รับโทษตอนอายุ 19 ปี ครับเกมเพราะเพื่อน เอาความซวยมาให้ พ้นโทษตอนอายุ 20 โทษจำคุก 6 เดือน หลังจากพ้นโทษออกมา ก็มาเรียนต่อจนจบ ปริญญาตีด้านกีฬา จากสถาบัน กีฬาแห่งหนึ่ง
(สพล.) สมัครงานตามหน่วยงานราชการไม่ได้เลย ไปสมัครบริษัทเอกชนเวลาไปกรอกไปสมัคร มีช่องให้ติ๊กว่าเคยรับโทษหรือไม่เราก็ใจซื่อติ๊กไปว่าเคย สุดท้ายไม่ได้งาน
-เข้าสู่ดราม่า-
ปัจจุบัน ทำงานขายแรงงานเป็นลูกจ้างอู่ซ่อมรถยนต์แห่งหนึ่ง รายได้วันละ 200 บาท โชคดีที่ไม่มีภาระอะไร ตอนเย็นผมก็สอนกีฬาให้กับเด็ก นิสิตมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง (เป็นโค้ชกีฬาให้กับมหาวิทยาลัยนี้) แต่ไม่ได้รับค่าตอบแทนจากมหาวิทยาลัย นอกจากเบี้ยเลี้ยงเพียง 1800 บาทต่อปีเท่านั้น ผมทำผลงานให้กับมหาวิทยาลัยหลายรายการ จนเจ้าหน้าที่มหาวิทยาลัยเอาผลงานผมไปเป็นของตัวเอง และหาผลประโยชน์จากชนิดกีฬาที่ผมทำอยู่ โดยการโกงงบสนับสนุนกีฬา ทำให้นิสิตหลายคนหมดกำลังใจและเลิกเล่นไปในที่สุด(รู้สึกแย่มาก) ผมปั้นนิสิตของมหาวิทยาลัยจนติดทีมชาติชุดเฉพาะกิจได้ แต่ก็มิได้สิ่งใดๆตอบแทน มีเพียงการขึ้นป้ายไวนิลใหญ่ๆกลางสี่แยกแสดงความยินดีต่อนิสิตเท่านั้น
(ผมทำงานที่อู่ซ่อมรถช่วง 08.00-17.00 มาสอนกีฬาในมหาวิทยาลัยช่วง 18.30-20.00 นะครับ)
ส่วนตัวผมเองทำไปด้วยใจที่รักในกีฬามาก ไม่เคยเก็บเงินจากนิสิตค่าสอนเลย มีเพียงขอแค่ค่าน้ำมันจากนิสิตแค่ 60 บาทต่อ สัปดาห์เท่านั้นครับ บางครั้งผมก็นั่งคิดว่า คนที่เค้าออกจากคุกมาแล้วกลับเข้าไปอีก เค้าออกมาแล้วเจอแบบผมหรือเปล่านะ ?
มันพอจะมีทางมั้ยครับที่ผมจะได้งานบ้าง?
ผมควรเลิกทำกีฬาหรือไม่ครับ?
อยากให้ทุกคนช่วยแนะนำทีครับ.
ปล.ผมเคยเปิดโรงเรียนสอนด้วยนะครับแต่ไม่รอดเพราะกีฬานี้ยังไม่แพร่หลาย เพิ่งบรรจุลงเอเชี่ยนเกมส์ปีที่แล้วครับ
อีกทั้งเมื่อมีคนมาขอเรียนบางคนก็น่าสงสารมากผมก็ไม่คิดเงินสอนฟรีไปเลย เพราะตั้งแต่เริ่มสอนมาก่อนเปิดโรงเรียนสอนฟรีมาโดยตลอด
เคยรับโทษจำคุก ตอนนี้หางานทำไม่ได้เลยครับ ชีวิตโดนมรสุมโดนโกงโดนแย่งผลงาน คิดว่าชีวิตตอนนี้แย่มาก
(สพล.) สมัครงานตามหน่วยงานราชการไม่ได้เลย ไปสมัครบริษัทเอกชนเวลาไปกรอกไปสมัคร มีช่องให้ติ๊กว่าเคยรับโทษหรือไม่เราก็ใจซื่อติ๊กไปว่าเคย สุดท้ายไม่ได้งาน
-เข้าสู่ดราม่า-
ปัจจุบัน ทำงานขายแรงงานเป็นลูกจ้างอู่ซ่อมรถยนต์แห่งหนึ่ง รายได้วันละ 200 บาท โชคดีที่ไม่มีภาระอะไร ตอนเย็นผมก็สอนกีฬาให้กับเด็ก นิสิตมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง (เป็นโค้ชกีฬาให้กับมหาวิทยาลัยนี้) แต่ไม่ได้รับค่าตอบแทนจากมหาวิทยาลัย นอกจากเบี้ยเลี้ยงเพียง 1800 บาทต่อปีเท่านั้น ผมทำผลงานให้กับมหาวิทยาลัยหลายรายการ จนเจ้าหน้าที่มหาวิทยาลัยเอาผลงานผมไปเป็นของตัวเอง และหาผลประโยชน์จากชนิดกีฬาที่ผมทำอยู่ โดยการโกงงบสนับสนุนกีฬา ทำให้นิสิตหลายคนหมดกำลังใจและเลิกเล่นไปในที่สุด(รู้สึกแย่มาก) ผมปั้นนิสิตของมหาวิทยาลัยจนติดทีมชาติชุดเฉพาะกิจได้ แต่ก็มิได้สิ่งใดๆตอบแทน มีเพียงการขึ้นป้ายไวนิลใหญ่ๆกลางสี่แยกแสดงความยินดีต่อนิสิตเท่านั้น
(ผมทำงานที่อู่ซ่อมรถช่วง 08.00-17.00 มาสอนกีฬาในมหาวิทยาลัยช่วง 18.30-20.00 นะครับ)
ส่วนตัวผมเองทำไปด้วยใจที่รักในกีฬามาก ไม่เคยเก็บเงินจากนิสิตค่าสอนเลย มีเพียงขอแค่ค่าน้ำมันจากนิสิตแค่ 60 บาทต่อ สัปดาห์เท่านั้นครับ บางครั้งผมก็นั่งคิดว่า คนที่เค้าออกจากคุกมาแล้วกลับเข้าไปอีก เค้าออกมาแล้วเจอแบบผมหรือเปล่านะ ?
มันพอจะมีทางมั้ยครับที่ผมจะได้งานบ้าง?
ผมควรเลิกทำกีฬาหรือไม่ครับ?
อยากให้ทุกคนช่วยแนะนำทีครับ.
ปล.ผมเคยเปิดโรงเรียนสอนด้วยนะครับแต่ไม่รอดเพราะกีฬานี้ยังไม่แพร่หลาย เพิ่งบรรจุลงเอเชี่ยนเกมส์ปีที่แล้วครับ
อีกทั้งเมื่อมีคนมาขอเรียนบางคนก็น่าสงสารมากผมก็ไม่คิดเงินสอนฟรีไปเลย เพราะตั้งแต่เริ่มสอนมาก่อนเปิดโรงเรียนสอนฟรีมาโดยตลอด