สวัสดีค่ะ
ขอเกริ่นก่อนว่า โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ชอบทำอะไรคนเดียวมาก มีความสุขกับการได้อยู่คนเดียว มีความเป็นตัวของตัวเองสูง เราเป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่เด็กจนโต เราขี้หงุดหงิดไม่ชอบคนมาวุ่นวายกับเรามากมาย แต่เราเข้าสังคมเป็น คุยเก่งด้วย (คือถ้าเป็นเรื่องงาน หรือบทบาทหน้าที่ในงาน เราจะเก็บพฤติกรรมส่วนตัวไว้)
ปัจจุบันมีแฟนแล้ว แฟนเราเป็นคนดีมาก (มีข้อเสียบ้าง) ดีแบบที่คิดว่าน่าจะเป็นพ่อของลูกได้ คือเขามีความรับผิดชอบ ขยัน ไม่เอาเปรียบเรา เสมอต้นเสมอปลาย พยายามทำโน่นนี่ให้เราหลายอย่าง
แต่ปัญหาคือด้วยความที่เราเป็นคนลักษณะนิสัยแบบที่กล่าวมา มันทำให้เรารู้สึกอึดอัดมาก เพราะเรากับแฟนตัวติดกันแทบจะตลอด ถ้าตอนไหนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แฟนเราก็จะโทรมาบ่อยมาก (แฟนเราเป็นคนไม่มีเพื่อน อยู่คนเดียวมาตลอด) ช่วงเป็นแฟนกัน หลายครั้งที่เราคิดถึงช่วงเวลาที่เราไม่มีแฟน เรารู้สึกอยากได้อิสระแบบนั้นกลับมา
จริงๆเคยทะเลาะกันและเราบอกเลิกหลายครั้ง แต่สาเหตุที่เราบอกเลิกไม่ใช่เหตุผลข้างต้น แต่สุดท้ายเราก็ใจอ่อน เพราะเขาเป็นคนดีมากและลึกๆ แล้วเราเห็นใจและเป็นห่วงเขามากเหมือนกัน เราไม่อยากเห็นเค้าเสียใจเลย เขาเคยบอกเราหลายครั้ง ว่าชีวิตเขาดีขึ้นตั้งแต่เจอเรา เราเหมือนเป็นแรงผลักดันให้เขาทำอะไรมากมาย ซึ่งแต่ก่อนเขาไม่ยอมทำ
สิ่งที่เราอยากถามคือ เราควรทำยังไง จัดการกับความคิดเรายังไง ทำยังไงเราถึงจะมีความสุขได้จริงๆ
ปล. ขออภัยทุกท่าน หากเขียนตัวอักษรหรือเว้นวรรคผิดทำให้อ่านลำบากไปบ้าง และขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
แก้ปัญหาโลกส่วนตัวสูงยังไง เมื่อคุณมีแฟน
ขอเกริ่นก่อนว่า โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ชอบทำอะไรคนเดียวมาก มีความสุขกับการได้อยู่คนเดียว มีความเป็นตัวของตัวเองสูง เราเป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่เด็กจนโต เราขี้หงุดหงิดไม่ชอบคนมาวุ่นวายกับเรามากมาย แต่เราเข้าสังคมเป็น คุยเก่งด้วย (คือถ้าเป็นเรื่องงาน หรือบทบาทหน้าที่ในงาน เราจะเก็บพฤติกรรมส่วนตัวไว้)
ปัจจุบันมีแฟนแล้ว แฟนเราเป็นคนดีมาก (มีข้อเสียบ้าง) ดีแบบที่คิดว่าน่าจะเป็นพ่อของลูกได้ คือเขามีความรับผิดชอบ ขยัน ไม่เอาเปรียบเรา เสมอต้นเสมอปลาย พยายามทำโน่นนี่ให้เราหลายอย่าง
แต่ปัญหาคือด้วยความที่เราเป็นคนลักษณะนิสัยแบบที่กล่าวมา มันทำให้เรารู้สึกอึดอัดมาก เพราะเรากับแฟนตัวติดกันแทบจะตลอด ถ้าตอนไหนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แฟนเราก็จะโทรมาบ่อยมาก (แฟนเราเป็นคนไม่มีเพื่อน อยู่คนเดียวมาตลอด) ช่วงเป็นแฟนกัน หลายครั้งที่เราคิดถึงช่วงเวลาที่เราไม่มีแฟน เรารู้สึกอยากได้อิสระแบบนั้นกลับมา
จริงๆเคยทะเลาะกันและเราบอกเลิกหลายครั้ง แต่สาเหตุที่เราบอกเลิกไม่ใช่เหตุผลข้างต้น แต่สุดท้ายเราก็ใจอ่อน เพราะเขาเป็นคนดีมากและลึกๆ แล้วเราเห็นใจและเป็นห่วงเขามากเหมือนกัน เราไม่อยากเห็นเค้าเสียใจเลย เขาเคยบอกเราหลายครั้ง ว่าชีวิตเขาดีขึ้นตั้งแต่เจอเรา เราเหมือนเป็นแรงผลักดันให้เขาทำอะไรมากมาย ซึ่งแต่ก่อนเขาไม่ยอมทำ
สิ่งที่เราอยากถามคือ เราควรทำยังไง จัดการกับความคิดเรายังไง ทำยังไงเราถึงจะมีความสุขได้จริงๆ
ปล. ขออภัยทุกท่าน หากเขียนตัวอักษรหรือเว้นวรรคผิดทำให้อ่านลำบากไปบ้าง และขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ