จริงๆคิดอยู่นานกว่าจะตั้งกระทู้นี้ เพราะพยายามหลายทีแล้วกับการปรับเปลี่ยนความคิดของตัวเองและห้ามตัวเองไม่ให้เข้าไปก้าวก่าย แต่เหมือนหลายๆครั้ง เรื่องเหล่านี้มันก็มาเกิดต่อหน้า เลยอยากจะทราบความเห็นจากหลายๆคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ หรือ... เผื่อว่าจะมีคนไหนที่กำลังประสบปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ เผื่อเราจะได้มีแนวทางบ้าง
เรากับสามีคบกันประมาณ 6 ปี แต่เพิ่งมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในช่วง 3 ปีหลัง เนื่องจากที่บ้านของสามีทำธุรกิจรับเหมาก่อสร้าง ทำให้เค้าออกทำงานต่างจังหวัดบ่อยมากกว่าอยู่ในกรุงเทพ ช่วงคบกันแรกๆจึงเปนช่วงแยกกันอยู่แต่พอช่วง 3 ปีหลังงานรับเหมาเงียบเค้าจึงตัดสินใจเบนเข็มและมาหาห้องเช่าอยู่ด้วยกัน แต่ปํญหาที่กำลังจะกล่างถึงมันไม่ได้เกิดจากเรา 2 คน
สามีเรามีลูกติดเป็นผู้ชาย ตอนนี้อายุ 15 แล้ว ช่วงที่เราคบกันสามีแรกๆ (ช่วงเป็นแฟนกัน) เราก็เคยได้พบลูกชายเค้าบ้างแต่ไม่บ่อย เพราะอย่างที่บอกตอนแรกเค้าทำงานต่างจังหวัดซะเป็นส่วนใหญ่ ทำให้เราไม่ค่อยได้เจอเท่าไหร่นักและเราก็ไม่ค่อยได้ไปบ้านเค้าซักเท่าไหร่เพราะเราเองก็ทำแต่งาน จังหวะว่างก็ไม่ค่อยตรงกัน .... พอวันนึงได้มาใช้ชีวิตด้วยกันจริงๆเรารู้สึกว่ามีอะไรเยอะมากที่เราต้องปรับตัว แต่เราก็บอกตัวเองมาตลอดว่า เราไม่ได้มีความตั้งใจหรือพยายามที่จะมาเป็นแม่เลี้ยงเลย เพราะเราไม่ค่อยได้คุยหรือสุงสิงกับลูกชายเค้า แถมตัวลูกเค้ายังไม่เคยเรียกเราว่าแม่เลยด้วยซ้ำ แค่เรียกว่าอา ต้องบอกก่อนว่าลูกเค้าไม่มีแม่มาตั้งแต่เล็กๆ เพราะเค้าเลิกกับภรรยาเก่าตั้งแต่ลูกแค่ขวบกว่าๆทำให้เค้าต้องเลี้ยงลูกคนเดียวมาตลอด ส่วนช่วงที่ไปทำงานต่างจังหวัดลูกเค้าก็จะอยู่กับย่าหรือไม่ก็ยายทวด
ปัญหาที่เราเจอก็คือ เด็กคนนี้เป็นเด็กเถียง พูดจากับพ่อแทบไม่มีหางเสียง และค่อนข้างไม่ทำอะไรเล่นแต่เกมส์ ช่วงแรกที่มาอยู่ด้วยกัน เราจะคอยสอน แต่ดูเหมือนสิ่งที่ทำไม่มีประโยชน์เลยเพราะเค้าไม่ทำ เรื่องอื่นไม่ค่อยเท่าไหร่แต่เรื่องเถียงนี่คือแบบ สุดๆมากๆสำหรับเรา คือเด็กไม่ได้เถียงเรานะ แต่เถียงพ่อเค้า (สามีเรา) เราบอกตรงๆว่าจริงๆแล้วเราไม่อยากยุ่ง เพราะขนาดพ่อเค้าเองเค้ายังนั่งเฉยให้ลูกเค้าเถียงใส่ แล้วเราเป็นใครถึงจะไปยุ่งไปห้าม แม่ก็ไม่ใช่ แต่เหตุการณ์แบบนี้เราเห็นหลายครั้ง จนทนไม่ไหว เลยมาพุดกับสามีว่าทำไมปล่อยให้ลูกคุณเถียงคุณขนาดนั้น เค้าก็เฉยไม่พุดอะไร แต่เราอึกอัดมากนะ คือเราโตมาในครอบครัวที่ลูกห้ามเถียงพ่อแม่ ห้ามอย่างเด็ดขาด แต่กลับกันลูกเค้าเถียงแบบ...คือไม่รู้จะอธิบายังไงแต่มันแย่มากสำหรับเรา
และนี่คือเหตุการณ์ล่าสุดที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันมานี้
วันนั้นเรากับแฟนเรากลับจากทำงาน ลูกของเค้านั่งอยู่หน้าบ้าน พอจอดมอไซด์ลุกเค้าก็พูดขึ้นว่า
"พ่อ เดือนหน้าขอตัง 3000 นะจะไปออกทริป" พ่อก็ถามกลับไปว่า "จะไปไหนกัน"
"ไปพัทยา" พ่อก็ถามกลับไปอีกว่า "ทำไมใช้เยอะจังไปกี่วัน"
"โธ่ พ่อไปพัทยานะ จะไปวันเดียวได้ไงพ่อเตรียมตังไว้ละกัน" (ขณะที่พูดก็ก้มเล่นเกม ROV ไปด้วย) ทีนี้พ่อเงียบไม่ตอบอะไร แปปนึงก้ถามกลับไปว่า
"แล้วเรื่องเรียนอะเป็นไงบ้าง เห็นขอแต่ตัง"
เท่านั้นแหละเสียงเปลี่ยนเลย แบบพูดออกมาเปนชุด แบบไม่พอใจว่าทำไมพ่อต้องถามเรื่องเรียน
สามีเราเลยพูดว่า "พ่อยังไม่ได้พูดอะไรมากเลยนะ จะทำเสียงแบบนี้ทำไม"
ที่นี่เถียงเป็นชุดเลย แต่ประโยคที่ทำให้เรารู้สึกแย่มากนะคือ
"เรียนก็เหนื่อยพ่อจะบ่นอะไรนักหนา ขอตังไปเที่ยวแค่นี้ทำไมไม่ให้ อะไรๆก็บ่นก็ด่า อะไรนักหนาพ่อ"
สามีเราเงียบไม่พูดอะไรซักคำ แต่เรานี่คือแบบนับหนึ่งถึงสิบละ เด็กอะไรทำไมพูดจากับพ่อแบบนี้ พ่อเค้าเลี้ยงมานะเคยสำนึกบุญคุณบ้างมั้ย เคยถามมั้ยว่าพ่อทำงานเหนื่อยรึเปล่า พ่อกินข้าวยัง โทรหาพ่อก็คือมีเรื่องเดียวคือขอเงิน ณ เวลานั้นเราแบบทนไม่ไหวอะเดินเข้าบ้านไปเลย ขืนยืนอยู่ตรงนั้นได้ฟิวส์ขาดแน่ หลังจากเดินเข้ามาเราก้ไม่รู้ละว่าเค้าคุยอะไรกันอีก นึกในใจว่าถ้าเป็นลุกเราเถียงเราแบบนี้เราคงปรี่เข้าไปตบปากหรือทำอะไรซักอย่างอะ ยิ่งน้ำเสียง ท่าทางไม่เกรงกลัวเลยแบบนั้น มันทำให้เราคิดมากมาย ว่าเค้าเลี้ยงลูกเค้ามาแบบไหนกันทำไมถึงเป็นแบบนี้ .. เราเข้าห้องมาแปปนึงก็มาเก็บผ้าจะเอาออกไปซัก เราก็ได้ยินเสียงน้องสาวสามีคุยกับลุกชายสามีว่า โธ่ เงินแค่นี้ทำไมพ่อไม่ให้จะมาอะไรนักหนา เราได้ยินแบบนั้นยิ่งหนักเลย เฮ้อ ยกหางหลานแบบนี้ไง เด็กมันถึงได้เป็นแบบนี้ แทนที่จะสอนดีๆกลับมาให้ท้ายอีก ... ไม่รู้จะพูดอะไรละที่นี้ พ่อก็ไม่ว่าลูก อาก็มาเป็นแบบนี้อีก
ปรึกษาหน่อยค่ะทุกคนช่วยจะทำยังไงดีคะ เจอเรื่องแบบนี้บ่อยไม่ชอบใจมากๆ แต่ทุกครั้งเราจะไม่ออกความเห็นนะคะเวลาอยู่ในเหตุการณ์แต่จะมาพูดกับสามีทีหลังค่ะ แต่สามีก็...อย่างที่เล่าค่ะ เหมือนไม่มีปาก และไม่เคยดุลูกของเค้าเลย เพลียค่ะ
มีปัญหากับลูกติดสามี
เรากับสามีคบกันประมาณ 6 ปี แต่เพิ่งมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในช่วง 3 ปีหลัง เนื่องจากที่บ้านของสามีทำธุรกิจรับเหมาก่อสร้าง ทำให้เค้าออกทำงานต่างจังหวัดบ่อยมากกว่าอยู่ในกรุงเทพ ช่วงคบกันแรกๆจึงเปนช่วงแยกกันอยู่แต่พอช่วง 3 ปีหลังงานรับเหมาเงียบเค้าจึงตัดสินใจเบนเข็มและมาหาห้องเช่าอยู่ด้วยกัน แต่ปํญหาที่กำลังจะกล่างถึงมันไม่ได้เกิดจากเรา 2 คน
สามีเรามีลูกติดเป็นผู้ชาย ตอนนี้อายุ 15 แล้ว ช่วงที่เราคบกันสามีแรกๆ (ช่วงเป็นแฟนกัน) เราก็เคยได้พบลูกชายเค้าบ้างแต่ไม่บ่อย เพราะอย่างที่บอกตอนแรกเค้าทำงานต่างจังหวัดซะเป็นส่วนใหญ่ ทำให้เราไม่ค่อยได้เจอเท่าไหร่นักและเราก็ไม่ค่อยได้ไปบ้านเค้าซักเท่าไหร่เพราะเราเองก็ทำแต่งาน จังหวะว่างก็ไม่ค่อยตรงกัน .... พอวันนึงได้มาใช้ชีวิตด้วยกันจริงๆเรารู้สึกว่ามีอะไรเยอะมากที่เราต้องปรับตัว แต่เราก็บอกตัวเองมาตลอดว่า เราไม่ได้มีความตั้งใจหรือพยายามที่จะมาเป็นแม่เลี้ยงเลย เพราะเราไม่ค่อยได้คุยหรือสุงสิงกับลูกชายเค้า แถมตัวลูกเค้ายังไม่เคยเรียกเราว่าแม่เลยด้วยซ้ำ แค่เรียกว่าอา ต้องบอกก่อนว่าลูกเค้าไม่มีแม่มาตั้งแต่เล็กๆ เพราะเค้าเลิกกับภรรยาเก่าตั้งแต่ลูกแค่ขวบกว่าๆทำให้เค้าต้องเลี้ยงลูกคนเดียวมาตลอด ส่วนช่วงที่ไปทำงานต่างจังหวัดลูกเค้าก็จะอยู่กับย่าหรือไม่ก็ยายทวด
ปัญหาที่เราเจอก็คือ เด็กคนนี้เป็นเด็กเถียง พูดจากับพ่อแทบไม่มีหางเสียง และค่อนข้างไม่ทำอะไรเล่นแต่เกมส์ ช่วงแรกที่มาอยู่ด้วยกัน เราจะคอยสอน แต่ดูเหมือนสิ่งที่ทำไม่มีประโยชน์เลยเพราะเค้าไม่ทำ เรื่องอื่นไม่ค่อยเท่าไหร่แต่เรื่องเถียงนี่คือแบบ สุดๆมากๆสำหรับเรา คือเด็กไม่ได้เถียงเรานะ แต่เถียงพ่อเค้า (สามีเรา) เราบอกตรงๆว่าจริงๆแล้วเราไม่อยากยุ่ง เพราะขนาดพ่อเค้าเองเค้ายังนั่งเฉยให้ลูกเค้าเถียงใส่ แล้วเราเป็นใครถึงจะไปยุ่งไปห้าม แม่ก็ไม่ใช่ แต่เหตุการณ์แบบนี้เราเห็นหลายครั้ง จนทนไม่ไหว เลยมาพุดกับสามีว่าทำไมปล่อยให้ลูกคุณเถียงคุณขนาดนั้น เค้าก็เฉยไม่พุดอะไร แต่เราอึกอัดมากนะ คือเราโตมาในครอบครัวที่ลูกห้ามเถียงพ่อแม่ ห้ามอย่างเด็ดขาด แต่กลับกันลูกเค้าเถียงแบบ...คือไม่รู้จะอธิบายังไงแต่มันแย่มากสำหรับเรา
และนี่คือเหตุการณ์ล่าสุดที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันมานี้
วันนั้นเรากับแฟนเรากลับจากทำงาน ลูกของเค้านั่งอยู่หน้าบ้าน พอจอดมอไซด์ลุกเค้าก็พูดขึ้นว่า
"พ่อ เดือนหน้าขอตัง 3000 นะจะไปออกทริป" พ่อก็ถามกลับไปว่า "จะไปไหนกัน"
"ไปพัทยา" พ่อก็ถามกลับไปอีกว่า "ทำไมใช้เยอะจังไปกี่วัน"
"โธ่ พ่อไปพัทยานะ จะไปวันเดียวได้ไงพ่อเตรียมตังไว้ละกัน" (ขณะที่พูดก็ก้มเล่นเกม ROV ไปด้วย) ทีนี้พ่อเงียบไม่ตอบอะไร แปปนึงก้ถามกลับไปว่า
"แล้วเรื่องเรียนอะเป็นไงบ้าง เห็นขอแต่ตัง"
เท่านั้นแหละเสียงเปลี่ยนเลย แบบพูดออกมาเปนชุด แบบไม่พอใจว่าทำไมพ่อต้องถามเรื่องเรียน
สามีเราเลยพูดว่า "พ่อยังไม่ได้พูดอะไรมากเลยนะ จะทำเสียงแบบนี้ทำไม"
ที่นี่เถียงเป็นชุดเลย แต่ประโยคที่ทำให้เรารู้สึกแย่มากนะคือ
"เรียนก็เหนื่อยพ่อจะบ่นอะไรนักหนา ขอตังไปเที่ยวแค่นี้ทำไมไม่ให้ อะไรๆก็บ่นก็ด่า อะไรนักหนาพ่อ"
สามีเราเงียบไม่พูดอะไรซักคำ แต่เรานี่คือแบบนับหนึ่งถึงสิบละ เด็กอะไรทำไมพูดจากับพ่อแบบนี้ พ่อเค้าเลี้ยงมานะเคยสำนึกบุญคุณบ้างมั้ย เคยถามมั้ยว่าพ่อทำงานเหนื่อยรึเปล่า พ่อกินข้าวยัง โทรหาพ่อก็คือมีเรื่องเดียวคือขอเงิน ณ เวลานั้นเราแบบทนไม่ไหวอะเดินเข้าบ้านไปเลย ขืนยืนอยู่ตรงนั้นได้ฟิวส์ขาดแน่ หลังจากเดินเข้ามาเราก้ไม่รู้ละว่าเค้าคุยอะไรกันอีก นึกในใจว่าถ้าเป็นลุกเราเถียงเราแบบนี้เราคงปรี่เข้าไปตบปากหรือทำอะไรซักอย่างอะ ยิ่งน้ำเสียง ท่าทางไม่เกรงกลัวเลยแบบนั้น มันทำให้เราคิดมากมาย ว่าเค้าเลี้ยงลูกเค้ามาแบบไหนกันทำไมถึงเป็นแบบนี้ .. เราเข้าห้องมาแปปนึงก็มาเก็บผ้าจะเอาออกไปซัก เราก็ได้ยินเสียงน้องสาวสามีคุยกับลุกชายสามีว่า โธ่ เงินแค่นี้ทำไมพ่อไม่ให้จะมาอะไรนักหนา เราได้ยินแบบนั้นยิ่งหนักเลย เฮ้อ ยกหางหลานแบบนี้ไง เด็กมันถึงได้เป็นแบบนี้ แทนที่จะสอนดีๆกลับมาให้ท้ายอีก ... ไม่รู้จะพูดอะไรละที่นี้ พ่อก็ไม่ว่าลูก อาก็มาเป็นแบบนี้อีก
ปรึกษาหน่อยค่ะทุกคนช่วยจะทำยังไงดีคะ เจอเรื่องแบบนี้บ่อยไม่ชอบใจมากๆ แต่ทุกครั้งเราจะไม่ออกความเห็นนะคะเวลาอยู่ในเหตุการณ์แต่จะมาพูดกับสามีทีหลังค่ะ แต่สามีก็...อย่างที่เล่าค่ะ เหมือนไม่มีปาก และไม่เคยดุลูกของเค้าเลย เพลียค่ะ