เพื่อวันนึงเธอเข้ามาอ่าน (แคทรียา อิงลิช)

เราชอบคุณแคทรียา อิงลิช แน่นอนแหละ ว่าเพิ่งชอบเธอ ทั้งๆที่รู้จักเธอมานานนะ รู้ว่าเธอเล่นละครเรื่องไหน ร้องเพลงอะไร แต่ไม่ได้ติดตามเธอ เรียกได้ว่าแค่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของเธอเท่านั้น แต่ที่วันนี้ต้องมาตั้งกระทู้ เพราะอดใจไม่ได้จริงๆ อดที่เจัเล่าความน่ารักของเธอ สาเหตุที่ชอบเธอมีนิดเดียวจริงๆ คือ เห็นโชว์ของคอนเสิร์ตกรีนที่มีเธอผ่าน ig ของคุณหญิงรฐา นาที่นั้นคือร็เลยว่าหลงรักรอยยิ้มของเธอเข้าแล้ว รู้สึกได้เลยว่าชอบ ต้องทำอะไรสักอย่าง เลยไปติดตาม ig ชองเธอ สืบค้นประวัติสารพัด รายการทีวีที่เธอไปออกรายการ สัมภาษณ์ต่างๆของเธอ ตอนแรกก็เข้าใจความรู้สึกของตัวเองว่า ชอบเธอในฐานะของแฟนคลับแฟนคลับ พอได้เจอกัน แน่นอนเลยความรู้สึกไม่ใช่แบบนั้นทันที พยายามบอกตัวเองว่า เราต่างกันทั้งอายุ ฐานะ การงาน แถมยังการศึกษาอีก ถ้าบอกว่ามีแค่ใจก็แสนจะน้ำเน่า เคยเห็นบทสัมาษณ์หนึ่ง พี่แคทให้สัมว่า "เราไม่ได้ซีเรียสเลยว่าจะต้องเป็ฯคนนอกหรือในวงการ แต่ขอให้เป็นคนดี รวยไม่รวยไม่สำคัญ ขอให้เป็นคนที่เข้ากับเรา คลิกกับเรา คุยกันรู้เรื่อง เป็นคนที่เข้าใจเรา เข้าใจในตัวของเราก็พอค่ะ" อยากบอกพี่แคทว่า ถ้าพี่มองต่ำลงมานิด เราจะเจอกัน และที่สำคัญรักในความเป็นตัวตนของพี่แคท รักคนรอบข้างพี่แคท ใช่...ที่เรียกพี่ อายุเราห่างกันพอสมควร แต่เราคิดว่ามันไม่เกี่ยวเลย ไม่ใช่ปัจจัยสำคัญ    
และเราก็ไม่ใช่โรคจิตด้วย คิดอยู่นาน ตัดสินใจอยู่นาน และเตรียมรับผลมันเรียบร้อยละ อย่างน้อยๆขอแค่พี่แคทรับรู้ก็พอ ก็เป็นแค่เพียงคำธรรมดา แค่จะทำให้เขารับรู้ว่ารักยังยากเลย  เรารู้จักเธอ แต่เธอแค่ไม่รู้จักเรา...เท่านั้นเอง รอยยิ้ม แววตา  (ยิ้ม