คือ เรื่องราวมีอยู่ว่า ผมคบผู้ ญ คนหนึ่ง มาปึนึง ตลอดระยะเวลาที่คบกัน เลิกรากันไปรอบนึงแล้ว เพราะสาเหตุที่เข้ากันไม่ได้ซึ่งผมเป็นคนบอกเลิกเขาเอง
ผ่านไปประมาณเดือนนึง ผมไปอวยพรวันเกิดเลยคุยเล่นๆกันไปมา จนเกินเลยมาคบกันอีกครั้ง ซึ่งการกลับมาคบกันครั้งนี้ มีเรื่องราวเยอะแยะมากมาย อาทิเช่น ผมนัดกับเพื่อนไปดูคอนเสิร์ต ก็ไปปกติไม่มีอะไร แต่ พอกลับมาบ้าน เห็นแฟนคุยกับผู้ชายคนอื่นซึ่งเป็นแฟนเก่า ผมถามว่าคุยทำไม เขาบอกเขาเบื่อผมผมไม่สนใจ ผมก็เลยบอกไปว่า ก็ไปดูคอนเสิร์ต มันไม่มีเวลาตอบ(ผมถ่ายรูปรายงานตลอดว่าทำอะไร) โอเคครั้งแรกผมให้อภัยได้ ต่อมาครั้งที่สอง ไกล้วันรับปริญญาของแฟนผม แฟนผมก็โพสต์ประมาณว่า เรียนเชิญพี่ๆน้องๆแฟนเก่า กิ๊กเก่า มากันให้หมดรับปริญญา แล้วทีนี้ แฟนเก่าเขาคนเดิมก็ทักมาอีก คุยกับแฟนผมอีก บอกกับแฟนผมว่าคงไม่ว่างไป เปลี่ยนเป็นไปเลี้ยงกินอย่างอื่นได้ไหม เขาก็นัดตกลงกัน ซึ่งผมไม่รู้นะตอนนั้น พอถึงวันจริงที่เขานัดกัน เขาก็บอกผม เดี๋ยวไปกินชาบูชิกับพี่ที่ทำงานนะ (ผู้ญ) ผมก็คิดในใจทำไมอยู่ดีๆจะไปกินเพราะทุกวันกลับมากินข้าวพร้อมกับผมตลอด ก็ไม่เอะใจอะไร ผมก็ทักไปตลอดว่าอยุ่ไหน ก็ให้ถ่ายรูปให้ดู เขาก็ถ่ายมาเป็นคอนโซลรถ ผมก็พยายามวีดีโอคอลเขาก็ไม่รับ จนไปถึงที่นั่งกินชาบู ผมโทรไปหลายรอบมากเขาก็ไม่ยอมเปิดกล้องบอกแต่ว่าก็นั่งกินกะพี่ที่ทำงาน จะอะไรนักหนา จนสุดท้ายผมบอกว่า ถ้าไม่เปิดจะเลิกคุยเลิกคบ เขาก็เปิด ปรากฎว่า เป็นแฟนเก่าเขาเองที่มานั่งกินด้วย แค่2คนเท่านั้น ไม่มีพี่ที่ทำงาน ณ ตอนนั้นผมไม่ไหวจริงๆบอกไม่ถูก ผมได้แต่แบบโมโหมากๆสั่งแฟนให้กลับบ้าน แฟนก็กลับมา ทีนี้เคลียกันยาว แฟนผมร้องไห้ขอโทษผมยกใหญ่ แต่ที่หนักไปกว่านั้น แม่ผมรู้เรื่องนี้ด้วยว่าไปกินกับคนอื่น แม่ผมไม่โอเคอย่างมาก เลยต้องเคลียกันยาว แฟนผมเถียงแม่ผมตลอดย้ำว่าแฟนผมเถียงผุ้หลับผู้ใหญ่ทุกคนกระทั่งแม่แฟนตัวเอง แต่มีอยู่ประโยคนึง แม่ผมบอกว่า ผมต้องเป็นคนเลวคนเจ้าชู้คนสำมะเลเทเมาใช่ไหม แฟนถึงจะชอบ แฟนผมก็เถียงแม่ผมว่า พูดแบบนั้นมันก็ไม่ถูกหรอก ผมกับแม่ก็เงียบไม่พูดไรต่อ เหตุการณ์นี้จึงทำให้แม่ผมกับแฟนเริ่มจะมองหน้ากันไม่ติด มาถึงครั้งที่สาม เวลาแฟนผมกลับบ้านจะมีพี่ที่ทำงานผู้ชายมาส่งแฟนผมติดรถไปด้วย แรกๆน้อยวันกลับเองสะส่วนใหญ่ หลังๆเริ่มเยอะ ผมก็เลยคุยกับแฟนว่า อยากให้กลับเองเพราะกลัว มันเกินเลยพี่ที่ทำงานที่ไปส่งเขาจะคิดเกินเลย แฟนผมก็บอกว่า จะเป็นอะไรตัวแฟนเองไม่ได้คิดอะไรด้วยสะหน่อย แล้วผมก็พูดเพราะโมโหใส่แฟนผมว่า ถ้ากลับด้วยกันขนาดนี้เดี๋ยวสักวันมันเกินเลยไปมากกว่านี้ก็ขอไม่ยุ่งด้วยละกัน ผมก็กลับบ้านเลยปล่อยแฟนผมเลย (ตอนนั้นกินก๋วยเตี๋ยวอยู่) พอกลับมาบ้านก็เคลียกันอีกก็เหมือนเดิม เถียงๆๆๆๆกันอยู่พักใหญ่ และลแ้วก็จริงๆอย่างที่คิดด พี่ที่ทำงาน คนที่มาส่งทักมาว่า ถึงบ้านยัง วันไหนมากินเหล้ากะพี่ได้ไหม ซึ่งแม่ผมจะไม่ค่อยออกเสียงละเพราะดูแล้วแฟนผมไม่เหมาะที่จะมาใช้ชีวิตกับผม เหตุการณ์วันนั้นมาถึงวันนี้ แฟนเก่าก็ทักแฟนผมมาเรื่อยๆชวนไปกินข้าวต้มบ้างอะไรบ้าง แต่คราวนี้ผมคุมทุกอย่างยู่เลยจัดการบล็อกไปให้หมดเรื่องก็จบ แต่พอจบเรื่องแฟนเก่าหรือกิ๊กๆทั้งหลาย ดันมามีปัญหาเรื่องครอบครัว พูดตรงๆแฟนผมไม่ชอบแม่ผมที่ชอบเข้ามายุ่งหรือเข้าข้างแต่ผม วันนึง ผมทะเลาะกับแม่เพราะเรื่องแฟนตัวเองแทบจะทุกวัน บ้านกวาดถูไม่เป็น พอแม่กับผมบอกให้กวาดให้ทำก็บอกว่า แม่ตัวเองยังไม่เคยสั่งหรือให้ทำอะไรเลย ผมกลับแม่ก็เงียบ เรื่องการกินอาหารก็เหมือนกัน แฟนผมกินอยู่ค่อนข้างยากเลยจะต้องค่าใช้จ่ายสูง ซึ่งผมเป็นคนบริหารเงิน ผมจะรู้ว่าเงินพอหรือไม่พอ วันไหนไม่พอผมก็จะบอกว่ากินที่มันถูกๆๆหน่อยได้ไหม แฟนผมก็จะเริ่มนอยเริ่มไม่พอใจบ้างอะไรบ้าง ผมก็ไม่อะไรปล่อยไปขี้เกียจเถียง (เพราะผมพูดอยู่เสมอว่า เงินมันใช้ด้วยกันกินอยุ่ด้วยกันมีเท่านี้เราก็ต้องใช้ให้พอเท่านี้จะใช้เกินกำลังไม่ได้) ก็ทะเลาะกันแทบทุกวันเรื่องค่าใช้จ่ายเงิน ต่อมาเรื่อง การเข้าสังคมการมีมารยาทต่อผู้หลับผู้ใหญ่ผมบอกตรงนี้เลยว่า ผมไม่เคยทำให้บ้านแฟนผมมีปัญหาเกี่ยวกับตัวผมเลย ผมไปมาลาไหว้คุยอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นมิตรเสมอๆทุกครั้ง แต่แฟนผม อยู่กับผมก็เจอพ่อกับแม่ผมบางครั้งกลับมาถึงบ้านก็ไหว้แบบส่งเดช เดินผ่านผู้หลับผู้ใหญ่ไม่ก้มนอบน้อม จนแม่กับพ่อผมต้องเป็นคนหลบตัวเองหรือหลบอาหารให้แฟนผมเดิน ผมก็บอกเดินผ่านผู้ใหญ่หรือคุยกับผู้ใหญ่ก็ควรนอบน้อมหน่อย แฟนผมก็บอกว่า ก็ขวางทางไม่หลบเอง ผมก็ไม่อะไร(ทนมาได้ไงวะ5555) ต่อมาเรื่องการมีน้ำใจ เวลาแฟนผมซื้ออะไรมากับผมก็แล้วแต่ จะนั่งกินด้วยแต่ผมจะชวนแม่ผมทุกครั้ง แต่กลับแฟนผม ไม่ค่อยชวน ผมก็ถามว่าทำไม เขาตอบว่า ก็แม่เขาสอนมาว่ากินให้อิ่มก่อนค่อยให้คนอื่น ผมก็ไม่อะไร (อีกแล้ว555) ต่อมาเรื่องการทะเลาะกัน ผมก็พูดตรงๆว่าผมเป็นคนที่พูดตรงๆพูดแรงตอนโมโหจริงๆ ส่วนแฟนผมเวลาทะเลาะกัน 1.ทวงเงินที่มาใช้ร่วมกัน 2.ดูถูกครอบครัวผมว่าไม่มีอันจะกินจะกินไรก็ไม่ได้กิน 3.เธอก็เลือกแต่แม่เธอ(ซึง่ผมคิดว่าความรักมันไม่ใช่ตัวเลือกสิ คำว่าครอบครัวคือมันใช้ชีวิตร่วมกันกับคนในครอบครัวทั้งสองฝ่ายด้วย) ซึ่ง 3ข้อเหล่านี้ เวลาแฟนผมพูดจะทำให้ผมโมโห ซึ่งบางทีผมก็ทำร้ายร่างกายแฟนผมบ้างวแต่เขามักจะทำผมก่อน ผมก็ไม่ไหวบางทีก็เจ็บผมก็มีสวนบ้างแต่ก็ทำแบบยั้งๆ ทะเลาะกันทุกครั้งเขาจะเป็นคนง้อทุกครั้งแล้วผมก็ใจอ่อนทุกครั้ง
-จนมาถึงจุดพีคสุด เรื่องเงินอีกแล้ว คราวนี้ทะเลาะกันเขาเรียกเงินผม สามหมื่น ผมก็แบบยังงงเพราะเงินมันก็ใช้ด้วยกันต่างคนต่างมีเงินเดือน ผมก็เรียกแม่ผมขึ้นมา แม่ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเลิกกันหรือทะเลาะกัน ต้องทวงเงินแทบทุกครั้ง ก็คุยกันไปมา ผมก็โมโหบอกครั้งนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆให้กลับบ้านก็ไม่กลับ ถ้าจะดีกันอีกหรือง้อผม ผมบอกแฟนผมต้องมากราบผม(แรงไปไหม)แค่นั้น จนถึงจุดที่ แม่ผมต้องยกมือไหว้แฟนผม ผมก็รุ้สึกไม่ดีเอามากๆกับผู้ ญ คนนี้ ซึ่งไหว้แล้วแม่ก็บอก ขอล่ะกลับไปอยู่บ้านตัวเองเถอะ แฟนผมทำอะไรรู้ไหม เธอหน้าตาเฉย555แถมพูดกับแม่ผมด้วยว่า ใครอยู่ได้ก็อยู่อยู่ไม่ได้ก็ออกไป ซึ่งนี่เป็นบ้านของพ่อแม่ผมเอง จนแม่ผมต้องโทรไปเคลียกับทางบ้านแฟนผม เขาก็บอกให้กลับมา แฟนผมก็ไม่ยอมกลับ แฟนผมก็บอกก็เอาแต่รุมหนู ผลักใสไล่ส่งหนู ซึ่งผมกับบ้านผมไม่เคยคิดแบบนั้น คิดแต่สิ่งที่แฟนผมทำกับบ้านหลังนี้คือมันอยุ่ด้วยกันไม่ได้ คราวนี้กลายเป็นพี่สาวแฟนผมของขึ้นคุยโทรศัพท์ไม่รุ้อีท่าไหน ทะเลาะกะแม่ผมอีก ขึ้นเสียงกันยกใหญ่ สุดท้ายก็พาแฟนผมไปส่งบ้าน พอไปถึงบ้านเขา พี่สาวเขาออกมาก็รีบเก้บของ แต่แฟนผมบอกไม่ยอมกลับร้องไห้ดื้อดึงผม ผมก็ทำไรไม่ถูก เพราะเสียงดังมากกลางคืนแล้วด้วย คนอื่นก็ออกมาดูอีก ที่หนักไปกว่านั้นคือ ปู่ของแฟนผมไม่พอใจ เหมือนจะเดินมาเอาเรื่องผม แต่มีคนห้ามไว้ ก็เลยลากแฟนผมอย่างแรงลงกระแทกพื้น แล้ตะโกนพูดกลับผมว่า กลับไปเลย อย่ามาให้เห็นหน้าอีก ทางด้านแม่แฟนพี่สาวแฟนก็บอก อยู่เป็นลูกแหง่ต่อไป ผู้ชายที่ไหนไล่แฟนตัวเองกลับบ้านทำนองว่า
ทางบ้านผมเงียบกันทุกคนปล่อยให้ด่าให้ว่า จนขึ้นรถกลับบ้าน แม่กับพ่อผมก็ พูดประมาณว่า ดูเอาไว้นะมิก จำไว้เป็นบทเรียน คนอื่นมาชี้หน้าด่าบ้านเราแบบนี้ทั้งๆที่เราคุยดีๆมีเหตุผลแต่เขาใช้อารมณ์ ลูกเห็นไหมแม่กับพ่อไม่ค่อยอยู่บ้านเพราะอะไร ที่ลูกทะเลาะกับแม่บ่อยๆเพราะอะไร ที่บ้านเราไม่มีความสุขเพราะอะไร ลูกก็น่าจะรู้ เขาก็ฝากไว้ให้ผมคิด
*********เดี๋ยวมาต่อครับยังไม่จบ*********
คำว่า การใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ทุกคนตีความหมายว่าอย่างไร
ผ่านไปประมาณเดือนนึง ผมไปอวยพรวันเกิดเลยคุยเล่นๆกันไปมา จนเกินเลยมาคบกันอีกครั้ง ซึ่งการกลับมาคบกันครั้งนี้ มีเรื่องราวเยอะแยะมากมาย อาทิเช่น ผมนัดกับเพื่อนไปดูคอนเสิร์ต ก็ไปปกติไม่มีอะไร แต่ พอกลับมาบ้าน เห็นแฟนคุยกับผู้ชายคนอื่นซึ่งเป็นแฟนเก่า ผมถามว่าคุยทำไม เขาบอกเขาเบื่อผมผมไม่สนใจ ผมก็เลยบอกไปว่า ก็ไปดูคอนเสิร์ต มันไม่มีเวลาตอบ(ผมถ่ายรูปรายงานตลอดว่าทำอะไร) โอเคครั้งแรกผมให้อภัยได้ ต่อมาครั้งที่สอง ไกล้วันรับปริญญาของแฟนผม แฟนผมก็โพสต์ประมาณว่า เรียนเชิญพี่ๆน้องๆแฟนเก่า กิ๊กเก่า มากันให้หมดรับปริญญา แล้วทีนี้ แฟนเก่าเขาคนเดิมก็ทักมาอีก คุยกับแฟนผมอีก บอกกับแฟนผมว่าคงไม่ว่างไป เปลี่ยนเป็นไปเลี้ยงกินอย่างอื่นได้ไหม เขาก็นัดตกลงกัน ซึ่งผมไม่รู้นะตอนนั้น พอถึงวันจริงที่เขานัดกัน เขาก็บอกผม เดี๋ยวไปกินชาบูชิกับพี่ที่ทำงานนะ (ผู้ญ) ผมก็คิดในใจทำไมอยู่ดีๆจะไปกินเพราะทุกวันกลับมากินข้าวพร้อมกับผมตลอด ก็ไม่เอะใจอะไร ผมก็ทักไปตลอดว่าอยุ่ไหน ก็ให้ถ่ายรูปให้ดู เขาก็ถ่ายมาเป็นคอนโซลรถ ผมก็พยายามวีดีโอคอลเขาก็ไม่รับ จนไปถึงที่นั่งกินชาบู ผมโทรไปหลายรอบมากเขาก็ไม่ยอมเปิดกล้องบอกแต่ว่าก็นั่งกินกะพี่ที่ทำงาน จะอะไรนักหนา จนสุดท้ายผมบอกว่า ถ้าไม่เปิดจะเลิกคุยเลิกคบ เขาก็เปิด ปรากฎว่า เป็นแฟนเก่าเขาเองที่มานั่งกินด้วย แค่2คนเท่านั้น ไม่มีพี่ที่ทำงาน ณ ตอนนั้นผมไม่ไหวจริงๆบอกไม่ถูก ผมได้แต่แบบโมโหมากๆสั่งแฟนให้กลับบ้าน แฟนก็กลับมา ทีนี้เคลียกันยาว แฟนผมร้องไห้ขอโทษผมยกใหญ่ แต่ที่หนักไปกว่านั้น แม่ผมรู้เรื่องนี้ด้วยว่าไปกินกับคนอื่น แม่ผมไม่โอเคอย่างมาก เลยต้องเคลียกันยาว แฟนผมเถียงแม่ผมตลอดย้ำว่าแฟนผมเถียงผุ้หลับผู้ใหญ่ทุกคนกระทั่งแม่แฟนตัวเอง แต่มีอยู่ประโยคนึง แม่ผมบอกว่า ผมต้องเป็นคนเลวคนเจ้าชู้คนสำมะเลเทเมาใช่ไหม แฟนถึงจะชอบ แฟนผมก็เถียงแม่ผมว่า พูดแบบนั้นมันก็ไม่ถูกหรอก ผมกับแม่ก็เงียบไม่พูดไรต่อ เหตุการณ์นี้จึงทำให้แม่ผมกับแฟนเริ่มจะมองหน้ากันไม่ติด มาถึงครั้งที่สาม เวลาแฟนผมกลับบ้านจะมีพี่ที่ทำงานผู้ชายมาส่งแฟนผมติดรถไปด้วย แรกๆน้อยวันกลับเองสะส่วนใหญ่ หลังๆเริ่มเยอะ ผมก็เลยคุยกับแฟนว่า อยากให้กลับเองเพราะกลัว มันเกินเลยพี่ที่ทำงานที่ไปส่งเขาจะคิดเกินเลย แฟนผมก็บอกว่า จะเป็นอะไรตัวแฟนเองไม่ได้คิดอะไรด้วยสะหน่อย แล้วผมก็พูดเพราะโมโหใส่แฟนผมว่า ถ้ากลับด้วยกันขนาดนี้เดี๋ยวสักวันมันเกินเลยไปมากกว่านี้ก็ขอไม่ยุ่งด้วยละกัน ผมก็กลับบ้านเลยปล่อยแฟนผมเลย (ตอนนั้นกินก๋วยเตี๋ยวอยู่) พอกลับมาบ้านก็เคลียกันอีกก็เหมือนเดิม เถียงๆๆๆๆกันอยู่พักใหญ่ และลแ้วก็จริงๆอย่างที่คิดด พี่ที่ทำงาน คนที่มาส่งทักมาว่า ถึงบ้านยัง วันไหนมากินเหล้ากะพี่ได้ไหม ซึ่งแม่ผมจะไม่ค่อยออกเสียงละเพราะดูแล้วแฟนผมไม่เหมาะที่จะมาใช้ชีวิตกับผม เหตุการณ์วันนั้นมาถึงวันนี้ แฟนเก่าก็ทักแฟนผมมาเรื่อยๆชวนไปกินข้าวต้มบ้างอะไรบ้าง แต่คราวนี้ผมคุมทุกอย่างยู่เลยจัดการบล็อกไปให้หมดเรื่องก็จบ แต่พอจบเรื่องแฟนเก่าหรือกิ๊กๆทั้งหลาย ดันมามีปัญหาเรื่องครอบครัว พูดตรงๆแฟนผมไม่ชอบแม่ผมที่ชอบเข้ามายุ่งหรือเข้าข้างแต่ผม วันนึง ผมทะเลาะกับแม่เพราะเรื่องแฟนตัวเองแทบจะทุกวัน บ้านกวาดถูไม่เป็น พอแม่กับผมบอกให้กวาดให้ทำก็บอกว่า แม่ตัวเองยังไม่เคยสั่งหรือให้ทำอะไรเลย ผมกลับแม่ก็เงียบ เรื่องการกินอาหารก็เหมือนกัน แฟนผมกินอยู่ค่อนข้างยากเลยจะต้องค่าใช้จ่ายสูง ซึ่งผมเป็นคนบริหารเงิน ผมจะรู้ว่าเงินพอหรือไม่พอ วันไหนไม่พอผมก็จะบอกว่ากินที่มันถูกๆๆหน่อยได้ไหม แฟนผมก็จะเริ่มนอยเริ่มไม่พอใจบ้างอะไรบ้าง ผมก็ไม่อะไรปล่อยไปขี้เกียจเถียง (เพราะผมพูดอยู่เสมอว่า เงินมันใช้ด้วยกันกินอยุ่ด้วยกันมีเท่านี้เราก็ต้องใช้ให้พอเท่านี้จะใช้เกินกำลังไม่ได้) ก็ทะเลาะกันแทบทุกวันเรื่องค่าใช้จ่ายเงิน ต่อมาเรื่อง การเข้าสังคมการมีมารยาทต่อผู้หลับผู้ใหญ่ผมบอกตรงนี้เลยว่า ผมไม่เคยทำให้บ้านแฟนผมมีปัญหาเกี่ยวกับตัวผมเลย ผมไปมาลาไหว้คุยอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นมิตรเสมอๆทุกครั้ง แต่แฟนผม อยู่กับผมก็เจอพ่อกับแม่ผมบางครั้งกลับมาถึงบ้านก็ไหว้แบบส่งเดช เดินผ่านผู้หลับผู้ใหญ่ไม่ก้มนอบน้อม จนแม่กับพ่อผมต้องเป็นคนหลบตัวเองหรือหลบอาหารให้แฟนผมเดิน ผมก็บอกเดินผ่านผู้ใหญ่หรือคุยกับผู้ใหญ่ก็ควรนอบน้อมหน่อย แฟนผมก็บอกว่า ก็ขวางทางไม่หลบเอง ผมก็ไม่อะไร(ทนมาได้ไงวะ5555) ต่อมาเรื่องการมีน้ำใจ เวลาแฟนผมซื้ออะไรมากับผมก็แล้วแต่ จะนั่งกินด้วยแต่ผมจะชวนแม่ผมทุกครั้ง แต่กลับแฟนผม ไม่ค่อยชวน ผมก็ถามว่าทำไม เขาตอบว่า ก็แม่เขาสอนมาว่ากินให้อิ่มก่อนค่อยให้คนอื่น ผมก็ไม่อะไร (อีกแล้ว555) ต่อมาเรื่องการทะเลาะกัน ผมก็พูดตรงๆว่าผมเป็นคนที่พูดตรงๆพูดแรงตอนโมโหจริงๆ ส่วนแฟนผมเวลาทะเลาะกัน 1.ทวงเงินที่มาใช้ร่วมกัน 2.ดูถูกครอบครัวผมว่าไม่มีอันจะกินจะกินไรก็ไม่ได้กิน 3.เธอก็เลือกแต่แม่เธอ(ซึง่ผมคิดว่าความรักมันไม่ใช่ตัวเลือกสิ คำว่าครอบครัวคือมันใช้ชีวิตร่วมกันกับคนในครอบครัวทั้งสองฝ่ายด้วย) ซึ่ง 3ข้อเหล่านี้ เวลาแฟนผมพูดจะทำให้ผมโมโห ซึ่งบางทีผมก็ทำร้ายร่างกายแฟนผมบ้างวแต่เขามักจะทำผมก่อน ผมก็ไม่ไหวบางทีก็เจ็บผมก็มีสวนบ้างแต่ก็ทำแบบยั้งๆ ทะเลาะกันทุกครั้งเขาจะเป็นคนง้อทุกครั้งแล้วผมก็ใจอ่อนทุกครั้ง
-จนมาถึงจุดพีคสุด เรื่องเงินอีกแล้ว คราวนี้ทะเลาะกันเขาเรียกเงินผม สามหมื่น ผมก็แบบยังงงเพราะเงินมันก็ใช้ด้วยกันต่างคนต่างมีเงินเดือน ผมก็เรียกแม่ผมขึ้นมา แม่ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเลิกกันหรือทะเลาะกัน ต้องทวงเงินแทบทุกครั้ง ก็คุยกันไปมา ผมก็โมโหบอกครั้งนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆให้กลับบ้านก็ไม่กลับ ถ้าจะดีกันอีกหรือง้อผม ผมบอกแฟนผมต้องมากราบผม(แรงไปไหม)แค่นั้น จนถึงจุดที่ แม่ผมต้องยกมือไหว้แฟนผม ผมก็รุ้สึกไม่ดีเอามากๆกับผู้ ญ คนนี้ ซึ่งไหว้แล้วแม่ก็บอก ขอล่ะกลับไปอยู่บ้านตัวเองเถอะ แฟนผมทำอะไรรู้ไหม เธอหน้าตาเฉย555แถมพูดกับแม่ผมด้วยว่า ใครอยู่ได้ก็อยู่อยู่ไม่ได้ก็ออกไป ซึ่งนี่เป็นบ้านของพ่อแม่ผมเอง จนแม่ผมต้องโทรไปเคลียกับทางบ้านแฟนผม เขาก็บอกให้กลับมา แฟนผมก็ไม่ยอมกลับ แฟนผมก็บอกก็เอาแต่รุมหนู ผลักใสไล่ส่งหนู ซึ่งผมกับบ้านผมไม่เคยคิดแบบนั้น คิดแต่สิ่งที่แฟนผมทำกับบ้านหลังนี้คือมันอยุ่ด้วยกันไม่ได้ คราวนี้กลายเป็นพี่สาวแฟนผมของขึ้นคุยโทรศัพท์ไม่รุ้อีท่าไหน ทะเลาะกะแม่ผมอีก ขึ้นเสียงกันยกใหญ่ สุดท้ายก็พาแฟนผมไปส่งบ้าน พอไปถึงบ้านเขา พี่สาวเขาออกมาก็รีบเก้บของ แต่แฟนผมบอกไม่ยอมกลับร้องไห้ดื้อดึงผม ผมก็ทำไรไม่ถูก เพราะเสียงดังมากกลางคืนแล้วด้วย คนอื่นก็ออกมาดูอีก ที่หนักไปกว่านั้นคือ ปู่ของแฟนผมไม่พอใจ เหมือนจะเดินมาเอาเรื่องผม แต่มีคนห้ามไว้ ก็เลยลากแฟนผมอย่างแรงลงกระแทกพื้น แล้ตะโกนพูดกลับผมว่า กลับไปเลย อย่ามาให้เห็นหน้าอีก ทางด้านแม่แฟนพี่สาวแฟนก็บอก อยู่เป็นลูกแหง่ต่อไป ผู้ชายที่ไหนไล่แฟนตัวเองกลับบ้านทำนองว่า
*********เดี๋ยวมาต่อครับยังไม่จบ*********