เป็นพระอรหันต์กันทำไม

อยากถามคนที่ฝึกสมาธิบำเพ็ญเพียรฝึกจิตเพื่อเป็นพระอรหันต์ว่า เราจะเป็นพระอรหันต์กันทำไมในเมื่อชีวิตทุกวันนี้ก็ไม่มีความทุกข์อะไร  เกิด แก่ เจ็บ ตาย ก็เป็นเรื่องธรรมดา ทำไมต้องตัดกิเลสออกทั้งหมดด้วย ในเมื่อคนเราเกิดก็เกิดมาดิ เเก่ก็เเค่ให้ลูกหลานมาดูเเลในภายหลัง เจ็บเราก็มียารักษาโรคมากมายมีหมอเก่งๆทั้งนั้น ตายก็เเค่ตายเป็นปุ๋ย สวรรค์ นรก มีจริงรึเปล่ายังไม่รู้เลย เกิดมายังไม่เคยเห็นผีเลย นี่ก็เลยมาสองพันกว่าปีละไม่เห็นมีอะไรพิสูจน์ได้เลย เเละอีกอย่างพระอรหันต์มีจริงเหรอถ้ามีจริงทำไมไม่เห็นมีใครเหาะเหินเดินอากาศได้เลย เเล้วถ้าเป็นพระอรหันต์ได้จริงเเล้วจะมีความสุขจริงเหรอ เป็นคนที่ไม่มีกิเลสหรือก็คือเเทบไม่คิดไม่เเตะกับสิ่งยั่วยวนเลยวันๆเอาเเต่นั่งสมาธิ นี่พระอรหันต์หรือก้อนหินเนี่ย ผมไม่ได้หลบหลู่นะเพียงเเต่ไม่เข้าใจจริงๆ