เรากับแฟน ที่เคยเป็นเพื่อนกันมา 3 ปี คบกันจริงๆก็ปีกว่าแล้ว ปัจจุบันเราใกล้เรียนจบกันเเล้วทั้งคู่
เราก็คิดเรื่องหางานทำแบบนักศึกษาจบใหม่ๆเค้าหากัน ปวส. ทั้งคู่ แต่แฟนเราเค้าสอบทุนญี่ปุ่น
(ที่จบแล้วไปเรียนต่อญี่ปุ่น 3 ปี โดยทางโครงการเค้าออกให้เรียนก่อน นั่นก็คือกู้เรียนนั่นแหละค่ะ)
ทางบ้านแฟนที่ไม่ใช่พ่อแม่แฟน แต่เป็นอาของแฟนเค้าสนับสนุนมาก เพราะเค้าก็ได้ดีมาทางด้านนี้
เค้าก็ปลุกระดมญาติๆให้สนับสนุนให้เเฟนเราไปเรียนญี่ปุ่นให้ได้ ทางแฟนเราเค้าก็อยาไป เราถามเหตุผล
เค้าบอกเราว่า อยากมีเงินมาให้พ่อกับแม่ อยากให้พ่อกับแม่สบายมากกว่านี้(คือพ่อแม่เค้าแยกกันอยู่ค่ะ
แม่อยู่กับยาย ส่วนพ่อก็ทำงานอยู่กับลุงของเค้า ซึ่งค่าใช้จ่ายไม่พอ) เราก็บอกเค้าว่า ถ้าอย่างนั้นก็ไปสิ
เพราะมันดีต่อเค้า ดีต่อครอบครัวเค้าด้วย แต่เค้าบอกเราว่า อยากไป แต่ห่วงพ่อมาก เพราะพ่อไมค่อยสบาย
กลัวว่า 3 ปี ถ้าเค้าไปแล้วเกิดอะไรขึ้น เค้าจะเสียใจมากๆ คือรู้สึกผิดที่ไม่ได้อยู่ดูแลพ่อ เค้าบอกเหตุผลนี้
กับครอบครัวเค้า กับคนที่สนับสนุนเเละพรอมส่งเสียเค้า แต่ทางนั้นเค้าบอกไม่ต้องห่วง คำว่าไม่ต้องห่วง
น่าจะหมายถึงพ่อเค้าดูแลตัวเองได้ไรงี้ แต่เค้ารู้ดีว่า ถ้าไปก็ไม่มีใครดูแลพ่อเค้า พ่อเค้าต้องทำงานหนักอยู่ดี
แล้วเวลา 3 ปี เค้าก้จะไม่ได้เจอหน้าพ่อด้วย เค้าบอกว่าพ่อดูเศร้าเพราะพ่อผิดหวังที่ทำให้ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าไม่ได้
ผิดหวังที่ทำให้ครอบครัวเป็นครอบครัวไม่ได้ แฟนเราเค้าก็เลยเป็นห่วงพ่อมาก เล่าให้เราฟังก็ร้องไห้ไป
*** ประเด็นคือเรา ก็ไม่อยากให้เค้าไปเพราะ ร่างกายเค้าไม่ทนต่อสภาพอากาศที่เย็นๆ เราเป้นห่วงเค้า
สอง ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อแบบที่เค้าคิดไว้เรากลัวความรู้สึกเค้าจะย่ำแย่ ที่ต่อให้เรียนจบได้เงินมา คนที่เค้าอยากให้ใช้
เงินที่เค้าหามา คนที่เค้าคิดว่าจะกลับมาดูแล ก็ไม่อยู่เเล้ว กลัวว่าเค้าจะจิตตก สามเรากลัวเค้าจะเปลี่ยนไป
เพราะเราเองรักเค้ามาก ที่สุด ถ้าถึงตอนนั้น เค้ากลับมาแล้วเค้าไม่เหมือนเดิมหรือมีคนอื่น ตอนนั้นเราคงเจ็บถึงที่สุด
เพราะระยะเวลา 3 ปี เรามั่นใจมากว่าเรามีใครไม่ได้ เพราะรักคนคนนี้มากจริงๆ เราก็ไม่ได้ห้ามไม่ให้เค้าไป
แต่ในความเชื่อใจ เราก็แอบกลัว เราควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี
ความรู้สึกครั้งนี้เราควรจะทำยังไง
เราก็คิดเรื่องหางานทำแบบนักศึกษาจบใหม่ๆเค้าหากัน ปวส. ทั้งคู่ แต่แฟนเราเค้าสอบทุนญี่ปุ่น
(ที่จบแล้วไปเรียนต่อญี่ปุ่น 3 ปี โดยทางโครงการเค้าออกให้เรียนก่อน นั่นก็คือกู้เรียนนั่นแหละค่ะ)
ทางบ้านแฟนที่ไม่ใช่พ่อแม่แฟน แต่เป็นอาของแฟนเค้าสนับสนุนมาก เพราะเค้าก็ได้ดีมาทางด้านนี้
เค้าก็ปลุกระดมญาติๆให้สนับสนุนให้เเฟนเราไปเรียนญี่ปุ่นให้ได้ ทางแฟนเราเค้าก็อยาไป เราถามเหตุผล
เค้าบอกเราว่า อยากมีเงินมาให้พ่อกับแม่ อยากให้พ่อกับแม่สบายมากกว่านี้(คือพ่อแม่เค้าแยกกันอยู่ค่ะ
แม่อยู่กับยาย ส่วนพ่อก็ทำงานอยู่กับลุงของเค้า ซึ่งค่าใช้จ่ายไม่พอ) เราก็บอกเค้าว่า ถ้าอย่างนั้นก็ไปสิ
เพราะมันดีต่อเค้า ดีต่อครอบครัวเค้าด้วย แต่เค้าบอกเราว่า อยากไป แต่ห่วงพ่อมาก เพราะพ่อไมค่อยสบาย
กลัวว่า 3 ปี ถ้าเค้าไปแล้วเกิดอะไรขึ้น เค้าจะเสียใจมากๆ คือรู้สึกผิดที่ไม่ได้อยู่ดูแลพ่อ เค้าบอกเหตุผลนี้
กับครอบครัวเค้า กับคนที่สนับสนุนเเละพรอมส่งเสียเค้า แต่ทางนั้นเค้าบอกไม่ต้องห่วง คำว่าไม่ต้องห่วง
น่าจะหมายถึงพ่อเค้าดูแลตัวเองได้ไรงี้ แต่เค้ารู้ดีว่า ถ้าไปก็ไม่มีใครดูแลพ่อเค้า พ่อเค้าต้องทำงานหนักอยู่ดี
แล้วเวลา 3 ปี เค้าก้จะไม่ได้เจอหน้าพ่อด้วย เค้าบอกว่าพ่อดูเศร้าเพราะพ่อผิดหวังที่ทำให้ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าไม่ได้
ผิดหวังที่ทำให้ครอบครัวเป็นครอบครัวไม่ได้ แฟนเราเค้าก็เลยเป็นห่วงพ่อมาก เล่าให้เราฟังก็ร้องไห้ไป
*** ประเด็นคือเรา ก็ไม่อยากให้เค้าไปเพราะ ร่างกายเค้าไม่ทนต่อสภาพอากาศที่เย็นๆ เราเป้นห่วงเค้า
สอง ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อแบบที่เค้าคิดไว้เรากลัวความรู้สึกเค้าจะย่ำแย่ ที่ต่อให้เรียนจบได้เงินมา คนที่เค้าอยากให้ใช้
เงินที่เค้าหามา คนที่เค้าคิดว่าจะกลับมาดูแล ก็ไม่อยู่เเล้ว กลัวว่าเค้าจะจิตตก สามเรากลัวเค้าจะเปลี่ยนไป
เพราะเราเองรักเค้ามาก ที่สุด ถ้าถึงตอนนั้น เค้ากลับมาแล้วเค้าไม่เหมือนเดิมหรือมีคนอื่น ตอนนั้นเราคงเจ็บถึงที่สุด
เพราะระยะเวลา 3 ปี เรามั่นใจมากว่าเรามีใครไม่ได้ เพราะรักคนคนนี้มากจริงๆ เราก็ไม่ได้ห้ามไม่ให้เค้าไป
แต่ในความเชื่อใจ เราก็แอบกลัว เราควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี