ผมกับแฟน แต่งงานกันช่วงปลายเดือน พ.ย.60 โดยตั้งใจจะมีลูกเลย ผมอายุ 40 แฟน 34 เพราะทั้งอายุและเรื่องอื่นๆ น่าจะพร้อมในระดับนึงแล้ว เลยเริ่มปฏิบัติการมาตั้งแต่เดือน ธ.ค.60 ซึ่งตั้งความหวังไว้มากว่าจะมาแน่นอน เพราะตัวเองก็น่าจะแข็งแรง ฟิตอยู่ระดับนึง 5555 แต่นั่นเป็นการคิดไปเองทั้งนั้น เพราะขนาดเริ่มวิ่งเป็นจริงเป็นจัง ซื้อวิตามินมาให้แฟนกินเพิ่มโฟเลต หรือให้ตัวเองกินเพื่อบำรุงเชื้ออสุจิ
จนครึ่งปีผ่านไป......................เงียบกริบ ประจำเดือนมาตรงเป๊ะยังกับรถไฟที่ญี่ปุ่น
จนเริ่มกังวล ว่าเราเข้าข่ายภาวะมีบุตรยากรึป่าว ลองหาข้อมูล เค้าบอกๆ กันว่าให้ผ่าน 1 ปีไปก่อน หลังจากนี้ถ้ายังไม่มี ก็ต้องเริ่มปรึกษาหมอแล้ว ผมก็เริ่มระแวงแล้วว่าเราเป็นหมันรึป่าวฟะ หรือ แฟนมีปัญหาอะไร ก็พยายามคิดแง่บวกลองให้ครบปีนึงแล้วกันตามทฤษฎี จนเดือน ธ.ค.61 ประจำเดือนก็ยังคงมาตรงเหมือนเดิม จนเริ่มปลงลึกๆ แล้วว่าคงมีปัญหาจริงๆ ใจนึงก็เริ่มถอดใจ ว่าอยู่กัน 2 คนแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
จะไปไหนทำอะไรก็ทำเต็มที่ จนบางช่วงเวลาไม่ได้คิดเรื่องการมีลูกเลย พอเริ่มปีใหม่ ช่วงเกือบกลางเดือน ม.ค. 62 เป็นวันไข่ตก ผมก็ทำหน้าที่ไปตามปกติ แต่ในใจนี่ไม่ได้ลุ้นอะไรแล้วจริงๆ เหมือนทำๆ ไปเพื่อฟลุ๊ค จบเมื่อวันอังคารที่ 29 ม.ค. แฟนเริ่มรู้สึกหน่วงๆท้อง แถมประจำเดือนขาดไป 6 วัน ทั้งที่ไม่เคยขาดนานขนาดนี้ เลยไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาสรุป...................
ตอนนั้นยังลังเลว่าชัวร์รึป่าว พอตกเย็นรีบพาไปหาหมอเพื่อจะเจาะเลือดตรวจอีกครั้งเพื่อความชัวร์ หมอเห็นที่ตรวจครรภ์บอกชัดแบบนี้ไม่ต้องตรวจแล้ว ไปหาที่ฝากครรภ์ได้เลย 555 เลยกลับบ้านไปตั้งสติกันอีกรอบ พอเช้าเลยให้แฟนเทสการตั้งครรภ์อีกครั้ง สรุป 2 ขีดเหมือนเดิม ที่นี้น่าจะชัวร์แล้ว
ความรู้สึกเลย คือมันหลากหลายอารมณ์กว่าที่คิดมาก ทั้งตื่นเต้น งง สับสน คิดไปต่างๆ นานา แต่พอสติมา ก็เริ่มคิดว่านี่คือสิ่งที่เรารอคอยมาตลอด หลังจากนี้ก็ต้องดูแลเค้าทั้งคู่ให้ดีที่สุด ........... ตอนนี้ได้คิวฝากครรภ์ที่คลินิคพิเศษ รพ.จุฬาฯ แล้วครับ เพราะจากที่หาข้อมูลมา ที่นี่ดีมากทั้งหมอ พยาบาล และเครื่องมือต่างๆ
สุดท้าย ขอให้กำลังใจทุกๆ คนที่รอคอยเจ้าตัวเล็กมาอยู่นะครับ ผมเชื่อว่า ถ้าถึงเวลาเค้าจะมาหาคุณเองครับ ........ สู้ๆ นะครับ
+++ รอมาครบ 1 ปี กับ 2 ขีดที่รอคอย #เรื่องเล่าจาก (ว่าที่) คุณพ่อ+++
จนครึ่งปีผ่านไป......................เงียบกริบ ประจำเดือนมาตรงเป๊ะยังกับรถไฟที่ญี่ปุ่น
จนเริ่มกังวล ว่าเราเข้าข่ายภาวะมีบุตรยากรึป่าว ลองหาข้อมูล เค้าบอกๆ กันว่าให้ผ่าน 1 ปีไปก่อน หลังจากนี้ถ้ายังไม่มี ก็ต้องเริ่มปรึกษาหมอแล้ว ผมก็เริ่มระแวงแล้วว่าเราเป็นหมันรึป่าวฟะ หรือ แฟนมีปัญหาอะไร ก็พยายามคิดแง่บวกลองให้ครบปีนึงแล้วกันตามทฤษฎี จนเดือน ธ.ค.61 ประจำเดือนก็ยังคงมาตรงเหมือนเดิม จนเริ่มปลงลึกๆ แล้วว่าคงมีปัญหาจริงๆ ใจนึงก็เริ่มถอดใจ ว่าอยู่กัน 2 คนแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
จะไปไหนทำอะไรก็ทำเต็มที่ จนบางช่วงเวลาไม่ได้คิดเรื่องการมีลูกเลย พอเริ่มปีใหม่ ช่วงเกือบกลางเดือน ม.ค. 62 เป็นวันไข่ตก ผมก็ทำหน้าที่ไปตามปกติ แต่ในใจนี่ไม่ได้ลุ้นอะไรแล้วจริงๆ เหมือนทำๆ ไปเพื่อฟลุ๊ค จบเมื่อวันอังคารที่ 29 ม.ค. แฟนเริ่มรู้สึกหน่วงๆท้อง แถมประจำเดือนขาดไป 6 วัน ทั้งที่ไม่เคยขาดนานขนาดนี้ เลยไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาสรุป...................
ตอนนั้นยังลังเลว่าชัวร์รึป่าว พอตกเย็นรีบพาไปหาหมอเพื่อจะเจาะเลือดตรวจอีกครั้งเพื่อความชัวร์ หมอเห็นที่ตรวจครรภ์บอกชัดแบบนี้ไม่ต้องตรวจแล้ว ไปหาที่ฝากครรภ์ได้เลย 555 เลยกลับบ้านไปตั้งสติกันอีกรอบ พอเช้าเลยให้แฟนเทสการตั้งครรภ์อีกครั้ง สรุป 2 ขีดเหมือนเดิม ที่นี้น่าจะชัวร์แล้ว
ความรู้สึกเลย คือมันหลากหลายอารมณ์กว่าที่คิดมาก ทั้งตื่นเต้น งง สับสน คิดไปต่างๆ นานา แต่พอสติมา ก็เริ่มคิดว่านี่คือสิ่งที่เรารอคอยมาตลอด หลังจากนี้ก็ต้องดูแลเค้าทั้งคู่ให้ดีที่สุด ........... ตอนนี้ได้คิวฝากครรภ์ที่คลินิคพิเศษ รพ.จุฬาฯ แล้วครับ เพราะจากที่หาข้อมูลมา ที่นี่ดีมากทั้งหมอ พยาบาล และเครื่องมือต่างๆ
สุดท้าย ขอให้กำลังใจทุกๆ คนที่รอคอยเจ้าตัวเล็กมาอยู่นะครับ ผมเชื่อว่า ถ้าถึงเวลาเค้าจะมาหาคุณเองครับ ........ สู้ๆ นะครับ