ฟ้าห่มดาว บทที่ (6)

“จากผ้าห่ม…สู่ท้องฟ้า”ตอนเด็ก…ฉันกลัวฝน กลัวฟ้าร้องทุกครั้งที่ฟ้าแลบแสงเสียงน่ากลัว ฉันจะวิ่งหนีเข้าไปซุกอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดิมเชื่อสุดหัวใจว่าผ้าผืนนี้จะช่วยปกป้องฉันจากอันตรา