เรื่อง​ คนเห็นเเก่​ตัว​ ทางญาติเเม่เเละเรื่องที่แม่ปวดเเล้วไม่มีใครดูเเล

สวัสดี​ค่ะ​  ก่อนที่จะมาอ่านเรื่องเล่าเรื่องนี่​  เราขอเเนะนำตัวก่อนนะคะ​  สวัสดี​ค่ะ​ ชื่อ​ แอม​ อายุ20
มีปัญหา​ทางครอบครัว​อยู่บ่อย​   นะคะ​  มีเเต่เรื่องที่คนเห็นเเก่ได้​   ในหมู่ญาติๆครอบครัว​ฝ่าย​  เรื่องนี่ไม่ได้เอามาประจานใดๆ​  แต่ที่เอามาลง​  เเบบ​ เพราะ​ยังคงเจ็บปวดรวดร้าว​  เสียใจ​เสียความรู้สึกกับสิ่งที่เราให้เค้า​ เเล้วผลตอบกลับมาเป็นอะไรที่เเย่มาก​   หน้าว่ายหลังหลอก​ หลงเชื่อ​ เเละก็ทำร้าย​ สิ่งดีๆที่เรามอบให้​ ญาติ​ฝ่ายเเม่​  เอาละค่ะจะเข้าเรื่องนะคะ




ตั้งเเต่สมัยที่แม่​  แอม​  ยังอยู่ตอนนั้นเป็นช่วงที่ลำบาก​มาก​  เพราะ​แม่​  แอม​ ปวดเป็นมะเร็ง​เต้านม​ระยะที่​ 3  ซึ่งได้​ ผ่าตัดไป​ ปี2018​ ช่วงเดือน   สิงหาคม​  เเล้วเเม่ก็เริ่มได้ยา​ คีโม​  ตามปกติ​ หลังจากนั้นได้​ ผ่านมา​ 2-3  เดือน​ เเม่เริ่มเดินไม่ได้​ แอม​  ได้ถาม​ แม่ว่า​ ไปอยู่กับ​ น้า​ กับ​ ตา​ ไหม​ เเม่ตอบว่าไม่  แม่คงรู้ว่าถ้ากับไป​  คงโดน​ ซ้ำเติม​ ที่เป็นลูก​ อกตัญญู​ ห่วงเเต่เเฟนเเม่​ ไม่รักพ่อเเม่ตัวเอง​ เหตุผล​ เพราะ​  ตายาย​ ของเเม่​  เค้าชอบดูถูก​ เหยียดหยาม​ เเฟนของเเม่​  เเละ​  พฤติกรรม ที่ไม่ขยันไม่อดทนกินแต่เหล้าเอาแต่เที่ยวไม่ขยันทำงานและสาเหตุที่แม่ ไม่กลับบ้าน เพราะมีสาเหตุหนึ่งทำให้ แม่เสียใจน้อยใจที่ตายายของแม่พูดและทำในสิ่งที่เขาไม่อยากจะอยู่ หลังจากที่แม่เดินไม่ได้ แอมเลยเอ่ยปากพูดออกมาว่า แม่เอารถเข็นไหมฉันจะไปเอาที่บ้านตาให้ แม่ตอบกลับไปว่าเอาแม่ไปอยู่กับน้าไหม จะดีหรอ หลังจากที่แม่ได้เข้าโรงพยาบาล 2 อาทิตย์ที่ผ่านมาคุณหมอได้บอกว่าแม่ต้องนอนโรงพยาบาลสัก ดวงอาทิตย์ หลังจากนั้นที่ไม่ได้นอนโรงพยาบาล คุณหมอก็มีสั่งให้ว่าแม่ มีงอกที่กระดูกสันหลัง งต้องผ่า เอาเนื้องอกแม่นก่อ และเอาชิ้นเนื้องอก ไปตรวจที่โรงพยาบาลเอกชนเสีย 400 เราก็ยินยอมที่จะเสีย หลังจากนั้นได้นำชิ้นเนื้องอก ไปตรวจผลก็ออกมาว่า เป็นเรื่องเนื้อดี แต่ผลกระทบที่ผ่าตัด มีความเสี่ยงที่แม่จะเสียเลือดจักรพรรดิอาจไปด้วยได้ดีแต่แม่ได้นำตัวเข้าห้องไอซียูเพื่อติดตามดูอาการ แต่แม่ต้องใส่เครื่อง ช่องหายใจอยู่ตลอด กินข้าวทางสาย ส่วนแอมป์ก็ได้นอนอยู่ในบ้านคนเดียว เพราะพ่อกินเหล้าไม่อยู่บ้านติดเพื่อน ส่วนเรา ได้แต่ไปเยี่ยมแม่ทุกวันดูแลแม่ทุกวัน จนคุณหมอจะบอกพยาบาลว่าจะนำตัวคนไข้แม่ ส่งคืนที่ห้อง อายุกรรมทั่วไป ประมาณอาทิตย์นึง หลังจากนั้นพยาบาลโทรมาหาแม่ หัวใจหยุดเต้น ปั๊มหัวใจ ยื้อชีวิตแม่เอาไว้ได้ 1 วัน วันรุ่งเช้าพยาบาลที่โทรมาว่าคุณแม่หัวใจหยุดเต้นได้เสียลงไปแล้ว เราก็ทำได้แค่ร้องไห้แล้วก็ทำใจเพราะหลังจากนั้นทำพิธีงานศพ 10 แม่ทำงานข้าราชการทำงานกวาดถนน มันจะมีฌาปนกิจศพ ที่เป็นชื่อของพี่ชายและของแอม ฉันคิดว่าแอร์ไม่มีหนทางจะไปแล้วบ้านก็ไม่มี ต้องมาอยู่กับตากันนะว่าคุยกับเขาว่าไม่มีหนทางไปแล้วไม่มีที่พึ่งแล้วตั้งแต่ที่แม่เสียคิดว่าเราไม่กล้าคิดว่าดี พอได้เงินมา เป็นของแม่ 30,000 ตาจับเงินก้อนนั้นถือไว้เอง แต่เงินก้อนนั้นเรารู้ว่าต้องเอาไปทำเรื่องโกนของแม่ที่ต่างจังหวัดเอาแม่ไปไว้ที่ต่างจังหวัดอยู่กับแม่ของแม่ เราก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะหลังจากนั้นกลับมาจากต่างจังหวัด ก็มีข่าวแจ้งทางดินแดง ว่า เป็นเงินฌาปนกิจศพงวดที่ 2 ของแอม อยู่ที่ประมาณ 300,000 หักหนี้ไป สองแสนเจ็ด ตอนนั้นเราอยู่กับตา แล้วน้าสาวก็รับรู้ข่าวว่าเราได้เงิน เขาคงหวังว่าเราจะให้ตา แล้วก็ให้เขาไป 50,000 ซื้อมือถือเครื่องเงินอีก 10,000 ให้น้าสาว 2 คนซื้อมือถือให้พี่ชายพี่สาวอีก 10,000 ส่วนตัวเราเก็บเข้าบัญชีเหมือนเดิม เสียค่าทำเสริมสวยไปให้เขาอีกซื้อกับข้าวเข้าบ้านแต่แล้วเป็นดั่งที่ดวงซวยมากช่วงประมาณปี 2019 ช่วงประมาณเดือนตุลากันยายนประมาณนี้ มันได้มีเรื่องเกิดขึ้นว่า ให้เงินน้าตาไปมันก็อีกอย่างเพราะเรามีปัญหามีเรื่องเดือดร้อนก็ไม่มีใครช่วย ตากะน้าไม่ได้ดูแลเรามาตั้งแต่เด็กๆพวกเขารังเกียจเราเรามีสายเลือดขี้เหล้าจากพ่อว่าเราอย่างนู้นอย่างนี้อย่างนั้นแต่เราก็ยังนับเป็นตากันน้า เราให้เงินไปเขาประมาณ 80,000 ทุกๆอาทิตย์จะกินหมูกะทะกันช่วงประมาณปี 2019 พอหลังเมื่อเริ่มวันขึ้นปีใหม่ที่จะเข้าวันที่จะเข้า 2020 น้า พาแอมไปชะอำ ก็จะเกิดเรื่องขึ้น ยังไม่เคยไปทะเล น้าซื้อกุ้งให้แอมไปกินกุ้งแล้วแพ้แล้วเข้าโรงพยาบาล 1 คืน หลังจากนั้น ก็กลับจากบ้าน เพราะช่วงประมาณวันที่ 5-6 ก็เกิดเหตุการณ์ขึ้น เราขับรถไปส่งพี่สาวช่วงประมาณปีใหม่ ประมาณเดือนมกราคม เราได้รถล้ม แล้วรถคันนั้นน่ะไม่ใช่รถของเรา เราไม่ได้ซื้อเป็นเจ้าของ ชื่อเจ้าของก็ยังเป็นเจ้าของเก่า เราไม่รู้เกี่ยวกับประกันอะไรทั้งนั้น พอเราจะติดต่อโทรหาตา ก็ไม่มีใครรับสายสักคนโทรไปกว่า 20 กว่าสายไม่มีใครรักมีแต่พี่ชายที่มาหา เลยทำได้แค่จดบันทึกประจำวันที่สน เราเสียใจมาก เราก็เสียใจมากที่สุดเสียความรู้สึก ที่เรา ผลตอบรับ ไม่ได้อย่างที่เราหวัง เราให้เขา แต่เหมือนมีกับความช่วยเหลือกลับมา ทุกครั้งที่พี่ชายกับพี่สาวเตือนเราว่าอย่าให้เขาเงินก้อนนั้น พวกตากะน้าไม่มีวันเปลี่ยนนิสัยหรอก พวกเขาชอบทำให้พวกเราอึดอัด อยู่ยากลำบาก อยู่ในบังคับของพวกเขา ต้องเช็คตามรายงานตลอดมาน้าก็มาจะทักมาหาแอมว่าเงินตรงไหนออกบ้างเพราะไปตามทางเขตด้วยเช็คตามทุกครั้งเราเป็นคนรับปากเขาว่าเราจะให้เงินเขา เราคิดผิด​ตากับน้าชอบ นิทาพี่ชายกับพี่สาว เวลาอยู่ด้วยกัน ก็จะมาพูดอีกทีเหมือนเสแสร้งนกสามหัว ให้เขามีผลประโยชน์เลย เหมือนเราเป็นแค่ ผลประโยชน์เท่านั้น เพราะเก็บเกี่ยวมันมาได้แล้วก็ทิ้งขว้าง ให้แต่ไม่มีความช่วยเหลือ ทุกวันนี้เขาก็ยังตาม คิดว่าได้แต่ถ้าเกิดได้เงินก้อนสุดท้ายมาแอมก็จะให้ 30,000 บาทซื้อเครื่องซักผ้าเครื่องหนึ่ง แต่หลังจากนั้นมันก็จะไม่ให้เขา แอมจะไม่ให้เขาอีกแล้วไม่ให้แล้วแอมจะหนีไปอยู่ที่อื่นกับพี่สาว ไม่มีใครอยู่ที่บ้านหลังนี้ได้ มีแต่คนเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้ เอาตัวเองให้รอดก่อนคนอื่นเขาไว้ข้างหลังเรื่องอื่น แบบนี้อยู่ไม่ได้แล้ว ขนาดแม่เสียก็ยังทำนิสัยแบบนี้ตั้งแต่ น้องชายแม่อยู่ยายอยู่ก็ยังทำตอนนี้อยู่ไม่ได้แล้ว แล้วอยู่ไปก็มีแต่เสีย เงินก็จะหมดกับพวกเขาแอมก็จะไม่มีเงินเก็บ​   เรื่องสรุปได้เท่า​  จริงๆมีมากเล่าไม่หมด​ เพราะจำไม่ได้​ นึกไม่ออก​ เพราะ​แอมเก็บจิตใจ​ว่ามันเจ็บมากขนาดหลานตัวเอง​  ยังว่าด่าไอเลว​ ไอชั่ว​ โครตเหึ้ย​ หาว่าพี่ชายมาขโมยของนี่หรอความเป็นน้ากะตาเราอยู่ไม่ได้ค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่