มีวันนึงค่ะ เรามาโรงเรียนกับพี่ชายเจอพี่คนนึงอยู่ชั้นเดียวกันกับพี่แต่คนละห้องคือพี่เขาน่าตาน่ารักมากตัวเล็กตาเล็กตี๋สุดๆเราก็มองๆไม่คุ้นหน้าเลยสงสัยเพิ่งเข้ามาใหม่ตอนนั้นเราก็มองจนเดินลับกันไปก็ไม่คิดไร
พอเข้าเรียนนั่งกับเพื่อนสนิทเพื่อนก็ถามว่า"ไม่คิดจะชอบใครบ้างหรอ" คือเราชอบใครก็นกอ้ะเรารู้ตัวเองดีว่าน่าตาไม่สวยสิวเยอะหัวเถิกอีก เราก็เงียบไปไม่ตอบแล้วหน้าพี่ตัวเล็กเมื่อเช้าทำไมต้องนึกถึงก็ไม่รู้หลังจากนั้นก็หาเฟสเลยจ้า พอรู้ว่าพี่เขาจบ ม.ต้นจากโรงเรียนอะไรก็ง่ายหน่อยเพราะเราสนิทกับเพื่อนของพี่น่าตี๋คนนั้นพอได้เฟสมาเราก็รู้ชื่อและรู้ว่าพี่เค้าเป็นลูกครึ่งไทย-สิงคโปร์แบะค่อนข้างมีฐานะเราแต่เราไม่สนเรื่องนี้อยู่แล้วเรา@ไปพี่เขาไม่รับ@เลยเจอหน้าพี่เขาก็มองตลอดเลย เราก็ไปบ่นๆกับเพื่อนของพี่เขาว่าพี่เขาไม่รับ@ ตอนนั้นเราอยู่บนรถรับส่งนักเรียนพี่เขามาตอนไหนก็ไม่รู้
พี่ที่เราไปบ่นด้วยเค้าสะกิดเรากับพี่น่าตี๋แล้วไอ่พี่นั้นก็บอกว่า "รับ@น้องเขาด้วย"ตอนนั้นเราเอ๋อเลย สบตากับปิ้งๆคือเขินมากอีกใจก็อายเพราะใกล้มากสิวเราเยอะหน้ามันอีกโคตรแย่ เราก็เลยเดินออกมาแล้วชวนเพื่อนไปซื้อไอติม ได้ยินพี่เขาพูดว่า "รับ@ได้แต่จะไม่คุยอะไรนะ" คือเราจุกมากเลยใจร้ายสุดเรารีบเข้าเฟสแล้วยกเลิกการขอเป็นเพื่อนทันทีเลย..
หลายเดือนต่อมา..
เป็นวันตรุษจีนพี่น่าตี๋เขาอยู่ศิลจีนไงพี่เขาเลยมีการจัดซุ้มต่างๆครูบอกให้ไปเข้าซุ้มแล้วขอลายเซ็นเราก็ต้องทำเพื่อคะแนน
พี่เค้าอยู่ซุ้มการไหว้เจ้าเราก็เข้าไปในซุ้มกับรุ่นน้องอีกคนพอเดินเข้าไปพี่เขาคงจำเราได้พี่เขาก็มองเราก็หลบตาไม่อยากจะยุ่งด้วยแต่ก็ต้องร่วมกิจกรรมพี่เขาจุดธูปแล้วบอกว่า" ถือธูปคนเดียวพอเเล้วอีกคนแตะกันเอา" แล้วพี่เขาก็ยื่นธูปให้น้องที่มาด้วยกับเราน้องเขาน่ารักนะผมสั้นหน้าใส ไอ่พี่บ้านั้นก็ยิ้มระรื่นเชียวลำไย..
หลังจากนั้นก็ยังคิดถึงพี่เค้าอยู่ทั้งๆที่
็เกลียดมากๆเลยด้วย
ต้องทำไงอ้ะตอนนี้ยังไม่ได้@ไปเลยกลัวไท่รับอีก แต่เพื่อนเรา@ไปรับเร็วมากเลยอ้ะ
เห้อชีวิต
แอบชอบคนใจร้ายทำไงดีอ่ะ
พอเข้าเรียนนั่งกับเพื่อนสนิทเพื่อนก็ถามว่า"ไม่คิดจะชอบใครบ้างหรอ" คือเราชอบใครก็นกอ้ะเรารู้ตัวเองดีว่าน่าตาไม่สวยสิวเยอะหัวเถิกอีก เราก็เงียบไปไม่ตอบแล้วหน้าพี่ตัวเล็กเมื่อเช้าทำไมต้องนึกถึงก็ไม่รู้หลังจากนั้นก็หาเฟสเลยจ้า พอรู้ว่าพี่เขาจบ ม.ต้นจากโรงเรียนอะไรก็ง่ายหน่อยเพราะเราสนิทกับเพื่อนของพี่น่าตี๋คนนั้นพอได้เฟสมาเราก็รู้ชื่อและรู้ว่าพี่เค้าเป็นลูกครึ่งไทย-สิงคโปร์แบะค่อนข้างมีฐานะเราแต่เราไม่สนเรื่องนี้อยู่แล้วเรา@ไปพี่เขาไม่รับ@เลยเจอหน้าพี่เขาก็มองตลอดเลย เราก็ไปบ่นๆกับเพื่อนของพี่เขาว่าพี่เขาไม่รับ@ ตอนนั้นเราอยู่บนรถรับส่งนักเรียนพี่เขามาตอนไหนก็ไม่รู้
พี่ที่เราไปบ่นด้วยเค้าสะกิดเรากับพี่น่าตี๋แล้วไอ่พี่นั้นก็บอกว่า "รับ@น้องเขาด้วย"ตอนนั้นเราเอ๋อเลย สบตากับปิ้งๆคือเขินมากอีกใจก็อายเพราะใกล้มากสิวเราเยอะหน้ามันอีกโคตรแย่ เราก็เลยเดินออกมาแล้วชวนเพื่อนไปซื้อไอติม ได้ยินพี่เขาพูดว่า "รับ@ได้แต่จะไม่คุยอะไรนะ" คือเราจุกมากเลยใจร้ายสุดเรารีบเข้าเฟสแล้วยกเลิกการขอเป็นเพื่อนทันทีเลย..
หลายเดือนต่อมา..
เป็นวันตรุษจีนพี่น่าตี๋เขาอยู่ศิลจีนไงพี่เขาเลยมีการจัดซุ้มต่างๆครูบอกให้ไปเข้าซุ้มแล้วขอลายเซ็นเราก็ต้องทำเพื่อคะแนน
พี่เค้าอยู่ซุ้มการไหว้เจ้าเราก็เข้าไปในซุ้มกับรุ่นน้องอีกคนพอเดินเข้าไปพี่เขาคงจำเราได้พี่เขาก็มองเราก็หลบตาไม่อยากจะยุ่งด้วยแต่ก็ต้องร่วมกิจกรรมพี่เขาจุดธูปแล้วบอกว่า" ถือธูปคนเดียวพอเเล้วอีกคนแตะกันเอา" แล้วพี่เขาก็ยื่นธูปให้น้องที่มาด้วยกับเราน้องเขาน่ารักนะผมสั้นหน้าใส ไอ่พี่บ้านั้นก็ยิ้มระรื่นเชียวลำไย..
หลังจากนั้นก็ยังคิดถึงพี่เค้าอยู่ทั้งๆที่
็เกลียดมากๆเลยด้วย
ต้องทำไงอ้ะตอนนี้ยังไม่ได้@ไปเลยกลัวไท่รับอีก แต่เพื่อนเรา@ไปรับเร็วมากเลยอ้ะ
เห้อชีวิต