ประเภทสมาชิกตั้งได้แต่กระทู้คำถามอะนะ
จากบางกระทู้เห็นแล้วอยากจะตอบแต่ก็ลังเลอยู่พอสมควรว่าจะออกความเห็นดีไหม ไม่อยากให้กระทบอารมณ์กัน เพราะเจ้าของกระทู้ก็แค่อยากแชร์ประสบการณ์ พอมีคนท้วงติง เห็นขัดแย้ง หรือแนะนำ มันก็อาจจะขุ่นๆ พอมีคนสาธุมันก็สดใสใจชื้นทำนองนั้น
แต่กระนั้นคิดแล้วก็อยากจะลองบอกกล่าวดูด้วยการตั้งกระทู้ใหม่ในประเด็นของตัวเอง
ว่าด้วยการกำหนดรู้
การกำหนดรู้ตามอาการ รู้ตามผัสสะอาการกระทบต่างๆ ทั้งรูปและนาม มันก็คือการรู้ของสัมปชัญญะ ถ้าดูการทำงานของขันธ์ห้าก็คือการรู้ของวิญญาณหก แต่สตินั้นคือสังขาร เป็นปัญญาตัวหนึ่ง และอาศัยสัมปชัญญะ พระพุทธเจ้าอธิบายสติประกอบด้วยสัมปชัญญะเสมอเมือต้องอธิบายว่า สติเป็นไฉน หรือเป็นอย่างไร
การระลึกรู้ของสติเห็นสอนกันมา มันทับกับสัมปชัญญะก็มาก มันจึงกลายเป็นรู้ซื่อๆ แล้วแต่บุญกรรมหรืออย่างไร ละเจตนา กระแดะเป็นพระอรหันต์ตั้งแต่ยังไม่ได้ไปถึงไหน
พระพุทธเจ้าสอนว่า มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชชา และโทมนัสเสียได้ นั่นคือเป้าหมายของงาน คือการกำหนดเจตนา ก็เจริญมรรคแปดนั่นแหละงาน
พอไปอ่านอรรถาอรรแถ การกำจัดอภิชชาก็เอาไว้ทำข้อสอบสนามหลวง จะเอามาปฏิบัติก็หยิบกันมาไม่ถูก จริงๆ มันเป็นอภิชชาได้หมดแหละถ้ายังภาวนาไม่พ้น ถ้าจะปฏิบัติมันก็ต้องกำจัดนิวรณ์ก่อน ไปจนถึงสักกายทิฏฐิ หรือมิจฉาทิฏฐิอื่นตามกำลัง พระพุทธเจ้าสอนแบบนี้ ตรงนี้แหละงานของสติที่จะต้องระลึกรู้ เช่น จิตมีราคะก็รู้ว่าจิตมีราคะ ตรงนี้คือการกำหนดรู้
พระพุทธเจ้าสอนให้รู้ซื่อๆ เหรอ ไม่ใช่ครับ แล้วสอนให้กำหนดรู้อย่างไร ก็อาศัยสัมปชัญญะมารู้ผัสสะในอายะตะนะทั้งภายนอกและภายใน เรียกรวมว่าสะฬายะตะนะก่อน แล้วระลึกรู้ตามสัตตัฏฐานสูตร ผมจะยกมาแบบย่อๆ
แล้วไม่ต้องไปตั้งแง่ว่ามันตามรู้ไม่ทันหรอก ความรู้ก็คือความรู้ เมื่อมันรู้แล้วมันจะรู้ได้ทันทีขอแค่ฝึกฝน ตอนอนุบาลหรือประถมหัดอ่านก็ยาก แต่ตอนนี้แค่กวาดตาผ่านอ่านได้หมดเหมือนไม่ได้สะกดคำนั่นเป็นเพราะฝึกจนสะกดเร็วแทบไม่รู้ ฉนั้นสุตมยปัญญาอย่ามองข้ามการศึกษา
1. รู้ชัด คือรู้ในความเป็น รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ หรือขันธ์ห้า
2.รู้ความเกิดขึ้นของมัน
3.รู้ความดับของมัน
4.รู้ปฏิปทาให้ถึงความดับ (คือดับกิเลสความยึดมั่นในขันธ์ห้า ซึ่งก็คือมรรคแปด)
5.รู้คุณของมัน
6.รู้โทษของมัน
7.รู้อุบายที่เป็นเครื่องสลัดออก เช่นสติปัฏฐานสี่
รู้เช่นนั้นแล้วมันจะได้มีทางไปถึง จิตพ้นดีแล้ว ก็รู้ว่าจิตพ้นดีแล้ว ซะที.
ถ้าครูบาอาจารย์ท่านจะสอนกำหนดรู้ตามสัตตัฏฐานสูตร ผมก็ขออนุโมทนา อย่าให้ใครมาค่อนแคะได้ว่าสอนให้รู้แบบค. ายๆ
และยังเป็นกระทู้คำถาม ท่านกำหนดรู้กันอย่างไร
กำหนดรู้กันยังไง
จากบางกระทู้เห็นแล้วอยากจะตอบแต่ก็ลังเลอยู่พอสมควรว่าจะออกความเห็นดีไหม ไม่อยากให้กระทบอารมณ์กัน เพราะเจ้าของกระทู้ก็แค่อยากแชร์ประสบการณ์ พอมีคนท้วงติง เห็นขัดแย้ง หรือแนะนำ มันก็อาจจะขุ่นๆ พอมีคนสาธุมันก็สดใสใจชื้นทำนองนั้น
แต่กระนั้นคิดแล้วก็อยากจะลองบอกกล่าวดูด้วยการตั้งกระทู้ใหม่ในประเด็นของตัวเอง
ว่าด้วยการกำหนดรู้
การกำหนดรู้ตามอาการ รู้ตามผัสสะอาการกระทบต่างๆ ทั้งรูปและนาม มันก็คือการรู้ของสัมปชัญญะ ถ้าดูการทำงานของขันธ์ห้าก็คือการรู้ของวิญญาณหก แต่สตินั้นคือสังขาร เป็นปัญญาตัวหนึ่ง และอาศัยสัมปชัญญะ พระพุทธเจ้าอธิบายสติประกอบด้วยสัมปชัญญะเสมอเมือต้องอธิบายว่า สติเป็นไฉน หรือเป็นอย่างไร
การระลึกรู้ของสติเห็นสอนกันมา มันทับกับสัมปชัญญะก็มาก มันจึงกลายเป็นรู้ซื่อๆ แล้วแต่บุญกรรมหรืออย่างไร ละเจตนา กระแดะเป็นพระอรหันต์ตั้งแต่ยังไม่ได้ไปถึงไหน
พระพุทธเจ้าสอนว่า มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชชา และโทมนัสเสียได้ นั่นคือเป้าหมายของงาน คือการกำหนดเจตนา ก็เจริญมรรคแปดนั่นแหละงาน
พอไปอ่านอรรถาอรรแถ การกำจัดอภิชชาก็เอาไว้ทำข้อสอบสนามหลวง จะเอามาปฏิบัติก็หยิบกันมาไม่ถูก จริงๆ มันเป็นอภิชชาได้หมดแหละถ้ายังภาวนาไม่พ้น ถ้าจะปฏิบัติมันก็ต้องกำจัดนิวรณ์ก่อน ไปจนถึงสักกายทิฏฐิ หรือมิจฉาทิฏฐิอื่นตามกำลัง พระพุทธเจ้าสอนแบบนี้ ตรงนี้แหละงานของสติที่จะต้องระลึกรู้ เช่น จิตมีราคะก็รู้ว่าจิตมีราคะ ตรงนี้คือการกำหนดรู้
พระพุทธเจ้าสอนให้รู้ซื่อๆ เหรอ ไม่ใช่ครับ แล้วสอนให้กำหนดรู้อย่างไร ก็อาศัยสัมปชัญญะมารู้ผัสสะในอายะตะนะทั้งภายนอกและภายใน เรียกรวมว่าสะฬายะตะนะก่อน แล้วระลึกรู้ตามสัตตัฏฐานสูตร ผมจะยกมาแบบย่อๆ
แล้วไม่ต้องไปตั้งแง่ว่ามันตามรู้ไม่ทันหรอก ความรู้ก็คือความรู้ เมื่อมันรู้แล้วมันจะรู้ได้ทันทีขอแค่ฝึกฝน ตอนอนุบาลหรือประถมหัดอ่านก็ยาก แต่ตอนนี้แค่กวาดตาผ่านอ่านได้หมดเหมือนไม่ได้สะกดคำนั่นเป็นเพราะฝึกจนสะกดเร็วแทบไม่รู้ ฉนั้นสุตมยปัญญาอย่ามองข้ามการศึกษา
1. รู้ชัด คือรู้ในความเป็น รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ หรือขันธ์ห้า
2.รู้ความเกิดขึ้นของมัน
3.รู้ความดับของมัน
4.รู้ปฏิปทาให้ถึงความดับ (คือดับกิเลสความยึดมั่นในขันธ์ห้า ซึ่งก็คือมรรคแปด)
5.รู้คุณของมัน
6.รู้โทษของมัน
7.รู้อุบายที่เป็นเครื่องสลัดออก เช่นสติปัฏฐานสี่
รู้เช่นนั้นแล้วมันจะได้มีทางไปถึง จิตพ้นดีแล้ว ก็รู้ว่าจิตพ้นดีแล้ว ซะที.
ถ้าครูบาอาจารย์ท่านจะสอนกำหนดรู้ตามสัตตัฏฐานสูตร ผมก็ขออนุโมทนา อย่าให้ใครมาค่อนแคะได้ว่าสอนให้รู้แบบค. ายๆ
และยังเป็นกระทู้คำถาม ท่านกำหนดรู้กันอย่างไร