ตอนนี้ผมอายุ 46 แล้ว ชอบเล่น กระบองสองท่อน ทำงานรายได้ประมาณ 1000 เป็นอย่างน้อย ต่อวัน ไม่มีครอบครัว เพราะเคยผิดหวัง เก็บตัว ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่ชอบเทียว ชอบสวดมนต์ไหว้พระ ทำสมาธิ ชอบการป้องกันตัวด้วยมือเปล่า เป็นคนรักใครลืมอยาก มีอยู่วันหนึ่งกำลังซ้อมกระบองสองท่อนอยู่ ก็มีกลุ่มเด็ก มาดูเป็นปรกดิ แต่วันนั้นเกิดไปเห็นเด็กสาวมองอยู่ ใจเราก็หวันแปลกๆ เห็นทุกวัน รอยยิ้ม สายตาเวลามองผม มันค้อนแปลกๆ ทำปากเชิดๆ และมีหางตามอง มันทำให้ผมเรื่อมยิ้มเมื่อนึกถึง อยู่ดีๆพ่อเธอก็ทำสีหน้าเหมือนไม่พอใจ เวลาสวนกันผมนี้งง ผมเป็นอะไรแต่แผลในใจผมหายไป เคยแต่เพ้อเอยชื้อคนที่ผมรัก แต่มาตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว มารู้ตัวว่าเกิดอะไรกับหัวใจ ก็ทรมาณเกินใจจะทน เพราะรู้ตัวว่าวันนี้ตราบสิ้นลมหายใจ คงมีแต่สาวน้อยผู้นี้เสียแล้ว เพื่อนเธอก็คงรู้มั้ง เพราะเพื่อนเธอขับรถมาส่งเธอทุกวันวันนั้นขับรถสวนกันกับเพื่อนเธอ ที่หน้า บ้าน เพื่อนเธอยิ้ม มีอยู่วันหนึ่งผมกลับมาบ้านเจอเธอพอดี ผมเผลอยิ้มแบบดีใจ เธอเดินแล้วหันมาหยุดยืนแล้วยิ้มเหมือนกัน จนพี่สาวเธอ มองผมแบบเหมอลอย เขาคงไม่พอใจ ผมก็รู้ว่าผมอายุมากผมพยายามหักใจอยู่ทุกวัน ผมอยากกอดเธอเหลือเกิน นี่ผมคิดไปเอง งานนี้ทำไมปวดใจจัง ทำไงดี
คนแก่รักเด็กทำไงดี