อยากระบาย อึดอัดใจ

เรื่องเกิดขึ้นไม่นานเท่าไร แต่ภาพรอยนิ้วมือ ประมาณ 3นิ้วบนใบหน้าลูกมันยังติดอยู่ในใจคนเป็นแม่ เรื่องมีอยู่ว่า เราบอกให้ลูกชายเข้าไปหาพ่อในห้องนอนก่อน เนื่องจากเราหายากินอยู่ ลูกชายเข้าไปไม่ถึง 5นาที เราได้ยินเสียงพ่อร้องโอ้ย พร้อมเสียงเปี้ย ดังมานอกห้อง เราได้ยินพร้อมลุกขึ้นก็บ่นไป ปล่อยสองคนนี้อยู่ด้วยกันไม่ได้จริงๆ พร้อมกับเปิดประตู้ห้องเข้าไป แล้วถามพ่อว่าลูกร้องทำไม พ่อตอบว่าเขากัดผม ผมเลยตี เราก็หันไปหาลูก แล้วถามลูกว่ากัดพ่อทำไม ณ ตอนนั้นลูกเอาผ้าห่ม คลุมหน้าแล้วร้องไห้ เราก็ลงไปนั้งข้างลูกแล้วพูดกับลูกว่า ทำกับพ่อแบบนี้ไม่ได้นะห้ามกัดพ่อหรือกัดใคร เราก็ค่อยๆดึงผ้าออก พอเห็นหน้าลูกเท่านั้นละเราถึงกับตกใจเห้ย นี่ลูกโดนอะไร ทำไมแก้มแดงเป็นลอยขนาดนี้ เลยถามลูกว่าพ่อตีตรงไหน ลูกตอบมาว่า พ่อตีแก้ม ตอนนั้นเริ่มโกรธร้อนหน้าร้อนหูไปหมด แล้วหันไปถามพ่อว่า นี่เขาไม่เรียกว่าตีแล้วนะ เกินไปรึป่าว พ่อตอบมาว่า ถ้าผมตีไม่ได้ต่อไปนี้ผมจะไม่ยุ่ง แล้วก็เดินออกจากห้องไป เราโอ๋ลูกพร้อมสอนไปด้วยว่าอย่าไปกัดใครแบบนี้อีกนะพอลูกเงียบเราเลยเดินไปเปิดไฟ ดูหน้าลูก มันยิ่งทำให้เรารู้สึกว่า เห้ยพ่อคนสามารถตบลูก 3ขวบได้ขนาดนี้เลยหรอ เด็กหนอจะไปรู้อะไรพอเล่นแล้วก็หมันเขี้ยว ในส่วนตัวเราก็คิดว่าความอดทนของพ่อแม่ที่มีต่อลูกมันต้องมากจริง เพราะเด็กเขาไม่รู้ว่าสิ่งไหนทำได้หรือไม่ได้จากสีหน้าและการของพ่อวันนั้น เรารู้สึกเหมือนว่าเขาไม่เหมาะที่จะเป็นพ่อคนได้ แล้วเราก็ไม่ไว้ใจให้เขาอยู่กับลูกตามลำพังอีก เราเสียใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่คิดเลยว่าพ่อเขาจะสามารถทำกับลูกได้แบบไม่สำนึกผิด ว่าเกินไปหรือป่าว ที่บอกว่าเขาไม่สำนึกผิดเพราะเขาไม่แม้แต่ที่จะเดินเข้ามาดูรอยบนหน้าลูก  เรางงใจกับเขาจริงๆลูกกัดเขายังเจ็บ แล้วเขานึกถึงลูกบ้างไหมที่ต้องเจ็บมากแค่ไหนที่โดนพ่อตบจนหน้าขึ้นรอยนิ้วมือ แต่ดีที่ลูกเจ็บแล้วก็ลืม แต่แม่คนนี้ จะไม่มีวันลืม ผิดผลาดประการใด ขออภัย ด้วยนะคะยาวไปหน่อย อยากระบาย อึดอัดใจ