ขอเกริ่นนิดนึง...
ตอนนั้นเราคบกับแฟนมา 2 ปี และช่วงนั้นเราไม่เข้าใจกันหลายๆอย่าง เรางี่เง่ามากๆ เรารักเขามากเราไม่เคยมีใครหรือยุ่งกับใครเลย เขาตั่งใจไปทำงานที่ญี่ปุ่นตอนนั้นเขาพยามสอบให้ผ่านทุก Past ติวให้เพื่อนคนอื่นอีกหลายๆคน ใช้สมองเยอะหน่อย เขาไม่มีเวลาให้เราหรือแทบไม่คุยกันเลย เขาต้องใช้ชีวิตอยุ่ที่ศูนย์ฝึกอบรมภาษาญี่ปุ่นอยู่ 4 เดือน ก่อนจะไปญี่ปุ่นจริงๆ ตอนนั้นเราทำใจไม่ได้ที่จะเขาจะไปตั่ง 3 ปี เราเลยงี่เง่ามากๆ จนเขาเหนื่อยเพราะความไม่เข้าใจกับเรา เขาบอกเลิกเรา เราแทบช็อคเลยตอนนั้น เราพยามไม่ให้เขาไปจากเรา พยามทำในสิ่งที่เขาอยากให้ทำแค่นั้น เราพยามอดทนกับการที่ไม่ให้เขาไปจากเรา หรือหนีเราไปไหน พยามทำไม่ให่เขาลำคาน (มันทรมาณมากนะ ช่วงนั่นมันพังมากจริงๆ)
ตอนนั้นเราร้องไห้อยู่นานเป็นเดือนๆ ช่วงนั้นเราฝึกงานด้วย ความรู้สึกเหมือนเอาร่างที่ไร้วิญญานไปทำงาน TT บางทีก็ร้องไห้อยู่ที่ทำงาน บางวันก็กินข้าวไม่ได้นอนไม่หลับหลายวันจนผอมไปหมด
ช่วงที่มันพังมากๆ ช่วงที่เรา 2 คนแย่มาๆ เขาก็คุยกับคนนึงๆ ชื่อฝน อยู่ศูนย์ฝึกภาษาญี่ปุ่นเดียวกันกับแฟนเราและแฟนเราต้องติวให้คนชื่อฝนด้วย แค่คุยแต่ยังไม่ได้ใช้คำว่าจีบกัน ทำนองแบบว่า คุยๆเต๊อะๆกันไปเรื่อยๆ เหมือนเขาคุยกับคนชื่อฝนแล้วเขาสบายใจมากกว่าอีกคนที่กำลังแย่อยู่ คุยกันแบบอยู่ที่นู้นโอเคไหม อีกคนบอกไม่โอเค มันหนาวมากเลย ออกแนวเป็นห่วงกันไรงี้
แฟนเรา : ขอบคุณครับขอให้ได้งานไวๆ เดี๋ยวพี่ไปรอที่.
ญี่ปุ่น เจอๆกันเดี๋ยวทำกับข้าวให้กิน
ฝน : จิงปะ ทำกับข้าวเป็นด้วย โหยพ่อบ้านสุดๆ
แฟนเรา : อาหารไทยนะที่เป็นเยอะ แนวยุโรปได้นิดหน่อย
อยากทำญี่ปุ่นเป็นด้วย (แฟนเรากับคนนั้นคุยกันประมาณนี้ แล้วคุณคิดว่ายังไงคะ)
เราร้องไห้อยู่นานเป็นเดือน 2 เดือนจนเราเหนื่อยเราท้อเรารู่สึกว่าเราพอแล้ว เราร้องไห้ทุหวันจนเราเหนื่อย เราเลยออกไปเที่ยวไปหาอะไรใหม่ๆทำ ไปเที่ยวกับเพื่อนไปเหลวไหล เมาแทบทุกวัน มันช่วยได้ระดับนึงเช่นกันสำหรับเรา
จนเราเกือบจะทำใจได้ เราไม่ตามเขาอีกแล้ว เราเลิกทัก เลิกตื้อ เราพอแล้ว มีวันนึงเขาทักมาขอเป็นเหมือนเดิม ซึ่งเราก็ตอบตกลงไปแต่ตอนนั้นเรากำลังคุยกับคนๆนึงอยู่ ตอนนั้เราเมาที่ร้านเหล้าและได้คุยกับนักดนตรีมือเบส กลายเป็นเรานอกใจเขาไปแล้ว
แต่เราคิดผิด มันไม่โอเคที่เราคุยกับอีกคนเราเลยเลิกคุย แต่มันไม่ทันแล้ว แฟนเราบอกเลิกและหายไปจากชีวิตเราอีกเลย
ผ่านมาหลายปีแล้ว เราไม่สามารถลืมเขาได้เลย ไม่ว่าจะใครก็เข้ามาแทนที่เขาไม่ได้เลย เและเราไม่สามารถมีใครใหม่ได้อีกเช่นกันเคยลองเปิดใจดูแล้ว ไม่มีใครดีไปกว่าเขา เข้าใจเราทุกอย่างเหมือนเขา เราเก็บของทุกอย่างที่เขาเคยให้ เสื้อผ้าสิ่งของหรือเก็บหมด รูป ตุ๊กขา ของขวัญ อีกเยอะที่เป็นของเขาเราไม่เคยทิ้งเลย
ตอนนี้เราก็ยังเป็นอยู่ เรายอมรับนะว่าเรายังรู้สึกผิดตลอกที่ผ่านมา เรารู้ว่าเราควรเดินต่อไปไม่ใช่จมอยู่กับอดีต แต่เราไม่สามารถลืมเขาได้เลยจนถึงทุกวันนี้เขาตัดหมดกับเราไปแล้วๆ ทุกอย่าง เราพยามตามหาเขาทุกช่องทางหาวิธีติดต่อเขาหลายๆวิธี ไม่มีเลย เราไม่เห็นแม้แต่รูปเขา เรายังคิดถึงเขา ยังรัก ยังเป็นห่วงและยังอยากรู้ว่าทุกๆวันนี่เขาทำอะไรอยู่ที่ไหนไปกับใคร ยังอยากรู้ทุกเรื่องที่เป็นเขาอยู่ ก่อนที่เขาจะไปเราคุยกันทาง Email เขาลบบัญชีออก แม่กระทั่งบัญชีในยูทูปเขาก็ลบออกหมดเลย จริงๆก็คิดถึงบางวันก็ร้องไห้คนเดียว ความรู้สึกวนไปวนมา ในแต่ละวัน
ที่ผ่านมาเราเองที่พลาดมาโดยตลอด และยังรู้สึกผิดอยู่ในทุกๆวัน เราทักหาเพื่อนทุกคนของเขา เขาสั่งห้ามเพื่อนทุกคนในกลุ่มว่า ห้ามตอบเราหรือห้ามยุ่งกับเรา เขาไม่อยากรับรู้อะไรจากเราอีกแล้ว (คิดว่าเขาคงเกลียดเราไปแล้ว)
ปล.1 ทุกคนเคยเป็นแบบเราไหม และทุกวันนี้เป็นยังไงกันบ้างคะ
ปล 2 เราควรออกมาจากวงจรนั่นใช่ไหมคะ แต่เราไม่สามารถออกมาได้สักที เราควรทำยังไงดีคะ TT
เคยพลาดนอกใจแฟนแล้วกลับไปไม่ได้อีกไหมคะ...😭
ตอนนั้นเราคบกับแฟนมา 2 ปี และช่วงนั้นเราไม่เข้าใจกันหลายๆอย่าง เรางี่เง่ามากๆ เรารักเขามากเราไม่เคยมีใครหรือยุ่งกับใครเลย เขาตั่งใจไปทำงานที่ญี่ปุ่นตอนนั้นเขาพยามสอบให้ผ่านทุก Past ติวให้เพื่อนคนอื่นอีกหลายๆคน ใช้สมองเยอะหน่อย เขาไม่มีเวลาให้เราหรือแทบไม่คุยกันเลย เขาต้องใช้ชีวิตอยุ่ที่ศูนย์ฝึกอบรมภาษาญี่ปุ่นอยู่ 4 เดือน ก่อนจะไปญี่ปุ่นจริงๆ ตอนนั้นเราทำใจไม่ได้ที่จะเขาจะไปตั่ง 3 ปี เราเลยงี่เง่ามากๆ จนเขาเหนื่อยเพราะความไม่เข้าใจกับเรา เขาบอกเลิกเรา เราแทบช็อคเลยตอนนั้น เราพยามไม่ให้เขาไปจากเรา พยามทำในสิ่งที่เขาอยากให้ทำแค่นั้น เราพยามอดทนกับการที่ไม่ให้เขาไปจากเรา หรือหนีเราไปไหน พยามทำไม่ให่เขาลำคาน (มันทรมาณมากนะ ช่วงนั่นมันพังมากจริงๆ)
ตอนนั้นเราร้องไห้อยู่นานเป็นเดือนๆ ช่วงนั้นเราฝึกงานด้วย ความรู้สึกเหมือนเอาร่างที่ไร้วิญญานไปทำงาน TT บางทีก็ร้องไห้อยู่ที่ทำงาน บางวันก็กินข้าวไม่ได้นอนไม่หลับหลายวันจนผอมไปหมด
ช่วงที่มันพังมากๆ ช่วงที่เรา 2 คนแย่มาๆ เขาก็คุยกับคนนึงๆ ชื่อฝน อยู่ศูนย์ฝึกภาษาญี่ปุ่นเดียวกันกับแฟนเราและแฟนเราต้องติวให้คนชื่อฝนด้วย แค่คุยแต่ยังไม่ได้ใช้คำว่าจีบกัน ทำนองแบบว่า คุยๆเต๊อะๆกันไปเรื่อยๆ เหมือนเขาคุยกับคนชื่อฝนแล้วเขาสบายใจมากกว่าอีกคนที่กำลังแย่อยู่ คุยกันแบบอยู่ที่นู้นโอเคไหม อีกคนบอกไม่โอเค มันหนาวมากเลย ออกแนวเป็นห่วงกันไรงี้
แฟนเรา : ขอบคุณครับขอให้ได้งานไวๆ เดี๋ยวพี่ไปรอที่.
ญี่ปุ่น เจอๆกันเดี๋ยวทำกับข้าวให้กิน
ฝน : จิงปะ ทำกับข้าวเป็นด้วย โหยพ่อบ้านสุดๆ
แฟนเรา : อาหารไทยนะที่เป็นเยอะ แนวยุโรปได้นิดหน่อย
อยากทำญี่ปุ่นเป็นด้วย (แฟนเรากับคนนั้นคุยกันประมาณนี้ แล้วคุณคิดว่ายังไงคะ)
เราร้องไห้อยู่นานเป็นเดือน 2 เดือนจนเราเหนื่อยเราท้อเรารู่สึกว่าเราพอแล้ว เราร้องไห้ทุหวันจนเราเหนื่อย เราเลยออกไปเที่ยวไปหาอะไรใหม่ๆทำ ไปเที่ยวกับเพื่อนไปเหลวไหล เมาแทบทุกวัน มันช่วยได้ระดับนึงเช่นกันสำหรับเรา
จนเราเกือบจะทำใจได้ เราไม่ตามเขาอีกแล้ว เราเลิกทัก เลิกตื้อ เราพอแล้ว มีวันนึงเขาทักมาขอเป็นเหมือนเดิม ซึ่งเราก็ตอบตกลงไปแต่ตอนนั้นเรากำลังคุยกับคนๆนึงอยู่ ตอนนั้เราเมาที่ร้านเหล้าและได้คุยกับนักดนตรีมือเบส กลายเป็นเรานอกใจเขาไปแล้ว
แต่เราคิดผิด มันไม่โอเคที่เราคุยกับอีกคนเราเลยเลิกคุย แต่มันไม่ทันแล้ว แฟนเราบอกเลิกและหายไปจากชีวิตเราอีกเลย
ผ่านมาหลายปีแล้ว เราไม่สามารถลืมเขาได้เลย ไม่ว่าจะใครก็เข้ามาแทนที่เขาไม่ได้เลย เและเราไม่สามารถมีใครใหม่ได้อีกเช่นกันเคยลองเปิดใจดูแล้ว ไม่มีใครดีไปกว่าเขา เข้าใจเราทุกอย่างเหมือนเขา เราเก็บของทุกอย่างที่เขาเคยให้ เสื้อผ้าสิ่งของหรือเก็บหมด รูป ตุ๊กขา ของขวัญ อีกเยอะที่เป็นของเขาเราไม่เคยทิ้งเลย
ตอนนี้เราก็ยังเป็นอยู่ เรายอมรับนะว่าเรายังรู้สึกผิดตลอกที่ผ่านมา เรารู้ว่าเราควรเดินต่อไปไม่ใช่จมอยู่กับอดีต แต่เราไม่สามารถลืมเขาได้เลยจนถึงทุกวันนี้เขาตัดหมดกับเราไปแล้วๆ ทุกอย่าง เราพยามตามหาเขาทุกช่องทางหาวิธีติดต่อเขาหลายๆวิธี ไม่มีเลย เราไม่เห็นแม้แต่รูปเขา เรายังคิดถึงเขา ยังรัก ยังเป็นห่วงและยังอยากรู้ว่าทุกๆวันนี่เขาทำอะไรอยู่ที่ไหนไปกับใคร ยังอยากรู้ทุกเรื่องที่เป็นเขาอยู่ ก่อนที่เขาจะไปเราคุยกันทาง Email เขาลบบัญชีออก แม่กระทั่งบัญชีในยูทูปเขาก็ลบออกหมดเลย จริงๆก็คิดถึงบางวันก็ร้องไห้คนเดียว ความรู้สึกวนไปวนมา ในแต่ละวัน
ที่ผ่านมาเราเองที่พลาดมาโดยตลอด และยังรู้สึกผิดอยู่ในทุกๆวัน เราทักหาเพื่อนทุกคนของเขา เขาสั่งห้ามเพื่อนทุกคนในกลุ่มว่า ห้ามตอบเราหรือห้ามยุ่งกับเรา เขาไม่อยากรับรู้อะไรจากเราอีกแล้ว (คิดว่าเขาคงเกลียดเราไปแล้ว)
ปล.1 ทุกคนเคยเป็นแบบเราไหม และทุกวันนี้เป็นยังไงกันบ้างคะ
ปล 2 เราควรออกมาจากวงจรนั่นใช่ไหมคะ แต่เราไม่สามารถออกมาได้สักที เราควรทำยังไงดีคะ TT