จะเขียนหนังสือการทำวิปัสสนาสำหรับคนแก่ จะเขียนอย่างไร ออกความคิดหน่อย

ผมอยู่บ้านนอก เห็นคนแก่เข้าวัด ก็อายุประมาณ 60ขึ้น ทุกวันพระ ไหว้พระใส่บาตรรับศิล ทำตามพิธีกรรม

ส่วนใหญ่ไม่รู้เรื่อง การภาวนา ไม่รู้แก่นของการภาวนา  ผมไม่ได้เดาเอานะ  เคยสอบถามคุยกันหลายๆคนละแหละ
ผมอยู่ในจุดที่สัมผัสคนมากหน้าหลายตา
อยากให้คนที่มีอายุมากขึ้นมีความสุขกับธรรมะมากกว่าการคว้าวหาสิ่งอื่น

ถ้าเป็นสำนักวิปัสสนาก็จะเป็นกลุ่มผู้มีอันจะกินระดับมีรถราคาเป็นแสนๆ คนจนๆเข้าไปก็ไม่กล้าเป็นสังคมอีบแบบ

ผมอยากมีคู่มือการภาวนาของคนนอนวัดสักเล่น  ถ้าดูตามท้องตลาดก็ไปคนละแนว ไม่สมบุรณ์  ไม่ตรงที่อยากได้

สะเป็ค นะครับ
เป็นหนังสือการทำวิปัสสนา
ยาวไม่เกิน 40 หน้า
อ่านแล้วเข้าใจง่าย  ไม่เยิ้นเย้อ
อ่านแล้วได้สัมมาทิฏฐิ
ทำตามได้เลยถูกต้อง

ภาวนาแล้วไม่เกิดพิษวิปาลาส

ท่านคิดว่าเราจะเรียงบทความอย่างไร

พิธีการ
หลักการ (ปริยัติ)
ปฏิบัติ
จะขึ้นหัวข้ออะไรดี  
เช่น ขันธ์ห้า  อริยสัจจ์สี่  สติปัฏฐานสี่

จะใช้ภาษาอย่างไรถึงอ่านแล้วรู้เลย