ผมเป็นคนที่เวลามีแฟน ผมก็ไม่เคยยุ่งกะผู้หญิงคนอื่นเลย ผมกล้าพูดได้เลยว่าผมเป็นคนที่ซื่อสัตว์ต่อแฟนตัวเองมาก
แฟนคนเก่าผมกับเขาคบกันมาประมาณ 7-8 ปี ตลอดเวลาที่คบกันผมไม่เคยเจ้าชู้หรือยุ่งกับสาวคนอื่นเลยจนเพื่อนๆบางคนเรียกว่า(กลัวเมีย)แต่ที่จิงผมไม่ได้กลัวนะ แค่ให้เกรียติเขามากกว่า ชีวิตมัธยมมันสั้นมาก จนเรามาถึงชีวิต ปวช. เราเจอเรื่องอะไรมากมายมาด้วยกัน แต่ก้อผ่านมาจน ปวส.ได้
และหลังจบปวส.เราแยกกันเรียน คนละมหาลัย ผมเรียนราชภัฏเขาเรียรเทคโน เรามีเวลาให้กันน้อยลงมาก เขาเรียน จ-ศ ส่วนผมเรียน ส-อ ส่วนใหญ่วันธรรมดาผมก้อจะอยู่บ้าน เล่นแต่เกมส์ วันไหนที่เขาไม่มีเรียนหรือว่างเขาก้อจะกลับมาหาผมที่บ้านตลอดเวลาว่างวันนึงเขาก้อมา และเสาร์อาทิตย์ผมไปเรียนพอผมเลิกเรียนบัปเขาก้อจะมารับผมไปนู้นทำนี่ทันที จนแทบไม่เคยได้อยู่กะเพื่อนเลย ผมก้อไม่รู้เหมือนกันด้วยเราห่างกันมากหรือไว้ใจกันมากถึงทำให้ใครบางคนเปลี่ยนไป ชีวิตมหาลัยเริ่มเปลี่ยนไป ผมจับได้ว่าเขาแอบคุยกะคนอื่นโทรหากันตอนที่เขาไม่ได้โทรหาผม ด้วยความที่ไว้ใจผมจะไม่เช็คโทรศัพท์เขาเลย ด้วยอะไรหลายๆอย่าที่แปลกตาไปผมเลยเปิดไลย์เขาดู จึงรู้ว่าเขาแอบคุยกะคนอื่น ผมเสียใจมากนะ แต่ผมเก็บความรู้สึกไว้ในใจมากกว่าไม่ให้ใครรู้ว่าความว่ามันเจ็บปวดขนาดไหน ผมให้อภัยเขาได้ แต่หลังเหตุการณ์นั้น ให้หลัง 1 เดือน ผมก้อเริ่มสูบบุหรี่ ตอนอายุ 21 และติดเที่ยวกะเพื่อนมากยอมรับเลยถึงเที่ยวได้ผมก้อไม่เคยไปยุ่งกะผู้หญิงคนไหน ด้วยอะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป ผมแอบคุยกะผู้หญิงคนนึงมาสักพักด้วยความที่เบื่อนิสัยแฟนตัวเองที่คอยหักห้ามนู้นนี่ตลอดเวลาไม่ให้เกรียติผมเวลาอยู่ต่อหน้าเพื่อน ผมเปลี่ยนไปมากเรียนขาดบ่อยโดดบ่อย สูบบุหรี่กินเหล้าเป็นประจำ แล้วเขาก้อมาจับผมได้ว่าผมแอบคุยกะคนอื่น ผมทำผิดผมยอมรับ แต่เขาไม่ให้อภัย และผมก้อไม่อยากกลับไปจุดเดิมเราจึงเลิกกัน แต่ก้อแอบมาหากันทุกอาทิตย์ ต่างคนต่างมีแฟนไหม่จนผมสุดจะทนจนเลิกติดต่อกันไป
ปัจจุบันผมอายุ 24 เข้า 25 ปี โสดสนิท
ผมไม่เคยเจอคนที่จริงใจเลย เพราะผมก้อไม่กล้าให้ใจใครเต็ม 100 ผมจึงคุยเล่นกะคนนี้คนนั้นหลายคนไปดูหนังคนนี้บ้างคนนั้นบ้างแต่มันก้อไม่สุขใจเท่าตอนมีเขาคนนั้นอยู่เลย ด้วยความที่เราคบกันมานานด้วยมั้ง
แต่ตอนนี้ผมหยุดทุกอย่างแล้ว ผมอยากมีคนที่กล้าเปิดใจคุยกันได้ทุกเรื่อง ทำอะไรด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน และสร้างชีวิตครอบครัวด้วยกัน เวลาชอบใครผมก้อจะบอกตรงๆแต่ส่วนใหญ่จะบอกใน เฟชบุ๊ค แต่มักจะผิดหวังตลอด
บ้างก้อว่าผมคุยเยอะบ้าง
เจ้าชู้บ้าง
หลายใจบ้าง หลายคนบ้าง ทั้งที่คุณกะผมไม่เคยเจอหรือรู้จักกันด้วยซ้ำ
มันตลกดีเนาะที่ใครคนนึงมักถูกมองข้ามด้วยภาพลักษณ์หรืออย่างอื่น ทั้งที่ไม่เคยเข้ามาเรียนรู้หรือรู้จักกันเลย
บ้างครั้งผมอยากจะถามเขาว่าผมเจ้าชู้ตรงไหนคุณเอาอะไรมาตัดสินผมแบบนั้น ก้อแค่นั้นเอง
ทำไมคนส่วนใหญ่ถึงคิดว่าผมเป็นคนเจ้าชู้
แฟนคนเก่าผมกับเขาคบกันมาประมาณ 7-8 ปี ตลอดเวลาที่คบกันผมไม่เคยเจ้าชู้หรือยุ่งกับสาวคนอื่นเลยจนเพื่อนๆบางคนเรียกว่า(กลัวเมีย)แต่ที่จิงผมไม่ได้กลัวนะ แค่ให้เกรียติเขามากกว่า ชีวิตมัธยมมันสั้นมาก จนเรามาถึงชีวิต ปวช. เราเจอเรื่องอะไรมากมายมาด้วยกัน แต่ก้อผ่านมาจน ปวส.ได้
และหลังจบปวส.เราแยกกันเรียน คนละมหาลัย ผมเรียนราชภัฏเขาเรียรเทคโน เรามีเวลาให้กันน้อยลงมาก เขาเรียน จ-ศ ส่วนผมเรียน ส-อ ส่วนใหญ่วันธรรมดาผมก้อจะอยู่บ้าน เล่นแต่เกมส์ วันไหนที่เขาไม่มีเรียนหรือว่างเขาก้อจะกลับมาหาผมที่บ้านตลอดเวลาว่างวันนึงเขาก้อมา และเสาร์อาทิตย์ผมไปเรียนพอผมเลิกเรียนบัปเขาก้อจะมารับผมไปนู้นทำนี่ทันที จนแทบไม่เคยได้อยู่กะเพื่อนเลย ผมก้อไม่รู้เหมือนกันด้วยเราห่างกันมากหรือไว้ใจกันมากถึงทำให้ใครบางคนเปลี่ยนไป ชีวิตมหาลัยเริ่มเปลี่ยนไป ผมจับได้ว่าเขาแอบคุยกะคนอื่นโทรหากันตอนที่เขาไม่ได้โทรหาผม ด้วยความที่ไว้ใจผมจะไม่เช็คโทรศัพท์เขาเลย ด้วยอะไรหลายๆอย่าที่แปลกตาไปผมเลยเปิดไลย์เขาดู จึงรู้ว่าเขาแอบคุยกะคนอื่น ผมเสียใจมากนะ แต่ผมเก็บความรู้สึกไว้ในใจมากกว่าไม่ให้ใครรู้ว่าความว่ามันเจ็บปวดขนาดไหน ผมให้อภัยเขาได้ แต่หลังเหตุการณ์นั้น ให้หลัง 1 เดือน ผมก้อเริ่มสูบบุหรี่ ตอนอายุ 21 และติดเที่ยวกะเพื่อนมากยอมรับเลยถึงเที่ยวได้ผมก้อไม่เคยไปยุ่งกะผู้หญิงคนไหน ด้วยอะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป ผมแอบคุยกะผู้หญิงคนนึงมาสักพักด้วยความที่เบื่อนิสัยแฟนตัวเองที่คอยหักห้ามนู้นนี่ตลอดเวลาไม่ให้เกรียติผมเวลาอยู่ต่อหน้าเพื่อน ผมเปลี่ยนไปมากเรียนขาดบ่อยโดดบ่อย สูบบุหรี่กินเหล้าเป็นประจำ แล้วเขาก้อมาจับผมได้ว่าผมแอบคุยกะคนอื่น ผมทำผิดผมยอมรับ แต่เขาไม่ให้อภัย และผมก้อไม่อยากกลับไปจุดเดิมเราจึงเลิกกัน แต่ก้อแอบมาหากันทุกอาทิตย์ ต่างคนต่างมีแฟนไหม่จนผมสุดจะทนจนเลิกติดต่อกันไป
ปัจจุบันผมอายุ 24 เข้า 25 ปี โสดสนิท
ผมไม่เคยเจอคนที่จริงใจเลย เพราะผมก้อไม่กล้าให้ใจใครเต็ม 100 ผมจึงคุยเล่นกะคนนี้คนนั้นหลายคนไปดูหนังคนนี้บ้างคนนั้นบ้างแต่มันก้อไม่สุขใจเท่าตอนมีเขาคนนั้นอยู่เลย ด้วยความที่เราคบกันมานานด้วยมั้ง
แต่ตอนนี้ผมหยุดทุกอย่างแล้ว ผมอยากมีคนที่กล้าเปิดใจคุยกันได้ทุกเรื่อง ทำอะไรด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน และสร้างชีวิตครอบครัวด้วยกัน เวลาชอบใครผมก้อจะบอกตรงๆแต่ส่วนใหญ่จะบอกใน เฟชบุ๊ค แต่มักจะผิดหวังตลอด
บ้างก้อว่าผมคุยเยอะบ้าง
เจ้าชู้บ้าง
หลายใจบ้าง หลายคนบ้าง ทั้งที่คุณกะผมไม่เคยเจอหรือรู้จักกันด้วยซ้ำ
มันตลกดีเนาะที่ใครคนนึงมักถูกมองข้ามด้วยภาพลักษณ์หรืออย่างอื่น ทั้งที่ไม่เคยเข้ามาเรียนรู้หรือรู้จักกันเลย
บ้างครั้งผมอยากจะถามเขาว่าผมเจ้าชู้ตรงไหนคุณเอาอะไรมาตัดสินผมแบบนั้น ก้อแค่นั้นเอง