เคยน้อยใจพ่อแม่ไหมคะที่เขาซัพพอร์ตเราไม่เต็มที่

เราเป็นลูกคนกลางค่ะ มีพี่สาวหนึ่งคน น้องชายหนึ่งคน เราทำใจยอมรับแต่แรกเลยว่าเออเป็นลูกคนกลางอะไม่ได้โดนซัพพอร์ตเต็มที่หรอกแล้วมันก็จริง
พี่สาวเราไม่ต่อม.ปลายแต่เรียนอาชีวศึกษาแทน เปลี่ยนที่เรียนสามรอบจนในที่สุดก็ไม่เรียนแต่พ่อก็ไม่เคยว่าอะไรเลย น้องชายเราเป็นคนฉลาด แม่จะซัพพอร์ตเขาให้เรียนพิเศษทางด้านวิชาการกับดนตรี ส่วนเราไม่ได้อะไรเลย โดนกดดันต่างๆนาๆฝากความหวังไว้เต็มบ่าเราไปหมด ขอเรียนพิเศษก็ไม่ให้จนเพิ่งมาได้ตอนม.6เพราะเขาบอกว่ามันไม่จำเป็น ไม่เคยถามเราเรื่องมหาลัยว่าอยากเรียนอะไรแต่มากดดันเราว่าต้องติดที่นี้ๆคณะนี้ แถมตอนนี้เรากำลังจะขึ้นมหาลัยเขาบอกว่าเขาไม่มีเงินส่งเราเรียนแต่มีเงินส่งน้องเรียน คืออะไร? เรารู้สึกอิจฉาพี่สาวมากที่มีโอกาสเรียนเยอะแยะเต็มไปหมดแต่เขาเลือกที่จะปัดโอกาสนั้นทิ้งไปหมดเลย ถ้าคนที่ได้โอกาสเป็นเราก็ดีซิคะ ทุกวันนี้ก็รู้สึกน้อยใจนะคะไม่รู้จะทำไปเพื่อใคร ทำไปก็ไม่เคยได้รับคำชมเลยถ้าเราไม่ร้องขอว่าเออชมหนูบ้างได้ไหม เพื่อนๆคนไหนมีประสบการณ์ก็มาแชร์กันได้นะคะ รวมถึงวิธีการแก้ปัญหาที่เราจะสามารถอิกนอร์เรื่องพวกนี้ออกไปจากหัวได้ หนังสือก็ต้องอ่าน ที่เรียนก็ต้องมี งานก็ต้องทำ