ระบายคนมีปัญหาทางจิต

โรคทางกายคนเห็นคนรับรู้ว่า ว่าเป็นยังไง ว่าไม่สามารถทํางานได้ใช้เวลาพักรักษาตัวพอหายก็กลับไปทําสิ่งต่างๆ ได้ตามปกติ  โรงทางจิตใจ + สมอง มองไม่เห็นคนไม่รับรู้ว่าเป็นยังไง  พอแสดงบุคลิกแปลกๆ ที่ไม่เหมื่อนแบบเดิม  เช่นพูดไม่รู้เรื่อง ปวดหัวข้างใน เจ็บปวดภายในใจยิ้มไม่มีใครเห็นไง มีแต่คนหัวเราะเยาะ  พูดสิ่งแย่ๆใส่ เออกูก็ไม่อยากเป็นแบบนี้หรอกเว้ย รู้ป่าวว่าสู้ขนาดไหน ท้อหว่ะ เหมื่อนความพยายามมันไม่มีความหมายเลย อยากตายนะ แต่ตายไม่ได้ยังมีอะไรหลายๆอย่างที่อยากทํา ไม่คิดว่ามันจะแย่ขนาดนี้ ทุกทรมาณเหลือเกิน ต้องมาทนอยู่ในสภาพแบบนี้ ไม่ได้รับกําลังใจเลยค่ะ...เหนื่อยจังคุยกับใครเข้าก็ดูทีท่ากลัว มากกว่ากอด เหนื่อยนะ บางทีอีกทางเลือกนึงก็ดีเหมื่อนกันนะ สบายไม่ต้องคิดไร อยู่ในนรก หรือ สวรรค์ ค่อยว่ากันอีกที...
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
" ความคิดที่คนอื่นมีต่อเรา ไม่สำคัญเท่าความคิดที่เรามีต่อตัวเอง " ประโยคนี้เราคิดขึ้นเองไม่ได้ไปก๊อปมาจากคำคมใดๆ555
เป็นประโยคที่เราใช้เตือนตัวเองบ่อยๆแล้วส่วนตัวเราคิดว่ามันช่วยสร้างภูมิคุ้มกันให้เราได้ดีทีเดียว แล้วเราก็ยกประโยคนี้มาเพราะคิดว่ามันน่าจะช่วยคุณได้ ความคิดที่พวกเขามีต่อคุณ " อีนี่บ้าป่ะ เป็นโรคจิตเหรอ โรคประสาท บลาๆๆ " ไม่แย่เท่าคุณเก็บเอาคำพูดพวกนี้มาคิดแล้วคอยย้ำกับตัวเองเสมอ " ฉันเป็นโรคจิตพวกเขาหัวเราะเยาะฉัน ทำไมไม่มีใครเข้าใจฉันเลย "  เชื่อไม่เชื่อความคิดของเรามีอิทธิพลกับตัวเรามาก ลองเปลื่ยนใหม่ลองพูดกับตัวเองใหม่ " ใช่ ฉันมีปัญหาฉันเป็นโรคทางจิตและฉันพยายามสู้อย่างมากเพื่อตัวฉันเอง ฉันเข้มแข็งแล้วฉันก็จะผ่านไปได้พวกเขาไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไรความคิดของคนอื่นเป็นสิ่งที่เหนือการควบคุม เอาใว้เมื่อไหร่ที่พวกเขาเปิดใจที่จะรับฟังเวลานั้นฉันค่อยอธิบายก็ได้ "   .....มันอาจดูโลกสวยแต่เราขอเถียงว่ามันไม่ใช่ มันคือการยอมรับความจริงเรามองทุกอย่างตามความจริง ทำความเข้าใจแล้วก็ยอมรับมัน  
อีกเรื่องคือไม่ต้องร้องขอให้ใครเข้าใจ กอด ให้กำลังใจ ทำไมต้องรอให้คนอื่นหยิบยื่นให้เรา เราทำให้ตัวเองไปเลยค่ะ!!!  
ขอแนะนำวิธีหนึ่ง เวลาเรามีปัญหาเราจะนิ่งๆปล่อยวางอารมณ์ตัวเองแล้วแยกปัญหาเป็นข้อๆเพื่อที่ปัญหาจะได้เป็นระเบียบขึ้น เราจะมองปัญหาได้ชัดกว่าเดิม เรียงลำดับความสำคัญของปัญหาเพื่อที่จะได้รู้ว่าควรจัดการกับปัญหาไหนก่อนดีหรือปัญหาไหนควรปล่อยไป
เราขออนุญาตพูดปัญหาของจขกทเท่าที่เราเห็นนะคะ
ความเป็นจริง
1. ฉันเป็นโรคทางจิตมันเป็นเรื่องที่สามารถเกิดขึ้นกับใครก็ได้ เกิดจากสารเคมีในสมองคุณไม่ได้เป็นคนเดียวในโลกที่กำลังต่อสู้กับปัญหานี้
2.คนบ้านเราส่วนใหญ่ไม่ค่อยเปิดกว้างกับเรื่องพวกนี้ สื่อมักนำเสนอแบบผิดๆว่าไปหาจิตแพทย์ = เป็นบ้า เรามักจะเห็นสื่อเล่นมุขพวกนี้บ่อยๆ
ซึ่งแตกต่างจากฝั่งยุโรป เมกา ที่การไปหมอจิตเป็นเรื่องปกติไม่น่าอาย ผู้คนบ้านเราจึงมักมีความรู้สึกไปทางลบ,กลัว,ล้อเลียน,เยาะเย้ย
3.ความคิดคนอื่นเป็นสิ่งที่เหนือการควบคุม ยิ่งไม่เปิดใจที่จะรับฟังแล้วยิ่งยากที่จะอธิบาย  
4.ไม่มีใครนอกจากตัวเอง มองไปรอบๆกายไม่เจอใครแต่ยังมีตัวเรา
สุดท้ายขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ
แล้วก็อย่าฆ่าตัวตายนะคะถ้าคุณตายเราจะโกรธนะ โกรธจริงๆนะ
อีกเรื่องคือคุณกล้าหาญมาก !!! คุณสังเกตความผิดปกติของตัวเองแล้วรีบไปหาหมอเพื่อรักษาแล้วก็ยอมรับว่าตัวเองเป็นโรคทางจิต แล้วก็พยายามต่อสู้กับมัน สุดยอดมากๆอย่าลืมขอบคุณตัวเองด้วยนะคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่