The World’s Largest Centre for the Arts
พื้นที่แสดงกิจกรรมทางศิลปะที่ใหญ่ที่สุดในโลก
National Kaohsiung Centre for Arts หรือ WeiWuying ตั้งอยู่ในเมืองเกาสง ประเทศไต้หวัน ถือได้ว่าเป็นโรงละครแห่งชาติที่มีขนาดใหญ่ ที่มีเนื้อที่มากกว่า 88 สนามฟุตบอลรวมกัน วัตถุประสงค์สำคัญของศูนย์รวมศิลปะแห่งนี้ ก็เพื่อที่จะเป็นสะพานเชื่อมวัฒนธรรมที่มีคุณค่าในอดีตเข้ากับที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน และเพื่อสร้างเครือข่ายศิลปินท้องถิ่นและศิลปินทั่วโลกให้เข้ามาร่วมแชร์ แบ่งปันประสบการณ์
.
ออกแบบโดย Francine Houben แห่ง Firm Mecanoo, Denmark เธอเป็นทั้งสถาปนิกและนักผังเมือง โดยมีหลักการออกแบบที่ยึดมั่นมาเป็นคุณค่ามาตลอด 30 ปี ก็คือ ออกแบบเพื่อคน People, สร้างที่ว่างที่สัมพันธ์กับสถานที่ Place, ผสานเชื่อมโยงเครือข่ายต่างๆเพื่อสร้างวัตถุประสงค์ให้อาคาร Purpose นอกจากหลักการทั้งสามแล้ว อาคารทางศิลปะแห่งนี้ยังเป็นการหลอมรวม 3 แกนความรู้ทั้งของสถาปัตยกรรม + การวางผัง + ภูมิสถาปัตยกรรมเข้าไว้ด้วยกัน สร้างให้เกิดความงามใหม่สำหรับคนทุกชนชั้น ทุกเพศทุกวัย เข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง
.
ร้อง เล่น เต้นระบำ ภายใต้ต้นไทร Concept Design สถาปนิกได้รับแรงบันดาลใจมากจากกลุ่มต้นไทรที่ขึ้นในพื้นที่ที่เป็น Construction Site ประกอบกับลักษณะเด่นของมันที่มียอดไทรผสานกันเป็นลอนลูกคลื่นขนาดใหญ่ จึงนำไอเดียนี้มาสร้าง Platform ที่ยกลอยขึ้นเหนือพื้น เหมือน Spring Board แล้วพื้นทั้งสองชั้นด้วยโครงสร้างปิดล้อมขนาดใหญ่ ซึ่งมีฟังชั่นเป็น Concert Hall ทำให้เกิดช่องตรงกลางระหว่างโครงสร้าง นำมาซึ่งการไหลของ Space ภายในและภายนอก ระหว่างพื้นที่ใช้สอยที่ Informal และ Formal
Form ของต้นไทรก่อรูปเป็นลอนลูกคลื่นขนาดใหญ่ เหมือนหลังคาป้องกันแดดและฝน สะท้อนให้เห็นถึงสภาพภูมิอากาศของเมืองเกาสง ที่มีลักษณะร้อนชื้น กึ่งร้อนกึ่งฝน มีทั้งไต้ฝุ่น และบางครั้งแผ่นดินไหว ดังนั้นอาคารจึงต้องรับหน้าที่ Support สภาพอากาศและสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงให้ได้
.
ต้นไทรที่เกาะตัวกันนอกจากจะเป็น Platform หลังคาแล้ว ส่วนยื่นของหลังที่สัมผัสกับระดับพื้นดินก็กลายเป็น Banyan Plaza (โรงละครกลางแจ้งขนาดใหญ่) ที่เชื้อเชิญให้ผู้คนเข้าไปใช้ และเป็นพื้นที่เฉลิมฉลอง Events ใหญ่ๆของเมือง
.
ใต้ต้นไทรเป็น Informal Public Space ลานกิจกรรมอย่างไม่เป็นทางการ เป็นเสมือนห้องรับแขกให้ความรู้สึกเหมือนเข้าไปในถ้ำ อยู่ในสภาวะอากาศที่น่าสบาย มีลมลอดผ่าน Space ที่อยู่ระหว่างผนังโค้งและระบายออกได้อย่างเป็นอิสระเสรี
.
และเมื่อถึงยามเย็น เมืองตื่นขึ้น คนเริ่มออกมาเดินจับจ่ายซื้อของ ออกมากินข้าว ทำกิจกรรม ร้อง เล่น เต้น ออกกำลังกาย......
.
สถาปัตยกรรมได้สร้างให้เกิดการรับรู้และสะท้อนความหลากหลายของชีวิต ผ่านประสาทสัมผัสทั้ง 5 การเห็น ได้ยิน ได้รู้สึก ได้สัมผัส และได้กลิ่น ทำให้เมือง Kaohsuing เมืองทางตอนใต้ของ Taiwan กลายจุดศูนย์กลางทางศิลปะวัฒนธรรมแห่งใหม่ในระดับเอเชียและระดับโลก
Courtesy by
บทความจาก :
https://architizer.com/projects/wei-wu-ying-center-for-the-arts/
https://www.archdaily.com/904019/national-kaohsiung-center-for-the-arts-mecanoo
https://www.npac-weiwuying.org/programs/5c0a6c80a386a20006edd118?lang=en
https://www.nytimes.com/2019/01/29/business/in-taiwan-an-invitation-to-a-living-room-for-culture.html
ภาพประกอบจาก :
www.commons.wikimedia.org
www.wikipedia.org
https://www.nytimes.com/2019/01/29/business/in-taiwan-an-invitation-to-a-living-room-for-culture.html
https://www.mecanoo.nl/Projects/project/54/National-Kaohsiung-Centre-for-the-Arts?t=0
เสียงประกอบจาก :
www.bensound.com
เรียบเรียงโดย :
มานิตา ชีวเกรียงไกร
Page :
https://www.facebook.com/kidsimong 
สถาปัตยกรรมเพื่อเฉลิมกิจกรรมทางศิลปะ สำหรับทุกคนผู้ The World’s Largest Centre for the Arts
พื้นที่แสดงกิจกรรมทางศิลปะที่ใหญ่ที่สุดในโลก
National Kaohsiung Centre for Arts หรือ WeiWuying ตั้งอยู่ในเมืองเกาสง ประเทศไต้หวัน ถือได้ว่าเป็นโรงละครแห่งชาติที่มีขนาดใหญ่ ที่มีเนื้อที่มากกว่า 88 สนามฟุตบอลรวมกัน วัตถุประสงค์สำคัญของศูนย์รวมศิลปะแห่งนี้ ก็เพื่อที่จะเป็นสะพานเชื่อมวัฒนธรรมที่มีคุณค่าในอดีตเข้ากับที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน และเพื่อสร้างเครือข่ายศิลปินท้องถิ่นและศิลปินทั่วโลกให้เข้ามาร่วมแชร์ แบ่งปันประสบการณ์
.
ออกแบบโดย Francine Houben แห่ง Firm Mecanoo, Denmark เธอเป็นทั้งสถาปนิกและนักผังเมือง โดยมีหลักการออกแบบที่ยึดมั่นมาเป็นคุณค่ามาตลอด 30 ปี ก็คือ ออกแบบเพื่อคน People, สร้างที่ว่างที่สัมพันธ์กับสถานที่ Place, ผสานเชื่อมโยงเครือข่ายต่างๆเพื่อสร้างวัตถุประสงค์ให้อาคาร Purpose นอกจากหลักการทั้งสามแล้ว อาคารทางศิลปะแห่งนี้ยังเป็นการหลอมรวม 3 แกนความรู้ทั้งของสถาปัตยกรรม + การวางผัง + ภูมิสถาปัตยกรรมเข้าไว้ด้วยกัน สร้างให้เกิดความงามใหม่สำหรับคนทุกชนชั้น ทุกเพศทุกวัย เข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง
.
ร้อง เล่น เต้นระบำ ภายใต้ต้นไทร Concept Design สถาปนิกได้รับแรงบันดาลใจมากจากกลุ่มต้นไทรที่ขึ้นในพื้นที่ที่เป็น Construction Site ประกอบกับลักษณะเด่นของมันที่มียอดไทรผสานกันเป็นลอนลูกคลื่นขนาดใหญ่ จึงนำไอเดียนี้มาสร้าง Platform ที่ยกลอยขึ้นเหนือพื้น เหมือน Spring Board แล้วพื้นทั้งสองชั้นด้วยโครงสร้างปิดล้อมขนาดใหญ่ ซึ่งมีฟังชั่นเป็น Concert Hall ทำให้เกิดช่องตรงกลางระหว่างโครงสร้าง นำมาซึ่งการไหลของ Space ภายในและภายนอก ระหว่างพื้นที่ใช้สอยที่ Informal และ Formal
Form ของต้นไทรก่อรูปเป็นลอนลูกคลื่นขนาดใหญ่ เหมือนหลังคาป้องกันแดดและฝน สะท้อนให้เห็นถึงสภาพภูมิอากาศของเมืองเกาสง ที่มีลักษณะร้อนชื้น กึ่งร้อนกึ่งฝน มีทั้งไต้ฝุ่น และบางครั้งแผ่นดินไหว ดังนั้นอาคารจึงต้องรับหน้าที่ Support สภาพอากาศและสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงให้ได้
.
ต้นไทรที่เกาะตัวกันนอกจากจะเป็น Platform หลังคาแล้ว ส่วนยื่นของหลังที่สัมผัสกับระดับพื้นดินก็กลายเป็น Banyan Plaza (โรงละครกลางแจ้งขนาดใหญ่) ที่เชื้อเชิญให้ผู้คนเข้าไปใช้ และเป็นพื้นที่เฉลิมฉลอง Events ใหญ่ๆของเมือง
.
ใต้ต้นไทรเป็น Informal Public Space ลานกิจกรรมอย่างไม่เป็นทางการ เป็นเสมือนห้องรับแขกให้ความรู้สึกเหมือนเข้าไปในถ้ำ อยู่ในสภาวะอากาศที่น่าสบาย มีลมลอดผ่าน Space ที่อยู่ระหว่างผนังโค้งและระบายออกได้อย่างเป็นอิสระเสรี
.
และเมื่อถึงยามเย็น เมืองตื่นขึ้น คนเริ่มออกมาเดินจับจ่ายซื้อของ ออกมากินข้าว ทำกิจกรรม ร้อง เล่น เต้น ออกกำลังกาย......
.
สถาปัตยกรรมได้สร้างให้เกิดการรับรู้และสะท้อนความหลากหลายของชีวิต ผ่านประสาทสัมผัสทั้ง 5 การเห็น ได้ยิน ได้รู้สึก ได้สัมผัส และได้กลิ่น ทำให้เมือง Kaohsuing เมืองทางตอนใต้ของ Taiwan กลายจุดศูนย์กลางทางศิลปะวัฒนธรรมแห่งใหม่ในระดับเอเชียและระดับโลก
Courtesy by
บทความจาก :
https://architizer.com/projects/wei-wu-ying-center-for-the-arts/
https://www.archdaily.com/904019/national-kaohsiung-center-for-the-arts-mecanoo
https://www.npac-weiwuying.org/programs/5c0a6c80a386a20006edd118?lang=en
https://www.nytimes.com/2019/01/29/business/in-taiwan-an-invitation-to-a-living-room-for-culture.html
ภาพประกอบจาก :
www.commons.wikimedia.org
www.wikipedia.org
https://www.nytimes.com/2019/01/29/business/in-taiwan-an-invitation-to-a-living-room-for-culture.html
https://www.mecanoo.nl/Projects/project/54/National-Kaohsiung-Centre-for-the-Arts?t=0
เสียงประกอบจาก :
www.bensound.com
เรียบเรียงโดย :
มานิตา ชีวเกรียงไกร
Page : https://www.facebook.com/kidsimong