ปกติโดยพื้นเพเราเป็นคนมองปกตินะครับ คือไม่ร้ายหรือไม่ดีจนเกินไป เพียงแต่ตั้งแต่ชีวิตเรียนจบมา ผมยอมรับว่ามุมมองผมเปลี่ยนไปเยอะมาก เนื่องจากได้พบเจอคนหลากหลาย หรือโดนคน องค์กร เพื่อนที่เรียน กลั่นแกล้งหรือเอาเปรียบ จนหลายครั้งเก็บเอามาคิดไปคิดมาจนฟุ้งซ่าน บางครั้งชอบคิดอะไรไม่ดี พอเวลาเจอคนที่ชอบพูดจาดีๆ จะคิดเสมอว่าคนนั้นสตทันที หรือบางคนเราอาจจะเจอเจ้านายไม่ค่อยดี มุมมององค์กรเป็นลบ หรือรับรู้ข่าวหรืออะไรหลายอย่างในชีวิตมันหดหู่ ขี้ระแวง จนชีวิตไม่กล้าไว้ใจใครยกเว้นพ่อแม่พี่น้อง
บางครั้งเราก็แอบเหงาในใจเหมือนกัน แต่เราก็ไม่กล้าผูกเพื่อนใหม่ๆ เช่น เพื่อนในยิม เพื่อนในที่อบรม เพื่อนร่วมงานที่ไม่งี่เง่ามาก เนื่องจากเรามีปมด้อยฝังใจลึก ๆ ที่ไม่ควรวางใจใคร รู้สึกทรมานซึ่งทำให้เราเริ่มรู้สึก
- รู้สึกเกิดความวิตกกังวล คิดอะไรมากไป ฟุ้งซ่าน
- รู้สึกแคร์คำพูดคนอื่นมากเกินไป sensitive มากจนเกินไป ไม่เป็นตัวของตัวเอง บางครั้งผสมกับเป็นคนขี้จับผิดคนไปโดยปริยาย
- รู้สึกโลกใบนี้มีแต่เรื่องลบๆ แม้ว่าเราจะร่าเริง ยิ้มง่าย แต่ลึกๆ เราไม่ได้มีความสุข
- รู้สึกทุกอย่างต้องออกมาสมบูรณ์แบบ (เราอาจจะยึดติดความคิดคล้าย ๆ คนในประเทศที่เจริญแล้วอย่าง สิงคโปร์ เพราะเราไม่ชอบนิสัยคนไทยเรื่องบางอย่าง เคยรู้สึกเบื่อเมืองไทยในบางครั้งที่ไร้ระเบียบ ชีวิตเราเป็นคนจริงจังมาก
- เรารู้สึกอินกับงานและอยากประสบความสำเร็จก่อนเลข 4 เพราะพ่อแม่เราแก่มากแล้วเรารู้สึกอายตัวเองที่เรายังยืนด้วยขาตนเองยังไม่ได้เลย
- เราคุยกับคนน้อยลงและเลือกคุยเฉพาะเรื่องงานเป็นหลักและเรื่องอื่น ๆ ที่มีสาระ
ทุกวันนี้บางครั้งเรารู้สึกชินชากับความรู้สึก รู้สึกระแวงในใจ รู้สึกกังวลตลอดเวลา
อยากทราบวิธีการเลิกเป็นคนคิดอะไรลบๆตลอดเวลา
บางครั้งเราก็แอบเหงาในใจเหมือนกัน แต่เราก็ไม่กล้าผูกเพื่อนใหม่ๆ เช่น เพื่อนในยิม เพื่อนในที่อบรม เพื่อนร่วมงานที่ไม่งี่เง่ามาก เนื่องจากเรามีปมด้อยฝังใจลึก ๆ ที่ไม่ควรวางใจใคร รู้สึกทรมานซึ่งทำให้เราเริ่มรู้สึก
- รู้สึกเกิดความวิตกกังวล คิดอะไรมากไป ฟุ้งซ่าน
- รู้สึกแคร์คำพูดคนอื่นมากเกินไป sensitive มากจนเกินไป ไม่เป็นตัวของตัวเอง บางครั้งผสมกับเป็นคนขี้จับผิดคนไปโดยปริยาย
- รู้สึกโลกใบนี้มีแต่เรื่องลบๆ แม้ว่าเราจะร่าเริง ยิ้มง่าย แต่ลึกๆ เราไม่ได้มีความสุข
- รู้สึกทุกอย่างต้องออกมาสมบูรณ์แบบ (เราอาจจะยึดติดความคิดคล้าย ๆ คนในประเทศที่เจริญแล้วอย่าง สิงคโปร์ เพราะเราไม่ชอบนิสัยคนไทยเรื่องบางอย่าง เคยรู้สึกเบื่อเมืองไทยในบางครั้งที่ไร้ระเบียบ ชีวิตเราเป็นคนจริงจังมาก
- เรารู้สึกอินกับงานและอยากประสบความสำเร็จก่อนเลข 4 เพราะพ่อแม่เราแก่มากแล้วเรารู้สึกอายตัวเองที่เรายังยืนด้วยขาตนเองยังไม่ได้เลย
- เราคุยกับคนน้อยลงและเลือกคุยเฉพาะเรื่องงานเป็นหลักและเรื่องอื่น ๆ ที่มีสาระ
ทุกวันนี้บางครั้งเรารู้สึกชินชากับความรู้สึก รู้สึกระแวงในใจ รู้สึกกังวลตลอดเวลา