คบกันมา1ปี2เดือนเเล้ว เเต่มันก็เกิดเหตุมีวันหนึ่งเเฟนผมไปกินหมูกะทะกับเพื่อนคนๆหนึ่งเเต่เพื่อนคนนั้นเเอบชอบเเฟนผมมานานล่ะ2ปีล่ะ คือวันนั้นอ่ะเเฟนผมเขาไปด้วยไม่ได้บอกผม คือผมไปเเข่งบอลเหนื่อยก้เหนื่อยเเพ้อีก คือทุกคนเข้าใจน่ะว่า เครียด พอผมเเข่งเสร็จผมก็เดินมาเล่นมือถือเเล้วถามเเฟนว่ามีไหนเเฟนบอกว่า บ้านเเล้วก็ตอบว่าออ เเล้วผมก็ไปเก็บของเเล้ว เดินมาถามเเฟนอีกผ่านมือถือ ว่าทานไนยังเเล้วเเฟนผมก็บอกว่ากำลังกินหมูกะทะเเล้วผมก้ถามว่ากินไหน เเล้วเเฟนผมก้บอกว่า ร้านหมูกะทะผมเลยอารมร้อน เเล้วถามอีกว่าไปก่ะใครเเล้วเเฟนผมก็บอกว่าไปก่ะเเฟน ผญ3 ผช4 รวมกับคนที่ชอบเเฟนผม ผมเลยอารมร้อนผมเลย พูดไม่คิดว่า เธอทำไมไม่บอก ทำไมเป็นงี้ เลิกกันป่ะเเล้วผมก็ว่าคุยผ่านเเชทมันไม่รุ้เรื่อง เดียวไปหาเเล้วผมก็ไปหา
ผมถามเเฟนว่า เอาไงเลิกกันป่ะ เเต่เเฟนผมเงียบเเล้วร้องไห้ เเล้วก่ตอบว่าไม่เอา เเต่ผมมันคนโง่ ผมถามอีกทีทำไมทำเเบบนี้ไม่รักกันเเล้วหรอ ทำไมไม่บอก
เลิกกันป่ะ หลายรอบจนเเฟนผมร้องหนักเเล้ว บอกอื้มตามใจ ถ้ากูอยุ่กับเเล้วไม่มีความสุขก็พอเหอะ ผมร้องเเล้วบอกว่าอิ้ม เเล้วเดินหนี้ ตอนขับรถผมร้องไห้สุดทาง เเล้วมาถึงบ้านผมคิดว่าผมบ้าไปล่ะ ถ้าเราขาดเขาไปเเล้วเราจะอยุ่ไง ผมเลยขอคืนดีเธอก็กลับมาน่ะคบกันได้1วันเธอก็ทักเเชทผมมาเเล้วบอกว่าเลิกกันน่ะ ขอล่ะ ผมเลยร้องเเล้วบอกว่าทำไมอ่ะเธอบอกว่า เราเลิกกันอ่ะน่ะดีเเล้วผมเลยยอม บอกว่าคั้บ เเล้วเธอก็ไปจากผม
ผ่านมาสัก3เดือนผมก็ไปง้อเธออีก ที่ ร.ร เธอเดินหนีเเล้วบอกว่าพอเหอะเธอ เป้นงี้อ่ะดีสุดเเล้ว มันกลับไปไม่ได้เเล้ว เเล้วเธอก่ขับรถจากไป ผมร้องไห้กลางคน500กว่า ทุกคนมองเเล้วเศร้าตาม เเล้วให้กำลังใจผม จนมาถึงตอนนี้ ผมยังรักเธอ คิดถึงเธอ ไม่ลืมเธอ ทักเฟสสำรองเธอไปทุกวัน ถึงเธอจะไม่อ่านเลยก่ตาม ทำไงดีคั้บเพื่อลืมเธอ