก่อนล่ะ เอิ่ม พี่ค่ะหนูแค่แหย่เขาไม่คิดจะฝากหรอก พี่บอกว่ามารอตีสี่ คือนุชทุกคนก็มารอเหมือนกัน เราเลยเงียบไป)
ผุ้ชายหน้ามึน : ไม่รู้ครับ มีราคาเท่าไหร่บ้าง
(เอ่อ มาซื้อให้เมีย ไม่ได้ศึกษามาเลยหรือไงเนี่ย มันแปลกมาก ถ้าเมียเป็นนุช น่าจะบอกมานะเจาะจงมาเลยว่าจะเอาที่ไหน อันนี้ไม่รู้อะไรสักอย่าง)
นุชคนอื่น : ไม่ได้นะ เลือกเลย ไปรอเลือกที่เคาเตอร์ไม่ได้ เสียเวลา พี่รู้ไหมว่ามัวแต่ไปเลือกคนอื่นจะนกไม่ได้บัตร
พร้อมกับที่นุชคนอื่นเปิดมือถือให้ดูโซนที่นั่ง
09.59 เราเตรียมยืนตามคิว และเปิดเว็บรอ ทุกคนที่ยืนเปิดเว็บรอหมด รีเฟรชไปเรื่อยจนกระทั่ง 10.00 เฮ้ยยยย เข้าไม่ได้ เข้าไม่ได้ ทุกคนร้องกันระงม จนกระทั่ง 10.02 เข้าได้แล้ว เพียงแว่ยเดียวเท่านั้นที่เห็น ตัวเลขที่นั่งสีเขียวๆ พอมันกระพริบอีกครั้ง 0 สีแดงทุกโซน หลั่งน้ำตา แต่ยังไม่ยอมแพ้ กดต่อไป รอบัตรหลุด จนคิวแรกซื้อไป คิวสองผู้ชายหน้ามึน คิวสามผ่าน คิวสี่ คิวห้าหมดจร้าาาาาาาาาาาา คนอื่นที่ได้บัตรจากเพื่อนที่ไปรอที่อื่นก้เดินออกจากคิวและหล่นมาจนถึงคิวน้อง และน้อง และเรา แล้วก็มุงอยู่ตรงหน้าเคาเตรอร์ น้องพนักงานก้กดรีเฟรชให้เรื่อยๆ จนกระทั่ง
น้องพนักงาน : มีบัตร 3000 ค่ะ (น้องไม่พูดเปล่า กดสั่งแล้วด้วย)
ชั่วเสี้ยววินาที เราร้องออกไป "พี่เอาาาาาาาา" น้องพนักงานยื่นมาให้ ฮือ หลั่งน้ำตาาา ได้มาใบหนึ่งแล้ว ไลน์บอกพี่ที่ฝากว่าหนูหามาให้แล้วนะ โคตรดีใจ หลังจากที่เฟลวางแผนไปยืนผิดประตูแล้วก็มี 3000 นี้แหละที่ดีใจ ยังเราก็ยังไม่ไป รออยู่อย่างนั้น จนกระทั่งนมบอกเพิ่มรอบ พวกเราหันไปหาพนักงานบอกว่าคิวเดิมนะน้อง ตามนั้น เราคนที่ 3 มันต้องได้ดิว่ะ
12.00 เริ่มขึ้นอีกครั้ง น้องคิวแรกผ่าน คิวสองผ่าน มาถึงเรา น้องจิ้มเลย ปัง ปัง ปัง ปัง 4 ที่ ในที่สุดก็ได้มา หันไปมองพี่นุชที่อยู่ร่วมรบกับเรามาตั้งแต่ที่หน้าประตู ยกยิ้มดีใจกัน
หลังจากนั้นก้เริ่มมีข่าวดี เพื่อนบอกว่าชั้นจองให้แกแล้ว อห.ดีใจรอบสอง กุไม่นก หาบัตรให้เพื่อนนึกว่าตัวเองจะนก
หลังจากเสร็จสิ้นสงคราม วาเลนไทน์เดือด เราหันไปยกยิ้มกับพี่นุช น้องนุช และบอกว่าปีหน้าเราจะไปรอที่ประตูฝั่งนั้นกัน 555555
ศึกครั้งนี้สอนให้รู้ว่า "ยืนผิดประตู ชีวิตเปลี่ยน"
เป็นการกดบัตรคอนที่โหดมากจริงๆ หมดภายใน 5 นาที แต่จริงเราเชื่อว่าน่าจะหมดก่อนหน้านั้น ก็เรากดเว็บ ตอน 10.02 มันก็แทบจะไม่มีที่นั่งให้กดซื้อแล้ว ครั้งนี้โหดกว่าครั้งที่แล้วอีก ครั้งที่แล้วที่นี้ยังได้ตั้งสิบกว่าคิว แต่พอถึงคิวเราเต็มจร้าา ปีนี้ยังไม่ถึงคิวเราเลย
ศึกของเราว่ายิ่งใหญ่แต่พี่น้องชาวนุชที่เมืองหลวงคงลำบากกว่าหลายร้อยเท่า แต่หลังจากนี้ไป เราจะนับวันรอที่จะได้ไปชมคอนเสิร์ตพร้อมๆกันนะ
ร่วมแชร์ประสบการณ์ได้กันนะ เราอยากรู้จุดอื่นๆเป็นไงบ้าง
วาเลนไทน์เดือด ศึกชิงบัตร “PECK PALITCHOKE Concert # 2 : LOVE IN SPACE”
หลังจากรู้แน่นอนว่า วาเลนไทน์เดย์ ที่จะไม่หวานแน่ๆ แต่เราอาจจะเดดได้ถ้าเรานก อันดับแรกเลย บอกพี่ที่สนิทที่ทำงานว่า
"พี่ๆ 14 กุมภาพันธ์ หนูลาป่วยนะ"
"รู้ตัวว่าป่วยล่วงหน้าได้ด้วยเหรอ" พี่หันมามองหน้า เผื่อความเข้าใจตรงกันจึงบอกออกไป
"เอ่อดิ ก็บัตรคอนผัวขายวันนั้น แล้วจะให้หนูไปป่วยวันไหนล่ะ"
หลังจากนั้นพี่เราถอนหายใจ ก่อนจะพึมพำเบาๆ แต่เราได้ยินนนนน "เอาที่สบายใจ"
แล้วไง ลาป่วยแล้วแต่ดันมีวันที่ 13 รอบ pre-sale โผล่มา ฮึฮึฮึ จะเอาแบบนี้ใช่ไหมมมมม ได้ขับรถไปห้างที่ใกล้ที่สุดมีท้อปอยู่ กวาดต้อนมาเลย โออิชิโก้ลลลลล 10 ขวด แหลกๆเข้าไป แหลกไม่หมดก้เอาฝามาก่อน มุ่งมั่นมากว่าจะต้องเป็นหนึ่งในสองพันคน ชัวร์!!!!!!!!
ศึกของเราเป็นเพียงศึกนอกตัวเมืองนุชน้อยๆแต่ก็คึกคัก
วันที่ 13 กุมภาพันธ์ รอบ pre-sale มาถึง ยังไง ยังไง ก้ไปทำงานตามปกติ แต่กำลังจะตีเนียนออกจากที่ทำงาน ไลน์ก็ดังขึ้นกระทันหัน ถ้า้อนไปได้จะกว้างมือถือไปไกลๆเลย จะได้ไม่ต้องรับรู้ว่า "ประชุมแทนหัวหน้าด้วยหัวหน้าลา" ฮึฮึ แล้วชั้นจะเลือกอะไรได้ไหม เลือกให้ชั้นไม่ไป(ประชุม)ได้หรือเปล่า ก็ไม่ โออิชิโก้ลเป็รหมั่นไปอด แต่ก็ได้ติดตามข่าวพอเห็นแบบนั้น ก็เริ่มเครียดวิตกกังวลแล้วว่านี้ขนาดรอบนี้นุชยังแย่งกันขนาดนี้ พรุ่งนี้ล่ะ สงครามครั้งใหญ่แห่งดาว 702 เลยทีเดียว โอ๊ยยยยย เครียดมากมากเลย นอนไม่หลับแต่ต้องหลับ บอกพี่ๆในกลุ่ม ไปนอนแล้วนะ กลัวไม่ตื่น
วันที่ 14 กุมภาพันธ์
03.30 เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ขยับตัวนะแต่ตายังไม่ลืม สักพักนาฬิกาดังอีก ตาเริ่มขยับ ความทรงจำเริ่มกลับคืนมาาา เชี่ยยยแล้ว จองบัตร รีบลุกขึ้นอาบน้ำอาบท่า กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบ ตีสี่แล้ว รีบลงมาขับรถแวะหาข่าวกินที่เวเว่น ซื้อน้ำขนมตุนใส่กระเป๋าเอาไว้ มืดมากกกกก ขับไปที่เคาเตอร์ในตัวเมืองชลบุรี ใจก็ตุมๆต่อมๆ ไปด้วยจะมีนุชมารอไหม จะมืดมากไหม แล้วจะอยู่ยังไง ขับถึงที่หมายเลี้ยวทันที เบรกหัวแทบทิ่ม มีที่กั้นไม่ให้เข้า อ้าวแล้วไง
เอาไงดีเลยลองวกไปที่ทางเข้าอีกทาง สรุปเข้าได้ เลยเข้าเข้าไปหาที่จอดรถที่ประตูเป้าหมายของเรา ที่นี้มีประตูทั้งหมด 4 ประตู มีข้างหน้า 2 ประตู ข้างหลัง 2 ประตู ประตูที่เรามาเฝ้าเป็นทางที่ใกล้ที่สุดแล้ว ระหว่างขับเราผ่านประตูด้านหลังจุดที่ 1 เห็นมี ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งเล่นมือถือ ในใจก็คิด นุชเปล่าวะ หรือจะไม่ใช่ แต่ก็ขับผ่านมาและจอดที่ประตูเป้าหมาย มืดมากกกก จอดให้ตรงกับประตู ถ้าเกิดมีนุชมาเราจะได้ลงไปยืนรอก่อนว่าเรามาคนแรก 555555
อยู่คนเดียวเกือบหนึ่งชั่วโมงกว่า ดีที่เพื่อนจากออสโทรมาเลยคุยกันยาวๆไป ไม่อยากให้วางสาย กลัว พอฟ้าเริ่มสว่างเราก็ลงไปที่ด้านหน้าประตูยืนถ่ายรูปสักพักก็มีพี่นุช ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เดินเข้ามาทักแล้วคุยกัน (เป็นด้อมที่แปลก ไม่ว่าคุณจะเป็นใครมาจากไหน ขอแค่เป็นนุช เอ่อ คุยกันยังกับคบกันมานาน) พี่นุชเอาเสื่อมาปู เราก็เลยคุยกันเรื่อง ผลิตโชค เรื่องประตูทั้ง 4 และพี่นุชบอกว่าเมื่อวานพี่มาเวอร์เวย์แล้วทางนี้ใกล้สุด คุยกันไปเรื่อยๆจน เจ็ดโมงกว่า มีนุชคนนึ่งเดินมาบอกว่ารีบมา เพิ่งส่งลูกไปโรงเรียนเสร็จ นุชที่เพิ่งมาบอกว่ามีนุชอยู่ทุกประตูเลย เอาวะคราวนี้มาลุ้นกันว่าประตูไหนจะเปิดก่อน ประตูไหนจะเปิดหลัง แล้วเราสามนุชก็มาเถียงกัน จนกระทั่งลุงพนักงานมาเช็ดกระจกเลยถาม
พี่นุช : ลุงค่ะประตูตรงไหนเปิดก่อนคะ
ลุง : อ้อ เขามาเป็นคู่ เดินไขกุยแจเปิดที่ละประตู
เอาเชี่ยแล้ว ลุงพูดแบบนี้แล้วประตูไหนเปิดก่อนละวะเนี่ย แล้วก็มองหน้ากัน ก่อนจะบอกว่า ไม่หรอกพี่ประตูต้องเปิดพร้อมกัน เพราะห้างเปิด 09.00 จะเดินมาเปิดที่ละประตูก็ไม่ใช่เปล่า (คิดบวกสุดฤทธิ์) แล้วก็ใจตุมๆต่อมๆ ต่อไป จนกระทั่งมีนุชนักศึกษา เดินมามองๆ (ตอนหลังคุยกัน น้องบอก เพื่อนส่งให้มาดูลาดราว จร้า)
08.55 หลังจากถกเถียงกันว่าจะไปรวมกับนุชฝั่งนั้นไหมเพราะประตูฝั่งนั้นอาจจะเปิดก่อน แต่พวกเราบอกว่าไม่เพราะทางนี้ใกล้สุดวิ่งตรงไปแค่ประมาร 10 เมตร ก็ขึ้นบันไดเลื่อนก็ถึงแล้วสรุปก็ไม่ไป เวลาเดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเสียงประตูดังขึ้นเลื่อนเปิดออก ยังไม่ทันสุด เรานี้แหละรีบแทรกตัววิ่งสุดตัวไปที่บันได้เลื่อน ระหว่างนั้นเสียงกรีดร้องจากประตูทางอื่นก็ดังมากเช่นกัน แต่เราไม่สนใจวิ่งขึ้นบันไดเลื่อน พอแล้วเท่านั้นแหละ
ปัง!!!!!!!!
ตัวเรากระแทกกับประตูเหล็กอันใหญ่ที่ยังไม่เปิด เราชะโงกมองเข้าไปประตูที่จะเข้าไปในเมเจอรืก็ยังไม่เปิด แต่ เสียงร้องจากทางฝั่งซ้ายมือของเราที่เป็นทางขึ้นอีกทางแล้วสักพัก ก็มีน้องวิ่งผ่านหน้าเราไปเข้าแถวที่ประตูทางเข้าเมเจอรื อยากจะร้องไห้ ประตูตรงนี้ไม่เปิด ดันเปิดทางนั้น โอ๊ยยยยยยยยยย จะบ้าตายแล้ว หันมองหน้ากันนุชสี่คนที่รอประตุเดียวกันก่อนจะเริ่มวิ่งไปอีกทาง เราใส่ตีนหมาวิ่งแบบโกยเถอะโยมมม หายใจหอบมาก ยิ่งกว่าแข่งกีฬาอีก จนมาถึงแถว สักพักมีเสียงเถียงกันด้านหน้า
เพราะมีพี่ผู้ชายคนนึงที่ขึ้นมาได้ไงไม่รู้ เพราะไม่ได้อยู่รอทั้งสี่ประตู (คาดว่าคงแอบขึ้นมาจากประตูพนักงาน) นุชถามเขาก็ไม่ตอบ ได้แต่บอกว่า มันมีกฎบอกเหรอ แล้วพวกคุณเอาอะไรมาวัด ผู้ชายคนนั้นก้เถียงนุช นุชก็ไม่ยอมเพราะว่าพี่ผู้ชายเอาเปรียบไม่ทำตามกติกา ประมาณแอบเข้ามาก่อน เถียงกันจนประตูเมเจอร์เปิด เถียงกันจนไปต่อแถวรับบัตรคิว นุชแถวหน้าก็ไม่ยอม พี่ผู้ชายก็ไม่ยอม ส่วนพนักงานเมเจอร์บอกว่า หนูนับจากประตูทางเข้าของหนู จบข่าว พี่ผู้ชายก็ไม่ยอมทำหน้ามึนยืนต่อแถว นุชก็บอกว่า บอกมาดิพี่ว่าเข้ามาจากประตูไหน เพราะมีนุชอยู่ทุกประตูแต่ไม่เห็นพี่มารอ เนี่ยแล้วนุชคนที่มารอตั้งแต่ตีสี่ล่ะ พี่ไม่เห็นใจเขาเหรอ พี่ผู้ชายก็หน้ามึนต่อไป และสุดท้ายบอกว่าจะมาซื้อให้เมีย เมียท้องอยู่ OMG น้องนุชที่นั่งกับเราบอก อห.พูดแบบนี้เหมือนพวกเราที่ว่ารออยู่เป็นคนเลวเลย
จนสักพักนุชหลายคนมีความคิดว่า ใครที่ซื้อบัตรราคาเดียวกันมาจอยกัน เพื่อย่นคิวและจะได้บัตรทุกคน ทุกคนก็ช่วยกัน แต่นุชคิวที่สองกับสาม ไม่ยอม บอกว่าทำแบบนี้เดี๋ยวมันดีด อืมมม เราก้เข้าใจนะ คนมาคอยก็ไม่มีใครอยากนก สุดท้ายพอทุกอย่างลงตัว ก็เลยมานั่งคุยกัน น้องนุชบอก พี่ๆถามซื้อกี่ใบราคาเท่าไหร่ เราเลยตะโกนถามออกไป
เรา : พี่ๆๆ พี่นุชา พี่นุชา (เรียกพี่ไม่หันเลยลองเรียกนุชาซะเลย) พี่ซื้อใบกี่ใบ
ผู้ชายหน้ามึน : พี่ซื้อ 3 ใบ
เรา : ราคาเท่าไหร่ เผื่อจะฝากบ้าง (อันนี้เราแกล้งหยอกไป ไม่ได้คิดจะฝากหรอก แต่......พี่นุชคนนึงบอก ไม่ได้นะ มาฝากกันแบบนี้แล้วนุชที่มารอก่อนล่ะ เอิ่ม พี่ค่ะหนูแค่แหย่เขาไม่คิดจะฝากหรอก พี่บอกว่ามารอตีสี่ คือนุชทุกคนก็มารอเหมือนกัน เราเลยเงียบไป)
ผุ้ชายหน้ามึน : ไม่รู้ครับ มีราคาเท่าไหร่บ้าง
(เอ่อ มาซื้อให้เมีย ไม่ได้ศึกษามาเลยหรือไงเนี่ย มันแปลกมาก ถ้าเมียเป็นนุช น่าจะบอกมานะเจาะจงมาเลยว่าจะเอาที่ไหน อันนี้ไม่รู้อะไรสักอย่าง)
นุชคนอื่น : ไม่ได้นะ เลือกเลย ไปรอเลือกที่เคาเตอร์ไม่ได้ เสียเวลา พี่รู้ไหมว่ามัวแต่ไปเลือกคนอื่นจะนกไม่ได้บัตร
พร้อมกับที่นุชคนอื่นเปิดมือถือให้ดูโซนที่นั่ง
09.59 เราเตรียมยืนตามคิว และเปิดเว็บรอ ทุกคนที่ยืนเปิดเว็บรอหมด รีเฟรชไปเรื่อยจนกระทั่ง 10.00 เฮ้ยยยย เข้าไม่ได้ เข้าไม่ได้ ทุกคนร้องกันระงม จนกระทั่ง 10.02 เข้าได้แล้ว เพียงแว่ยเดียวเท่านั้นที่เห็น ตัวเลขที่นั่งสีเขียวๆ พอมันกระพริบอีกครั้ง 0 สีแดงทุกโซน หลั่งน้ำตา แต่ยังไม่ยอมแพ้ กดต่อไป รอบัตรหลุด จนคิวแรกซื้อไป คิวสองผู้ชายหน้ามึน คิวสามผ่าน คิวสี่ คิวห้าหมดจร้าาาาาาาาาาาา คนอื่นที่ได้บัตรจากเพื่อนที่ไปรอที่อื่นก้เดินออกจากคิวและหล่นมาจนถึงคิวน้อง และน้อง และเรา แล้วก็มุงอยู่ตรงหน้าเคาเตรอร์ น้องพนักงานก้กดรีเฟรชให้เรื่อยๆ จนกระทั่ง
น้องพนักงาน : มีบัตร 3000 ค่ะ (น้องไม่พูดเปล่า กดสั่งแล้วด้วย)
ชั่วเสี้ยววินาที เราร้องออกไป "พี่เอาาาาาาาา" น้องพนักงานยื่นมาให้ ฮือ หลั่งน้ำตาาา ได้มาใบหนึ่งแล้ว ไลน์บอกพี่ที่ฝากว่าหนูหามาให้แล้วนะ โคตรดีใจ หลังจากที่เฟลวางแผนไปยืนผิดประตูแล้วก็มี 3000 นี้แหละที่ดีใจ ยังเราก็ยังไม่ไป รออยู่อย่างนั้น จนกระทั่งนมบอกเพิ่มรอบ พวกเราหันไปหาพนักงานบอกว่าคิวเดิมนะน้อง ตามนั้น เราคนที่ 3 มันต้องได้ดิว่ะ
12.00 เริ่มขึ้นอีกครั้ง น้องคิวแรกผ่าน คิวสองผ่าน มาถึงเรา น้องจิ้มเลย ปัง ปัง ปัง ปัง 4 ที่ ในที่สุดก็ได้มา หันไปมองพี่นุชที่อยู่ร่วมรบกับเรามาตั้งแต่ที่หน้าประตู ยกยิ้มดีใจกัน
หลังจากนั้นก้เริ่มมีข่าวดี เพื่อนบอกว่าชั้นจองให้แกแล้ว อห.ดีใจรอบสอง กุไม่นก หาบัตรให้เพื่อนนึกว่าตัวเองจะนก
หลังจากเสร็จสิ้นสงคราม วาเลนไทน์เดือด เราหันไปยกยิ้มกับพี่นุช น้องนุช และบอกว่าปีหน้าเราจะไปรอที่ประตูฝั่งนั้นกัน 555555
ศึกครั้งนี้สอนให้รู้ว่า "ยืนผิดประตู ชีวิตเปลี่ยน"
เป็นการกดบัตรคอนที่โหดมากจริงๆ หมดภายใน 5 นาที แต่จริงเราเชื่อว่าน่าจะหมดก่อนหน้านั้น ก็เรากดเว็บ ตอน 10.02 มันก็แทบจะไม่มีที่นั่งให้กดซื้อแล้ว ครั้งนี้โหดกว่าครั้งที่แล้วอีก ครั้งที่แล้วที่นี้ยังได้ตั้งสิบกว่าคิว แต่พอถึงคิวเราเต็มจร้าา ปีนี้ยังไม่ถึงคิวเราเลย
ศึกของเราว่ายิ่งใหญ่แต่พี่น้องชาวนุชที่เมืองหลวงคงลำบากกว่าหลายร้อยเท่า แต่หลังจากนี้ไป เราจะนับวันรอที่จะได้ไปชมคอนเสิร์ตพร้อมๆกันนะ
ร่วมแชร์ประสบการณ์ได้กันนะ เราอยากรู้จุดอื่นๆเป็นไงบ้าง