ชีวิตของผมตอนนี้เรียนจบมาได้ 2 ปีถ้วนแล้ว ที่บ้านผมไม่มีธุรกิจส่วนตัวแต่ก็ไม่ได้ยากไร้อะไร พอมีพออยู่อย่างไม่ลำบาก
ปัญหาหลักของผมตอนนี้คือ การที่ผมได้เห็นเพื่อนๆที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่เยาววัยได้มีการมีงานทำกัน80%ของจำนวนเพื่อนที่ผมมีแล้ว ตอนนี้ผมรู้สึกตกต่ำและมีชีวิตที่อยู่ไปวันๆอย่างไร้ค่ามาก ผมไม่รู้ว่าผมจะเริ่มตรงไหน แต่ยังมีเรื่องที่ดีคือพ่อแม่ของผมไม่กดดัน ผมไปสมัครงานที่ไหนที่อยากทำเขาก็ไม่รับทั้งๆที่ความจริงแล้ว profile ของผมถือว่าอยู่ในระดับที่ดีเลยทีเดียว ทั้งเรียนรร.อินเตอร์มาตั้งแต่ป.4จนจบป.ตรี คะแนน TOEIC ก้สูงลิ่ว ภาษาอังกฤษผมก็คล่อง ไหนจะมีประสบการณ์การฝึกงานที่บริษัทการบินชื่อดังที่พวกเขาให้ฝึกเป็นตัวจริงแล้วดันชมผมอีกว่าทำงานดี มันทำให้ผมรู้สึกโทษตัวเองหลายๆอย่าง เช่น หรือเกรดเฉลี่ยเราจะต่ำไป (2.51 ป.ตรี) หรือเวลาสัมภาษณ์ผมมักจะตื่นเต้นจนคิดไม่ทันพูดไม่ออก ตอนนี้ผมแค่อยากรู้ว่าผมควรจะเริ่มตรงไหนกับการที่ผมมีโปรไฟล์ประมาณนี้ครับ ผมไม่อยากรู้สึกแบบนี้อีกต่อไปแล้วเพราะผมมั่นใจว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป วันนึงผมมีสิทธ์เป็นโรคซึมเศร้าแน่นอน... ใครช่วยให้คำแนะนำผมหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ
ชีวิตวัยรุ่นขาลง(เรื่องการงาน) ช่วยผมที
ปัญหาหลักของผมตอนนี้คือ การที่ผมได้เห็นเพื่อนๆที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่เยาววัยได้มีการมีงานทำกัน80%ของจำนวนเพื่อนที่ผมมีแล้ว ตอนนี้ผมรู้สึกตกต่ำและมีชีวิตที่อยู่ไปวันๆอย่างไร้ค่ามาก ผมไม่รู้ว่าผมจะเริ่มตรงไหน แต่ยังมีเรื่องที่ดีคือพ่อแม่ของผมไม่กดดัน ผมไปสมัครงานที่ไหนที่อยากทำเขาก็ไม่รับทั้งๆที่ความจริงแล้ว profile ของผมถือว่าอยู่ในระดับที่ดีเลยทีเดียว ทั้งเรียนรร.อินเตอร์มาตั้งแต่ป.4จนจบป.ตรี คะแนน TOEIC ก้สูงลิ่ว ภาษาอังกฤษผมก็คล่อง ไหนจะมีประสบการณ์การฝึกงานที่บริษัทการบินชื่อดังที่พวกเขาให้ฝึกเป็นตัวจริงแล้วดันชมผมอีกว่าทำงานดี มันทำให้ผมรู้สึกโทษตัวเองหลายๆอย่าง เช่น หรือเกรดเฉลี่ยเราจะต่ำไป (2.51 ป.ตรี) หรือเวลาสัมภาษณ์ผมมักจะตื่นเต้นจนคิดไม่ทันพูดไม่ออก ตอนนี้ผมแค่อยากรู้ว่าผมควรจะเริ่มตรงไหนกับการที่ผมมีโปรไฟล์ประมาณนี้ครับ ผมไม่อยากรู้สึกแบบนี้อีกต่อไปแล้วเพราะผมมั่นใจว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป วันนึงผมมีสิทธ์เป็นโรคซึมเศร้าแน่นอน... ใครช่วยให้คำแนะนำผมหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ