เริ่มแรกก่อนเลยแล้วกันนะค่ะ เราแต่งงานอยู่กินกับสามีมาประมาณ 10 ปี มีลูกด้วยกัน 2 คน
แรกๆ ก็จับได้ว่าสามีมีผู้หญิงคนอื่น แรกๆเราก็ไม่ได้โวยวายอะไรเพราะคิดว่าเราจับได้แล้วเค้า
จะเลิกกัน แต่ป่าวเลย ฝ่ายผู้หญิงบอกรักได้ยอมเป็นเมียน้อยสามีเรา บอกต่างคนต่างอยู่จะไม่มา
วุ่นวายกับเรา เราก็เลยย้อนสามีไปว่า การที่มันมายุ่งกับ ผัว คนอื่นนี้ไม่ได้แปลว่าวุ่นวายหรอ ทำ
ให้ครอบครัวคนอื่นเดือดร้อนแบบนี้ไม่หน้าด้านไปหน่อยเหรอ ฝ่ายผู้หญิงก็ไม่ได้มีท่าที่ว่าจะเลิก
กับสามีเรานะ เราเคยแยกกันอยู่กับสามีอยู่พักนึง เราต้องทนดูลุกเราร้องหาพ่อทุกวัน แต่เหมือน
มันตัดกันไม่ขาด เพราะเวลาเราลูกเราเลิกเรียนมาจะต้องไปลงรถที่บ้านสามีเราทุกวัน และหลัง
เลิกงานเราก็ต้องเข้าไปรับ ต้องเจอหน้ากันทุกวัน แรกๆเราก็สับสนว่าสิ่งที่ทำอยู่มันดีแล้วหรอ
แต่ที่มันเลวร้ายไม่กว่านั้น แม่สามีเรา รู้ทุกอย่างเรื่องที่สามีเรามีเมียน้อย แต่เค้าไม่ได้ห้ามหรือ
ว่าลุกเค้าแต่อย่างได้ เค้าพูดแต่เพียงว่าจะไปว่าอะไรมันได้ แถมยังชอบเมียน้อยของสามีเราอีก
จะเวลาผ่านไป มันมีเหตุการนึงเกิดขึ้นมา เราเลยตัดสินใจโทรคุยกับสามีเรา และตกลงกับมาอยู่
กับเค้า แต่รู้ไหม สิ่งที่เราได้รับจากสามีคือ อยากไปไหนมาไหนแบบ 3 คน อยากให้คุยกันดีๆ
อยู่แบบ 3 คนผัวเมียหรอ กูต้องยอยใช่ไหม เราก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปเพราะเราคิดแค่ว่าการ
กลับมาอยู่ในครั้งนี้เราทำเพื่อลูก แต่เหตุการในแต่ละวันมันทำให้จิตใจเราบอบช้ำเหลือเกิน
ทุกวันนี้เหมือนเราเป็น เมียน้อย แทนมันเราต้องมารับรู้เรื่องราวของพวกมัน 2 ตัว แต่ละวันกว่า
จะผ่านไปได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย บางคนอาจจะมองว่าทำไมไม่กลับบ้านตัวเองจะทนอยู่ทำไม
แต่ถ้าใครไม่เป็นแบบเราจะไม่มีวันเข้าใจเลย