สวัสดีค่ะ ชื่อต่ายนะคะอายุ21ปี มีเรื่องอึดอัดใจมานานอยากจะเล่าให้ฟังและอยากให้ทุกคนช่วยตัดสิน..
เริ่มจากช่วงปี2017เรามีลูกคนนึงตอนนั้นลูกเรายังเล็กประมาณ6เดือน..เราอยากออกไปทำงานหาเงินเราจึงจ้างคนในซอยเดียวกันเลี้ยง เพราะป้าในซอยแนะนำมา เราเห็นเค้ามีลูกสาว3คนโตกันหมดแล้ว เราคิดว่าเค้าเลี้ยงลูกเราได้เราจึงจ้างเค้าเลี้ยงเดือน5พัน
และเราก็ไปทำงาน ต้องบอกก่อนนะว่าเราให้ลูกนอนกับเค้าเลยเพราะเราเลิกงานไม่เป็นเวลาจะเอาลูกมานอนด้วยเฉพาะวันหยุด
ซึ่งในช่วงเวลาที่ผ่านมาจนถึงปีที่แล้วเค้าก็เลี้ยงลูกเราดีมาโดยตลอดนะ.. เค้ารักลูกเราเหมือนลูกเค้าเลย ตอนนั้นเราก็โอเคกับเค้ามาก จนวันนึงเรามีปัญหาเรื่องเงินกับแฟน เราเลยปรึกษากับแฟนเราว่าจะให้เค้าเลี้ยงแค่กลางวันแล้วกลางคืนเอาลูกมานอนด้วยคือจะลดค่าเลี้ยงเหลือ3พัน จะได้ลดค่าใช้จ่ายในบ้านลง แต่พอไปบอกคนเลี้ยงเค้ากลับไม่พอใจ โมโหใส่เรา แล้วยังบอกอีกว่าจะไปเลี้ยงลูกคนอื่น คือเค้าไม่ยอมลดค่าเลี้ยงลง.. เราจึงจำเป็นต้องยอมให้เค้าเลี้ยงทั้งกลางวันกลางคืน5พันเหมือนเดิม
จากนั้นพอถึงเดือนตุลาปีที่แล้วเราจึงตัดสินใจออกจากงานแบบกระทันหันเพราะเราอยากออกมาเลี้ยงลูกเอง แฟนเราก็โอเค
แต่คนที่ไม่โอเคคือคนเลี้ยง เชื่อไหมว่าทั้งคนเลี้ยงทั้งคนในซอย.. ตอนที่เราจ้างเค้าเลี้ยงเค้าคุยกับเราดีมากเจอหน้าก็ทักกันมีอะไรก็แบ่งปันกัน แต่พอเราเอาลูกมาเลี้ยงเอง ทุกอย่างกลับกันไปหมด จากคนที่มีน้ำใจให้กันคุยกันดีๆ รู้จักกัน คนในซอยกับคนเลี้ยงทำเป็นไม่รู้จักเรา เกลียดเราทั้งซอย ไม่คุยด้วย
แถมยังมาพาลเกลียดลูกเราอีก เค้าไม่ให้ลูกเค้ามาเล่นกับลูกเราเลยนะ คือเจอหน้าเราเค้าก็แขวะเราด่าเราตลอด อาจเป็นเพราะเราเป็นแม่ที่อายุน้อยที่สุดในซอยด้วยมั้ง
คนอื่นเค้าอายุ30ต้นๆกันหมดละ พอลูกเราไปเดินเล่นถนนหน้าบ้านผ่านหน้าบ้านเค้าเค้าก็ไล่ เราเดินผ่านหน้าบ้านคนเลี้ยงเค้าก็ตะโกนมาด่าว่า''กูอยากจะแตะตัวลูกตายแหละ ไม่ต้องมาเดินเหยียบหน้าบ้านกูอีกนะเอาไปไกลๆเลย''ความรู้สึกตอนนั้นเสียใจนะอยากจะร้องแต่ร้องไม่ได้ ทุกคนในซอยด่าเราเราก็ไม่รู้ว่าผิดอะไรกะอีแค่เอาลูกมาเลี้ยงเอง
เวลาเค้าด่าเราไม่เคยตอบโต้เลยได้แต่เงียบและรีบเดินเข้าบ้าน..
เดือนตุลาที่เราเอาลูกมาเลี้ยงเป็นวันที่5ที่เราเอามา เค้าเลี้ยงไม่เต็มเดือนแต่เราก็ยอมจ่ายให้5พัน คิดว่าเค้าคงจะเข้าใจ แต่เค้ากลับมาเกลียดเรา ไปเล่าให้คนอื่นฟังแบบอื่น
คนทั้งซอยเลยเกลียดเรา.. เราก็ไม่ได้แคร์คนในซอยหรอกนะญาติก็ไม่ใช่แต่แค่อึดอัด
ทุกวันนี้ไม่ได้คุยกับคนนอกบ้านเลย ต้องอยู่แบบหลบๆซ่อนๆไม่กล้าเอาลูกออกไปไหน
จะออกไปเฉพาะตอนแฟนพาออกไป
บางทีเราก็พาออกไปบ้างแต่จะเดินพาลูกไปเล่นสนามเด็กเล่นหน้าหมู่บ้านไปไกลๆจากซอยจะดีที่สุด อยากย้ายบ้านหนีก็ทำไม่ได้บ้านซื้อไม่ได้เช่า.
จนตอนนี้ผ่านมา5เดือนละที่เราเอาลูกมาเลี้ยงเอง.. ก็อยู่กันไปแบบนี้ ทนๆไป ถ้าเค้าคิดจะเกลียดเรากับอีแค่เอาลูกมาเลี้ยงเองก็แล้วแต่เค้าเถอะ สมองคงคิดได้แค่นั้น ถ้าอายุเยอะแต่สมองมีเท่านั้นก็พูดไรต่อไม่ได้แล้วละ
ทุกคนคิดว่าเราผิดไหมคะที่เราเอาลูกมาเลี้ยงเอง?
#ขอบคุณนะค่ะที่อ่านจนจบ
โดนคนในซอยเดียวกันเกลียด
เริ่มจากช่วงปี2017เรามีลูกคนนึงตอนนั้นลูกเรายังเล็กประมาณ6เดือน..เราอยากออกไปทำงานหาเงินเราจึงจ้างคนในซอยเดียวกันเลี้ยง เพราะป้าในซอยแนะนำมา เราเห็นเค้ามีลูกสาว3คนโตกันหมดแล้ว เราคิดว่าเค้าเลี้ยงลูกเราได้เราจึงจ้างเค้าเลี้ยงเดือน5พัน
และเราก็ไปทำงาน ต้องบอกก่อนนะว่าเราให้ลูกนอนกับเค้าเลยเพราะเราเลิกงานไม่เป็นเวลาจะเอาลูกมานอนด้วยเฉพาะวันหยุด
ซึ่งในช่วงเวลาที่ผ่านมาจนถึงปีที่แล้วเค้าก็เลี้ยงลูกเราดีมาโดยตลอดนะ.. เค้ารักลูกเราเหมือนลูกเค้าเลย ตอนนั้นเราก็โอเคกับเค้ามาก จนวันนึงเรามีปัญหาเรื่องเงินกับแฟน เราเลยปรึกษากับแฟนเราว่าจะให้เค้าเลี้ยงแค่กลางวันแล้วกลางคืนเอาลูกมานอนด้วยคือจะลดค่าเลี้ยงเหลือ3พัน จะได้ลดค่าใช้จ่ายในบ้านลง แต่พอไปบอกคนเลี้ยงเค้ากลับไม่พอใจ โมโหใส่เรา แล้วยังบอกอีกว่าจะไปเลี้ยงลูกคนอื่น คือเค้าไม่ยอมลดค่าเลี้ยงลง.. เราจึงจำเป็นต้องยอมให้เค้าเลี้ยงทั้งกลางวันกลางคืน5พันเหมือนเดิม
จากนั้นพอถึงเดือนตุลาปีที่แล้วเราจึงตัดสินใจออกจากงานแบบกระทันหันเพราะเราอยากออกมาเลี้ยงลูกเอง แฟนเราก็โอเค
แต่คนที่ไม่โอเคคือคนเลี้ยง เชื่อไหมว่าทั้งคนเลี้ยงทั้งคนในซอย.. ตอนที่เราจ้างเค้าเลี้ยงเค้าคุยกับเราดีมากเจอหน้าก็ทักกันมีอะไรก็แบ่งปันกัน แต่พอเราเอาลูกมาเลี้ยงเอง ทุกอย่างกลับกันไปหมด จากคนที่มีน้ำใจให้กันคุยกันดีๆ รู้จักกัน คนในซอยกับคนเลี้ยงทำเป็นไม่รู้จักเรา เกลียดเราทั้งซอย ไม่คุยด้วย
แถมยังมาพาลเกลียดลูกเราอีก เค้าไม่ให้ลูกเค้ามาเล่นกับลูกเราเลยนะ คือเจอหน้าเราเค้าก็แขวะเราด่าเราตลอด อาจเป็นเพราะเราเป็นแม่ที่อายุน้อยที่สุดในซอยด้วยมั้ง
คนอื่นเค้าอายุ30ต้นๆกันหมดละ พอลูกเราไปเดินเล่นถนนหน้าบ้านผ่านหน้าบ้านเค้าเค้าก็ไล่ เราเดินผ่านหน้าบ้านคนเลี้ยงเค้าก็ตะโกนมาด่าว่า''กูอยากจะแตะตัวลูกตายแหละ ไม่ต้องมาเดินเหยียบหน้าบ้านกูอีกนะเอาไปไกลๆเลย''ความรู้สึกตอนนั้นเสียใจนะอยากจะร้องแต่ร้องไม่ได้ ทุกคนในซอยด่าเราเราก็ไม่รู้ว่าผิดอะไรกะอีแค่เอาลูกมาเลี้ยงเอง
เวลาเค้าด่าเราไม่เคยตอบโต้เลยได้แต่เงียบและรีบเดินเข้าบ้าน..
เดือนตุลาที่เราเอาลูกมาเลี้ยงเป็นวันที่5ที่เราเอามา เค้าเลี้ยงไม่เต็มเดือนแต่เราก็ยอมจ่ายให้5พัน คิดว่าเค้าคงจะเข้าใจ แต่เค้ากลับมาเกลียดเรา ไปเล่าให้คนอื่นฟังแบบอื่น
คนทั้งซอยเลยเกลียดเรา.. เราก็ไม่ได้แคร์คนในซอยหรอกนะญาติก็ไม่ใช่แต่แค่อึดอัด
ทุกวันนี้ไม่ได้คุยกับคนนอกบ้านเลย ต้องอยู่แบบหลบๆซ่อนๆไม่กล้าเอาลูกออกไปไหน
จะออกไปเฉพาะตอนแฟนพาออกไป
บางทีเราก็พาออกไปบ้างแต่จะเดินพาลูกไปเล่นสนามเด็กเล่นหน้าหมู่บ้านไปไกลๆจากซอยจะดีที่สุด อยากย้ายบ้านหนีก็ทำไม่ได้บ้านซื้อไม่ได้เช่า.
จนตอนนี้ผ่านมา5เดือนละที่เราเอาลูกมาเลี้ยงเอง.. ก็อยู่กันไปแบบนี้ ทนๆไป ถ้าเค้าคิดจะเกลียดเรากับอีแค่เอาลูกมาเลี้ยงเองก็แล้วแต่เค้าเถอะ สมองคงคิดได้แค่นั้น ถ้าอายุเยอะแต่สมองมีเท่านั้นก็พูดไรต่อไม่ได้แล้วละ
ทุกคนคิดว่าเราผิดไหมคะที่เราเอาลูกมาเลี้ยงเอง?
#ขอบคุณนะค่ะที่อ่านจนจบ