มีแต่คนเอาเปรียบ

มีเรื่องจะมาเล่าให้ฟังค่ะเป็นอุทาหรณ์เดี๋ยวนี้ภัยไกล้ตัวมีเยอะบางคนทำตัวน่าสงสาร..และกับบางคนตั้งใจที่จะหลอกลวงหลายครั้งแล้วที่เจอแบบนี้..และไม่รู้ทำไมคนแบบนี้ยังมีที่ยืนในสังคมได้..เขามีดีอะไรและทำไมเวลาเราเล่าหรืออธิบายคนเหล่านั้นคิดว่าเราไปกล่าวหาคนอื่นหรือ คำพูดเราไม่น่าเชื่อถือ ล่าสุดนี่เลยค่ะที่ดิฉันเพิ่งออกมา  นายสิทธิพร จำปาชัยที่ทำงานเป็นรปภ.ด้วยกันทำงานบริษัทแม็คฟิวเจอร์ที่ตึกซันทาวเวอร์ ตอนนี้เขาประจำแทนดิฉัน เพราะฉันออกจากงานที่เก่า ก่อนที่จะออกฉันมีหน้าที่เก็บเงินลานจอดให้ซันทาวเวอร์และที่ออกก็คืออึดอัดหลายๆเรื่อง ตั้งแต่เข้ามาทำงาน นายคนนี้ได้เข้ามาตีสนิท เพื่อขอยืมตังเอาไปโอนให้ลูก พอยืมไปก็ไม่คืนเลยจนดิฉันออกมาจากตรงนั้นแล้วและที่ดิฉันแค้นใจคือคนชื่ออัมพรที่ทำงานเป็นแม่บ้านเขาไม่มีโทรศัพท์ใช้เห็นเรามีหลายเครื่องเลยขอซื้อต่อในราคา500บาทโดยเอามาให้ก่อน200และเมื่อวานเขาฝากให้นายสิทธิพร โอนให้แล้วเมื่อวานเขาก็รับปากว่าจะโอนคืนให้พรุ้งนี้คือวันนี้แล้ววันนี้ฉันโทไปกลับปิดมือถือ ถ้าให้เดานะค่ะเขาเอาเงินที่คนชื่ออัมพรที่ใช้หนี้ไปใช้แล้วอาจจะโกหกว่าโอนให้เราแล้ว จะบอกว่านายคนนี้แสบมากคิดดูนะค่ะฉันทำงานเดือนกรกฏาคมเพิ่งออกเดือนมค.62วันแรกของการทำงานก็เอาปัญหาครอบครัวตัวเองมาเล่าเพื่อเรียกคะแนนสงสาร คุณรู้ไหมว่าเขายืมตังคนอื่นเขาใช้คืนแต่ทีเราเขาไม่ใช้หนี้ก็เลยไม่เข้าใจว่าทำไมเขาทำแบบนั้นกับเรา. แล้วตอนนี้ยังไปหลอกเอาเงินส่วนที่จะโอนคืนของเราไปฉันมีหลักฐานที่คุยไลน์เมื่อคืน จะทำไงดีกะคนคนนี้เลยอยากบอกว่าใครรู้จักนายคนนี้ใครให้ยืมเขาคืนหมดแต่สำหรับฉันเขาไม่คืน..แล้วพอเราบอกคนอื่นแบบนี้เขาถึงไม่เชื่อไงหาว่าฉันใส่ร้ายเขา ดวงฉันไม่ถูกโฉลกกับผช.ชอบมีปัญหาแต่กับผช.ล่าสุดก้เพิ่งพูดไม่เข้าใจกะหน.สายตรวจ ยำ้เฉพาะหน.สายตรวจไม่รู้เป็นอะไรพูดไปไม่มีใครเชื่อสิ่งที่เราพูดเพราะต่อให้ไปแจ้งความตำรวจก็ไม่รับทำเรื่องให้ เพราะตอนที่ฉันเคยถูกผู้ชายคนนึงทำร้ายร่างกาย(อดีตคือคนที่เคยใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน)แล้วด้วยความที่คิดมากเหมือนคนประสาทหลอนเลยระแวงว่าฉันจะมีชู้ฉันต้องทนกับความวิปริตของเขาวันนั้นฉันทะเลาะกะเขาเรื่องที่ไม่ยอมมีอะไรกะเขาแล้วอีกอย่างฉันไม่ได้หมกหมุ่นเรื่องนั้นเท่าไหร่ ฉันเหนื่อยงานกลับถึงห้องก็อยากพักผ่อนแล้วอีกอย่างห้องที่อยู่แต่ก่อน ทำไรเสียงดังไม่ได้ได้ยินกันหมดคุณคิดดูสิว่ามันน่าอับอายแค่ไหนแล้วยังเอาโรคเริมมาติดเราอีก. ฉันทนต่อไปไม่ไหวฉันเลยทัเลาะกับเขาถึงขั้นตบตีจนฉันได้ไปแจ้งความกับตำรวจสน.หัวหมากตอนนั้นก็ดึกมากแล้วเกือบเที่ยงคืนตังติดตัวมีแค่600ตำรวจบอกว่าให้ไปตรวจร่างกายก่อนถึงจะเอาเรื่องเขาได้และตอนนันตำรวจได้ถามว่าคนที่ทำร้ายชื่ออะไร
ฉันจะได้อย่างไรฉันไม่เคยถามผช.คนนั้นเลยว่าชื่ออะไรเราเรียกกันแค่ว่าเทอฉัน..สรุปฉันมันโง่เองที่ไม่สอบถามประวัติเขาเลย และก็หน้าโง่มากๆที่ไปอยู่กะคนคนืนั้นทั้งที่ไม่รู้นิสัยใจคอ คิดแค่ว่าจะเอาตัวรอดเพระตอนนั้นฉันเพิ่งทำงานใหม่ๆเงินไม่พอใช้พอดีผช.คนนี้เข้ามาช่วยเหลือค่าใช้จ่ายและหลงคิดว่าเขาจะดีกับฉัน และบวกกับฉันมันหน้าโง่เองที่คิดไม่ทัน  พอออกจากโรงพักก็ไปโรงพยาบาลไกล้ๆแถวนั้นแต่ค่ารักษาแพงฉันจึงเลือกไปโรงพยาบาลเลิดสิน รอรถเมล์กว่าจะมาก็ตี4ครึ่งคุณคิดดูสิว่าฉันอดทนขนาดไหนโทรศัพท์มันก็ปาแตกทั้ง2เครื่องโคตรเจ็บใจ ทุกวันฉันจึงไม่อยากแจ้งตำรวจเพราะมาคิดดูดีๆนะต่อให้เรามีหลักฐานยังไงก็ทำไรไม่ได้อยู่ดีสรุปแล้วเจ็บตัวฟรีค่ะและบทเรียนคราวนั้นฉันจำขึ้นใจ