เรื่องนี้เป็นประสบการณ์มื่อยังเด็ก ตอนนั้นอายุ 8 ขวบ เป็นคนที่ติดพ่อมาตั้งแต่เด็กๆ พ่อไปไหนก็ต้องขอขอไปด้วยตลอด และตอนนั้นเป็นช่วงหน้าฝน มีฝนตกหนักติดต่อกันหลายวัน จนน้ำท่วมนาขึ้นมายันถนนใหญ่ ตามปกติแล้วชาวบ้านหลายๆหมู่บ้านจะออกมาดักปลาที่ถนนเส้นนี้กันกันในช่วงนี้ เพราะปลาจะล้นออกมาเยอะมาก
ฉันกับพ่อก็ไปเหมือนกัน
เวลาประมาณ 22:00 น. ฉันกับพ่อกำลังขี่มอเตอร์ไซด์ (bell r) จากบ้านไปหน้าหมู่บ้านระยะทาง 1 กม. แต่หมู่บ้านของฉันทำสวนกัน บ้านจึงห่างกัน ส่วนมากจะเป็นสวนติดบ้านกัน แต่จากบ้านของฉันออกไปหน้าหมู่บ้านจะมีแต่ป่ารกๆ ไฟถนนยังไม่มี และไฟรถของฉันก็ไม่ค่อยสว่างนัก
ระหว่างที่เรา 2 คนพ่อลูกขี่รถไปจนถึงหน้าหมู่บ้าน และข้ามถนน 4 เลนใหญ่ ไปถึงทางโค้ง อยู่ๆ รถก็ดับ สตาร์ทไม่ติด สภาพโดยรอบก็คือป่า ไฟถนนใหญ่มีทั้งเส้น ยกเว้นบริเวณที่รถของเราดับ พ่อของฉันพยายามสตาร์ทหลายรอบ แต่ก็ไม่ติด ถ้าจะเข็นไปต่อ ที่ชาวบ้านเค้าไปจับปลา ก็ห่างเป็นกิโลกว่าได้ พ่อหันไปด้านท้ายรถเหมือนว่าพ่อชะงักไปสักพักแล้วพ่อก็ไม่พูดอะไรเลย
ส่วนฉันที่เป็นเด็กช่างพูดช่างถาม ก็ถามพ่อไป. "พ่อจ๋า รถไปเป็นอะไร แล้วทำไมพ่อไม่ลองสตาร์ทต่อ ไม่บองเผาหัวเทียนดูหละจ๊ะ" พ่อฉันก็ไม่ตอบ มีแต่บอกกลับบ้านกันเถอะ มันคงพังแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยซ่อม แล้วเราก็เดินกลับบ้านกันโดยที่งง สงสัย ปลากก็ไม่ได้ไปจับ
และเมื่อถึงบ้านกัน ฉันเลยถามด้วยความสงสัยว่าทำไมพ่อไม่ซ่อม เพราะปกติพ่อจะซ่อมมันจนไปได้ ถ้าบอกว่ามืด ก็เข็นไปอีก เสาเดียวก็มีไฟแล้ว
และคำตอบที่ได้คือ พ่อเห็นผู้หญิงอุ้มลูกยืนอยู่ท้ายรถมองมาที่เราด้วยสายตาที่เย็นยะเยือกหน้าขนลุก เค้าดูเศร้า เหมือนอยากจะขอความช่วยเหลืออะไรบางอย่าง พ่อบอกเคยเห็นเค้าตอนไปขายของที่ตลาดตอนตี 3 ยืนโบกมือให้จอด แต่แม่บอกไม่เห็นมีใคร มีเพียงพ่อคนเดียวที่มองเห็น
ที่โค้งตรงนี้ถือเป็นโค้งอันตรายอีกที่หนึ่งที่ต้องจบชีวิตลงด้วยความประมาณ ใช้รถใช้ถนนกันอย่างระมัดระวังนะคะ ☺️
ค่ำคืน
ฉันกับพ่อก็ไปเหมือนกัน
เวลาประมาณ 22:00 น. ฉันกับพ่อกำลังขี่มอเตอร์ไซด์ (bell r) จากบ้านไปหน้าหมู่บ้านระยะทาง 1 กม. แต่หมู่บ้านของฉันทำสวนกัน บ้านจึงห่างกัน ส่วนมากจะเป็นสวนติดบ้านกัน แต่จากบ้านของฉันออกไปหน้าหมู่บ้านจะมีแต่ป่ารกๆ ไฟถนนยังไม่มี และไฟรถของฉันก็ไม่ค่อยสว่างนัก
ระหว่างที่เรา 2 คนพ่อลูกขี่รถไปจนถึงหน้าหมู่บ้าน และข้ามถนน 4 เลนใหญ่ ไปถึงทางโค้ง อยู่ๆ รถก็ดับ สตาร์ทไม่ติด สภาพโดยรอบก็คือป่า ไฟถนนใหญ่มีทั้งเส้น ยกเว้นบริเวณที่รถของเราดับ พ่อของฉันพยายามสตาร์ทหลายรอบ แต่ก็ไม่ติด ถ้าจะเข็นไปต่อ ที่ชาวบ้านเค้าไปจับปลา ก็ห่างเป็นกิโลกว่าได้ พ่อหันไปด้านท้ายรถเหมือนว่าพ่อชะงักไปสักพักแล้วพ่อก็ไม่พูดอะไรเลย
ส่วนฉันที่เป็นเด็กช่างพูดช่างถาม ก็ถามพ่อไป. "พ่อจ๋า รถไปเป็นอะไร แล้วทำไมพ่อไม่ลองสตาร์ทต่อ ไม่บองเผาหัวเทียนดูหละจ๊ะ" พ่อฉันก็ไม่ตอบ มีแต่บอกกลับบ้านกันเถอะ มันคงพังแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยซ่อม แล้วเราก็เดินกลับบ้านกันโดยที่งง สงสัย ปลากก็ไม่ได้ไปจับ
และเมื่อถึงบ้านกัน ฉันเลยถามด้วยความสงสัยว่าทำไมพ่อไม่ซ่อม เพราะปกติพ่อจะซ่อมมันจนไปได้ ถ้าบอกว่ามืด ก็เข็นไปอีก เสาเดียวก็มีไฟแล้ว
และคำตอบที่ได้คือ พ่อเห็นผู้หญิงอุ้มลูกยืนอยู่ท้ายรถมองมาที่เราด้วยสายตาที่เย็นยะเยือกหน้าขนลุก เค้าดูเศร้า เหมือนอยากจะขอความช่วยเหลืออะไรบางอย่าง พ่อบอกเคยเห็นเค้าตอนไปขายของที่ตลาดตอนตี 3 ยืนโบกมือให้จอด แต่แม่บอกไม่เห็นมีใคร มีเพียงพ่อคนเดียวที่มองเห็น
ที่โค้งตรงนี้ถือเป็นโค้งอันตรายอีกที่หนึ่งที่ต้องจบชีวิตลงด้วยความประมาณ ใช้รถใช้ถนนกันอย่างระมัดระวังนะคะ ☺️