เรามีเพื่อนคนหนึ่ง คบกันมาประมาณ 10 กว่าปีแล้วค่ะ ด้วยส่วนตัวเราเป็นคนไว้ใจคนยาก เพื่อนสนิทเลยมีน้อย แต่นางคือเพื่อนสนิทที่เราไว้ใจมากๆ เรื่องมันก็ไม่มีอะไรจนกระทั่งนางมีแฟน แฟนคนนี้เป็นแฟนคนแรกในหลายๆ อย่างและเป็นคนที่คบกับนางได้นานที่สุด นางเริ่มติดแฟน อ่ะ..อันนี้เข้าใจ จากที่โทรคุยทุกวันก็เริ่มไม่ได้โทร ไม่ได้แชทคุยกัน อันนี้ก็เข้าใจอีกแหละ มีแฟนก็ต้องใช้เวลาส่วนตัวกับแฟน เราก็โอเคนะ แต่ด้วยตอนแรกๆ มันไม่ใช่เเบบนี้ไง คือเราชินกับการที่นางเป็นแบบนี้แบบนั้น และสวนตัวคือไม่ชอบกับอะไรที่เปลี่ยนไปแบบมากๆ ถามว่า เข้าใจมั้ยว่าทุกอย่างมันต้องมีการเปลี่ยนแปลง เข้าใจค่ะ แต่พูดมันง่ายนะ ละยิ่งเราเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเพื่อนมาก แต่นี่ก็แค่เหตุผลย่อย

หลังจากนั้นพวกนางก็คบกันมาเรื่อยๆ นางเริ่มติดแฟนมาก ความคิดเห็นของเราจากที่มันแบบ..โอเคอ่ะ มันเริ่มแตกต่างแล้ว มันขัดเเย้งกันในหลายๆ เรื่อง รวมไปถึงเรื่องงานด้วย สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกแย่ที่สุดก็คือ ในวันที่เราอ่อนแอที่สุด เราอยากจะคุยกับเขา แต่คือเขาสนใจแฟนมากกว่าเรา มันเสียความรู้สึกมากๆ นะ เราอยากคุย เราอยากขอคำปรึกษา ทั้งๆ ที่โดยส่วนตัวแล้วเราเป็นคนที่ไม่ค่อยขอคำปรึกษาใคร เราจะเก็บปัญหาไว้กับตัว การที่เราจะขอคำปรึกษาจากใครสักคน มันคือเรารู้สึกไม่ดีมากๆ แล้วอ่ะ ซึ่งนางก็รู้ค่ะ แต่นางเลือกที่จะตอบแบบสั้น ประมาณ อ้อ , อืม , ไม่เป็นไรนะ จากปกติที่นางจะโทรมาถาม โอเคมั้ย ไหวรึเปล่า มีแต่พิมพ์แชทละตอบสั้นๆ เหมือนไม่อยากคุย

เราก็มองข้ามตรงนั้นไป แต่มันก็เหมือนรอยแผลในใจแล้ว มันกลายเป็นเราเสียความรู้สึกไปแล้ว เราไม่สามารถคุยกับนางได้ทั้งๆ ที่ยิ้มแบบปกติแล้วมีความสุขได้เลย มีแต่อึดอัด

มีครั้งหนึ่งนางทักมาถามเราถามว่า เนี่ย ใช้เงินเเฟนเยอะเกินไปแล้วอ่ะ ทำไงดี อยากให้อะไรมันบ้าง เรามองย้อนกลับมาตัวเอง บ้านเราจนนะ แต่คือนางยืมเงินเรา ถ้าเรามีส่วนของเรา เราก็จะพยายามให้ แต่นางไม่คืนเงินเลย แล้วพอเราพูดไปว่า แหม ทีเงินแฟนอ่ะคิดมากจัง ทีเงินเราให้ยืมไปสี่ห้าพันนี่ยังไม่คืนเลยนะ คือตอนนั้นเราเฟลด้วย เราน้อยใจอ่ะ ไม่รู้นะว่าที่พูดไปมันเป็นยังไงแต่คือเราอดทนไม่พูดอะไรมานานแล้วอ่ะ นางก็ตอบประมาณว่า ก็มันไม่เหมือนกัน อันนี่คือจุกเลย ไม่เหมือนกัน อืม ก็คงไม่เหมือนกันจริงๆ ความสำคัญเรามันแตกต่าง เราอยากจะบอกนะว่าถ้าทะเลาะกับแฟนก็อย่ามาเห็นเราสำคัญแล้วกัน พอดีกันเราเหมือนหมาเลยอ่ะ เราไม่อยากทะเลาะกับเพื่อนเพราะเรื่องเงิน จะด่าเราก็ได้ว่า เราเห็นแก่เงิน เเค่เพื่อนไม่คืนเงินก็จะเลิกคบ แต่เพราะเรามองว่าเงินเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่มันก็ปฏิเสธไม่ได้นะว่าถ้าไม่มีมันเราก็แย่ แล้วยิ่งบ้านเราไม่ได้รวยพร้อม เราเลยต้องใส่ใจกับมันมากขึ้น จะด่าเราก็ได้ว่า โง่เอง บ้านจนแล้วยังไปให้คนอื่นยืม ใช่ เราโง่เองที่ไม่เห็นเพื่อนเศร้า เราคงใจอ่อนเกินไป

ตอนนี้เราอึดอัดมากๆ อยากจะเลิกคบแต่นางเป็นเพื่อนสนิทอ่ะ เราควรทำไงดีคะ