คือเรื่องมันมีอยู่ว่า แม่ผมอ่ะไปมีแฟนใหม่หรือง่ายๆก็ผัวใหม่ ตอนแรกๆผมก็ไม่รู้หรอกครับจนแม่พาเขามารู้จักกับผม ตอนนั้นเขาเรียกตัวเองว่าพ่อผมเลยบอกเขาไปว่าผมมีพ่อคนเดียวซึ่งผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าพ่อของผมหน้าตาเป็นยังใง จากนั้นแม่ก็เขามาด่าผมว่าพูดไม่ดีกับเขา ผมเสียใจมากๆเพราะแม่ไม่เคยด่าเคยว่าผมเลยสักครั่งแล้วเขาก็เข้ามาห้ามแม่ไม่ให้ด่าผม
แล้วบอกแม่ผมว่าผมต้องใช่เวลาปรับตัวซึ่งตอนนั้นน้ำตาผมมันเอ่อล้นออกมาเลยจากคนที่ไม่เคยร้องไห้จากคนที่ไม่เคยมีน้ำตาแค่โดนแม่ด่าถึงกับร้องไห้ ตอนนั้นผมเสียใจมากๆเดินออกมาจากห้องเลยครับจากนั้นผมก็ไปหาเพื่อนที่คอนโดเพื่อนผม เพื่อนผมมันปลอบใจผมอยู่นานเลย มันบอกกับผมว่า ตอนโดนแฟนบอกเลิกก็ไม่ได้เป็นอย่างนี้นี้หว่า ทำไมครั่งนี้ถึงกับร้องไห้เลยว่ะ มันถามผมซึ่งผมก็เล่าให้มันฟังทุกอย่างมันบอกกับผมว่าให้อยู่กับมันก่อน ไม่ต้องออกเงินค่าคอนโดช่วยกูหรอกกูไม่ได้จ่ายตังค์ วันนั้นแม่โทรหาผมเป็นร้อยๆสายเลยครับ พอผมกดรับแม่ก็เล่าให้ฟังว่าเขาดีอย่างนู้นอย่างนี้ผมเลยบอกแม่ไปว่า แม่เลิกกับเขาได้ไหมถือว่าผมขอ ใช่มันเป็นคำขอที่โครตเห็นแก่ตัวแต่แม่ก็รับปากว่าจะไม่ไปยุ่งกับเขา พอแม่รับปากผมก็กลับห้องเลยทันทีคือแบบมันดีใจมากๆ (ผมพักอยู่ที่อพาร์ตเมนนะครับ) พอผ่านมาประมาณ2อาทิตย์ แม่ผมก็เริ่มทำตัวแปลกๆ ชอบเก็บของนู้นของนี้ใส่ในกล่องไว้พอผมถามแม่ก็บอกว่ามันรกผมก็ไม่ได้แอะใจอะไร จนมาวันหนึ่งผมเห็นคนขนของขึ้นรถกันหน้าอพาร์ตเมนแล้วเห็นของที่โดนขนมันขนออกมาจากห้องของผมกับแม่ซึ่งตอนนั้นผมคิดว่าแม่ลืมจ่ายค่าห้องหรอหรือเฮียที่ปล่อยเช่าห้องไล่พวกผมออก ผมวิ่งขึ้นบรรไดด้วยความเร็วสูงมากอ่ะ มากของคำว่ามากเลยแหละ พอผมขึ้นไปก็เจอกับแม่ ผมเลยถามแม่ไปว่า แม่นี้มันคืออะไร เราจะไปไหน แม่เลยบอกผมว่าเราจะไปอยู่กับญาติสักพักไม่ต้องถามมากลงไปรอข้างล่าง ซึ่งผมก็เดินออกมาตามคำสั่งของท่านนั้นแหละ ผมมานั่งลงตรงที่นั่งหน้า อพม.แล้วนั่งคิดว่าผมมีญาติด้วยหรอ ทำไมผมถึงไม่เคยเห็น ผมนั่งคิดไปๆมาๆจนมีป้าคนหนึ่งเดินมาถามผมว่า แม่เอ็งนี้วาสนาดีเนาะ ผมก็งงๆว่าป้าพูดอะไรจนแม่ผมลงมาแล้วบอกให้ผมขึ้นรถป้าเขาหั่นมายิ้มให้ผมแล้วบอกว่า ไปอยู่ก็ทำตัวดีๆนะลูก ผมก็งงอีกแบบป้าพูดไรว่ะ ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกมา ผมนั่งอยู่ในรถแบบนานมากๆใช่เวลาประมาณ50กว่านาทีถึงจะมาถึง พอมาถึงผมอึ้งมากๆแม่มีญาติโครตพ่อโครตแม่รวย คือแบบบ้านมันสวยมากๆเป็นบ้านโมเดลสีขาวน้ำตาลคือแบบประมาณว่าผมเก็บเงินทั่งชีวิตก็ยังสร้างไม่ได้ พอผมกับแม่ลงมาจากรถคนที่รออยู่หน้าบ้านก็เดินมาเอาของๆผมกับแม่ไปให้แล้วเขาพูดกับแม่ว่าคุณท่านรออยู่ข้างในนะค่ะคุณหญิง จากนั้นแม่ผมก็ยิ้มๆแล้วเดินมาดึงคอเสื้อผมเข้าไป ดึงคอเสื้อนะครับไม่ใช่จับมือ พอเขามาข้างในผมก็เห็นคนๆนั้นนั่งอยู่กับเด็กอีกคนที่คาดว่าน่าจะอยู่ม.5เพราะไอ้เด็กนั้นมันใส่ชุดมอปลาย ผมเป็นเด็กมหาลัยคณะวิศวะปี1ครับผมขอไม่บอกชื่อสถานศึกษานะครับ ผมจำคนๆนี้ได้ดีเขาคือแฟนใหม่ของแม่ตอนนั้นผมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่แล้วหันไปมองหน้าแม่ ก่อนผมจะตะคอกใส่แม่ไปว่า นี้มันอะไร เน้นนะครับว่าผมตะคอก ตะคอกจริงๆถ้าคุณเชื่อเรื่องบุญเรื่องบาปผมว่าผมได้ตกนรกแน่ๆ แม่ผมหั่นหน้ามาทำหน้าจะร้องไห้ก่อนที่แฟนของแม่เข้ามาดึงแม่ไปนั่งข้างๆ ผมพูดอะไรไม่ออก ผมเดินออกมาจากบ้านหลังนั้นทันที ผมได้ยินเสียงดังๆว่าให้ปิดประตูเดี๋ยวนี้ ผมจึงวิ่งออกมาข้างนอกโบกแท็กซี่แล้วบอกให้ลุงเขาไปส่งที่คอนโดเพื่อน ผมมีเงินอยู่แค่100กว่าบาทแต่ค่าแท็กซี่มันก็แพงมากๆผมเลยบอกว่าผมลงนี้ก็ได้ครับลุงเขาหันมายิ้มให้ผมแล้วพูดว่า ไม่เป็นไรไอ้หนุ่มทางมันเปรี่ยวยุคสมัยนี้มันเปลี่ยนไปต่อให้เอ็งเป็นผู้ชายมันก็สามารถข่มขืนเอ็งได้เหมือนกันส่วนค่าแท็กซี่ถ้าไม่พอเอ็งมีเท่าไหร่ก็จ่ายเท่านั้น คนไทยด้วยกันเรื่องแค่นี้เอง ตอนนั้นผมยกมือไหว้ลุงเขาใหญ่เลยครับหายากมากๆคนดีๆแบบนี้ ลุงเขาเป็นคนคุยสนุกมากๆ คุยกันจนเกือบเลยคอนโดเพื่อนผมไป ผมขึ้นมาหาเพื่อนผมที่ชั่น4ผมรอมันอยู่ประมาณเกือบครึ่งชั่วโมงเพราะมันเลิกดึก ตอนแรกมันตกใจมากที่ผมมานอนอยู่หน้าห้องมัน มันชวนผมเขาไปในห้องแล้วมันถามผมว่าเป็นอะไรผมเลยเล่าทุกอย่างให้มันฟัง มันก็เข้าใจแล้วบอกให้ผมอยู่กับมันไปก่อนตอนนั้นแม่โทรมาหลายสายมากๆจนผมต้องคว้างโทรสัพทิ้งให้มันรู้แล้วรู้รอด คนมันโมโหอ่ะครับทำอะไรก็ไม่ไตร่ตรองหรอก ช่วงที่อยู่คอนโดผมทำตัวเสเพลมากๆทั่งกินเหล้ามีเรื่องกับคนนู้นคนนี้สาระพัด จนมาวันหนึ่งผมไปมีเรื่องกับคู่อริจนต้องเข้าโรงพัก แล้วคุณตำรวจบอกให้ผมโทรบอกผู้ปกครอง ผมบอกไปว่าโทรสัพไม่มีจำไม่ได้จนคุณตำรวจไปค้นประวัติผมแล้วโทรไปบอกแม่ผม ซึ่งแม่ผมก็มาตามที่คุณตำรวจบอกนั้รแหละครับแต่ไม่ได้มาคนเดียวเอาแฟนใหม่มาด้วย เขาเครียค่าเสียหายทุกอย่างแล้วแม่็ดึงคอเสื้อของผมออกมานอกสถานีก่อนจะตบผม ครับแม่ตบผม แม่ด่าทอผมสารพัดว่าฉันไม่ได้เลี้ยงแกมาให้นิสัยเป็นอย่างนี้ จนแฟนใหม่เข้ามาดึงแม่ออกจากผม น้ำตาลูกผู้ชายมันหยดออกมาจากตาผมก่อนที่ผมจะถูกแม่ดึงกระชากขึ้นรถ แล้วพาไปที่บ้านหลังนั้น ผมนั่งให้ป้าแม่บ้านทำแผลให้มือป้าเขาเบามากๆผมนี้เกือยเพลินถ้าไม่ได้ยินเสียงไอ้เด็กนั้นพูดใส่ผมว่าทำตัวอันตพาล ตอนนั้นผมลุกขึ้นกระชากคอเสื้อไอ้เด็กนั้นเลยครับ ผมพูดใส่มันไปว่ายุ่งไรเรื่องของกูแล้วแม่ก็มาดึงผมออกแล้วบอกว่าอย่าทำตัวมีปัญหาอีกได้ไหม แล้วแม่ก็ขังผมไว้ในห้องเว้นแต่เวลามีเรียนถึงจะปล่อยผมออกมา พอเลิกเรียนก็จะไปรับไม่ให้ผมได้มีโอกาศไปสร้างปัญหา มีวันหนึ่งผมหนีแม่ออกมากัยเพื่อนได้เพื่อนผมมันพาไปกินเหล้ายอมใจพอเหล้าเข้าปากรับรองว่าแก้วเดียวมันไม่พอแน่ๆตอนนั้นผมเมามากๆซ้ำตอนกลับยังมาเจออริอีก แน่นอนว่าเจออริมันก็ต้องมีเรื่องผมโดนพวกมันลุมเละเลยครับก่อยที่จะมีไอ้เด็กกลุ่มหนึ่งเข้ามาช่วยผม ผมได้รับบาดเจ็บมากๆ มันเจ็บไปหมดตอนแรกผมคิดว่าผมคงไม่รอด เพราะทั่งโดนกระทืบที่หัวผมะยายามเอามือบังแล้วแต่ก็ไม่พ้น ผมรู้สึกเวียนหัวมากๆภาพมันเบลอไปหมดจนสติผมดับวูบไป ผมตื่นขึ้นมาอีกทีในโรงแรมย้ำนะครับว่าโรงแรมสิ่งแรกที่ผมมองเห็นคือสภาพที่แบบข้างล่างผมไม่ได้ใส่กางเกงแต่ผมใส่เสื้ออยู่นะครับแต่กระดุมไม่ติดดีหรอกผมมองไปที่คราบที่อยู่บนเตียงมันเป็นคราบที่แบบแห่งติดผ้าปูที่นอนแล้วยังมีถุงยางที่ใช่แล้วตอนนั้นผมอึ้งมากๆนี้มันอะไรว่ะผมเขย่าผมจนยุ่งเหยิงแล้วได้ยินเสียงถามว่าตื่นแล้วหรอ ผมหันไปตามเสียงแล้วผมกับไอ้เด็กนั้นใช่ครับไอ้เด็กนั้นที่ว่าเป็นลูกพ่อเลี้ยงผมเอง มันมองผมแล้วพูดขึ้นว่า เมื่อคืนมันส์ดีเนอะก่อนที่มันจะหั่นมาแสยะยิ้มใส่ผม ผมตะคอกใส่มันไปว่าทำอะไรกู ก่อนมันจะเอานิ้วชี้วางที่ปากผมแล้วบอกว่าอย่ามาทำเป็นใสๆขนาดนี้ไม่รู้ก็ควายล่ะ มันพูดใส่ผมแล้วโยนผ้ามาใส่ผมแล้วชี้ไปที่ห้องน้ำ ผมมองตาเหลือกใส่มันแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ผมเดินออกมาจากห้องน้ำถามว่ามันเจ็บไหมก็เจ็บนิดๆไม่ถึงขั้นเว้อเดินไม่ได้ เด็กนั้นมันรอผมอยู่หน้าห้องแล้วบอกว่าจะกลับบ้านหรือจะไปคอนโดเพื่อนผมไม่ตอบมันก่อนจะบอกว่ากูจะกลับเอง ผมมาอยู่ที่คอนโดเพื่อนได้3อาทิตย์แล้วครับตอนที่ผมเขียนกระทู้นี้ก็ยังอยู่ที่คอนโดเพื่อนผมไม่รู้จะทำยังใง ไม่รู้จะกลับไปสู้หน้าแม่ยังใง มันแบบน่าละอายเกินไปไหมที่ผู้ชายกับผู้ชายมีอะไรกัน มันดูเสียสักศรีรึป่าวครับ
ทำใงดีครับ?
แล้วบอกแม่ผมว่าผมต้องใช่เวลาปรับตัวซึ่งตอนนั้นน้ำตาผมมันเอ่อล้นออกมาเลยจากคนที่ไม่เคยร้องไห้จากคนที่ไม่เคยมีน้ำตาแค่โดนแม่ด่าถึงกับร้องไห้ ตอนนั้นผมเสียใจมากๆเดินออกมาจากห้องเลยครับจากนั้นผมก็ไปหาเพื่อนที่คอนโดเพื่อนผม เพื่อนผมมันปลอบใจผมอยู่นานเลย มันบอกกับผมว่า ตอนโดนแฟนบอกเลิกก็ไม่ได้เป็นอย่างนี้นี้หว่า ทำไมครั่งนี้ถึงกับร้องไห้เลยว่ะ มันถามผมซึ่งผมก็เล่าให้มันฟังทุกอย่างมันบอกกับผมว่าให้อยู่กับมันก่อน ไม่ต้องออกเงินค่าคอนโดช่วยกูหรอกกูไม่ได้จ่ายตังค์ วันนั้นแม่โทรหาผมเป็นร้อยๆสายเลยครับ พอผมกดรับแม่ก็เล่าให้ฟังว่าเขาดีอย่างนู้นอย่างนี้ผมเลยบอกแม่ไปว่า แม่เลิกกับเขาได้ไหมถือว่าผมขอ ใช่มันเป็นคำขอที่โครตเห็นแก่ตัวแต่แม่ก็รับปากว่าจะไม่ไปยุ่งกับเขา พอแม่รับปากผมก็กลับห้องเลยทันทีคือแบบมันดีใจมากๆ (ผมพักอยู่ที่อพาร์ตเมนนะครับ) พอผ่านมาประมาณ2อาทิตย์ แม่ผมก็เริ่มทำตัวแปลกๆ ชอบเก็บของนู้นของนี้ใส่ในกล่องไว้พอผมถามแม่ก็บอกว่ามันรกผมก็ไม่ได้แอะใจอะไร จนมาวันหนึ่งผมเห็นคนขนของขึ้นรถกันหน้าอพาร์ตเมนแล้วเห็นของที่โดนขนมันขนออกมาจากห้องของผมกับแม่ซึ่งตอนนั้นผมคิดว่าแม่ลืมจ่ายค่าห้องหรอหรือเฮียที่ปล่อยเช่าห้องไล่พวกผมออก ผมวิ่งขึ้นบรรไดด้วยความเร็วสูงมากอ่ะ มากของคำว่ามากเลยแหละ พอผมขึ้นไปก็เจอกับแม่ ผมเลยถามแม่ไปว่า แม่นี้มันคืออะไร เราจะไปไหน แม่เลยบอกผมว่าเราจะไปอยู่กับญาติสักพักไม่ต้องถามมากลงไปรอข้างล่าง ซึ่งผมก็เดินออกมาตามคำสั่งของท่านนั้นแหละ ผมมานั่งลงตรงที่นั่งหน้า อพม.แล้วนั่งคิดว่าผมมีญาติด้วยหรอ ทำไมผมถึงไม่เคยเห็น ผมนั่งคิดไปๆมาๆจนมีป้าคนหนึ่งเดินมาถามผมว่า แม่เอ็งนี้วาสนาดีเนาะ ผมก็งงๆว่าป้าพูดอะไรจนแม่ผมลงมาแล้วบอกให้ผมขึ้นรถป้าเขาหั่นมายิ้มให้ผมแล้วบอกว่า ไปอยู่ก็ทำตัวดีๆนะลูก ผมก็งงอีกแบบป้าพูดไรว่ะ ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกมา ผมนั่งอยู่ในรถแบบนานมากๆใช่เวลาประมาณ50กว่านาทีถึงจะมาถึง พอมาถึงผมอึ้งมากๆแม่มีญาติโครตพ่อโครตแม่รวย คือแบบบ้านมันสวยมากๆเป็นบ้านโมเดลสีขาวน้ำตาลคือแบบประมาณว่าผมเก็บเงินทั่งชีวิตก็ยังสร้างไม่ได้ พอผมกับแม่ลงมาจากรถคนที่รออยู่หน้าบ้านก็เดินมาเอาของๆผมกับแม่ไปให้แล้วเขาพูดกับแม่ว่าคุณท่านรออยู่ข้างในนะค่ะคุณหญิง จากนั้นแม่ผมก็ยิ้มๆแล้วเดินมาดึงคอเสื้อผมเข้าไป ดึงคอเสื้อนะครับไม่ใช่จับมือ พอเขามาข้างในผมก็เห็นคนๆนั้นนั่งอยู่กับเด็กอีกคนที่คาดว่าน่าจะอยู่ม.5เพราะไอ้เด็กนั้นมันใส่ชุดมอปลาย ผมเป็นเด็กมหาลัยคณะวิศวะปี1ครับผมขอไม่บอกชื่อสถานศึกษานะครับ ผมจำคนๆนี้ได้ดีเขาคือแฟนใหม่ของแม่ตอนนั้นผมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่แล้วหันไปมองหน้าแม่ ก่อนผมจะตะคอกใส่แม่ไปว่า นี้มันอะไร เน้นนะครับว่าผมตะคอก ตะคอกจริงๆถ้าคุณเชื่อเรื่องบุญเรื่องบาปผมว่าผมได้ตกนรกแน่ๆ แม่ผมหั่นหน้ามาทำหน้าจะร้องไห้ก่อนที่แฟนของแม่เข้ามาดึงแม่ไปนั่งข้างๆ ผมพูดอะไรไม่ออก ผมเดินออกมาจากบ้านหลังนั้นทันที ผมได้ยินเสียงดังๆว่าให้ปิดประตูเดี๋ยวนี้ ผมจึงวิ่งออกมาข้างนอกโบกแท็กซี่แล้วบอกให้ลุงเขาไปส่งที่คอนโดเพื่อน ผมมีเงินอยู่แค่100กว่าบาทแต่ค่าแท็กซี่มันก็แพงมากๆผมเลยบอกว่าผมลงนี้ก็ได้ครับลุงเขาหันมายิ้มให้ผมแล้วพูดว่า ไม่เป็นไรไอ้หนุ่มทางมันเปรี่ยวยุคสมัยนี้มันเปลี่ยนไปต่อให้เอ็งเป็นผู้ชายมันก็สามารถข่มขืนเอ็งได้เหมือนกันส่วนค่าแท็กซี่ถ้าไม่พอเอ็งมีเท่าไหร่ก็จ่ายเท่านั้น คนไทยด้วยกันเรื่องแค่นี้เอง ตอนนั้นผมยกมือไหว้ลุงเขาใหญ่เลยครับหายากมากๆคนดีๆแบบนี้ ลุงเขาเป็นคนคุยสนุกมากๆ คุยกันจนเกือบเลยคอนโดเพื่อนผมไป ผมขึ้นมาหาเพื่อนผมที่ชั่น4ผมรอมันอยู่ประมาณเกือบครึ่งชั่วโมงเพราะมันเลิกดึก ตอนแรกมันตกใจมากที่ผมมานอนอยู่หน้าห้องมัน มันชวนผมเขาไปในห้องแล้วมันถามผมว่าเป็นอะไรผมเลยเล่าทุกอย่างให้มันฟัง มันก็เข้าใจแล้วบอกให้ผมอยู่กับมันไปก่อนตอนนั้นแม่โทรมาหลายสายมากๆจนผมต้องคว้างโทรสัพทิ้งให้มันรู้แล้วรู้รอด คนมันโมโหอ่ะครับทำอะไรก็ไม่ไตร่ตรองหรอก ช่วงที่อยู่คอนโดผมทำตัวเสเพลมากๆทั่งกินเหล้ามีเรื่องกับคนนู้นคนนี้สาระพัด จนมาวันหนึ่งผมไปมีเรื่องกับคู่อริจนต้องเข้าโรงพัก แล้วคุณตำรวจบอกให้ผมโทรบอกผู้ปกครอง ผมบอกไปว่าโทรสัพไม่มีจำไม่ได้จนคุณตำรวจไปค้นประวัติผมแล้วโทรไปบอกแม่ผม ซึ่งแม่ผมก็มาตามที่คุณตำรวจบอกนั้รแหละครับแต่ไม่ได้มาคนเดียวเอาแฟนใหม่มาด้วย เขาเครียค่าเสียหายทุกอย่างแล้วแม่็ดึงคอเสื้อของผมออกมานอกสถานีก่อนจะตบผม ครับแม่ตบผม แม่ด่าทอผมสารพัดว่าฉันไม่ได้เลี้ยงแกมาให้นิสัยเป็นอย่างนี้ จนแฟนใหม่เข้ามาดึงแม่ออกจากผม น้ำตาลูกผู้ชายมันหยดออกมาจากตาผมก่อนที่ผมจะถูกแม่ดึงกระชากขึ้นรถ แล้วพาไปที่บ้านหลังนั้น ผมนั่งให้ป้าแม่บ้านทำแผลให้มือป้าเขาเบามากๆผมนี้เกือยเพลินถ้าไม่ได้ยินเสียงไอ้เด็กนั้นพูดใส่ผมว่าทำตัวอันตพาล ตอนนั้นผมลุกขึ้นกระชากคอเสื้อไอ้เด็กนั้นเลยครับ ผมพูดใส่มันไปว่ายุ่งไรเรื่องของกูแล้วแม่ก็มาดึงผมออกแล้วบอกว่าอย่าทำตัวมีปัญหาอีกได้ไหม แล้วแม่ก็ขังผมไว้ในห้องเว้นแต่เวลามีเรียนถึงจะปล่อยผมออกมา พอเลิกเรียนก็จะไปรับไม่ให้ผมได้มีโอกาศไปสร้างปัญหา มีวันหนึ่งผมหนีแม่ออกมากัยเพื่อนได้เพื่อนผมมันพาไปกินเหล้ายอมใจพอเหล้าเข้าปากรับรองว่าแก้วเดียวมันไม่พอแน่ๆตอนนั้นผมเมามากๆซ้ำตอนกลับยังมาเจออริอีก แน่นอนว่าเจออริมันก็ต้องมีเรื่องผมโดนพวกมันลุมเละเลยครับก่อยที่จะมีไอ้เด็กกลุ่มหนึ่งเข้ามาช่วยผม ผมได้รับบาดเจ็บมากๆ มันเจ็บไปหมดตอนแรกผมคิดว่าผมคงไม่รอด เพราะทั่งโดนกระทืบที่หัวผมะยายามเอามือบังแล้วแต่ก็ไม่พ้น ผมรู้สึกเวียนหัวมากๆภาพมันเบลอไปหมดจนสติผมดับวูบไป ผมตื่นขึ้นมาอีกทีในโรงแรมย้ำนะครับว่าโรงแรมสิ่งแรกที่ผมมองเห็นคือสภาพที่แบบข้างล่างผมไม่ได้ใส่กางเกงแต่ผมใส่เสื้ออยู่นะครับแต่กระดุมไม่ติดดีหรอกผมมองไปที่คราบที่อยู่บนเตียงมันเป็นคราบที่แบบแห่งติดผ้าปูที่นอนแล้วยังมีถุงยางที่ใช่แล้วตอนนั้นผมอึ้งมากๆนี้มันอะไรว่ะผมเขย่าผมจนยุ่งเหยิงแล้วได้ยินเสียงถามว่าตื่นแล้วหรอ ผมหันไปตามเสียงแล้วผมกับไอ้เด็กนั้นใช่ครับไอ้เด็กนั้นที่ว่าเป็นลูกพ่อเลี้ยงผมเอง มันมองผมแล้วพูดขึ้นว่า เมื่อคืนมันส์ดีเนอะก่อนที่มันจะหั่นมาแสยะยิ้มใส่ผม ผมตะคอกใส่มันไปว่าทำอะไรกู ก่อนมันจะเอานิ้วชี้วางที่ปากผมแล้วบอกว่าอย่ามาทำเป็นใสๆขนาดนี้ไม่รู้ก็ควายล่ะ มันพูดใส่ผมแล้วโยนผ้ามาใส่ผมแล้วชี้ไปที่ห้องน้ำ ผมมองตาเหลือกใส่มันแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ผมเดินออกมาจากห้องน้ำถามว่ามันเจ็บไหมก็เจ็บนิดๆไม่ถึงขั้นเว้อเดินไม่ได้ เด็กนั้นมันรอผมอยู่หน้าห้องแล้วบอกว่าจะกลับบ้านหรือจะไปคอนโดเพื่อนผมไม่ตอบมันก่อนจะบอกว่ากูจะกลับเอง ผมมาอยู่ที่คอนโดเพื่อนได้3อาทิตย์แล้วครับตอนที่ผมเขียนกระทู้นี้ก็ยังอยู่ที่คอนโดเพื่อนผมไม่รู้จะทำยังใง ไม่รู้จะกลับไปสู้หน้าแม่ยังใง มันแบบน่าละอายเกินไปไหมที่ผู้ชายกับผู้ชายมีอะไรกัน มันดูเสียสักศรีรึป่าวครับ